TMFH ตอนที่ 124 : ต้องตบเธอสักกี่ครั้ง เธอถึงจะหุบปากสักที ?

 

“หล่อ…หล่อโคตร!”

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

โม่หลี่หงจ้องมองเย่เฟิงตาค้าง เธอรู้สึกหัวใจเต้นแรงราวกับเพิ่งได้เจอกับเจ้าชายที่เธอตามหามานาน ดวงตาของเธอที่มองเขานั้นเป็นประกายระยิบระยับเหมือนดวงดาว

 

เมื่อดูแฟนของเขาหลงใหลในผู้ชายคนอื่น นายแบบที่ชื่อเฮนรี่ก็รู้สึกอิจฉาเย่เฟิงมาก

 

เขาไม่คิดมาก่อนว่าเด็กบ้านนอกแบบนั้น จะหล่อเหลากว่านายแบบนานาชาติอย่างเขาได้หลังจากแค่เปลี่ยนเป็นใส่สูท

 

คําพูดต่อมาของโม่หลี่หงเกือบทําให้ เฮนรี่กระอักเลือด! 

 

“หนุ่มน้อย หลินหลานจ่ายเงินให้นายเท่าไหร่ ? ฉันจะจ่ายเพิ่มให้อีก10 เท่าแล้วมาอยู่กับฉัน!”

 

“อะไรนะ!”

 

ไม่มีใครจะคาดคิดว่าโม่หลี่หงจะกล้าแย่งแฟนหนุ่มของหลินหลานในที่สาธารณะแบบนี้

 

แม้แต่เย่เฟิงและหลินหลานเองก็ตกใจเช่นกัน

 

“10,000 หยวนต่อคืน ? 20,000 หยวน ? 30,000 หยวน ? หรือ 100,000 หยวน ?”

 

โม่หลี่หงแกว่งการ์ดธนาคารของเธอไปรอบ ๆ ขณะที่เธอกล่าวกับเย่เฟิงด้วยท่าทางกระตือรือร้น “ตราบใดที่นายมากับฉัน นายจะสามารถใช้เงินของฉันได้ทั้งหมดที่นายต้องการ! ว่าไงล่ะ ?”

 

โม่หลี่หงตั้งใจที่จะโน้มน้าวเย่เฟิง

 

ในสายตาของเธอ เย่เฟิงนั้นเป็นคนที่หลินหลานชื่นชอบ

 

ตราบใดที่เธอได้เย่เฟิงมา มันก็เท่ากับเป็นการตบหน้าหลินหลานอย่างแรง มันช่างคุ้มค่าสําหรับเธอที่จะทํา ไม่ว่าเธอจะต้องยอมจ่ายราคาเท่าไรก็ตาม

 

เฮนรี่ยืนมองอยู่ข้าง ๆ เขาทั้งชื่นชมและอิจฉาเย่เฟิงไปพร้อม ๆ กัน

 

ในฐานะนายแบบระดับนานาชาติ เขาได้เงินจากโม่หลี่หงแค่เดือนละหลายแสนหยวนเท่านั้น แต่เย่เฟิงนั้นสามารถใช้เงินของเธอได้ตามใจของเขา!

 

เฮนรี่นั้นแทบจะเป็นบ้าเพราะความอิจฉาริษยา

 

เย่เฟิงมองไปที่โม่หลี่หง ในขณะที่เขาเดินไปตรงหน้าเธออย่างช้า ๆ ด้วยท่าทางขี้เล่นเล็กน้อย “ผมมีคําถามสําหรับคุณ!”

 

“คําถามอะไร? ว่ามาเลย!” โม่หลี่หงมั่นใจว่าเย่เฟิงรู้สึกหวั่นไหวต่อข้อเสนอของเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เย่เฟิงพูดต่อไปนั้น ทําให้ใบหน้าของโม่หลี่หงชาในทันที

 

“ต้องตบเธอสักกี่ครั้ง เธอถึงจะหุบปากสักที ?”

 

“อะไรนะ!”

 

โม่หลี่หงตกตะลึงไปชั่วขณะ!

 

เพียะ!

 

เธอถูกตบอย่างรุนแรง!

 

“แล้วถ้าตบ 1 ทีล่ะ พอมั้ย”

 

เพียะ!

 

เสียงตบดังขึ้นอีกครั้ง!

 

“ตบครั้งที่ 2 เป็นเพราะหน้าตาและจิตใจที่น่าเกลียดของเธอ!”

 

เพียะ!

 

เสียงตบครั้งที่ 3 ดังตามมาติด ๆ!

