The Man from Hell – TMFH ตอนที่ 122 : พลังของดาบ!

อ่านนิยายจีนเรื่อง The Man from Hell ตอนที่ 122 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

 

TMFH ตอนที่ 122 : พลังของดาบ!

 

ดาบเก่า ๆ !

 

มันยังคงมีรอยแตกร้าวและคราบสนิมเหมือนเดิม!

 

ทว่ากลับมีไอของพลังที่น่ากลัวมากมายปรากฏขึ้นในอากาศ

 

“น่าสมเพช ฉันยังอ่อนแอเกินไป ไม่อย่างนั้นฉันจะสามารถใช้องค์ประกอบพื้นฐานของธาตุทั้ง 5 เพื่อสลักคาถาต้องห้ามภายในดา บน และทําให้มันกลายเป็นเครื่องมือระดับสูงได้เ

 

เย่เพิ่งถอนหายใจออกมาเบา ๆ

 

จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากต้นหลิวพร้อมกับดาบเล่มนั้นในมือ และพูดเบา ๆ ว่า “ขอฉันทดสอบพลังของมันหน่อยละกัน!”

 

เย่เพิ่งเผยรอยยิ้มออกมา เขาปลดปล่อยพลังฉีที่รวดเร็วและน่ากลัว ขณะที่พลังฉีของเขาพุ่งเข้าสู่ดาบเก่า ๆ นั้นอย่างรวดเร็วปาน สายฟ้า

 

ด้วยเสียงปะทะเพียงไม่กี่ครั้ง พลังฉีของดาบที่อยู่ในมือเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

 

สนิมบนด้ามดาบและใบมีดนั้นหายไปจนหมด เมื่อถูกพลังฉีปีศาจหมุนวนอยู่รอบ ๆ มันเหมือนกับเคียวแห่งความตาย!

 

เย่เพิ่งฟันมันไปที่กําแพงสนามกีฬาด้วยความเร็วเท่ากับเสียง!

 

คมดาบผ่ากลางอากาศพุ่งไปข้างหน้า!

 

เกินเสียงดังลั่น ผนังปูนบริเวณสนามกีฬาถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน!

 

แต่หลังจากนั้นพลังที่เหลือของดาบ ก็พุ่งเข้าชนอาคารเรียนที่อยู่ด้านหลังกําแพง!

 

อาคารเรียนทั้งหลังสั่นสะท้านราวกับแก้วร้าว เศษดินและก้อนหินปลิวว่อนไปทุกทิศทาง เป็นแนวยาวผ่านตัวอาคารหลัก

 

กําแพงห้องเรียนพังยับ แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!

 

ผลก็คือเย่เพิ่งสามารถมองเห็นอาจารย์และกลุ่มนักเรียนได้เมื่อมองตรงไปจากสนามกีฬา

 

ในห้องเรียนของชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 ฝางยิ่งที่อยู่ในนั้น กําลังตกตะลึง

 

ขณะที่เธอกําลังสอน เธอเห็นโต๊ะและหนังสือเรียนทั้งหมดกลายเป็นเศษฝุ่นปลิวกระจายไปทั่ว

 

นอกจากตัวเธอเองและนักเรียนแล้ว เธอไม่เห็นสิ่งอื่นใดในห้องเรียนอีก

 

แล้วอยู่ ๆ ผนังของห้องเรียนก็ทะลุออกมาโดยมีรอยตัดทุ่งมาตามแนวยาว

 

นอกจากนี้ยังมีแสงวูบวาบตรงเข้ามาที่หน้าเธอ ซึ่งนั่นทําให้ประตูห้องเรียนแตกออกเป็นสองซีก

 

ถ้าแสงนั้นโดนตัวเธอ เธอคงจะต้องตายทันที

 

อึก!

 

ฝางยิ่งกลืนน้ําลายอย่างแรงขณะที่เธอรู้สึกว่าหลังของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ!

 

“นี่มันเสี่ยงตายมาก!

 

เธอเกือบจะถูกฆ่าตาย

 

หลังจากรู้สึก ราวกับว่าเธอนั้นเพิ่งกลับมาจากโลกใต้พิภพ ฝางยิ่งก็เกือบทรุดลงไปกองกับพื้น

 

“อะไรนะ…นั่นมันอะไรกัน…”

 

ฝางยิ่งแทบไม่เชื่อสายตาของเธอเอง

 

เธอค่อย ๆ หันกลับมาและมองไปข้างนอกผ่านช่องว่างที่ประตูจากนั้นเธอก็ตกตะลึงทันที

 

เธอพบว่ากําแพงของสนามกีฬาแตกออกเป็นสองซีก!

