ทั้งบาร์ตกอยู่ในความเงียบราวกับป่าช้า!

ไม่มีใครสามารถนึกภาพออกว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปในทิศทางตรงกันข้ามในทันที!

อาจารย์ของหมาป่าคลั่งกำลังโค้งคำนับให้กับเย่เฟิง

ดูจากสีหน้าที่ยำเกรงของเขา เขาดูเหมือนเผชิญหน้ากับผู้ใหญ่!

โคตรเกินคาด!

ลูกค้าทั้งหมดต่างตกตะลึง!

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าเย่เฟิงจะต้องถูกอาจารย์ของหมาป่าคลั่งทำร้าย แต่พวกเขาไม่คิดว่าเหตุการณ์จะกลับตาลปัตรในทันที

ชวี่เต๋าและเพื่อน ๆ ของเขานั้นตาแทบจะกระดอนออกมาจากเบ้าตา

“เป็น… เป็นไปไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ลูกชายนอกสมรสเหรอ? เมื่อไหร่กันที่เขาได้กลายเป็น…กลายเป็นคุณเย่?”

ชวี่เต๋ารู้สึกเวียนหัวจนเกือบเป็นลม!

ก่อนหน้านี้เขากำลังรอผลลัพธ์อันน่าสลดใจของเย่เฟิงแต่ตอนนี้…

แม้แต่หยวนหลี่ เสวียชิงและเซ็งเหวยเว่ยก็ประหลาดใจเช่นกัน

พวกเขาตัวสั่นเทาและแสดงสีหน้าราวกับพบเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ

“มันเป็น…เป็นไปไม่ได้”

เซ็งเหวยเว่ยนั้นแทบลมจับ

ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเย่เฟิงนั้นถึงคราวที่จะเจอกับผลลัพธ์ที่น่าเศร้าถึงแม้เขาจะยอดเยี่ยมแค่ไหนก็ตาม แต่ทว่าเธอกลับไม่นึกว่าเขาจะมีชื่อเสียงมากขนาดนี้

“อะไรกัน…นี่ฉันพลาดคนแบบนี้ได้ยังไง…”

เซ็งเหวยเว่ยนั้นอยากที่จะตบหน้าตัวเองอย่างแรง!

เธอพยายามมองหาแฟนที่ยอดเยี่ยม แต่เมื่อชายหนุ่มที่ดีที่สุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอกับมองเขาพลาดราวกับคนตาบอด!

เธอรู้สึกเสียใจอย่างมาก!

เฟยเชี่ยนและโรสต่างก็งงเช่นกัน พวกเขากลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่

‘ทำไมผู้ชายคนนี้…ถึงทำให้พวกเราประหลาดใจได้เสมอ!’

‘ช่างเป็นอะไรที่เซอร์ไพร์สจริงๆ!‘

เซอร์ไพร์ส?

ใช่มันเป็นอะไรที่โคตรเซอร์ไพร์สสำหรับหมาป่าคลั่ง!

หมาป่าคลั่งกำลังตกตะลึง เมื่อเขาพบว่าอาจารย์ของเขานั้นกำลังโค้งคำนับต่อหน้าคู่ต่อสู้ของเขา ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาก็เกือบจะเด้งตัวขึ้นทันทีในขณะที่เขาอุทานออกมา “แต่ท่านอาจารย์ ชายคนนั้นทำร้ายผม เขายังบอกด้วยว่าท่านอาจารย์เป็นไอ้คนที่ไม่มีค่าอะไรเลย แล้วทำไม…”

‘ไอ้คนที่ไม่มีค่าอะไร?”

หลังจากได้ยินคำพูดของหมาป่าคลั่ง ชายวัยกลางคนเปิดเผยรอยยิ้มอันขมขื่น จากนั้นเขาก็พูดกับเย่เฟิง ว่า“ถูกต้องแล้ว คุณเย่! ผม…เป็นแค่ไอ้คนที่ไม่มีค่าอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณ! ผมรู้สึกละอายใจเหลือเกิน!”

