ทันใดนั้นผู้คุ้มกันกว่า 10 คน ที่แต่ละคนนั้นมีความแข็งแกร่งราวกับหมีและความดุร้ายราวกับเสือ ก็เข้าล้อมรอบตัวของเย่เฟิง ขณะที่เขาเดินเข้าไปในคราวน์กรุ๊ป

เย่เฟิงประหลาดใจพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อเขาเห็นเด็กหนุ่มที่ถูกคุ้มกันโดยกลุ่มผู้คุ้มกันตรงนั้น ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

“หึหึ…แกนั่นเอง!”

เด็กหนุ่มค่อย ๆ เดินไปหาเย่เฟิง ขณะที่หัวเราะและยิ้ม ร่างกายของเขามีผ้าพันแผลเหนือแขนข้างหนึ่งจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

ด้วยเสื้อผ้าแบบตะวันตกและรองเท้าหนังเขานั้นดูหล่อเหลาอย่างมาก

ทว่าท่อนแขนของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลอย่างแน่นหนาและมีเลือดจาง ๆ ไหลซึมออกมา

เขาก็คือเด็กหนุ่มคนนั้นที่ทำร้ายขอทานหนุ่มเมื่อก่อนหน้าเย่เฟิงจะเดินมาถึงที่นี่

“ไอ้สารเลว แกอยู่บนถนนที่นำไปสวรรค์แท้ ๆ แต่เลี้ยวกลับมาแล้วมุ่งหน้าสู่นรกซะเอง!”

เด็กหนุ่มกล่าวทักทายเย่เฟิงด้วยความหยิ่งยโส เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างแรงจากแขนที่หัก ความเกลียดชังในดวงตาของเขานั้นลึกล้ำอย่างมาก

แขนของเขาถูกเย่เฟิงหักด้วยการออกแรงเตะเพียงครั้งเดียว

ก่อนหน้านี้เขาวางแผนที่จะสั่งให้คนของเขาแก้แค้น เย่เฟิงหลังจากพันแขนและปฐมพยาบาลเสร็จ

แต่ก่อนที่เขาจะออกเดินทางไป เขาก็พบว่าเย่เฟิงเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าเขาพอดี เขาจึงรู้สึกมีความสุขมาก

เมื่อมองดูเด็กหนุ่ม เย่เฟิงถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “แกทำงานอยู่ในคราวน์กรุ๊ปใช่ไหม”

“แน่นอน!”

จากนั้นเด็กหนุ่มก็เผยสีหน้าเยาะเย้ยอย่างมาก เขามองเย่เฟิงราวกับว่าเย่เฟิงนั้นเป็นแค่ไอ้คนโง่งี่เง่าแล้วตอบเพิ่มไปว่า “ฉันคือเกาเซิ่ง ผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ของคราวน์กรุ๊ป! เหวยฝ่านผู้จัดการทั่วไปคือลุงของฉันเอง! อะไรนะ ? ไอ้สารเลว แกมาที่นี่เพื่อสมัครงานเหรอ ?”

เกาเซิ่งมองไปที่เย่เฟิงตั้งแต่หัวจรดเท้า ขณะที่เขาเยาะเย้ยออกมา “ฮึ! ไอ้เด็กยากจนคนนี้กล้ามาหางานที่ คราวน์กรุ๊ปได้อย่างไร! แกนี่มันเกินตัวเลยเถิดมามากจริง ๆ!”

เกาเซิ่งมองดูเสื้อผ้าที่ดูธรรมดาของเย่เฟิงด้วยท่าทางรังเกียจ

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ใบหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนเป็นสีเข้มในเสี้ยววินาที เขาตะโกนว่า “ไปตามเหวยฝ่านมาที่นี่!”

‘อะไรนะ!’

‘เหวยฝ่าน ?’

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่เฟิง เกาเซิ่งและกลุ่มผู้คุ้มกันก็ตกตะลึงในทันที จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

“ฮ่า ฮ่า… ไอ้เด็กนี่บ้าหรือเปล่า ? เขากล้าบอกให้เราไปตามตัวผู้จัดการทั่วไปเหวยมาได้อย่างไร ?”

“แม่ง! ไอ้เด็กยากจนคนนี้กล้าขอพบผู้จัดการทั่วไปของเราได้อย่างไร ? เขาคงอยากตายมากสินะ!”

“ไอ้สารเลว แกรีบออกไปจากที่นี่เลย! ไม่อย่างนั้นเมื่อผู้จัดการทั่วไปเหวยมาถึง แกจะต้องมีปัญหาร้ายแรงแน่!”

