อึก! อั๊ก! อ๊าก!

ด้วยเสียงร้องที่โหยหวนขาข้างหนึ่งของอาซานหัก และกระดูกสีขาวที่น่ากลัวทะลุผ่านผิวหนังของเขาออกมา

เขาคุกเข่าลงมาข้างหนึ่งขณะที่เลือดและเหงื่อกำลังไหล

เนื่องจากความเจ็บปวดที่รุนแรง อาซานตัวนั้นสั่นเทาอยู่ตลอดเวลา

ทันใดนั้นบาดแผลก็ปรากฏขึ้นที่ขาอีก!

ปัก!

เย่เฟิงหักขาอีกข้างของอาซาน ทำให้เขานั้นต้องคุกเข่าลงทั้งสองข้าง!

นั่นส่งผลให้อาซานเกือบจะตายไปเลยเนื่องจากความเจ็บปวดมันโคตรบีบหัวใจ

“จะขอโทษหรือว่าตาย!”

เสียงอันน่าสยดสยองของเย่เฟิง ซึ่งฟังดูเหมือนว่ามาจากนรกนั้นทำให้อาซานยิ่งสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

‘จะขอโทษหรือว่าตาย!’

อาซานสามารถสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมของเย่เฟิงอย่างชัดเจน!

‘มันกล้าที่จะฆ่าฉันให้ตายอย่างแน่นอน!’

นั่นทำให้ขนทั่วร่างกายของเขาลุกขึ้นมา

ต่อหน้าเย่เฟิง อาซานเหมือนเป็นมดแมลงที่สามารถฆ่าได้ด้วยนิ้วเดียว!

“ฉัน…ฉันขอโทษ! มันเป็นความผิดของฉันเอง!”

อาซานไม่ลังเลที่จะขอโทษเย่เฟิงขณะคุกเข่าบนพื้น

เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกลัวราวกับว่าเขากำลังสารภาพบาปกับปีศาจ

หลังจากได้ยินอย่างนั้นเย่เฟิงก็พยักหน้าขณะที่เขากวัดแกว่งไม้เบสบอลที่เหลือเพียงครึ่งท่อนอีกครั้ง

ปัก! ปัก!

ขาทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มผมเหลืองอีกคนก็หักเช่นกัน

ในขณะที่เขาเปล่งเสียงร้องโหยหวนและร้องไห้ เด็กชายผมสีเหลืองไม่ลังเล เขารีบคุกเข่าลงและขอโทษเย่เฟิงในขณะที่เขานั้นเจ็บปวดอย่างรุนแรงและตัวสั่นสะท้านไปทั้งตัว

เมื่อเช่นนั้นแล้วเย่เฟิงก็ทิ้งไม้เบสบอลไปและเดินไปทางหลินหลานอย่างช้า ๆ

เขาได้แสดงความเมตตาต่อเด็กสองคนแล้ว ตามอารมณ์ของเขาแล้วนั้นถ้ามีคนกล้ากระตุ้นความโกรธของเขาในจักรวาลพวกมันจะต้องถูกเขาฆ่าแน่นอน!

หลินหลานมองเย่เฟิงที่เดินเข้าหาเธอด้วยท่าทางที่ตกตะลึง

เมื่อดูการแสดงออกที่ดูไม่มีพิษมีภัยของเขาหลินหลานก็รู้สึกงุนงง

เธอไม่เห็นถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างชายคนนี้กับคนที่ดุร้ายเหมือนปีศาจก่อนหน้านี้

หลังจากหักขาของพวกเขาแล้วเย่เฟิงก็ทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!

เขาไม่ได้ดูดุร้ายอย่างโจ่งแจ้งหรือเห็นได้อย่างชัดเจน!

“ไปกันเถอะ!”

