“คุณปู่กู๋ทำไม ปู๋ถึงไม่ช่วยฉันตอนนั้น!”

ซือกงจิง ถามชายชรากู๋ เมื่อเธอเดินออกมาจากโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี

ในฐานะคุณหนูของตระกูลซือกง ตระกูลใหญ่ในภาคเหนือของจีน นอกเหนือจากเกอร์สันผู้คุ้มกันของเธอ ซือกงจิง ก็มีผู้ดูแลอีกคนหนึ่ง —— ปู่กู๋

มีเพียงซือกงจิงคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าปู่กู๋นั้นทรงพลังมากเพียงไหน เขาเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งในภาคเหนือของจีน เมื่อตอนที่เขายังหนุ่มกว่านี้!

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะอายุมากแล้วก็ตาม เขาก็ยังเก่งกาจหาคนที่เปรียบเทียบด้วยยากในภาคเหนือของจีน

หลังจากได้ยินคำถามของซือกงจิง ชายชราก็ขมวดคิ้ว ขณะเขาปาดเหงื่อที่บริเวณหน้าผากของเขา

แล้วเขาก็พบว่าหลังของเขานั้นก็เปียกชุ่มเช่นกัน

“คุณหนูอาจไม่รู้ ถ้าผมเข้าโจมตีเขาในตอนนั้น ตอนนี้เราทั้งคู่คงจะตายไปแล้ว!”

‘อะไรนะ!’

ซือกงจิงตกตะลึง

“ปู่กู๋กำลังพูดเรื่องอะไร! ปู๋สามารถฆ่าไอ้มารภูผาเหล็กนั่นได้ โดยตบเขาเพียงแค่ครั้งเดียว! หากปู๋หยุดเขา ไว้ เกอร์สันก็คงจะไม่ตายไปแบบนั้น!”

ซือกงจิงพูดด้วยท่าทางที่ดูน่ากลัวเมื่อนึกถึงสภาพการตายของผู้คุ้มกันที่จากไปของเธอ

ชายชรากู๋ ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น พลางตอบกลับว่า “ผิดแล้วคุณหนู! คนที่น่ากลัวตัวจริงคือเย่เฟิง!”

“ผมเคยเห็นผู้คนมามากมายในชีวิต แต่ผมไม่เคยเห็นใครเหมือนเขาเลยสักคน!”

ชายชรากู๋พูดด้วยความกลัวอย่างมากพลางขมวดคิ้วแน่น “ก่อนที่เกอร์สันจะถูกฆ่า ผมเคยพยายามช่วยเขาแล้ว! แต่พลังฉีดุร้ายที่น่ากลัวก็พุ่งเข้ามาที่ตัวผม! ผมเชื่อว่าเราทั้งคู่คงจะตายไปแล้วถ้าผมเข้าช่วยเหลือเกอร์สัน!”

ซือกงจิงไม่เคยเห็นคุณปู่กู๋มีท่าทีหวาดกลัวมาก่อนเลยในชีวิตของเธอ ราวกับว่าเขาเห็นเย่เฟิงเป็นเหมือนปีศาจที่น่ากลัว!

จากนั้นซือกงจิงจึงตอบกลับอย่างดุเดือด “ฮึ! มันยังไม่จบแค่นี้แน่! พ่อและปู่ของฉันตอนนี้พักอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเย่! ไปกันเถอะ! ฉันบอกพ่อให้ล้างแค้นให้!”

หลังจากที่เธอพูดเสร็จแล้ว ซือกงจิงก็เดินจากไป ชายชรากู๋ขมวดคิ้วของเขาแน่นยิ่งกว่าเดิม เขารู้สึกว่ากำลังจะเกิดเรื่องสำคัญรุนแรงขึ้น

“หวังว่าหัวหน้าตระกูลซือกงจะมีสติมากพอ!”

ชายชรากู๋ ส่ายหัวในขณะที่เขาถอนหายใจอย่างแรงออกมา แล้วเดินตามซือกงจิงไป

…

 

ในเวลาเดียวกันในสนามกีฬา!