…

 

เหล่าผู้คุ้มกันทุกคนตรงนั้นต่างหัวเราะออกมา พวกเขามองดูเย่เฟิงเหมือนเขานั้นเป็นแค่ไอ้เด็กโง่ ๆ คนหนึ่ง

ในสายตาของพวกเขา เหวยฝ่านนั้นเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างมากในเมืองเจียงซีในฐานะที่เป็นผู้จัดการทั่วไปของคราวน์กรุ๊ป!

ทว่าเย่เฟิงนั้นดูเหมือนเป็นแค่นักเรียนธรรมดา แต่เขากลับต้องการพบกับเหวยฝ่าน! มันไม่มีอะไรต่างไปจากการรนหาเรื่องตายแค่นั้น!

หลังจากได้ยินคำพูดของเหล่าผู้คุ้มกัน เกาเซิ่งก็เยาะเย้ยหนักขึ้น เขาพูดว่า “แกได้ยินไหมไอ้หนู ? แกคิดว่าลุงของฉันจะยอมมาพบกับเด็กผู้ชายจน ๆ อย่างแกงั้นเหรอ ?”

เกาเซิ่งปล่อยความเกลียดชังออกมา ขณะที่เขากล่าวต่อไปอีกว่า “ฮึ! ในเมื่อแกทำแขนของฉันหัก ฉันก็จะหักแขนของแกบ้างแล้วให้แกคลานสี่ขาออกไปจากที่นี่!”

เขาโบกมือไปทางเหล่าผู้คุ้มกันแล้วพูดเสียงดังว่า “หักแขน หักขาของมันซะ แล้วทำให้มันคลานเหมือนสุนัขออกไปจากที่นี่!”

“ครับท่าน!”

หลังจากรับคำสั่ง ผู้คุ้มกันทุกคนก็หัวเราะแล้วพุ่งเข้าใส่เย่เฟิงอย่างบ้าคลั่ง

เกาเซิ่งเป็นหลานชายของเหวยฝ่าน แน่นอนว่าผู้คุ้มกันเหล่านั้นก็ต้องการอวดความสามารถต่อหน้าเขา

ดังนั้นผู้คุ้มกันทุกคนจึงพยายามอย่างเต็มที่ และพุ่งเข้าหาเย่เฟิงอย่างดุร้าย

การเคลื่อนไหวของแต่ละคนนั้นช่างรวดเร็วและรุนแรง!

“ไอ้สารเลว ไปตายซะ!”

ผู้คุ้มกันคำรามออกมาด้วยหน้าตาที่น่ากลัว!

หากเย่เฟิงเป็นคนธรรมดาทั่วไป เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่

เมื่อเห็นผู้คุ้มกันต่างพากันวิ่งเข้ามาหาเขา ดวงตาของเย่เฟิงเป็นประกาย ขณะที่เขาตะโกน “หักแขน หักขาของมัน แล้วทำให้มันคลานเหมือนสุนัขออกไปจากที่นี่งั้นเหรอ ?”

“ดี! ดีมาก! ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันจะตอบสนองความต้องการของแกให้เอง!”

หลังจากคำพูดของเขาจบลง เย่เฟิงก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

ก่อนที่ผู้คุ้มกันที่อยู่ใกล้เขาที่สุดจะออกหมัดใส่เขา ตัวเขานั้นก็ถูกเย่เฟิงจับไว้ได้แล้ว!

เย่เฟิงจับไปที่ข้อมือของผู้คุ้มกันด้วยพลังอันล้นหลาม

ด้วยเสียงกระดูกร้าว แขนของเขาหักเป็นเศษกระดูกในคราวเดียว!

จากนั้นเย่เฟิงก็ส่งลูกเตะออกไปอย่างรุนแรง!

ผัวะ!

ผัวะ!

ผัวะ!

หัวของผู้คุ้มกันสามคนแตกร้าวในเสี้ยววินาที!

“อ๊าก!”

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นจากพวกผู้คุ้มกันทีละคน

ในขณะนั้นภาพที่น่ากลัว ซึ่งทำให้ทุกคนที่เห็นต่างตัวสั่นไปทั้งตัวนั่นคือ

เย่เฟิงที่กำลังเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับปีศาจ!

แต่ละก้าวที่เขาก้าวผ่าน จะหักแขนหรือขาของผู้คุ้มกันทีละคนไปเรื่อย ๆ !

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ดังลั่นไปทั่วทางเข้าสำนักงาน!

1!

