อ่านโดจิน doujinza.com

---

หลังจากเย่เฟิงและผู้ติดตามของเขาออกไปจากเรือนจำประชาชนเมืองเจียงซีแล้ว เจียงเต๋าก็เหวี่ยงตัวลงบนเก้าอี้ราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของเขานั้น เหือดแห้งไปแล้ว

เขามองดูกองขี้เถ้าที่อยู่บนพื้นด้วยความตกใจ ด้วยความรู้สึกไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขารู้สึกว่าเปลือกตาของเขานั้นกระตุกอย่างบ้าคลั่ง

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!”

เจียงเต๋าไม่เชื่อว่าจงเหว่ยจะตายและกลายเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าต่อตาเขา เขาไม่รู้ว่าเย่เฟิงทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร

เขาจะต้องเป็นปีศาจแน่นอน

ในที่สุดเจียงเต๋าก็เข้าใจว่าเย่เฟิงสามารถเอาชนะเหล่าผู้มีอิทธิพลมากมายได้อย่างไร

“ในอนาคต ฉันไม่ควรจะทำให้ผู้ชายคนนี้ไม่พอใจแม้แต่น้อย!”

เจียงเต๋าเพิ่มชื่อของเย่เฟิงลงในรายชื่อของคนที่เขาไม่สามารถทำให้ขุ่นเคืองใจได้ในทันที

…

ในขณะนั้น!

ด้วยเสียงดังกระหึ่ม รถยนต์กว่า 10 คันที่จอดอยู่บนถนนในย่านชุมชนแออัดของย่านชานเมืองของเมืองเจียงซี ซึ่งทั้งหมดเป็นรถโรลส์รอยซ์หรือไม่ก็เบนท์ลีย์

ฉากนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่ผ่านไปมา และทุกคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างสนอกสนใจและชื่นชมสิ่งที่พวกเขาได้เห็นอย่างมาก

ในขณะนั้น เมื่อประตูรถเปิดออก เย่เฟิงและพวกผู้มีอิทธิพลค่อย ๆ ทยอยก้าวออกมาจากรถลีมูซีนทีละคน

อย่างไรก็ตาม เย่เฟิงสัมผัสได้ในทันทีว่าบรรยากาศนั้นแปลกไป เขาได้ยินเสียงร้องไห้เบา ๆ ลงจากชั้นอพาร์ทเมนต์ชั้นสาม

“นั่น มันเป็นเสียงของแม่อันซี!”

เย่เฟิงขมวดคิ้ว พลางรีบขึ้นไปที่ชั้น 3 พร้อมด้วยเหล่าผู้มีอิทธิพลคนอื่น ๆ

เมื่อเขามาถึงชั้น 3 เย่เฟิงสังเกตว่าประตูห้องของอพาร์ตเมนต์ของอันซีนั้นพังกระจายออกเป็นชิ้น ๆ

แม่และพ่อของอันซี กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน

หัวใจของเย่เฟิงเต้นระรัว

เขารีบเข้าไปข้างในประตูทันทีและถามแม่ของอันซีอย่างรีบร้อนว่า “เกิดอะไรขึ้นครับคุณน้า ? อันซีอยู่ที่ไหน ?”

เมื่อเห็นดวงตาที่แดงก่ำของเย่เฟิง แม่ของอันซีก็ร้องไห้ออกมาอีกทันที ราวกับว่าเธอได้เห็นคนที่จะมาช่วยชีวิตของเธอแล้ว

“เย่เฟิง อันซีถูกลักพาตัวไปแล้ว!”

‘อะไรนะ!’

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ สีหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันที

“หลังจากที่เย่เฟิงถูกตำรวจจับตัวไป อันซีก็พยายามโทรขอความช่วยเหลือ เพราะเธอนั้นอยากจะช่วย! แต่ไม่นานหลังจากนั้นก็มีพวกชายฉกรรจ์ในชุดดำ บุกเข้ามาในอพาร์ตเมนต์ จากนั้นพวกมันก็ทำให้อันซีสลบและพาตัวเธอไป!”

