‘อาจารย์ของ หมาป่าคลั่ง!’

ทุกคนในบาร์ต่างตกใจกับคำพูดของหมาป่าคลั่ง

‘เพียงลำพังหมาป่าคลั่งก็ถือว่าไร้คู่แข่งในตอนเหนือของเมืองเจียงซีแล้ว เขานั้นสามารถจัดการกับไทเกอร์ได้ในคราวเดียว นี่ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์ของเขาเลย‘

ผู้คนทั้งหมดต่างก็จับจ้องไปที่เย่เฟิงด้วยความกังวลอีกครั้ง

ในความเห็นของพวกเขานั้นเย่เฟิงเพิ่งเอาชนะหมาป่าคลั่งด้วยความบังเอิญ สาเหตุหลักน่าจะมาจากความประมาทของตัวหมาป่าคลั่งเอง

‘แต่ถ้าหากอาจารย์ของหมาป่าคลั่งมาถึง เย่เฟิงคงจะมีผลลัพธ์ที่น่าเศร้าอย่างแน่นอน’

ความเสียใจของ ชวี่เต๋านั้นถูกแทนที่ด้วยความดีใจอย่างมาก ในขณะที่เขาคิดว่า ‘หึหึ! แม้ว่าไอ้ลูกชายนอกสมรสคนนี้จะสามารถจัดการหมาป่าคลั่งได้ แล้วยังไงล่ะ? เขาจะต้องพ่ายแพ้ให้กับอาจารย์ของหมาป่าคลั่งแน่นอน เขาจะได้พบกับผลลัพธ์ที่น่าสลดใจ… หึหึ…‘

เมื่อเขาจินตนาการว่า เย่เฟิงจะพ่ายแพ้อย่างไร ชวี่เต๋านั้นก็ดูมีความสุขอย่างมาก

หยวนหลี่และเสวียชิงก็มีความคิดเช่นเดียวกันกับ ชวี่เต๋า

เซ็งเหวยเว่ยกำลังมองดูเย่เฟิงด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ‘แม้ว่านายจะยอดเยี่ยม แต่แล้วยังไงล่ะ นายก็จะได้พบกับจุดจบที่น่าเศร้าในที่สุด!‘

ในเวลานี้หลังจากได้ยินคำพูดของหมาป่าคลั่ง แม้แต่โรสและเฟยเชี่ยนเอง ก็คิดว่าเย่เฟิงจะต้องมีปัญหาใหญ่แน่

โรสบอกเย่เฟิง ด้วยใบหน้าที่ซีดอย่างมาก “เย่เฟิงรีบหนีไปได้แล้ว! ฉันเคยเห็นอาจารย์ของหมาป่าคลั่ง มาก่อนเขานั้นทรงพลังมาก! เธอไม่สามารถเอาชนะเขาได้แน่!”

โรสระลึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้ ขณะที่ความหวาดกลัวเพิ่มมากขึ้น “ก่อนหน้านี้ คนนั้นเคยเป็นคนที่โด่งดังในเรื่องความแข็งแกร่งของกลุ่มกองกำลังพิเศษ! ความเป็นมาของเขาล้ำลึก มีคนไม่กี่คนทั่วทั้งเมืองเจียงซีที่กล้ามีปัญหากับเขา! รีบไป… ! ก่อนที่มันจะสายเกินไป!”

โรสว้าวุ่นใจอย่างมาก

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เปลือกตาของเฟยเชี่ยนนั้นกระตุกอย่างแรง เขาดึงแขนของเย่เฟิงและตั้งใจที่จะหลบหนี

แต่ว่าเย่เฟิงนั้นยังคงสงบนิ่ง พลางเอ่ยเบา ๆ ว่า“ มันสายไปแล้ว! เขามาถึงที่นี่แล้ว!”

อะไรนะ?

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง ทั้งโรสและเฟยเชี่ยนก็สั่นสะเทือนไปทั้งตัว

ทั้งสองคนรีบมองไปที่ประตู ขณะที่พวกเขาเห็นกลุ่มชายในชุดเครื่องแบบสไตล์ตะวันตก วิ่งเข้ามาในบาร์

แต่ละคนยืนตัวตรงด้วยเสื้อผ้าที่เป็นระเบียบ แสดงให้เห็นถึงความว่องไวและดุดัน

กลุ่มคนมากกว่า 10 เดินเรียงแถวไปข้างหน้าราวกับฝูงเสือ

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่พร้อมเพียง ใบหน้าของโรสและเฟยเชี่ยนก็ค่อย ๆ ซีดลงอย่างน่ากลัว

พวกเขาสังเกตเห็นว่ากลุ่มของคนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและโหดเหี้ยมแน่นอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งชายวัยกลางคนที่ยืนข้างหน้าพวกเขา!