เย่เฟิงกล่าวว่าในขณะที่เขาเผยรอยยิ้มต่อหลินหลานและตรงเข้าไปในรถตู้

…

 

แม้ว่ารถตู้จะถูกดัดแปลงเครื่องยนต์เพิ่มอย่างมาก

แต่เมื่อพวกเขามาถึงบ้านของหลินหลานเครื่องยนต์ได้ปล่อยควันดำซึ่งนั่นหมายความว่ามันเกือบจะพังแล้ว

เมื่อดูเย่เฟิงยักไหล่แบบนั้น หลินหลานจึงถามว่า “เย่เฟิง นายขายรถตู้ของนายให้ฉันได้ไหม”

‘ขาย?’

เย่เฟิงเริ่มสับสน หลังจากนั้นเขายักไหล่เล็กน้อยและเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา “เอามันไว้เป็นของขวัญให้กับธุรกิจของเราเมื่อคืนเถอะ ซึ่งนี้มีมูลค่ามากกว่า 1 พันล้าน!”

หลังจากที่พูดอย่างนั้นแล้วเย่เฟิงก็โบกมือแล้วพูดว่า “แล้วเจอกันคนสวย!”

หลังจากได้ยินแบบนั้นแล้ว หลินหลานก็พูดไม่ออก!

‘ของขวัญให้กับธุรกิจของเราเมื่อคืนเถอะ ซึ่งนี้มีมูลค่ามากกว่า 1 พันล้าน‘

‘ช่างเป็นอะไรที่ไร้ยางอายจริง ๆ !‘

หลินหลานขบฟันของเธอแน่น ขณะที่เธอต้องการที่จะพุ่งไปที่หาไอ้บ้านั่นและกัดเขาจนตาย

แต่เมื่อนึกได้ว่าเธอยังเป็นหนี้เงินเขาอยู่!

ดังนั้นเธอต้องการหยุดเขา แต่เย่เฟิงก็ได้หายไปแล้ว

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะจ่ายเงินคืนให้เขาเมื่อเจอกันครั้งหน้า!”

เมื่อเธอจำได้ว่าเธอพบเขาทั้งสองครั้งบนเตียง ใบหน้าที่งดงามของหลินหลานก็พลันเขินขึ้นมา

จากนั้นเธอจึงนำโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะโทรออก

“ศาสตราจารย์ลี่ นี่ฉันเอง!” หลินหลานกล่าวออกไป

หลังจากได้ยินเสียงของเธอ ชายชราที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ตอบกลับมาว่า “ประธานหลิน คุณมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ”

“ศาสตราจารย์ลี่ ในฐานะที่คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมการผลิตรถยนต์ ฉันต้องการทราบว่ารถตู้ฟอร์ดสามารถเทียบกับสมรรถนะของซุปเปอร์คาร์ได้หรือไม่ หลังจากที่ได้รับการดัดแปลง”

‘อะไรนะ?’

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ศาสตราจารย์ลี่ส่ายหัวพลางทำหน้าตกใจ จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “ประธานหลิน คุณล้อเล่นฉันหรือเปล่า เครื่องยนต์ของรถตู้ฟอร์ดเป็นเครื่องยนต์ของเจียงหลิง ความจุกระบอกสูบอยู่ที่ 2771 CC. และมีกำลัง 67 กิโลวัตต์มันทำความเร็วได้แค่ 110 ก.ม. / ช.ม. เท่านั้น แต่ความจุกระบอกสูบของซุปเปอร์คาร์นั้นเริ่มจาก 4,000 ถึง 6,000 CC. ซึ่งมันสามารถมันทำความเร็วได้ถึง 400 ก.ม. / ช.ม. ! มันไม่มีทางเทียบกันได้! “

หลังจากได้ยินว่าอย่างนั้น คิ้วคมของ หลินหลานพลางขมวดขณะที่เธอถามต่อไปว่า “ศาสตราจารย์ลี่คุณจะเชื่อฉันไหมถ้าฉันบอกคุณว่า มีคนดัดแปลงเครื่องยนต์ของรถตู้ฟอร์ด และสามารถเร่งความเร็วถึง 100 ก.ม. / ช.ม. ใน 1-2 วินาทีและในที่สุดก็สามารถแตะถึง 300 ก.ม. / ช.ม.? “

เพล้ง!

