รางวัล 80,000 หยวน!

‘เพลิดเพลินกับเครื่องดื่มของเธอได้ฟรีอีกด้วย!’

‘นั่น…นั่นช่างเหลือเชื่อ!’

ในเสี้ยววินาที ลูกค้าทั้งหมดต่างจับจ้องไปที่เฟยเชี่ยนด้วยความอิจฉาและชื่นชม

กุหลาบราตรีนั้นเป็นบาร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเจียงซี ไม่มีใครสามารถมาดื่มเครื่องดื่มได้ฟรีที่นี่ แม้แต่ เหล่าผู้มีอิทธิพลอันดับต้น ๆ ในเมืองเจียงซีก็ตาม!

แต่เฟยเชี่ยนและเย่เฟิงนั้น ได้กลายเป็นบุคคลผู้ที่โชคดีที่สุดในเมือง!

ถ้าข่าวนี้ถูกเผยแพร่ออกไปมันจะต้องทำให้ทั้งเมืองตกใจอย่างแน่นอน

หลังจากได้ยินคำพูดของโรส ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างก็รู้สึกเสียใจ

“ฟรี…! สำหรับชายหนุ่มคนนี้…”

ใบหน้าของชวี่เต๋า เปลี่ยนเป็นซีดอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่เขาอิจฉาเฟยเชี่ยนและเย่เฟิงอย่างมาก

เขาไม่คาดคิดเลยว่าเย่เฟิงจะได้รับผลประโยชน์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้แทนที่จะกลายเป็นคนพิการ

ชวี่เต๋ากลายเป็นคนขี้อิจฉา เขานั้นต้องการที่จะแทนที่เย่เฟิง และกลายเป็นคนที่โรสโปรดปรานมากที่สุด

หยวนหลี่ เซ็งเหวยเว่ยและเสวียชิง ต่างก็แสดงท่าทีตกตะลึงอย่างชัดเจน

 

“ถ้า…หากพวกเรายังไม่ได้เลิกคบกับเฟยเชี่ยน พวกเราก็อาจจะสามารถดื่มเครื่องดื่มได้ฟรีที่นี่เช่นกัน…”

หยวนหลี่ เซ็งเหวยเว่ยและเสวียชิง รู้สึกเสียใจอย่างมาก

พวกเขาอยากตบปากตัวเองซ้ำ ๆ

ถ้าหากพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะได้รับประโยชน์มากเช่นนี้ พวกเขาจะไม่เย้ยหยันและไม่ตัดความสัมพันธ์กับเย่เฟิงและเฟยเชี่ยน

ตอนนี้พวกเขานั้นกลายเป็นตัวตลก นอกจากการใช้เงินก้อนโตกับเครื่องดื่มของพี่สาว ซึ่งถูกนำไปเทียบกับขยะในกองขยะโดยโรสและเย่เฟิง พวกเขายังกลายเป็นคนงี่เง่าในสายตาของผู้คนอื่น ๆ ในตอนนี้อีกด้วย

แต่ในทางตรงกันข้าม เย่เฟิงและเฟยเชี่ยนกลับได้รับรางวัลที่ยอดเยี่ยมและสามารถดื่มค็อกเทลของโรสได้ฟรี

เย่เฟิงและเฟยเชี่ยนนั้น ได้รับความชื่นชมอย่างมาก!

แล้วคำพูดของโรสนั้นก็ทำให้ทุกคนต่างอิจฉามากที่สุด

“หนุ่มน้อย ฉันจะทำผิดกฎของตัวเอง โดยการทำเครื่องดื่มพิเศษให้กับเธอโดยเฉพาะ!”

 

เมื่อโรสบอกอย่างนั้น เธอมองตรงเข้าไปในดวงตาของเย่เฟิงด้วยรอยยิ้ม

‘ทำเครื่องดื่มพิเศษให้กับเขาโดยเฉพาะ!‘

‘นั่นคือการปฏิบัติสุดพิเศษต่อเหล่าผู้มีอำนาจระดับสูงในเมืองเจียงซีเท่านั้น ที่จะมีสิทธิเพลิดเพลินกับค็อกเทลพิเศษของโรสได้!‘

ในเวลานี้ ภายใต้สายตาที่ชื่นชมและอิจฉาของคนอื่น ๆ โรสเริ่มผสมเครื่องดื่มและขยับเชคเกอร์ของเธอขึ้นและลงอีกครั้ง

เสร็จแล้วเธอก็บรรจงเติมแก้วด้วยเครื่องดื่มที่ดีมีกลิ่นที่หอมเข้มข้นและน่าหลงใหล กลิ่นนั้นล้นออกมาจากแก้วกระจายไปทั่ว

ผู้คนจะหลงเสน่ห์มันทันทีที่พวกเขาได้กลิ่นมัน พวกเขารู้สึกได้ทันทีว่ามันเป็นต้องเป็นส่วนผสมของไวน์ชั้นดี

“ค็อกเทลนี้ มีชื่อเรียกว่า ตัวตนของฉัน!”

