The Man from Hell TMFH ตอนที่ 154 : อักษรรูนแปลก ๆ

 

เมื่อเห็นชายฉกรรจ์กล้ามโต ที่ดูแข็งแกร่งยิ่งกว่าเสือ แขกเหรือทุกคนในลานของคฤหาสน์ก็เคร่งเครียดขึ้นมาในทันที!

 

ชายเหล่านั้นต่างปลดปล่อยพลังฉีที่แข็งแกร่งและ รุนแรงออกมาทั่วบริเวณ ด้วยมือที่หยาบกร้านและเจตนาสังหารที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาของพวกเขา คนที่เห็นต่างรู้ได้เลย ว่าคนเหล่านี้นั้นผ่านการสังหารผู้คนมามากมาย

 

“พวกเขาเป็นชายฉกรรจ์ที่โหดร้ายอย่างมาก!”

 

เมื่อพวกเขาหลายสิบคนเดินเข้ามาแล้วหยุดยืนอยู่ที่ลานของคฤหาสน์ พลางปล่อยพลังฉีที่รุนแรงของพวกเขาให้กระจายไปโดยรอบ ทุกคนในงานต่างก็หวาดกลัวถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นตามมา

 

‘คนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มนั้นก็คือผู้พลังระดับ S…’

 

แขกหลายคนเริ่มมีเหงื่อออกอย่างควบคุมไม่ได้

 

แค่ผู้มีพลังระดับ S คนเดียวนั้นก็แทบจะไม่มีใครเทียบได้ในเมืองเจียงซีแล้ว ไม่ต้องพูดถึงอีกหลายสิบคนที่มีคนที่อ่อนแอที่สุดคือพลังระดับ S เลยด้วยซ้ำ

 

คนที่เดินนําหน้ามานั้นเป็นชายวัยกลางคนที่มีคิ้วคมเหมือนดาบ และดวงตาที่ดุร้ายราวกับเสือ มันช่างน่ากลัวอย่างมาก และแน่นอนเขาเป็นผู้มีพลังระดับ SSS!

 

ในขณะนั้นทั้งลานก็ตกอยู่ในความโกลาหล แม้แต่เหล่าเชลยทั้ง 10 คนก็ยังรู้สึกว่าเปลือกตาของพวกเขากําลังตระทุกอย่างแรง

 

“บลัดดี้ … บลัดดี้ครอส!”

 

ใบหน้าของบลัดดี้โกสท์ซีดลงอย่างน่ากลัว

 

เขาสังเกตเห็นสัญลักษณ์ที่ปักอยู่บนเสื้อผ้าและสลักอยู่บนหีบของพวกเขา – สัญลักษณ์กระบี่กางเขนเปื้อนเลือด!

 

พวกเขาคือกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอส ซึ่งเป็น 1 ใน 10 กลุ่มทหารรับจ้างระดับเหรียญทอง

 

“ถ้าพวกบลัดดี้ครอสกลับมาแบบนี้ เจ้านายของฉัน…”

 

ดวงตาของบลัดดี้โกสท์เต็มไปด้วยความเศร้าโศก ขณะเดียวกันความเกลียดชังและเคียดแค้นก็ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาด้วย

 

เขาเกลียดความจริงที่ว่าเขาอ่อนแอเกินไปที่จะต่อสู้กับเล้งซื่อเพื่อเย่เฟิงได้!

 

หมาป่าคลั่ง เฟยเชี่ยนและเชลยคนอื่น ๆ ต่างพากันคร่ำครวญขณะที่พวกเขารู้สึกผิดและเสียใจอย่างมาก

 

พวกเขาถึงกับอยากฆ่าตัวตายเพื่อติดตามเย่เฟิงไปในโลกหลังความตาย!

 

“ฮ่าฮ่า… บลัดดี้เดม่อน! ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่านายจะมาถึงที่นี่คนแรก!”

 

ในขณะนั้นเล้งซื่อมีความสุขอย่างยิ่ง

 

เขาจ้องไปที่ชายวัยกลางคนที่มีพลังระดับ SSS ที่ยืนข้างหน้ากลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอส — บลัดดี้เดม่อน!

 

ชื่อนี้เป็นที่น่ากลัวอย่างมากภายในแวดวงทหารรับจ้าง

 

อย่างไรก็ตามเล้งซื่อรู้สึกประหลาดใจกับอักษรรูนสีดําสนิทบนหน้าผากของเขาซึ่งทําให้เขาดูแปลก ๆ ไปสักหน่อย

 

ทว่าเขาไม่ได้สนใจรายละเอียดเหล่านี้มากนัก เขาถามบลัดดี้เดม่อนอย่างตรงไปตรงมา

 

“บลัดดี้เดม่อน ส่งหัวมันมาสิ! ฉันเตรียมเงินไว้ 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐเรียบร้อยแล้วสําหรับนาย!”