แม่ของอันซีร้องไห้อย่างต่อเนื่อง พ่อของอันซีก็เริ่มหลั่งน้ำตาออกมา

คนชราทั้งสองมีแค่ลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น หากอันซีตายไปพวกเขา คงจะเสียใจและหมดหวังในชีวิตอย่างมาก

เมื่อเห็นอย่างนี้ สีหน้าของเย่เฟิงและเหล่าผู้ติดตามของเขาก็เศร้าสลดใจ

หมาป่าคลั่งหมัดเหล็กกล้ารีบบอกกับเย่เฟิงว่า “เจ้านาย ผมจะแจ้งให้เหล่าพี่น้องทุกคนช่วยตามหา คุณหนูอันซีในทันที!”

หลังจากได้ยินคำพูดของหมาป่าคลั่ง เย่เฟิงก็โบกมือแล้วตอบว่า “ยังไม่ต้อง! ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยนับตั้งแต่อันซีถูกนำตัวไป! ฉันมีวิธีแก้ปัญหาที่เร็วกว่านั้นในการที่จะตามหาเธอ!”

หลังจากพูดจบ เย่เฟิงก็อธิบายให้แม่ของอันซีฟัง “คุณน้าครับ ได้โปรดพาผมไปที่ห้องนอนของอันซีหน่อย!”

แม่ของอันซีเริ่มมีความสบายใจมากขึ้น เธอนั้นตระหนักได้ว่ายังคงมีความหวังอยู่ แม้จะมีน้ำตานองบนใบหน้าของเธอ แต่เธอก็รีบพาเย่เฟิงไปที่ห้องนอนที่อยู่ตรงมุมของห้องนั้น

ห้องนั้นเก่ามาก แต่มันเป็นถูกตกแต่งด้วยจุดสีชมพูกระจายไปทั่วผนัง

มีหนังสือหลายเล่มวางอยู่บนโต๊ะ อากาศในนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นกายของเธอ

หลังจากที่ขอให้แม่ของอันซีออกไปก่อน เย่เฟิงก็เปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อคลุมซึ่งอันซีมักจะสวมใส่อยู่เสมอออกมา

‘กลิ่นตัวของอันซีนั้น เข้มข้นที่สุดที่เสื้อคลุมตัวนี้!’

ดวงตาของเย่เฟิงสั่นไหว ขณะที่เขากรีดนิ้วและหยดเลือดหยดลงบนเสื้อคลุมตัวนั้น

จากนั้นเขาก็ใช้เวทย์มนตร์แปลก ๆ

ทักษะสะกดรอยหยาดโลหิต 1 ใน 10 อันดับแรกของทักษะการติดตามของจักรวาล

หากผู้ฝึกฝนเข้าใจทักษะนี้อย่างสมบูรณ์ ตราบใดที่ผู้ถูกติดตามยังมีชีวิตอยู่ ผู้ฝึกฝนจะสามารถวาดภาพของเขาหรือเธอได้และหาตำแหน่งของเขาหรือเธอ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปกว่า 1,000 ปีก็ตาม

ปกติแล้วเขานั้นไม่ต้องการแม้แต่กลิ่น เศษผิวหนัง หรือเส้นผมของผู้ที่ถูกตามหา!

ทว่าพลังปีศาจของเย่เฟิงในตอนนี้อ่อนแอเกินไป เขามีพลังไม่เพียงพอสำหรับทักษะการสะกดรอยหยาดโลหิต ดังนั้นเขาจำเป็นต้องใช้กลิ่นกายของอันซีที่ติดอยู่ในเสื้อผ้าของเธอเพื่อช่วยตามหา

เมื่อเขาวาดคาถาเสร็จ มันก็เปล่งประกายแสงสีแดง ก่อนที่จะกลายเป็นหยดเลือดสีแดงและตกบนหน้าผากตรงกลางของเย่เฟิง

ด้วยหยดเลือดตรงกลางหน้าผากของเขา เย่เฟิงในตอนนี้ดูเหมือนเป็นปีศาจเลยทีเดียว!