 

“ตบครั้งที่ 3 สําหรับปากของเธอที่พล่ามออกมามากเกินไป!”

 

…

 

ในขณะนั้นทุกคนในร้านกําลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น!

 

โม่หลี่หงนั้นถูกตบครั้งแล้วครั้งเล่า

 

นั่นส่งผลให้แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและบวมในทันที!

 

ในที่สุดโม่หลี่หงก็กระอักเลือดและฟันออกมา

 

“ไอ้สารเลว…แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ ?”

 

แก้มของโม่หลี่หงร้อนผ่าว ขณะที่เธอจ้องมองเย่เฟิงด้วยความตกใจและโกรธเกรี้ยว เธออยากฉีกร่างเย่เฟิงออกเป็นชิ้น

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเธอ เย่เฟิงก็ยักไหล่อย่างใจเย็นขณะที่เขาอธิบาย “ฉันไม่ชอบตบผู้หญิงหรอกนะ แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิง อาจจะไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ!”

 

“อะไรนะ!”

 

“เขาว่าเธอไม่ใช่มนุษย์งั้นเหรอ ?

 

ดวงตาของโม่หลี่หงแทบจะมีไฟพุ่งออกมา!

 

ในฐานะประธานของโม่กรุ๊ปสาขาในเมืองเจียงซี เธอรู้สึกเสียศักดิ์ศรีอย่างมากจนอยากตาย เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะถูกหลินหลานและเย่เฟิงตบต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้

 

เนื่องจากหลินหลานเป็นประธานของหลินกรุ๊ปซึ่งมีสถานะทางสังคมเดียวกันกับเธอ เธอจึงพอจะทนได้ แต่ในตอนนี้การที่ไอ้เวรเย่เฟิงตบเธอล่ะ ?

 

“เด็กที่เป็นแค่ของเล่นอย่างแก กล้าตบหน้าฉันได้ยังไง ? แก…แกคงอยากตายมากนักสินะ!”

 

จิตใจของโม่หลี่หงลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ ขณะที่เธอกรีดร้องใส่เฮนรี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหมือนคนโง่ว่า “เฮนรี่! ทํา ไมยังยืนอยู่เฉย ๆ เขาทําร้ายฉันนะ! ฆ่ามันซะ!”

 

หลังจากได้ยินเสียงหวีดของโม่หลี่หง เฮนรี่ก็พุ่งเข้าใส่เย่เฟิงในทันที

 

ในฐานะลูกครึ่ง เฮนรี่มีความสูงและมีมัดกล้ามมากกว่า 

 

เมื่อใบหน้าของเขาฉายแววดุร้าย เขานั้นดูน่ากลัวอย่างมาก

 

เขาชกไปที่ใบหน้าของเยเฟิงในทันที ด้วยความโกรธและอาฆาตแค้น!

 

…

 

ทันใดนั้นเย่เฟิงก็ปล่อยพลังที่หนาวเหน็บผ่านแววตาของเขา!

 

นั่นทําให้เฮนรี่สัมผัสได้ถึงพลังฉีที่แข็งกร้าว!

 

ร่างกายของเฮนรี่สั่นสะท้านไปทั้งตัว!

 

ตอนนั้นเอง เขารู้สึกราวกับว่าเขานั้นกําลังเผชิญหน้ากับปีศาจหรือไม่ก็สัตว์ร้าย มันไม่มีทางเป็นคนแน่ ๆ!

 

เขารู้ว่าถ้าเขายังฝืนต่อไปหัวของเขานั้นคงจะขาดกระเด็นไปจากตัว!

 

ด้วยเสียงอู้อี้ เฮนรี่คุกเข่าลงไปกับพื้น แข้งขาของเขาราวกับไร้เรี่ยวแรง !

 

ในขณะนั้นมีกลิ่นเหม็นลอยออกมาจากเป้าตรงหว่างขาของเขา

 

เขากลัวมากจนปัสสาวะรดกางเกง

 

“บ้าเอ้ย! แกมันไร้ค่าจริง ๆ!”

 

โม่หลี่หงโกรธจนแทบกระอักเลือดออกมาอีกรอบ

 

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฮนรี่ที่สูงและแข็งแกร่ง จะเข่าอ่อนต่อหน้าเย่เฟิงเหมือนลูกแกะที่เผชิญหน้ากับหมาป่าดุร้าย

 

“ไอ้เด็กเวร! รอก่อนนะ! แกเจอดีแน่!”