ชายวัยกลางคนมองไปข้างหน้า ในแต่ละก้าวที่เขาเดินล้วนมอบความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังย่ำหัวใจของทุกคนที่ได้พบเห็น

อันตราย!

คำนี้จุดประกายขึ้นในใจของทุกคนที่เห็น!

ในสายตาของพวกเขา ชายวัยกลางคนนี้เป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่มากกว่ามนุษย์ เขาน่ากลัวมาก!

“ผมขอแสดงความเคารพ ท่านอาจารย์!”

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนหมาป่าคลั่งรีบเข้ามาทักทายเขา

ชายวัยกลางคนนี้เคลื่อนไหวเหมือนเสือชีตาห์ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะเปิดการโจมตีที่รุนแรงได้ตลอดเวลาด้วยพละกำลังอันยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตามชายวัยกลางคนก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสภาพที่ไม่ดีของหมาป่าคลั่ง เมื่อเขาถามว่า “เจ้าหมาป่าน้อย เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่”

หลังจากได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคนหมาป่าคลั่งก็เกือบจะร้องไห้

มันเป็นช่วงเวลาที่น่าอดสูที่สุดของเขาอย่างแน่นอนเพราะ หมาป่าคลั่งได้พยายามสร้างภาพลักษณ์ของเขาในเมืองเจียงซี

“ท่านอาจารย์! ผมถูกเขารังแก! ชายคนนั้นมันโคตรอวดเก่ง เขาไม่เกรงกลัวคุณเลย เขายังบอกอีกว่าเขาสามารถฆ่าคุณได้ภายในหนึ่งวินาที

หมาป่าคลั่งยังคงพูดเกินจริงเพื่อใส่ไฟ เมื่อกล่าวแก่ชายวัยกลางคน

หลังจากได้ยินคำพูดของหมาป่าคลั่งสีหน้าของชายวัยกลางคนก็กระตุกยิ้มเหยียดในทันที

“ดี! ดีมาก! ฉันไม่คิดว่าจะมีคนที่มีพลังอำนาจในเมืองเจียงซี! พาฉันไปหาเขา!”

เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนนั้นเดือดดาลแล้ว

ในขณะที่เขากำหมัดซ้ายของเขาแน่นและสร้างเสียงขบกระดูกลั่น อุณหภูมิในบาร์เหมือนลดลงจนถึงศูนย์องศาเซลเซียสในเสี้ยววินาที!

‘แข็งแกร่ง’

‘น่าสะพรึงกลัว!’

ผู้ที่มองเห็นต่างรับรู้ถึงพลังฉีที่อันตรายแพร่กระจายไปทั่วทั้งบาร์!

อย่างไรก็ตามหมาป่าคลั่งก็ตกตะลึงเมื่อเขาพบว่าทั้งแขนข้างขวาของอาจารย์ของเขานั้นอยู่ในเฝือก เห็นได้ชัดว่าเขานั้นได้รับบาดเจ็บมาก่อน

หมาป่าคลั่งถามว่า “ท่านอาจารย์ เกิดอะไรขึ้นกับมือขวา?”

“ไม่มีอะไร! ฉันได้พบกับบุคคลที่พละกำลังอย่างมากมาเมื่อไม่กี่วันก่อน!“ ชายวัยกลางคนถอนหายใจอย่างหนัก เมื่อเขาจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น เขารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย “และตอนนี้ พวกเรากำลังค้นหาคน ๆ นั้นในแถบตรอกซอยย่านบาร์โดยเฉพาะ!”

‘บุคคลที่พละกำลังอย่างมาก?’

หมาป่าคลั่งตัวสั่นเทิ้มหลังจากได้ยินคำเหล่านี้ เขารู้แน่ชัดเกี่ยวกับพลังของอาจารย์ ชายวัยกลางคนเป็นคนที่ทรงพลังที่สุดในกลุ่มกองกำลังพิเศษ คนที่ถูกเรียกว่ามีพละกำลังอย่างมากโดยเขานั้น ต้องไม่มีใครเทียบได้แน่นอนในภูมิภาคนี้!