‘หืมม ?’

เมื่อเขากำลังจะออกไปจากห้องนั้น เขาพลันสังเกตเห็นสมุดบันทึกกองหนึ่งบนโต๊ะ

เขาเดินไปหยิบสมุดบันทึกที่ชื่อว่า ‘อันซีไดอารี่’        อ่านโดจิน doujinza.com

หลังจากดูเนื้อหาที่เขียนด้านในนั้นแล้วหัวใจของเย่เฟิงก็สั่นไหวอย่างหนัก

‘2 สิงหาคมเมื่อฉันอายุ 10 ขวบ ฉันตกใจกับเหตุการณ์ใหญ่ที่เกิดขึ้น! หลังเลิกเรียนฉันถูกรายล้อมไปด้วยพวกอันธพาล ฉันกลัวและสับสนมาก! แต่เมื่อฉันคิดว่าฉันคงไม่มีโอกาสรอดแล้ว เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา – เฟิง!’

‘เขาปกป้องฉันด้วยแขนที่แข็งแกร่งของเขา ในขณะที่เขาปล่อยให้พวกนั้นรุมเตะและด่าทอเขาจนกว่าจะพอใจ! แต่นั้นทำให้ฉันปลอดภัยดี!’

‘แต่หัวของเฟิงก็แตก หัวของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือดสด ๆ ซึ่งไหลลงบนใบหน้าของฉัน แต่เขาก็ยังคงยิ้มให้ฉัน! เขาบอกฉันว่า ‘อันซีอย่ากลัวเลย’! หลังจากเหตุการณ์นั้น ร่างกายของฉันรู้สึกอบอุ่นไปตลอดทั้งสัปดาห์!’

‘เมื่อฉันอายุเกือบ 13 ปี ทุกคนบอกว่าเฟิงนั้นเป็นคนขี้ขลาด ทว่ามีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้ว่า เขานั้นกล้าหาญและมีความมุ่งมั่น! เขาสามารถต่อสู้เพื่อคนที่เขารัก แม้ต้องเสี่ยงต่อชีวิตของเขา แต่…เขายังมีใครคนอื่นนอกจากฉันอีกบ้างไหม ฉันนั้นรักเขามาก! ฉันสาบานที่จะปกป้องเขาตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของฉัน!’

‘3 เมษายน เมื่อฉันอายุ 13 ปี ฉันทะเลาะกับพ่อแม่ของฉัน และไปหาเฟิงที่บ้านของเขา! ฉันหิวมาก เฟิงบอกฉันว่าเขาจะไปซื้ออาหารให้ฉัน จนกระทั่งบ่ายวันนั้นเขาก็กลับมาพร้อมกับขนมปังเนื้อก้อนใหญ่และใบหน้าที่เจ็บปวด! ฉันบอกให้เขากินมันกับฉัน แต่เขาบอกฉันว่าเขานั้นอิ่มแล้ว! ฉัน…เชื่อคำพูดของเขา!’

‘หลังจากกินเสร็จ ฉันจึงเห็นร่องรอยการต่อสู้ของเฟิง เพื่อแย่งมันฝรั่งหวานกับสุนัขจรจัดนอกประตูหน้าบ้านเขา! หลังของเขาเป็นสีม่วงช้ำและบวม เขามีเลือดออกหนักมาก! จนกระทั่งตอนนั้นฉันถึงสังเกตเห็นว่าเขานั้นไม่มีเงินเลย ขนมปังเนื้อนั่น ที่เขาให้ฉันนั้นถูกขโมยมา เขาถูกทุบตีเพราะเรื่องนี้! ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงนำขนมปังเนื้อกลับมาบ้านเพื่อฉัน!’