 

มีคนยืนอยู่ในสนามกีฬาพร้อมดาบเก่า ๆ ในมือ

 

“เย่เย่เฟิง!”

 

ดวงตาของฝางยิ่งแทบจะโผล่ออกมาจากเบ้า

 

เมื่อเห็นดาบในมือของเยเฟิง ความปั่นป่วนที่ไม่อาจจินตนาการได้เกิดขึ้นในจิตใจของเธอ

 

“นี่มัน…มันเกิดจากดาบเล่มนั้นงั้นเหรอ ? เป็นเป็นไปไม่ได้ น่า!”

 

ฝางยิ่งตกอยู่ในความสับสน เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันเกินจากความเข้าใจของเธอโดยสิ้นเชิง

 

หยูเฟยและเหยาหนาเองก็สังเกตเห็นเย่เพิ่งในสนามกีฬาเช่นกัน

 

ดวงตาของแต่ละคนตกตะลึงอย่างมาก

 

ในสายตาของพวกเธอ เย่เฟิงนั้นน่ากลัวราวกับเทพปีศาจ!

 

ทว่าหลังจากตั้งใจจะดูอีกครั้งพวกเขาก็ต้องตกใจ..

 

เย่เพิ่งหายตัวไปแล้ว ราวกับเขาเป็นผี

 

ไม่มีใครอยู่ในสนามกีฬา!

 

“เออ…เขาอยู่ไหนแล้ว! เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปหรือเปล่า”

 

“ไม่หรอก! ฉัน…ฉันก็คิดว่าฉันเพิ่งจะเห็นเขาเหมือนกัน แต่เขาอยู่ที่ไหนแล้ว”

 

“แม่ง! เขาหายไปในความว่างเปล่าแบบนั้นได้ยังไง”

 

แต่ละคนต่างขยี้ตาพลางสงสัยในสิ่งที่เพิ่งจะเห็น!

 

เปลือกตาของฝางยิ่ง กระพริบอย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอพึมพํา “เขา! มันต้องเป็นเขาแน่ ๆ ที่ทําแบบนี้!”

 

ในสายตาของฝางยิ่ง เย่เพิ่งนั้นเป็นปริศนา ปริศนาลึกลับที่ไม่อาจจินตนาการได้เลยสักนิด!

 

ในเวลาเดียวกัน!

 

เย่เพิ่งเดินผ่านโรงเรียนอย่างเงียบ ๆ เมื่อมองดูครูและนักเรียนวิ่งหนีออกจากห้องทํางานและห้องเรียนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนเขาก็รู้ สึกพูดไม่ออก

 

“เฮ้พ่อ! เกิดเรื่องแปลก ๆ ที่โรงเรียน! อะไรนะ ? ไอ้ลูกชั่ว ? ฉันจริงจังนะตาแก่!”

 

“นี่! แม่คะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นที่โรงเรียน! โต๊ะเรียนและ หนังสือทั้งหมดของเราทุกคนหายไปในเสี้ยววินาที อะไรนะ ? แม่ไม่ เชื่อหนูเหรอ ? หนูพูดจริงนะ!”

 

ครูและนักเรียนทุกคนต่างโทรหาญาติและเพื่อน ๆ เพื่อเล่าให้ฟังถึงเหตุกาณ์ไม่คาดคิดที่เพิ่งเกิดขึ้นให้พวกเขาฟัง

 

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นสิ่งที่พวกเขานั้นต้องจดจําไปตลอดชีวิต!

 

นักเรียนทุกคนต่างตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มาก

 

สําหรับพวกเขาการเรียนที่โรงเรียนมันน่าเบื่อ ในที่สุดพวกเขาก็จะได้พักผ่อนยาว ๆ !

 

นักเรียนหลายคนชื่นชมคนที่ทําลายโรงเรียนจนพังเละแบบนี้เป็นเหมือนดั่งเทพ

 

เย่เพิ่งเดินไปท่ามกลางฝูงชนอย่างเงียบ ๆ

 

เมื่อไปถึงประตูโรงเรียนเขาเห็นนักข่าวหลายคนกําลังถ่ายภาพของโรงเรียนโดยมีกล้องวิดีโออยู่บนไหล่ของพวกเขา

 

“สวัสดีค่ะ ทุกคนนี้คือการรายงานตรงจุดเกิดเหตุผ่านสถานีโทรทัศน์เมืองเจียงซีแชนแนล! เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี ในวันนี้โต๊ะ หนังสือเรียน ของครูและนักเรียนทุกคนต่างหายไปอย่างลึกลับ!”