‘อะไรนะ?’

หมาป่าคลั่งตะลึงงันโดยสมบูรณ์แบบ จากคำพูดของอาจารย์ของเขาราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่าลงมา!

เขารู้ดีเกี่ยวกับอาจารย์ของเขา ชายคนนี้เป็นคนแข็งแกร่งที่หยิ่งยโสมาก แม้แต่พวกผู้มีอำนาจ ชื่อเสียงในเมืองเจียงซียังไม่สามารถทำให้เขาคำนับได้

ทว่าเขากลับยอมรับว่าเขานั้น เป็นแค่คนไร้ค่าต่อหน้าเย่เฟิง!

นี้มัน…ช่างน่าเหลือเชื่อ

อย่างไรก็ตามไม่มีใครสนใจความคิดของหมาป่าคลั่ง

เย่เฟิงมองชายวัยกลางคนอย่างร่าเริงขณะที่เขาถามว่า “แขนขวาของนายยังโอเคอยู่ไหม?”

‘แขน?’

ทุกคนจับจ้องไปที่แขนขวาของชายวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บ ความคิดที่น่ากลัวเกิดขึ้นในใจของพวกเขา!

‘นี่มัน…มันเกิดจากเย่เฟิงเหรอ?’

ไม่มีใครเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง!

หมาป่าคลั่งตัวสั่นอย่างห้ามไม่ได้ในขณะที่เขาตระหนักว่าบุคคลที่พละกำลังอย่างมากที่อาจารย์ของเขาพูดถึงอาจจะเป็น…

หมาป่าคลั่งจดจ่อความคิดอยู่กับเย่เฟิงอย่างตกใจและหวาดกลัว!

ตอนนั้นเอง ที่คำพูดของชายวัยกลางคนพิสูจน์ความคิดของหมาป่าคลั่ง!

“คุณเย่ ผมขอบคุณในความเมตตาของคุณ ไม่อย่างงั้นแขนขวาของผมคงต้องพิการอย่างแน่นอน! ” ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงซาบซึ้ง

ชายวัยกลางคนก็คือลุงจงซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของปู่ของไป๋ยี่ นั่นก็คือไป๋ซ่ง และเขายังเป็นแชมป์ที่มีชื่อเสียงในการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ในกองกำลังพิเศษ!

ครั้งที่แล้วนั้นเขาเข้าใจว่าเย่เฟิงเป็นศัตรูที่ปรากฏตัวริมแม่น้ำ ดังนั้นเขาจึงเปิดฉากการโจมตีใส่เย่เฟิง และนั่นเป็นผลให้แขนขวาของเขาหักด้วยหมัดสวนกลับของเย่เฟิง

หลังจากที่เขากลับไปที่ตระกูลไป๋ แพทย์บอกเขาว่าเขาจะไม่สามารถยกแขนของเขาได้อีกหากกระดูกที่หักนั้นร้าวลึกกว่านี้อีก 1 ม.ม.

1 ม.ม.!

ช่างเป็นการควบคุมพละกำลังที่แม่นยำ!

นับจากนั้นเป็นต้นมา เขาเริ่มชื่นชมและซาบซึ้งในความสามารถด้านการควบคุมความความแข็งแกร่งของเย่เฟิงอย่างมากราวกับว่าชายหนุ่มคนนี้คือเทพเจ้า

คำพูดของลุงจงทำให้หมาป่าคลั่งตัวแข็งทื่อโดยสมบูรณ์

หมาป่าทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นมองจ้องมองหน้าของเด็กชายด้วยความงุนงง

“นี่…นี่เขาเป็นคนคนที่แข็งแกร่งมากคนนั้นที่ทำร้ายอาจารย์ของฉันเหรอ? เป็นไปไม่ได้…เขานั้นยังเด็กเกินไป…”

ดวงตาหมาป่าคลั่งเบิกกว้างมองเย่เฟิงราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด!