‘ในตอนนั้นฉันร้องไห้! ฉันไม่เคยรู้สึกเศร้าให้กับเด็กผู้ชายมาก่อน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโง่และยอมเสี่ยงอันตรายแบบนี้!’

‘วันที่ 1 กันยายน เมื่อฉันอายุ 15 ปี เฟิงและฉันเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมเดียวกัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีท่าทางเปลี่ยนไป เขากลายเป็นคน ดูถูกตัวเอง โดดเดี่ยว ชอบอยู่เงียบ ๆ และแยกตัวออกไปจากฉัน มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน…’

‘3 ตุลาคม เมื่อฉันอายุ 16 ปี ฉันยังคงช่วยเฟิงทำงานบ้านทุก ๆ 2 วัน ฉันคิดว่ามันอาจเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะได้เข้าหาเขา! ฉันชอบที่จะช่วยเขา พับผ้าห่ม ซักเสื้อผ้า หรืออะไรก็ได้ที่เขาต้องการ… ไปตลอดชีวิตของฉัน …’

‘เมื่อฉันอายุ 17 ปีฉันได้ยินว่า เฟิงตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่น! ฉันเศร้าใจมากและรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก อย่างไรก็ตามฉันก็อวยพรให้เขา และหวังว่าเขาจะได้พบรักกับผู้หญิงคนโปรดของเขา ฉันขอให้เขามีความสุขไปชั่วนิรันดร์…’

‘เฟิงอกหักสำหรับความรักของเขา ฉันรู้สึกเศร้าเสียใจสำหรับเขาด้วย และหวังว่าเขาจะรู้สึกดีขึ้นได้โดยเร็วแทนที่จะเศร้าเสียใจแบบนี้…’

‘วันนี้ฉันเจอเฟิงอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเขาจะมีการเปลี่ยนแปลงไป เขามีความมั่นใจ และหยิ่งทะนง! ฉันรอวันนี้มากว่า 3 ปีแล้ว! ตอนนี้เขากลับมาแล้ว! เขายังคงเป็นเฟิงคนที่ฉันยังรัก…’

‘พี่เฟิงนั้นลึกลับมาก เขาทำให้ฉันประหลาดใจครั้งแล้วครั้งเล่า! ฉันชอบรอยยิ้มที่มั่นใจของเขา การกระทำที่น่าเกรงขามและหยิ่งทะนงของเขา…ฉันชอบทุกอย่างเลย!’

‘วันนี้ที่โรงพยาบาล พี่เฟิงช่วยชีวิตพ่อแม่ของฉันไว้! เขาเป็นเหมือนตำนาน ฉันฝันถึงเขาตลอดทั้งวัน! ฉันคิดถึงเขามาก! ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันนั้นหลงรักเขาอย่างมากมาย…’

…

มีไดอารี่ทั้งหมด 5-6 เล่ม!

พวกมันทั้งหมดเกี่ยวข้องกับเย่เฟิง!

อันซียิ้มและร้องไห้ให้กับเขา!

การอ่านไดอารี่ ทำให้เย่เฟิงรู้สึกว่าหัวใจของเขาสั่นไหว ราวกับว่าเด็กผู้หญิงไร้เดียงสากำลังรอคอยเขาอยู่และพร้อมจะปกป้องเขา…ตลอดไป!

“สาวน้อยไร้เดียงสา! เธอ…เธอมันไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”

เย่เฟิงพูดพึมพำในขณะที่เขาเปิดเผยรอยยิ้มอันขมขื่น

ทันใดนั้น พลังฉีดุร้าย ก็ปรากฏขึ้นผ่านดวงตาของเขา

“ไม่ว่าแกจะเป็นใคร แกจะต้องตาย!”

หลังจากคำพูดที่ดุเดือดไม่กี่คำของเขา เย่เฟิงก็เดินออกจากห้องนอนของอันซี!

เขาต้องการจะฆ่า ฆ่าทุกคนที่มันสมควรตาย!