 

‘500 ล้านดอลลาร์สหรัฐ !’

 

หลังจากได้ยินเล้งซื่อพูดเช่นนั้น แขกแต่ละคนและเชลยทั้ง 10 คนก็จับจ้องไปที่บลัดดี้เดม่อน

 

น่าแปลกที่บลัดดี้เดม่อนเพียงแต่ยืนนิ่งราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคําพูดของเล้งซื่อแม้แต่น้อย

 

‘หืมม ?’

 

เล้งชื่อขมวดคิ้วทันที

 

เมื่อเขาต้องการถามเหตุผล เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้น จากด้านนอกลาน กลุ่มชายฉกรรจ์อีกกลุ่มกําลังเดินเข้ามา ดูรวม ๆ แล้วก็หลายสิบคน คนที่อ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเขาก็มีพลังระดับ S เช่นกัน

 

พลังฉีที่รุนแรงของพวกเขาสามารถเทียบได้กับกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอสเลยทีเดียว!

 

“กลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟ!”

 

เมื่อเห็นพวกเขา เล้งซื่อก็ตกตะลึงในทันที จากนั้นเขาก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม!

 

จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทําไม บลัดดี้เดมอนถึงไม่ยื่นหัวของเยเพิ่งให้เขา อาจเพราะกลุ่มทหารรับจ้างบลัดดี้ครอสไม่ได้ฆ่าเย่เฟิงด้วยตัวพวกเขาเอง!

 

จากนั้นเล้งซื่อก็จับจ้องไปที่ชายตรงหน้า เขาเป็นชายฉกรรจ์ผู้แข็งแกร่งที่ตัวสูงอย่างมาก ขณะที่เล้งซื่อทักทายเขาด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ฮ่าฮ่า วูล์ฟคิง! ยินดีด้วย! กลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟจะได้หน้าอย่างมากเลยนะเนี่ย!”

 

เล้งซื่ออรีบทักทายหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างแบทเทิลวูล์ฟอย่างกระตือรือร้น

 

ในขณะเดียวกันเขาก็สังเกตเห็นอักษรรูนสีดําสนิทบนหน้าผากของวูล์ฟคิงซึ่งเหมือนกันกับของบลัดดีเดม่อน

 

แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

เมื่อมองดูหัวหน้าของทหารรับจ้างทั้งสองด้วยรอยยิ้มกว้าง เล้งซื่อก็เอ่ยปากถามอย่างร้อนใจว่า “ตอนนี้พวกนาย สามารถเอาหัวของมันมาให้ฉันได้แล้ว! ฉันแทบอดใจรอไม่ ไหวแล้วที่จะได้เห็น!”

 

เล้งซื่อตื่นเต้นมาก เขาได้เตรียมตัวละครและเหล่าเชลยที่ต้องบูชายัญไว้แล้ว ขาดแค่ตัวละครหลักของงาน หัวของเย่เฟิง งานแต่งงานครั้งนี้ก็จะสมบูรณ์แบบ!

 

แต่ในขณะนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าของคนอีกกลุ่มกําลังเดินเข้ามา รอยยิ้มชั่วร้ายของเล้งซื่อก็แข็งค้างทันที

 

ด้วยสายตาที่กําลังสงสัยของเขา ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา!

 

“กลุ่มทหารรับจ้างเดมอน!”

 

เล้งซื่อขมวดคิ้วขณะที่เขาไม่คิดว่ากลุ่มทหารรับจ้างสามกลุ่มจะกลับมา!

 

แต่มันก็เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น!

 

เสียงฝีเท้าของคนอีกหลายกลุ่มดังขึ้นทีละกลุ่ม ขณะที่ชายฉกรรจ์หลายคนที่ดูดุร้ายยิ่งกว่าเสือและหมาปาค่อย ๆ ทยอยหลังไหลเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลกง!

 

“กลุ่มทหารรับจ้างคิง!”

 

“กลุ่มทหารรับจ้างเดวิล!”

 

“กลุ่มทหารรับจ้างรากษส!”

 

ในขณะที่กลุ่มทหารรับจ้างยังคงมาถึงที่ละกลุ่มอย่างต่อเนื่อง ก็มีเหล่าผู้มีพลังจํานวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ยืนรวมตัวกันอยู่ที่ลานกว้าง!

 

เมื่อกลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารเดินเข้ามา ใบหน้าของเล้งซื่อก็มืดมนและตื่นตระหนกอย่างมาก!

 

“ไม่…มีบางอย่างผิดปกติ!”

 

เล้งซื่อรู้สึกว่าเปลือกตาของเขากําลังกระตุกอย่างรวดเร็ว

 

ผ่านไปไม่นานเขาก็พบว่ากลุ่มทหารรับจ้างทั้ง 9 กลุ่มที่เขามอบหมายให้สังหารเย่เฟิงนั้นได้มาถึงแล้ว!