เย่เฟิงมองสาวน้อยคนนั้นด้วยความตื่นเต้น

ในเสื้อผ้าที่สกปรกและโทรมเธอก็ดูเหมือนเด็กที่ค่อนข้างซุกซน

เธอสวมรองเท้าปีนเขาขนาดใหญ่ที่มีรูขาด นั่นทำให้เธอดูน่าสงสารมาก

ราวกับว่าเธอสังเกตเห็นว่าเย่เฟิงกำลังมองเธออยู่ ใบหน้าที่น่าเกลียดของเด็กหญิงตัวเล็ก ก็แดงขึ้นมาขณะที่เธอรีบก้มหน้าลงแล้วพูดอย่างกลัว ๆ ว่า “ซวินเอ๋อหน้าตาน่าเกลียดมากเกินไป พี่ชาย หวังว่าพี่จะไม่กลัวหนูด้วยนะคะ… ”

เสียงของซวินเอ๋อเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกภายในใจของเธอที่ซับซ้อน

ไหล่บาง ๆ ของเธอสั่น ขณะที่น้ำตาหยดใสค่อย ๆ ไหลออกมา

ตั้งแต่เธอจำความได้ สิ่งที่เธอจำได้ก็คือเธอเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดที่ไม่มีใครชอบ ไม่มีใครรับเธอไปเลี้ยงหรือดูแล ไม่มีใครจะรู้สึกสงสารหรือเห็นใจเธอ

เธอมักจะเผชิญกับสายตาของผู้คนหรือคำพูด ที่ดูถูกเหยียดหยามและด่าทอ เธอมักรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นสิ่งที่โลกใบนี้ไม่ต้องการ

ไม่มีใครสักคนแสดงความเมตตาต่อเธอ!

“ซวินเอ๋อ ?”

หลังจากได้รู้จักชื่อของเธอ เย่เฟิงเป็นคนแรกที่ยิ้มให้กับเธอขณะที่เขาสัมผัสหัวเล็ก ๆ ของเธออย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า “ซวินเอ๋อจำไว้นะ ว่าหนูไม่ได้น่าเกลียดเลยสักนิด! จากนี้ไปหนูจะกลายเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดคนหนึ่งในจักรวาล!”

เย่เฟิงพูดในขณะที่มองตรงไปในดวงตาของซวินเอ๋อ

‘อะไรนะ!’

ซวินเอ๋อตกตะลึง

เธอเงยหน้าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตาของเธอขึ้นมา แล้วมองไปที่เย่เฟิงด้วยความสับสน

นี่มันเป็นครั้งแรกที่มีคนบอกเธอว่า เธอนั้นไม่น่าเกลียด

เธอมองเย่เฟิงด้วยสายตาที่เปียกชื้น

เธอพบว่าเย่เฟิงกำลังมองหน้าเธออย่างมั่นใจในคำพูดของเขาและเอ็นดูเธอ เขาไม่ได้แสดงสีหน้าหลอกลวงหรือเหยียดหยามแต่อย่างใด

“พี่ชาย…”

ในเสี้ยววินาทีนั้นเธอก็ร้องไห้หนักมากราวกับบ่อน้ำตาแตก

ขณะนั้นซวินเอ๋อมีความรู้สึกราวกับว่าเธอนั้นเป็นที่รักและได้รับความห่วงใย จากใครสักคนเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเย่เฟิงลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอด้วยมืออันอบอุ่นของเขา

เมื่อมองดูร่างกายที่เล็ก ผอมแห้งและน้ำตาที่ไหลมากขึ้นของเธอ หัวใจของเย่เฟิงก็บีบอย่างหนัก

เขารู้ว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้จะต้องได้รับความขมขื่นมามากมายตลอดชีวิตของเธอ

“ซวินเอ๋อเชื่อพี่นะ! นอกจากปัญหาแล้วปานดำของหนู ก็จะนำความสุขมาให้หนูด้วยนะ!”

เย่เฟิงพูดด้วยแววตาที่เป็นประกาย!

‘กายาพิษระดับสูงสุด!’

‘นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทรงพลังที่สุดในจักรวาล’

ท่ามกลางสิ่งมีชีวิตมากมายในกาแลคซีหลายร้อยล้านแห่งในจักรวาลนี้ จะมีกายาพิษระดับสูงสุดเพียงแค่หนึ่งเดียวในแต่ละช่วงร้อยล้านปีแสง!

ตามความรู้ของเย่เฟิง มีปีศาจชราเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีกายาพิษระดับสูงสุดในจักรวาล

ทว่าปีศาจชรานั้นหายไปนานหลายพันล้านปี เขาอาจตายไปแล้วก็ได้!

