TMFH ตอนที่ 129 : นายรู้ดีน่า ว่าฉันเป็นใคร! |

 

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงก็แทบจะกลั้นหายใจ

 

มีใครบางคนกําลังมาแน่ ๆ

 

จากนั้นกลุ่มชายชุดดําก็เข้ามาในประตูโดยมีชายผิวขาววัยกลางคนเดินตามหลังเข้ามา

 

ด้วยหนวดที่โค้งและตกแต่งอย่างเรียบร้อย จมูกเหยี่ยวดวงตาสีฟ้าและผมสีทอง ชายผิวขาวคนนั้นดูสง่างามมาก 

 

การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเขาให้ความรู้สึกสูงส่งกว่าคนอื่น ๆ ทุกคนต่างกลั้นหายใจทันทีที่เขาเข้าประตูมา

 

“หัวหน้าตระกูลฟีบี้! ผมคิดไม่ถึงว่าคุณ…. คุณจะมา!” 

 

ขณะที่เขาเฝ้ามองดูชายวัยกลางคน โม่เต๋าก็ตกตะลึง จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายชายผิวขาวด้วยความดีใจ

 

“อะไรนะ!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงก็ต่างตกใจ

 

“หัวหน้าตระกูลฟีบี้ ?”

 

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าตระกูลฟนี้ส่วนใหญ่มักจะมอบหมายให้ใครสักคนที่เป็นสมาชิกตระกูลมาร่วมงานแทน

 

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าหัวหน้าตระกูลจะเป็นคนที่มาด้วยตัวเองเช่นนี้!

ในเสี้ยววินาทีเกือบทุกคนในห้องจัดเลี้ยงต่างก็ตาแดงก่ำ

 

พวกเขาทุกคนรู้ดีว่ามันจะง่ายมากแค่ไหนที่จะกลายเป็นผู้มีอํานาจในการค้า หากพวกเขาสามารถทําความสนิทสนมคุ้นเคยกับหัวหน้าตระกูลฟีบี้ได้

 

“ฮ่า ฮ่า….โม่ที่รัก ยินดีที่ได้พบกับนายนะ!”

 

หัวหน้าตระกูลฟีบี้สุภาพมาก ในขณะที่เขาโค้งคํานับให้กับโม่เต๋า

 

เมื่อดูการตอบสนองของเขา โม่เต๋าก็รีบโค้งคํานับให้ชายผิวขาวครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความดีใจ

 

คนอื่น ๆ ทั้งหมดต่างตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็น

 

จนถึงตอนนี้พวกเขาตระหนักได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง โม่เต๋าและหัวหน้าตระกูลฟีบี้กันสนิทสนมกันมากแค่ไหน

 

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงจับจ้องไปที่โม่เต๋ด้วยสายตาที่ชื่นชมและนับถือ

 

แน่นอนว่าไม่เตสังเกตเห็นการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกพอใจอย่างมาก

 

จากนั้นเขาก็พาหัวหน้าตระกูลฟ์ไปที่มุมหนึ่งแล้วพูดว่า “คุณฟีบี้ครับ นี่คือคุณหลิน ประธานของหลินกรุ๊ป!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของโม่เต๋า หัวหน้าตระกูลฟ์ก็ตกใจ เขารีบทักทายด้วยรอยยิ้มกว้าง “ฮ่า ฮ่า…ผมได้ยินชื่อเสียงคุณมานานแล้วว่าคุณหลินสวยมาก การได้พบคุณสัก ครั้งน่ายินดีกว่าการได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคุณหนึ่งร้อยครั้งเสียอีก!”

 

แม้ว่าเขาจะเป็นคนอเมริกัน แต่หัวหน้าของตระกูลฟีบี้ ก็พูดภาษาจีนได้คล่องแคล่วมาก!

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขาหลินหลานก็ตอบกลับทันทีว่า “ขอบคุณนะคะ คุณฟีบี้!”

 

“คุณหลิน ผมมาที่นี่ด้วยเหตุผลที่ตรงไปตรงมา ที่จริงฉันมาที่นี่เพื่อเจรจากับหลินกรุ๊ป โดยเฉพาะ!”

 

เขาไม่ได้มีการทักทายแบบเดิม ๆ มากมายนัก หัวหน้าตระกูลฟีบี้พูดตรงเข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมา

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา หลินหลานก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงขณะที่เธอรู้สึกว่านั่นเป็นลางไม่ดี

 

“ว่ามาเลยค่ะ!”