2!

5!

10!

…

 

ในพริบตาแขนขาของผู้คุ้มกันกว่า 10 คนก็หัก พวกเขาทั้งหมดล้มลงไปกองกับพื้นด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน

…

 

ภาพตรงหน้านี้นั้นน่าตกใจมาก มันทำให้เกาเซิ่งตัวแข็งทื่อไปในทันที!

‘แข็ง…แข็งแกร่ง!’

‘หมอนี่มันช่างแข็งแกร่ง!’

เกาเซิ่งตัวสั่นสะท้าน ขณะหน้าผากของเขาเริ่มชุ่มเหงื่อ

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและกดหมายเลข “ท่านลุง! เร็วเข้า รีบลงมาชั้นล่างกับผู้คุ้มกันของลุงนะครับ! มีคนกำลังสร้างปัญหาที่นี่!”

หลังจากวางสายเกาเซิ่งก็ถอนหายใจลึก ๆ เขาจับจ้องไปที่เย่เฟิงด้วยท่าทางที่โหดเหี้ยมสุด ๆ พร้อมกับด่าออกไปว่า “ไอ้สารเลว แกตายแน่! ลุงของฉันกำลังลงมาแล้วพร้อมกับคนของเขา! ในเมื่อแกทำร้ายผู้คนของเรามากมาย แกต้องตายแน่นอน!”

เกาเซิ่งเผยสีหน้าพึงพอใจ เขาคิดกับตัวเองว่า ‘ฉันรู้ว่าแกเก่งในการต่อสู้ แต่แล้วไง! แกกำลังอยู่ในเขตของคราวน์กรุ๊ป แม้แต่มังกรหรือเสือก็ควรปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเชื่อฟัง!’

เสียงกระดูกแตกดังขึ้นอีกครั้ง เย่เฟิงเหวี่ยงแขนของผู้คุ้มกันคนสุดท้ายทิ้งไป ขณะที่เขาจับจ้องไปที่เกาเซิ่งด้วยดวงตาที่เย็นชา

เกาเซิ่งตัวสั่นสะท้าน เขาคิดที่จะหนีออกไปในทันที

ทว่าเขากลับได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายดังขึ้นมาพอ เขาจึงหันกลับไปมองด้านหลัง

เมื่อเห็นคนที่จะช่วยชีวิตของเขา เกาเซิ่งรู้สึกดีใจมาก

“ท่านลุง เร็วเข้า ไอ้หมอนี่ทำให้ผู้คุ้มกันของเราบาดเจ็บ! รีบหักแขนหักขาของมัน แล้วโยนมันออกไปจากที่นี่!”

เกาเซิ่งรีบวิ่งไปหาชายวัยกลางคนทันที ขณะที่เขาละล่ำละลักอธิบายรายละเอียดอย่างตรงไปตรงมา

หลังจากได้ยินคำพูดของเขาใบหน้าของ เหวยฝ่านก็ซีดลงอย่างน่ากลัวในทันที

ไม่เคยมีใครกล้าทำตัวเลวร้ายขนาดนี้ตั้งแต่ คราวน์กรุ๊ปก่อตั้งมาเมื่อหลายปีก่อน!

“ดี! ดีมาก! ฉันอยากเห็นนักว่าใครมันกล้ามากแบบนี้…”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็ได้เห็นเย่เฟิง ทันใดนั้นเขาก็ตัวสั่นสะท้าน และไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

ไม่เพียงแต่เหวยฝ่านเท่านั้น รวมไปถึงพวกที่แข็งแกร่งของคราวน์กรุ๊ปที่อยู่ข้างหลังเขาก็ตกตะลึงไปในทันที

เมื่อพวกเขาตระหนักถึงตัวตนของผู้มาเยือนที่ไม่ได้รับเชิญ พวกเขาต่างตกตะลึงด้วยความประหลาดใจ

เหวยฝ่าน นั้นเข้ายืนล้อมรอบเย่เฟิงทันที ตามด้วยเหล่าสมาชิกที่แข็งแกร่งคนอื่น ๆ !

เมื่อเห็นลุงของเขามาถึง เกาเซิ่งก็รู้สึกพอใจมาก ราวกับว่าเขารู้แล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เกาเซิ่งจึงเผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา

จากนั้นเหวยฝ่านและผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ในคราวน์กรุ๊ปก็เดินเข้าไปหาเย่เฟิง และโค้งคำนับอย่างสุภาพที่สุดพลางกล่าวทักทายโดยเรียกเขาว่า “ท่านประธาน!”