 

โรสเหล่ตาด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอผลักแก้วสองใบไปที่หน้าของ เย่เฟิงและเฟยเชี่ยน

แต่เมื่อได้ยินดังนั้น เย่เฟิงส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม

หืมม?

โรสตกตะลึง

“อะไรกัน? เธอไม่ชอบค็อกเทลนี้เหรอ?”

โรสนั้นพยายามทำเครื่องดื่มนี้ให้ดีที่สุดแล้ว

แต่ที่คาดไม่ถึงคือ เย่เฟิงกลับส่ายหัวอีกครั้ง

“ถึงแม้ว่ามันจะมีกลิ่นหอม แต่ก็ยังขาดอะไรบางอย่าง!”

เย่เฟิงเผยรอยยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาเทเครื่องดื่มทั้งหมดกลับเข้าไปในเชคเกอร์ภายใต้สายตาที่ตกใจของคนอื่น ๆ หลังจากนั้นเขาก็ใส่ส่วนผสมบางอย่างลงไปหนึ่งช้อนแล้วเขย่าเล็กน้อย!

“เสร็จแล้ว!”

ในเวลาน้อยกว่า 1 นาทีเย่เฟิงเทลงแก้วอีกครั้ง

หืมม?

ทุกคนต่างตกตะลึงรวมทั้งโรส!

ไม่มีความแตกต่างจากเดิมเลย

แต่ทันใดนั้นจากนั้นภาพที่ประหลาดใจก็ปรากฏขึ้น!

“ดู…ดูสิ! มีอะไรอยู่ข้างในแก้ว…”

ลูกค้าคนหนึ่งตะโกนขึ้นเมื่อเขาเห็นสิ่งที่เปลี่ยนไป

หลังจากได้ยินคำพูดของเขาคนอื่น ๆ ทุกคนมองเข้าไปในแก้วและพบว่าเครื่องดื่มนั้นถูกแช่แข็ง

เพียงไม่กี่วินาทีภายใต้สายตาของทุกคน ปรากฏดอกกุหลาบน้ำแข็งในแต่ละแก้ว

…

 

ทุกคนต่างตกตะลึง!

“ดอกกุหลาบ! มีดอกกุหลาบปรากฏในเครื่องดื่มได้อย่างไร! เป็น…เป็นไปไม่ได้!”

แม้แต่โรสเองก็ยกมือปิดปากของเธอ ใบหน้าแสดงออกอย่างตกใจ

มีรูปทรงดอกไม้น้ำแข็งเข้ามาอยู่ในแก้วค็อกเทล!

แม้แต่บาร์เทนเดอร์ที่เก่งที่สุดในโลกก็ทำไม่ได้!

นั่นมันช่างน่าเหลือเชื่อ!

อย่างไรก็ตามเย่เฟิงไม่ได้สนใจเกี่ยวกับความตกตะลึงของคนอื่น เขาค่อย ๆ ดันแก้วไปที่ด้านหน้าของโรสด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ

“สาวงามนั้นเหมือนดอกกุหลาบ และความงามก็เป็นเหมือนเครื่องดื่ม! เครื่องดื่มนี้ควรจะเรียกว่า กุหลาบราตรี!”

‘กุหลาบราตรี!’

ชื่อนี้ไม่เพียงแค่เหมาะกับบาร์แห่งนี้ แต่ยังเหมาะกับโรสด้วย นั่นคือการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ

ในเวลานั้นโรสหน้าแดง หัวใจของเธอเต้นรัว

‘กุหลาบราตรี สาวงามนั้นเหมือนดอกกุหลาบ และความงามก็เป็นเหมือนเครื่องดื่ม!‘

ด้วยกุหลาบราตรีทั้งสามแก้วและคนทั้งสามคน ต่างเริ่มดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานและตลกขบขันซึ่งได้รับความชื่นชมยินดีจากทุกคนในบาร์

มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด สำหรับคนที่จะได้กลิ่นค็อกเทลที่น่าหลงใหลซึ่งมาพร้อมกับสาวงามที่หาตัวจับยากเช่นโรส

ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างอิจฉาและชื่นชมพวกเขามากในเวลาเดียวกัน

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่พร้อมกับเฟยเชี่ยน แต่พวกเขาทำได้แค่จ้องมองอย่างเปล่าเปลี่ยวในมุมเล็ก ๆ เช่นคนโง่

ตรงกันข้ามเฟยเชี่ยน ซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับสิทธิพิเศษในบาร์ นั่นจะไม่ทำให้พวกเขาไม่เสียใจได้อย่างไร

เมื่อเซ็งเหวยเว่ย มองดูใบหน้าที่ร่าเริงและหล่อเหลาของเย่เฟิงไม่ไกลจากเธอ เธอค่อนข้างรู้สึกซับซ้อนในใจ!

“นี่ฉันพลาดเขาเหรอ? ไม่…ฉันพลาดเขาจริง ๆ ”

เซ็งเหวยเว่ย เริ่มสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจของเธอเป็นครั้งแรก!