ถ้าพวกผู้มีอำนาจวิเศษในจักรวาลรู้เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนี้ พวกนั้นคงจะบ้าแน่ ๆ !

ยิ่งมีพิษสะสมในร่างกายมากเท่าไหร่ บุคคลที่มีกายาพิษก็จะยิ่งมีความสวยงามมากขึ้นเท่านั้น!

เมื่อเธอปลุกพลัง กายาพิษระดับสูงสุดของเธอ เธอก็จะกลายเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในจักรวาล

ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ เธอนั้นสามารถทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นแค่การขมวดคิ้วหรือยิ้มออกมาเท่านั้น!

“พี่ชายช่วยรักษาปานดำนี้ได้ไหมคะ ?”

ซวินเอ๋อเอ่ยถามเย่เฟิงด้วยความหวังอย่างมาก ขณะที่เธอกระพริบตาคู่โตของเธอ

หลังจากได้ยินคำถามของเธอ เย่เฟิงตอบพร้อมกับยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลเลย!”

จากนั้นเขาก็หยิบเข็มและขวดเล็ก ๆ ออกมาก่อนที่จะบอกซวินเอ๋อว่า “ซวินเอ๋ออดทนหน่อยนะ มันอาจรู้สึกคันเล็กน้อย แต่หนูจะต้องทนมันไว้!”

ซวินเอ๋อเข้าใจดี เธอพยักหน้าก่อนหลับตาลง

เย่เฟิงแทงเข็มอันแหลมคมลงในปานของเธอทันที

…

 

จากนั้นเขาใส่พลังฉีปีศาจลงไปในปานดำของเธอ ทันใดนั้นของเหลวสีดำก็ค่อย ๆ ไหลออกมาตามเข็มของเขา พริบตาเดียวก็มีของเหลวสองสามหยดไหลออกมา

เมื่อมองหยดของเหลวสีดำ เปลือกตาของเย่เฟิงก็กระตุกขึ้นอย่างเร็ว

แม้ว่าซวินเอ๋อจะไม่ได้ปลุกพลังของกายาพิษระดับสูงสุดของเธอ แต่นี่ก็เป็นสารพิษที่มีความเป็นพิษมากที่สุดในโลกอย่างแน่นอน!

ถ้าเย่เฟิงหยดของเหลวสีดำหนึ่งหยดลงในแม่น้ำ แม่น้ำทั้งสายก็จะสูญเสียพลังแห่งชีวิตไปโดยสิ้นเชิงเพราะไม่สิ่งมีชีวิตไหนจะรอดอยู่ได้ ทุกอย่างที่อยู่ใต้ผืนน้ำนั้นจะต้องตาย

นอกจากนี้สิ่งมีชีวิตภายในระยะ 6 ไมล์รอบ ๆ แม่น้ำก็จะตายเช่นกัน!

เมื่อเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงโดยประมาณ ในที่สุดเย่เฟิงก็ดูดสารพิษออกจากใบหน้าของซวินเอ๋อจนหมด

จากนั้นเขาก็ปาดเหงื่อที่หน้าผาก ขณะที่เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ซวินเอ๋อ หนูลืมตาได้แล้ว!”

‘หืมม?’

ซวินเอ๋อค่อย ๆ ลืมตาของเธอขึ้นมา ขณะที่เธอเห็นเย่เฟิง ยื่นกระจกให้เธอด้วยรอยยิ้ม

…

 

ซวินเอ๋อนั้นลังเลใจอย่างมาก

เธอกลัวการที่จะส่องกระจกตั้งแต่อายุยังน้อย ทุกครั้งที่เธอมองเข้าไปในกระจก เธอรู้สึกเหมือนอยากจะตาย!

“ทุกอย่างปกติดีแล้ว! หนูสามารถชื่นชมใบหน้าที่สวยงามของตัวเองได้ตอนนี้!” เย่เฟิงพูดด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาลูบหัวเล็ก ๆ ของซวินเอ๋อ

‘สวย ?’

ซวินเอ๋อตกใจมากในขณะที่เธอรีบพยักหน้าของเธอ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอมองเข้าไปในกระจก เธอก็ตัวแข็งทื่อไปในทันที