“คุณเย่ ผมมาที่นี่เพื่อพบคุณโดยเฉพาะ!” ชายวัยกลางคนเปิดปากอีกครั้ง

‘หืมม?’

เย่เฟิงก็ตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นเขากล่าวตอบด้วยท่าทางขี้เล่น “มีบางอย่างผิดปกติกับสุขภาพของชายชราใช่ไหม”

“ใช่แล้ว!” ชายวัยกลางคนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ชายชรากำลังแย่ลงเร็ว ๆ นี้ นอกจากนี้ร่างกายของเขาคือ…”

ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะจบคำพูดของเขา เย่เฟิงก็ขัดจังหวะเขาอย่างช้า ๆ และใจเย็น “เขามีจุดด่างดำมากมายปรากฏบนร่างกายของเขา ระบบต่าง ๆ ในร่างกายของเขากำลังเสื่อมลง เขาไม่สามารถยืนได้! นอกจากนี้กล้ามเนื้อของเขามีการกระตุกและเขากรีดร้องอย่างทุกข์ทรมานในเวลากลางคืน! ฉันพูดถูกไหม?”

…

 

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิงชายวัยกลางคนและชายร่างแกร่งคนอื่น ๆ ในเครื่องแบบสไตล์ตะวันตกก็ตกตะลึงในทันที

‘นี่…นี่เขารู้ได้ยังไงว่า?’

สภาพร่างกายของชายชราในปัจจุบันนั้นถือเป็นความลับสุดยอดของตระกูลไป๋ เฉพาะผู้ใต้บังคับบัญชาที่เชื่อถือได้เท่านั้น เช่นพวกเขาที่จะรู้ แต่ว่าเย่เฟิงกลับ…

ลุงจงเช็ดเหงื่อบริเวณหน้าผากของเขาทันทีทันใด เขารู้สึกว่าไม่มีสิ่งใดสามารถหลบซ่อนจากดวงตาของเย่เฟิงได้

เย่เฟิงนั้นเป็นเหมือนเทพเจ้าผู้รู้ทุกอย่าง

ดังนั้นลุงจงจึงแสดงความเคารพต่อเย่เฟิงมากขึ้นจากภายในหัวใจของเขา ในขณะที่เขาตอบอย่างเร่งด่วนว่า “ถูกต้องทุกอย่างเลย!”

ลุงจงแสดงสีหน้าจริงจังเมื่อเขาถามเย่เฟิงด้วยน้ำเสียงเครียด “คุณเย่ คุณสามารถรักษาอาการของชายชราของตระกูลไป๋ได้ไหม?”

ขณะนี้ทุกคนกลั้นลมหายใจ สายตาต่างจับจ้องไปที่เย่เฟิง

เย่เฟิงยักไหล่แล้วพูดว่า “ชีวิตที่ยืนยาวของมนุษย์นั้นคือพรหมลิขิต ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้อยากช่วยเขา แต่ตอนนี้คุณหนูไป๋ของนายได้ช่วยเหลือฉัน ดังนั้นฉันจะตอบแทนเธอโดยการช่วยรักษาเขา!”

เมื่อครั้งที่ เย่เฟิงได้รับความอับอายจากจงเฉียงและหยูเฟยที่หน้าประตูโรงเรียน ไป๋ยี่ได้ช่วยเหลือเขาออกจากสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั่น

เย่เฟิงก็บอกเขาโดยไม่อ้อมค้อมว่า “กลับไปเตรียมถังใบใหญ่ ๆ แล้วใส่สิ่งสกปรกเช่นเลือดสุนัข จากนั้นให้ชายชราแช่ตัวในนั้น! แล้วค่อยกลับมาหาฉันใน 3 วัน!”

‘อะไรนะ?’