เธอมักต้องการหาแฟนที่ดีเยี่ยมเสมอ ดังนั้นเธอจึงรีบมาที่นี่เพื่อพบกับคนที่เฟยเชี่ยนจะแนะนำให้เธอ

แต่เมื่อเห็นเสื้อผ้า การแต่งกายของเย่เฟิง เธอกลับรู้สึกผิดหวัง

และเมื่อเธอพบว่าเย่เฟิงนั้นเป็นลูกชายนอกสมรส เธอก็รู้สึกรังเกียจอย่างมากเกี่ยวกับเย่เฟิง

แต่ในตอนนี้เซ็งเหวยเว่ยกลับรู้สึกเสียใจ!

เมื่อเธอก็พบว่าเย่เฟิงนั้น ช่างลึกลับมาก

เขาสามารถมองเห็นเคล็ดลับของเครื่องดื่มของพี่สาว และเข้าใจในหัวใจของโรส

เขาสงบนิ่งเยือกเย็นต่อหน้าอันตราย!

เซ็งเหวยเว่ยนั้น ไม่เคยเจอคนที่ลึกลับที่มีความฉลาดและความอดทนเช่นนี้มาก่อน

แม้จะเคยเห็นเด็กหนุ่มที่ยอดเยี่ยมมากมาย!

“ถ้าฉันแสดงความปรารถนาดีต่อเขาในตอนแรก บางทีฉันอาจจะได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง…”

เซ็งเหวยเว่ยเผยรอยยิ้มอันขมขื่นเมื่อเธอรู้สึกว่าเธอนั้นได้สูญเสียบางสิ่งไป

“ไปกันเถอะ!”

ในขณะเดียวกันใบหน้าของชวี่เต๋าก็หม่นหมองเช่นกัน เขารู้สึกละอายเกินกว่าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงเรียกคนอื่น ๆ ในกลุ่มให้ไปจากที่นี่

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเกิดขึ้นในบริเวณหน้าบาร์

จากนั้นได้มีกลุ่มชายฉกรรจ์ที่แข็งแกร่งเช่นเดียวกับเสือและหมาป่าบุกเข้ามา นำโดยชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา

เมื่อเห็นใบหน้าของเขา ลูกค้าทุกคนที่อยู่ในบาร์ก็เปลี่ยนไปอย่างมากรวมถึงชวี่เต๋า

“หมาป่าคลั่ง! เขาคือหมาป่าคลั่ง! ทำไมเขาถึงมาที่นี่?”

“ใช่! ไม่ใช่ว่าหมาป่าคลั่งอยู่ทางตอนเหนือของเมืองเหรอ เขามาทำอะไร”

“ชายผู้นี้แข็งแกร่งมาก มีคนบอกว่าเขามาที่เมืองเจียงซี ในฐานะชายหนุ่มจากชนบทที่ไม่มีใครรู้จักในตอนแรก แต่หลังจากนั้นเขาได้พิชิตกองกำลังที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ ทั้งหมดตอนเหนือของเมืองโดยการใช้กำลังและได้กลายเป็นกองกำลังที่ทรงพลังที่สุดในทางตอนเหนือนั่น!”

“ใช่! หมาป่าคลั่งไม่เพียงแต่แข็งแรงแต่ยังชั่วร้ายอีกด้วย! ในช่วงเวลา 3 ปีที่ผ่านมา มีคนอย่างน้อย 80 คนที่พิการเพราะเขา! นอกจากนี้เขามักฉีกเส้นเอ็นมือและเท้าของคนอื่น ๆ ใครก็ตามที่ทำให้เขาไม่พอใจจะต้องตาย!”

…

 

ลูกค้าทุกคนมองไปที่ชายหนุ่มด้วยใบหน้าหวาดกลัวและซีดราวกับว่าเขานั้นเป็นปีศาจที่น่ากลัว

จนกระทั่งโรสสังเกตเห็นพวกนั้น

โรสมีสีหน้าที่ดูไม่ดีเลยทีเดียวเมื่อเธอเห็นหมาป่าคลั่ง

“หมาป่าคลั่ง! นายมาทำอะไร“

ถนนย่านผับบาร์นั้นอยู่ค่อนข้างไกลจากทางตอนเหนือของเมือง

นอกจากนี้เธอก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับ หมาป่าคลั่ง

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่

“ฉันมาที่นี่เพื่ออะไรนะเหรอ?”

หลังจากได้ยินคำพูดของโรส หมาป่าคลั่งยิ้มกว้างเผยให้เห็นฟันสีขาวราวหิมะที่น่ากลัว

เมื่อชำเลืองไปที่รอบ ๆ บาร์ในที่สุดเขาก็จ้องมองโรสด้วยรอยยิ้มที่ร้ายกาจ

“หึ หึ! จากนี้ไปบาร์กุหลาบราตรีจะเป็นของฉันรวมถึงเธอด้วย!”