 

หลังจากพูดแบบนั้น โม่หลี่หงก็ตะโกนไปยังประตู “การ์ด! การ์ด! มานี่สิ! มีคนทําร้ายร่างกายฉัน!”

 

รปภ. ในห้างสรรพสินค้าคราวน์เอ็มเพอเรอร์ตอบรับเสียงเรียกนั่นทันที

 

หลังจากเสียงโวยวายของเธอ รปภ. ที่สูงและแข็งแกร่งสี่คนก็รีบเดินเข้ามาทันที

 

พวกเขาทั้งหมดนั้นเป็นหน่วยรบพิเศษที่เกษียณอายุแล้ว ทว่าพวกเขานั้นดูดุร้ายเหมือนเสือและก้าวร้าวเหมือนหมาป่า

 

“คุณครับ เกิดอะไรขึ้น”

 

หัวหน้าทีมรปภ. ถามโม่หลี่หง

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา โม่หลี่หงก็ชี้ไปที่เย่เฟิงขณะที่เธอตะโกนว่า “ฉันเป็นบุคคลระดับสุดยอด VIPของห้างสรรพสินค้าคราวน์เอ็มเพอเรอร์! ไอ้เด็กชายขายน้ำนี่ กล้าทําร้ายร่างกายฉัน รีบจัดการมันแล้วโยนเขาออกไปจากที่นี่!”

 

‘ระดับสุดยอด VIP!’

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเธอเหล่า รปภ. ทุกคนก็นิ่งไป

 

พวกเขารู้ว่าบุคคลระดับสุดยอด VIP นั้นแต่ละคนใช้เงินหลายล้านหยวนต่อปีในห้างสรรพสินค้าของพวกเขา!

 

พวก รปภ. จึงจ้องมองไปที่เย่เฟิงทันทีด้วยท่าทางดุร้าย

 

ทว่าเมื่อมองเห็นเย่เฟิง ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที!

 

พวกเขาแต่ละคนดูคอตก ดวงตาพวกเขาเบิกกว้างราวกับว่าพวกเขาเพิ่งจะเห็นผี

 

“พวกนายจ้องอะไรกันอยู่ ? เร็วเข้า! จัดการแล้วโยนมันออกไปจากที่นี่!”

 

โม่หลี่หงกระทืบเท้าด้วยความโกรธ ขณะที่เธอพยายามกระตุ้นให้พวกเขาจัดการกับเย่เฟิง

 

“ฉันเป็นระดับสุดยอด VIP เลยนะ! ถ้าพวกนายไม่ฟังฉัน ฉันจะร้องเรียนไปยังบริษัทของพวกนายแน่!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเธอ ใบหน้าของทหารยามก็ซีดลงอย่างน่ากลัว

 

จากนั้นเย่เฟิงก็พูดอย่างสบาย ๆ “ดี ถ้างั้นทําในสิ่งที่เธอต้องการ จัดการแล้วโยนมันออกไปจากที่นี่!”

“ ครับท่าน!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเย่เฟิง เหล่า รปภ. ทุกคนก็ล้อมโม่หลี่หงและเฮนรี่ แล้วพวกเขาก็เริ่มทําร้ายร่างกายทั้งสองคนนั่น!

 

“นี่มันอะไรเนี่ย!”

 

โม่หลี่หงตกตะลึงอย่างมาก

 

เธอไม่เคยคิดเลยว่าพวก รปภ. จะฟังคําสั่งของเย่เฟิงแทนที่จะเป็นของตัวเธอเอง!

 

‘นี่มัน…มันเป็นไปไม่ได้!’

 

โม่หลี่หงตัวแข็งที่อไปในทันที พอ ๆ กับหลินหลานและคนอื่น ๆ เช่นกัน

 

“ไอ้บ้า! ไอ้ชั่ว! พวกแกกําลังทําอะไรอยู่ ? พวกแกกําลังทําร้ายคนระดับสุดยอด VIP ของที่นี่นะ! ฉันจะร้องเรียนที่นี่! ฉันจะฟ้องประธานบริษัทของพวกแก!”

 

โม่หลี่หงยกมือกุมหน้าของเธอ ขณะที่เธอตะโกนใส่พวก รปภ. เหล่านั้น

 

“ฟ้องประธานบริษัท ?”

 

พวกรปภ. มองโม่หลี่หงราวกับว่าเธอเป็นคนงี่เง่า!

 

“เขาคือประธานบริษัทของเรา!”

 

“อะไรนะ!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของหัวหน้า รปภ. ทุกคนตรงนั้นต่างก็ตกใจยกเว้นเย่เฟิง!