หลังจากคำพูดของหลินหลาน เสียงของบางอย่างตกแตกดังขึ้นที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ ศาสตราจารย์ลี่กำลังตกตะลึง

“ไม่มีทาง! ประธานหลิน มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! ไม่มีใครสามารถทำสิ่งนั้นได้แม้แต่ในประวัติศาสตร์ทั้งหมดของอุตสาหกรรมการผลิตรถยนต์และอุตสาหกรรมการดัดแปลงเครื่องยนต์!”

เสียงของศาสตราจารย์ลี่ฟังดูเหน็บแนมราวกับว่าหลินหลานนั้นกำลังพูดเรื่องไร้สาระ!

หลังจากได้ยินคำตอบของเขา หลินหลานเผยรอยยิ้มอันขมขื่น

ก่อนหน้านี้เธอไม่เชื่อเช่นกัน แต่มันเกิดขึ้นจริงในสายตาของเธอ เธอจะไม่เชื่อสายตาของเธอเองอย่างไร?

หลังจากลังเลไม่นาน หลินหลานก็เอ่ยปากอีกครั้ง “ศาสตราจารย์ลี่โปรดมาที่บ้านพักของฉัน! ฉันจะแสดงเครื่องยนต์ให้คุณดู!”

“โอเค ประธานหลิน ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”

ศาสตราจารย์ลี่ให้สัญญากับเธอก่อนที่จะวางสายไป

10 นาทีต่อมา!

ศาสตราจารย์ลี่มาถึงที่บ้านของหลินหลานอย่างรวดเร็ว!

“ประธานหลิน!” ชายผอมบางคนหนึ่งที่มีผมสีเทาและสวมแว่นสายทักทายหลินหลานก่อนจะถามเธอว่า “มันเป็นเครื่องยนต์แบบไหน?”

หลินหลานจึงพาศาสตราจารย์ลี่ ไปที่ด้านหน้าของรถตู้ พลางชี้ไปที่เครื่องยนต์ที่น่าเกลียดและที่ดูเหมือนพังไปแล้วนั่น พลางพูดว่า “อันนี้!”

‘หืมม?

ศาสตราจารย์ลี่กลายเป็นงุนงงเมื่อเธอชี้ไปที่เครื่องยนต์ที่ดูพัง ๆ นี่ อีกอย่างมันก็เป็นแค่เครื่องยนต์ของรถตู้

“นี่แหละ คือเครื่องยนต์ที่มีสมรรถนะของรถซุปเปอร์คาร์!”

เมื่อหลินหลานนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางมาที่นี่ เธอก็สับสนราวกับว่ามันเป็นความฝัน

‘ว่าไงนะ?’

ศาสตราจารย์ลี่ตัวแข็งท่อ เขารีบส่ายหัวและพูดว่า “ประธานหลินมันเป็นไปไม่ได้! เครื่องยนต์นี้มันมีโครงสร้างของวัสดุที่หยาบและแปลกเป็นอย่างมาก! และการดัดแปลงเครื่องยนต์ก็… เอ๊ะ รอก่อนนะ!”

เมื่อศาสตราจารย์ลี่สังเกตเห็นอะไรบางอย่างในการดัดแปลงเขาก็ประหลาดใจอย่างมาก

ในไม่ช้าเขาก็ก้มตัวลงและเริ่มสังเกตการดัดแปลงอย่างใกล้ชิด

ใบหน้าของเขาค่อย ๆ เคร่งขรึมแล้วก็ตกใจ!

หลังของเขาเปียกไปด้วยเหงื่อขณะที่เขากำลังจดจ่ออยู่กับมัน!

“ไม่มีทาง! นี่มันใช้งานได้จริงหรือ? นี่มัน… ช่างน่าทึ่ง! โอ้พระเจ้า มันโคตรน่าเหลือเชื่อ!”