 

หัวหน้าตระกูลฟ” โม่เต๋า และหลินหลานต่างก็พากันไปนั่งลงบนโซฟา

 

“คุณหลิน ผมได้ยินมาว่าหลินกรุ๊ปกําลังพัฒนาสินค้าใหม่ชื่อ Fenghost 1!” หัวหน้าตระกูลฟีบี้ยกมุมปากของเขาขึ้น ขณะที่เขาเคาะที่โต๊ะไปด้วย ” ผมต้องการเป็นหุ้นส่วนของคุณ!

 

“อะไรนะ!”

 

ใบหน้าที่ดูงดงามของหลินหลานเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดในทันที

 

อย่างที่คิดไว้ชายคนนี้มีเจตนาที่ไม่ดีแน่ ๆ

 

หลินหลานมืดแปดทิศ ขณะที่เธอเสยผมยาวสลวยของเธอและพูดว่า “คุณฟีบี้คะ คุณมีแผนในการเป็นหุ้นส่วนยังไงเหรอคะ ?”

 

ธุรกิจหลักทั้งหมดของหลินกรุ๊ปและของตระกูลหลินในตอนใต้ของจีนนั้น เกี่ยวข้องอยู่กับตระกูลฟีบี้ ดังนั้นหลินหลานไม่กล้าที่จะทําให้เขาไม่พอใจ

 

ชายผิวขาวก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะพูดว่า “ผมได้เจรจากับตระกูลโม่แล้ว! เราจะให้ความช่วยเหลือด้านเทคนิคแก่คุณหลินกรุ๊ปจะรับผิดชอบด้านการผลิตและการขายสําหรับผลกําไรเราจะขอ 70% และคุณจะได้รับ 30%!”

 

“อะไรนะ!”

 

ดวงหน้าของหลินหลานเปลี่ยนไปอย่างมาก

 

“ความช่วยเหลือด้านเทคนิค ?”

 

“นี่มันเรื่องไร้สาระบ้าบออะไรกัน!”

 

เทคโนโลยีของ Fenghost 1 อยู่ในมือของหลินกรุ๊ปอย่างสมบูรณ์ พวกมันไม่ต้องการความช่วยเหลือทางเทคนิคใด ๆ จากตระกูลฟีบี้หรือตระกูลโม่เลยด้วยซ้ํา

 

และหลินกรุ๊ปยังต้องรับผิดชอบในการผลิตและจําหน่าย Fenghost 1 กล่าวคือการลงทุนจํานวนมหาศาลในช่วงแรกทั้งหมดมาจากหลินกรุ๊ป แต่ตระกูลฟีบี้และตระกูลโม่ จะได้รับ 70% ของผลกําไรที่สามารถขายได้!

 

“พวกเขา…พวกเขากําลังขู่เอาเงินชัด ๆ!”

 

ใบหน้างดงามของหลินหลานโกรธจัด ขณะที่เธอตะโกนออกมาว่า “คุณฟีบี้คะ ฉันขอพิจารณาดูก่อน!”

 

“80/20!”

 

“เราจะได้รับ 80% ของผลกําไร หลินกรุ๊ปจะเอาไป 20%!”

 

หัวหน้าตระกูลฟิ์ไม่สนใจความรู้สึกของหลินหลาน แต่เขากําลังจ้องมองไปที่หลินหลาน

 

ใบหน้าปั้นยากของหลินหลานนั้นยิ่งดูมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ

 

เธอไม่คิดเลยว่าอีกฝั่งจะมีเจตนาที่แน่วแน่และโหดร้ายมากขนาดนี้

 

“คุณฟีบี้”

 

หลินหลานยังคงพยายามที่จะอธิบาย!

 

อย่างไรก็ตามหัวหน้าตระกูลฟีบี้กลับตีหน้าขรึมจัดขณะที่เขาพูดว่า “90/10! เราจะได้รับ 90% ของผลกําไรคุณจะได้รับ 10%!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา หลินหลานก็ทรุดตัวลงบนโซฟาด้วยใบหน้าซีดเซียวอย่างน่ากลัว

 

“มันจบแล้ว!”

 

“นอกจากกรีดเลือดของหลินกรุ๊ป แล้วพวกเขายังอยากกินเนื้อของหลินกรุ๊ปด้วยและทําให้กระดูกของหลินกรุ๊ปแตกละเอียด!”

 

“คุณหลิน ผมว่าคุณควรพิจารณาข้อเสนอของเราอย่างรอบคอบนะ!”