คำพูดของเย่เฟิงทำให้ลุงจงตกใจ

แม้ว่าลุงจงจะสงสัยเกี่ยวกับข้อเสนอแนะของเย่เฟิง แต่เขาก็ไม่กล้าปฏิเสธเย่เฟิง ในขณะที่เขาปฏิบัติต่อชายหนุ่มราวกับเทพ

ดังนั้นลุงจงจึงโค้งคำนับให้เย่เฟิงในทันที เขาพูดว่า “ขอบคุณสำหรับวิธีการรักษาของคุณ คุณเย่!”

หลังจากพูดเอ่ยจบลุงจงมองไปที่หมาป่าคลั่งและดุเขาดัง ๆ “เจ้าหมาป่าน้อย คุณเย่นั้นเป็นบุคคลที่แข็งแกร่ง ที่เจ้าไม่ควรทำให้โกรธเคืองสักครั้งในช่วงชีวิตของเจ้า! แต่เจ้ากลับทำให้เขานั้นไม่พอใจ ดังนั้นต่อจากนี้ไปเจ้าควรทำทุกอย่างที่คุณเย่อยากให้เจ้าทำ! หากเขาต้องการให้เจ้ามีชีวิตอยู่เจ้าก็จะมีชีวิต! แต่หากเขาต้องการให้เจ้าตาย เจ้าก็ต้องตาย!”

คำพูดของลุงจงนั้นฟังดูเข้มงวดและเคร่งครัดมาก!

อย่างไรก็ตามหมาป่าคลั่งก็มีความสุข เมื่อเขาตระหนักว่าอาจารย์ของเขากำลังช่วยเหลือเขาโดยขอให้เขาติดตามเย่เฟิงชายผู้แข็งแกร่งอย่างมาก เขานึกภาพอนาคตที่สดใสของเขาได้ชัดเจน

หมาป่าคลั่งลุกขึ้นมาทันทีในขณะที่เขาตั้งใจจะคุกเข่าลงและกล่าวกับเย่เฟิง!

ตอนนั้นเอง เขาถูกจับด้วยมือที่มีทรงพลังเทียบเท่ากับคีมเหล็กหนึ่งคู่ ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไรเขาก็ไม่สามารถคุกเข่าได้!

หมาป่าคลั่งตกตะลึงในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นและพบว่าเป็นเย่เฟิง!

“คุณเย่…” หัวใจของหมาป่าคลั่งก็เต้นแรงเพราะเขากลัวว่าเย่เฟิงนั้นจะไม่ยอมรับเขา

“นายไม่ควรคุกเข่าต่อหน้าฉัน แต่…” เย่เฟิงชี้ไปที่เฟยเชี่ยนเมื่อเขาพูดต่อว่า “หน้าเขา!”

‘อะไรนะ?’

หมาป่าคลั่งขยับตัวในทันที หลังจากนั้นเขาก็ตะกายไปจนถึงด้านหน้าของเฟยเชี่ยนแล้วคุกเข่าลงข้างหน้าเขาแล้วพูดด้วยเสียงอันดัง “ผมขอแสดงความเคารพ เจ้านาย!”

เฟยเชี่ยนนั้นสับสนอย่างแน่นอนเมื่อเห็นภาพตรงหน้า!

เขาไม่สามารถจินตนาการถึงการลุกขึ้นและล้มลงในชีวิตของเขาได้เช่นนี้ – หมาป่าคลั่งบุคคลที่ไม่มีใครเทียบได้ในพื้นที่ทางตอนเหนือของเมืองเจียงซี นับถือเขาให้เป็นเจ้านาย

เฟยเชี่ยนเผยสีหน้าที่น่าตื่นเต้นในทันที จากนั้นเขาก็มองไปที่เย่เฟิงด้วยความขอบคุณ

เขารู้ว่านี่เป็นของขวัญที่เย่เฟิงนั้นมอบให้กับเขา