 

มีแค่กลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารเท่านั้นที่สูญเสียหัวหน้าทหารไป 2 – 3 คนกลุ่มทหารรับจ้างอีก 8 กลุ่มที่เหลือนั้นอยู่ครบอย่างสมบูรณ์เหมือนในตอนแรก!

 

‘นั่น…เป็นไปไม่ได้ ‘

 

‘เย่เฟิงถูกฆ่าโดยกลุ่มทหารรับจ้างศีรษะมารตั้งแต่แรกเลยงั้นเหรอ ?’

 

เล้งซื่อแทบไม่อยากจะเชื่อ

 

นอกจากนี้เล้งซื่อ ก็ยังเห็นอักษรรูนสีดําสนิทที่กลางหน้าผากของเหล่าผู้มีพลังระดับ SSS ทั้ง 9 คนอีกด้วย

 

‘นั่นมันคืออะไรกันแน่!’

 

คําถามมากมายเกิดขึ้นในหัวของเล้งซื่อ

 

จากนั้นเสียงฝีเท้าของคนอีกกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา และทําให้เล้งซื่อตะลึง

 

“ยังมีอีกงั้นเหรอ ?”

 

กลุ่มทหารรับจ้างทั้ง 9 ก็มาถึงแล้ว ใครกันที่จะมาอีก!

 

ไม่เพียงแต่เล้งซื่อ แม้แต่หมาป่าคลั่งและเชลยคนอื่น ๆ ก็ตกอยู่ในความงุนงง ขณะที่พวกเขารู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากําลังเต้นแรง

 

ทันใดนั้นพวกเขาแต่ละคนก็มีประกายความหวัง!

 

“จะเป็นเขาหรือเปล่า ? จะเป็น…”

 

หมาปาคลั่งและคนอื่น ๆ แทบกลั้นหายใจขณะที่มือและ หลังของพวกเขาเปียกชื้นเนื่องจากความคาดหวังและความตื่นเต้น!

 

ภายใต้การจ้องมองของทุกคน เหล่าคนกลุ่มใหญ่ก็ค่อย ๆ ทยอยเดินเข้ามาที่ลานอย่างช้า ๆ!

 

ในที่สุดเมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าของกลุ่มที่เดินเข้ามาความโกลาหลต่าง ๆ ก็เริ่มขึ้น!

 

แขกแต่ละคนตกใจมากราวกับว่าพวกเขาเพิ่งเห็นผี

 

ใบหน้าของเล้งซื่อเริ่มมืดมนในทันที

 

นอกจากนี้เหล่าผู้มีพลังระดับ SSS 9 คน ทหารรับจ้างที่มีพลังระดับ SS อีก 20 คนและพวกผู้มีพลังระดับ S อีกกว่า 100 คน ต่างคุกเข่าลงด้วยเข่าข้างหนึ่งและยกมือขึ้นมากุมบริเวณหน้าอกตรงกับหัวใจแล้วกล่าวทักทายอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “เจ้านาย!”

 

เสียงนั้นดังก้องไปทั่ว!

 

ผู้คนกว่า 100 คนต่างคุกเข่าลง มันช่างเป็นฉากที่น่าตกใจอย่างมาก!

 

ในเสี้ยววินาทีทั้งลานก็ตกอยู่ในความเงียบงันเจ้านาย ?

 

‘เจ้านาย ?’

 

“นั่น…มันเป็นไปไม่ได้”

 

แขกเหรื่อในงานแต่ละคนเผยความกลัวอย่างมากบนใบหน้าของพวกเขา!

 

ร่างกายของเล้งซื่อสั่นสะท้าน เขาขนลุกไปทั่วทั้งร่างแล้วหลุดตะโกนออกมาว่า “เย่เฟิง! แก…แกยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?!”

 

“เป็นไปไม่ได้! ทําไมพวกนายถึงเรียกเขาว่าเจ้านาย! มันเป็นไปไม่ได้”

 

เล้งซื่อแทบไม่เชื่อสายตาของเขาเอง

 

‘พวกเขาล้วนเป็นทหารรับจ้างที่เก่งกาจ กลุ่มทหารรับจ้างแต่ละกลุ่มมีประวัติที่ยอดเยี่ยมและความภาคภูมิใจอย่างมาก’

 

‘เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะละทิ้งความภาคภูมิใจและยอมรับว่าใครเป็นเจ้านาย!’

 

“แต่ตอนนี้…’

 

‘เป็นเพราะ…อักษรรูนสีดํานั่นหรือเปล่า?’

 

เล้งซื่อรู้สึกได้ถึงพลังที่เย็นยะเยือกแล่นจากปลายเท้าจรดหัวของเขา!

 

เขากลัวจนแทบจะหัวใจวาย!