 

ขณะนั้นหัวหน้าตระกูลฟีบี้บอกหลินหลานด้วยท่าทางหยิ่งผยองเล็กน้อยว่า “ถ้าคุณเห็นด้วย ตระกูลฟีบี้สัญญากับคุณว่า Fenghost1 จะไม่เพียงแต่เป็นที่นิยมในจีน เท่านั้น แต่ยังรวมถึงอเมริกาด้วย! แต่หากคุณปฏิเสธ ผมต้องขอโทษที่ตระกูลฟีบี้จะต้องใช้มาตรการขั้นรุนแรงกับหลินกรุ๊ป!”

 

ในที่สุดหัวหน้าตระกูลฟีบี้ก็ได้เปิดเผยท่าทางข่มขู่ ขณะที่เขาพูดต่อ “นอกจากนี้หลินกรุ๊ปอาจจะสูญเสียพันธมิตรทางความร่วมมือทั้งหมด ห่วงโซ่ทุนของคุณจะพังทลาย ธุรกิจของคุณจะล่มสลาย เราจะกินรวบและซื้อกิจการมาในที่สุด!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา ใบหน้าที่เคยงดงามของหลินหลานก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที

 

เธอรู้ดีว่าตระกูลฟีบี้และตระกูลโม่ ตั้งใจจะสูบเลือดเนื้อของหลินกรุ๊ป!

 

“ฉันควรทําอย่างไรดี!”

 

“ฉันควรทําอย่างไรดี!”

.

หน้าผากของหลินหลานมีเหงื่อไหลซึมออกมา

 

การตัดสินใจใด ๆ ที่เธอเลือกอาจส่งหลินกรุ๊ปไปสู่ขุมนรก

 

หลังจากเงียบไปชั่วครู่หลินหลานก็เผยรอยยิ้มอันขมขื่น! 

 

“ดูเหมือนว่าฉันจําเป็นจะต้องเห็นด้วยกับเขา..”

 

“ถ้าฉันเห็นด้วยกับเขา หลินกรุ๊ปก็ยังคงอยู่รอดได้ ถ้าไม่งั้นหลินกรุ๊ปคงจะต้องตายแน่นอน!!

 

หลินหลานกัดฟันอย่างเจ็บปวด

 

จากนั้นเสียงเบา ๆ ก็ดังขึ้น “ตกลงผมเห็นด้วยกับคุณ 90/10! เราจะเอา 90% ของผลกําไร และคุณจะได้ 10%!”

 

“หืมม ?”

 

“เราจะเอา 90%?”

 

“คุณจะได้ 10%”

 

เสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน มันทําให้หัวหน้าของตระกูลฟีบี้และโม่เต๋าตกใจเล็กน้อย

 

จากนั้นพวกเขาก็ได้รู้ว่าคนพูดนั่นคือเย่เฟิง

 

“ไอ้งั่ง แกบ้าหรือเปล่า ? แกเอา 90%? แล้วเรา 10% ? แกกําลังล้อเล่นกับฉันงั้นเหรอ?” โม่เต๋ามองเย่เฟิงราวกับว่า เขาเป็นคนโง่เง่า

 

“เขากล้าพูดต่อหน้าหัวหน้าตระกูลพี่บี้แบบนี้ได้อย่างไร ? เขากําลังผลักหลินกรุ๊ปไปสู่ทางตัน!”

 

แม้แต่หลินหลานก็ยังตกใจ

 

เธอเคยได้เห็นท่าทางข่มขู่ของหัวหน้าตระกูลฟีบี้มาก่อน แล้วเห็นได้ชัดว่าคําพูดของเย่เพิ่งนั้นกําลังทําให้เขาโกรธมากแน่ ๆ!

 

ตามที่จินตนาการไว้หลังจากได้ยินคําพูดของเย่เฟิง หัวหน้าของตระกูลฟีบี้ก็เปลี่ยนไปเป็นมืดมนอย่างน่ากลัว

 

เขาจ้องมองไปที่เย่เพิ่งด้วยสายตาเย็นชาขณะที่เขาถามว่า “เจ้าหนู แกเป็นใคร ?”

 

“ฉันเหรอ ?”

 

เย่เฟิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เขาค่อย ๆ เอื้อมมือลงมาคว้าแก้วไวน์จากบนโต๊ะ แล้วเผยให้เห็นสร้อยข้อมือสีดําของเขา

 

“นายรู้ดีน่า ว่าฉันเป็นใคร!”

 

เย่เพิ่งมองหัวหน้าตระกูลฟีบี้ด้วยรอยยิ้ม!

 

ก่อนหน้านี้หัวหน้าตระกูลฟีบี้ ต้องการคํารามใส่หน้าเขา ทว่าเมื่อเขาเห็นสร้อยข้อมือสีดํานั้นเขาก็ตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว

 

ในขณะนั้นเขาผุดลุกขึ้นยืนเหมือนแมวที่หางถูกเหยียบ