ในขณะนั้นชายวัยกลางคนเปิดเผยรอยยิ้มเล็กน้อย ราวกับว่าเขาสังเกตเห็นความลังเลของหมาป่าคลั่ง เขาพูดว่า “ไม่ต้องกังวล อาจารย์ของเจ้าคนนี้มีชื่อเสียงในเรื่องกำปั้นเหล็ก มันเพียงพอแล้วสำหรับฉันที่จะเอาชนะทุกคนในเมืองเจียงซีได้ เพียงแค่กำปั้นด้านซ้ายของฉัน!“

ชายวัยกลางคนพูดด้วยความมั่นใจมาก

หลังจากได้ยินเช่นนี้หมาป่าคลั่งก็มั่นใจ ‘ใช่แล้ว. แม้ว่าอาจารย์ของฉันจะใช้กำปั้นซ้ายของเขาเท่านั้นเขาก็สามารถเอาชนะไอ้เด็กเวรนั้นได้!’

เมื่อเขาคิดอย่างนั้นหมาป่าคลั่ง ได้พาทั้งกลุ่มของชายเหล่านี้เดินผ่านฝูงชนไปที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ จากนั้นหมาป่าคลั่งก็ชี้ไปที่หน้าของเย่เฟิง ในขณะที่เขาบอกชายวัยกลางคนว่า “ท่านอาจารย์ ไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ทำร้ายผมแล้วบอกว่า ท่านอาจารย์เป็นแค่ไอ้คนไม่มีค่า!”

หมาป่าคลั่งมองเย่เฟิงด้วยสายตาเยาะเย้ยในขณะที่ดวงตาร้ายกาจของเขากระพริบอย่างร่าเริง “หึหึ! ไอ้เด็กเวร แกมันก็งั้น ๆ แล้วยังไงล่ะ! แกตายแน่!”

หมาป่าคลั่งรู้สึกว่าเขาสามารถแก้แค้นเย่เฟิงได้ ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างพึงพอใจ

แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่า ชายวัยกลางคนนั้นสั่นไปทั้งตัว และแสดงท่าทางหมดหวังอย่างมาก ในวินาทีที่สายตาเขาเห็นเย่เฟิง ราวกับว่าได้เขาเห็นบางสิ่งที่น่ากลัว

หลังจากนั้นชายวัยกลางคนก็คำรามเสียงดังราวกับฟ้าร้อง “คุกเข่าลง!”

เมื่อได้ยินเสียงนั้น หมาป่าคลั่งก็ยิ่งเย้ยหยันในขณะที่เขายั่วยุเย่เฟิงว่า “ไอ้เปี้ยก แกไม่ได้ยินหรือ อาจารย์ของฉัน บอกให้แกคุกเข่า! แก…”

เมื่อหมาป่าคลั่งต้องการที่จะด่าทอเย่เฟิง ขาของเขาก็ถูกเตะตัดขาโดยใครบางคน เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฟิงพร้อมกับเสียงอู้อี้!

…

 

หมาป่าคลั่งกลายเป็นสับสนอย่างมาก

เขารีบหันไปรอบ ๆ เมื่อเขารู้ว่ามันเป็นอาจารย์ของเขาที่ทำอย่างนั้น!

“ท่านอาจารย์ ทำไม…” หมาป่าคลั่งตั้งใจจะถามชายวัยกลางคนด้วยความกังขาลึก ๆ ในใจ

ทว่าก่อนที่เขาจะพูดจบชายวัยกลางคนตบหน้าเขาอย่างรุนแรง!

เพียะ!

มันเป็นเสียงที่ดังมาก และทิ้งรอยแดงไว้บนใบหน้าของหมาป่าคลั่งในครั้งเดียว ในขณะเดียวกันเลือดก็ไหลออกจากปากของเขา!

หมาป่าคลั่งอยู่ในความงุนงง เช่นเดียวกับโรสและเฟยเชี่ยน!

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดก็ตะลึงงันเช่นกัน!

‘เขาทำอย่างนั้นทำไม’

อย่างไรก็ตามชายวัยกลางคนไม่สนใจการแสดงออกของคนอื่น เขามองตรงไปที่ดวงตาดุร้ายของหมาป่าคลั่ง “ไอ้เวร! ข้าคนนี้บอกให้แกคุกเข่าต่อหน้าคุณเย่!”

‘คุณเย่?’

ทุกคนต่างตกตะลึง

และยิ่งกว่านั้น ในสายตาที่ตกใจของผู้คนทั้งหมด ชายวัยกลางคนรีบมาหาเย่เฟิงด้านหน้าแล้วทำโค้งคำนับให้กับเขา!

“ผมขอแสดงความเคารพ คุณเย่!” เสียงของชายวัยกลางคนที่เปล่งออกมาทักทายเย่เฟิงนั้นดังจนแสบแก้วหู!