 

“สวัสดีค่ะ ทุกคนนี่คือรายงานสดจากเจียงซีนิวส์แชนแนลอย่างที่คุณเห็นตอนนี้ ต้นไม้ใบหญ้าและพืชอื่น ๆ ทั่วทั้งโรงเรียนหายไปหมดแล้ว!”

 

“นี่อาจเป็นเพราะการทําลายธรรมชาติของมวลมนุษย์ หรือความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมในใจคน ? เหตุการณ์ประหลาดจึงเกิดขึ้นในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี!”

 

เมื่อดูนักข่าวที่บ้าคลั่งกําลังรายงานข่าวออกไปเย่เฟิงก็พูดไม่ออก

 

เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เขาทําจะกระตุ้นให้เกิดความแตกตื่นได้มากขนาดนี้

 

“เฮ่เฟิง!”

 

เมื่อเย่เพิ่งเดินออกจากฝูงชนไปที่ประตูโรงเรียน จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้น นั่นทําให้เขาตกใจเล็กน้อย

 

“หลินหลาน ทําไมเธอถึงมาที่นี่ล่ะ ?”

 

เมื่อเห็นหลินหลาน เย่เพิ่งเผยรอยยิ้มจาง ๆ

 

บนถนนมีรถสปอร์ตปอร์เช่จอดอยู่ สาวงามยืนอยู่ข้างรถด้วยท่าทางยั่วยวน

 

รถสวย!

 

คนก็สวย!

 

หลินหลานนั่นเอง!

 

ด้วยรอยยิ้มที่สดใสและผมสีดําที่ปลิวไปตามสายลม หลินหลานนั้นสวยงามราวกับนางฟ้า

 

เมื่อเห็นเย่เพิ่ง เธอวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขาพลางตอบเขาว่า

 

“ฉันก็มาที่นี่เพื่อเจอนายไง! อะไรกัน ? นายไม่ชอบฉันงั้นเหรอ”

 

หลินหลานดูน่ารักมาก ขณะที่กระพริบตาอย่างรวดเร็ว

 

หากใครได้เห็นความงดงามที่น่าดึงเช่นนี้ ปากของพวกเขาจะต้องอ้าค้างในทันที

 

ใครจะจินตนาการได้ว่าท่านประธานที่สวยที่สุดในเมืองเจียงซีซึ่งได้รับฉายาว่าเทพธิดาหลินหลานที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง จะน่ารัก ได้ขนาดนี้

 

เย่เพิ่งรู้สึกอบอุ่นใจ พลางตอบด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนฉันชอบเธอมาก!”

 

“โอ้.. นักข่าวรายงานว่ามีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นในโรงเรียน!”

 

หลินหลานพูดขณะที่เธอจ้องมองไปที่เย่เฟิงด้วยดวงตาที่งดงามของเธอ แล้วถามต่อว่า “บอกความจริงมานะ เหตุการณ์นี้ เกี่ยวข้องกับนายหรือเปล่า ?”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเธอเย่เฟิงก็ลูบจมูกของเขา ขณะที่เขาพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

 

“ก็ใช่แหละ!”

 

หลินหลานกล่าวต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง “ฉันว่าแล้ว เรื่องแปลก ๆ มักเกี่ยวข้องกับนายเสมอ!”

 

เย่เพิ่งพูดไม่ออก….

 

“เอาล่ะไปกันเถอะ! ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่กับนาย!”

 

หลินหลานดึงเย่เพิ่งเข้ามาในรถของเธอด้วยรอยยิ้มที่สดใส

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเธอ เย่เพิ่งก็ตกใจนิดหน่อย เขาถามไปว่า “ทําไมฉันต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วยล่ะ ?”

 

“วันนี้มีงานเลี้ยงในตอนเย็น! ในฐานะแฟนของฉัน นายต้องไปร่วมงานกับฉันด้วย!” หลินหลานกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่ เธอสตาร์ทรถสปอร์ตของเธอแล้วขับออกไป

 

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด