ตอนที่ 659 ฆ่า
　　นักรบอสูรจะไม่มีวันลืมสิ่งนั้น
　　ช็อก!
　　ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝุ่นเป็นเหมือนพระเจ้า
　　หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากความเจ็บปวดทั่วสมรภูมิ แขนขาอื่นของราชาอสูรร้ายจับแขนที่บิดเบี้ยว และราชาอสูรร้ายกำลังกรีดร้อง มันกำลังเรียกราชาอสูรตัวอื่นที่อยู่ใกล้เคียง
　　เสียงร้องนั้นดังมากจนนักรบอสูรจำนวนมากหันมาสังเกต
　　”ฮะ?”
　　ปรมาจารย์ดาบที่กำลังเดินทางไปช่วยกลุ่มนักรบอสูรหยุดกะทันหัน
　　เขาจ้องมองแผ่นหลังของชายคนนั้น ผู้ชายคนนั้นดูคุ้นๆ… เขามาแล้ว!
　　ปรมาจารย์ดาบสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น เขากำหมัดและกัดฟัน
　　โฮกก!!
　　ราชาอสูรร้ายที่แขนขาดคำรามใส่ซูผิงเพื่อข่มขู่เขา ไอ้มนุษย์เวรนี่!
　　ราชาอสูรร้ายรู้สึกว่าถูกซูผิงคุกคาม แต่มันไม่ได้อยู่ตัวเดียว มันมีเพื่อน!
　　เมื่อราชาอสูรร้ายคำรามเสร็จ เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธจากมังกรก็ดังมาจากด้านหลังซูผิง! ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง ลูกบอลเพลิงกำลังใกล้เข้ามา เปลวเพลิงกำลังทำให้อากาศบิดเบี้ยว
　　สิ่งมีชีวิตนั่นบินได้เร็วกว่าความเร็วเสียง!
　　นั่นคือมังกรที่ล้อมรอบด้วยไฟ แม้ว่ามันจะสูงแค่ไม่กี่สิบเมตร เล็กกว่าราชาอสูรพวกนี้มาก แต่มังกรก็น่ากลัวกว่าพวกมัน!
　　เสียงคำรามของมังกรนั้นดังกว่าเสียงคำรามของราชาอสูรร้าย!
　　มังกรเพลิงนรกไม่สามารถยอมได้ที่มีอสูรป่ามาคำรามใส่หน้าซูผิง!
　　ราชาอสูรร้ายที่เผชิญหน้ากับซูผิงก้าวถอยหลังเมื่อมังกรเข้ามาใกล้ เสียงคำรามของมังกรทำให้ราชาอสูรร้ายตัวสั่น
　　“อสูรร้ายตัวอื่น?”
　　“ไม่ ฉันคิดว่ามันเป็นอสูรของใครบางคน ไม่น่าจะมีราชาอสูรร้ายมาจากฝั่งนั้น…”
　　นักรบอสูรตะลึงกับเสียงคำรามของมังกร
　　แม้ว่ามังกรจะไม่ได้ตามพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกว่าเลือดแข็งตัว พวกเขารู้สึกว่าสามารถถูกมังกรฉีกเป็นชิ้นๆ ได้ทุกเมื่อ!
　　ซูผิงบอกให้มังกรเพลิงนรกฆ่าราชาอสูรทันที!
　　เนื่องจากเวลาจวนตัว ซูผิงจึงหายตัวมาก่อน ราชาอสูรร้ายนั้นอยู่ที่สภาวะสมุทรเท่านั้น มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับเขา
　　มังกรรู้สึกถึงเจตนาฆ่าของซูผิง มังกรเพลิงนรกจึงคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า และเปลวเพลิงก็พุ่งสูงขึ้นกว่าเดิม ทันใดนั้น มังกรก็กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ล้อมรอบด้วยไฟอย่างสมบูรณ์
　　มันอ้าปาก และพ่นไฟออกมา
　　บูม!!
　　เสาไฟพุ่งเข้าใส่ราชาอสูรร้ายที่อยู่ไกลออกไป
　　ราชาอสูรร้ายตั้งกำแพงหินจำนวนมากขึ้นอย่างรวดเร็ว นั่นคือทักษะระดับตำนาน: เหล็กผลึก พื้นที่ต้องห้ามบางส่วนในเมืองฐานระดับ A ได้รับการปกป้องด้วยเหล็กผลึก การใช้ระเบิดเพื่อทำลายกำแพงเหล็กผลึกนั้นไร้ประโยชน์ แม้จะเจาะมันมาเป็นชั่วโมงก็ตาม!
　　อย่างไรก็ตาม… “ปัง!” กำแพงเหล็กผลึกจำนวนมากพังทลายลง ไม่สามารถต้านทานเสาไฟได้แม้แต่น้อย!
　　ไฟทำให้เหล็กผลึกละลาย และตกลงใส่ราชาอสูรราวกับหมัดไฟ
　　ควันโขมงฟุ้งกระจาย ไฟได้เผาร่างของราชาอสูรร้ายจนเผยให้เห็นกระดูกสีขาว อุณหภูมิสูงทำให้เนื้อไหม้เกรียม และเลือดของราชาอสูรร้ายก็เดือดปุดๆ
　　เมื่อได้ยินเสียงร้องของความเจ็บปวด เหล่านักรบอสูรก็ตกตะลึงและตื่นเต้น มันเป็นทักษะที่ทรงพลังมาก!
　　โฮก! โฮก!
　　ราชาอสูรร้ายทั้งสามคำรามจากระยะไกล พื้นดินสั่นไหวขณะที่สามอสูรยักษ์รีบเข้ามาช่วยเหลือราชาอสูรร้ายที่บาดเจ็บ
　　พวกมันจ้องมองมังกรเพลิงนรกด้วยความเกลียด และกลัว
　　มังกรเพลิงนรกแตกต่าง พวกมันรู้สึกว่าระดับของมังกรไม่สูงเท่ากับของพวกมัน แต่การปรากฏตัวของมังกรทำให้พวกมันหวาดกลัว
　　” “ไม่!”
　　“ราชาอสูรร้ายเหล่านั้นร่วมมือกันจริงๆ…”
　　“บัดซบ!”
　　นักรบอสูรหลายคนหน้าซีดเมื่อได้เห็นภาพดังกล่าว
　　พวกเขาคงมีโอกาสรอดถ้าราชาอสูรร้ายเหล่านั้นแยกกันสู้ เพราะพวกเขาเป็นมนุษย์ และพวกเขาสามารถร่วมมือกันได้!
　　อย่างไรก็ตามความจริงก็คือว่าราชาอสูรร้ายเหล่านั้นไม่ได้แยกกัน มนุษย์สูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมดแล้ว
　　”คุณซู!”
　　ปรมาจารย์ดาบเข้ามาใกล้ซูผิง เขาขอบคุณ “ขอบคุณ คุณซู!” ปรมาจารย์ดาบยังคงดิ้นรนอยู่กับความรู้สึกที่ซับซ้อน
　　เขาหันไปหาราชาอสูรร้ายทั้งสาม และพูดอย่างแน่วแน่ว่า “มาลุยด้วยกันเถอะครับ!”
　　ซูผิงปฏิเสธนิ่งๆ “เราไม่ต้องทำอะไรหรอก”
　　”ผม?!
　　ปรมาจารย์ดาบที่พร้อมจะพุ่งเข้าจู่โจม หยุดกะทันหัน และมองซูผิงด้วยความสับสน
　　วินาทีถัดมา ปรมาจารย์ดาบก็รู้สึกถึงประกายไฟในอากาศ มีพลังทำลายล้างมาจากข้างหลังเขา ปรมาจารย์ดาบรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น!
　　ราวกับว่าไฟกำลังจะละลายตัวเขา ปรมาจารย์ดาบหันกลับไปมองอย่างระแวดระวัง เขาได้ยินเสียงร้องยาวของมังกร! มันคือมังกรเพลิงนรก!
　　อสูรร้ายกระพือปีกและปล่อยไฟ ประกายไฟระยิบระยับอยู่ทั่วปีกและเกล็ดของมัน
　　ลูกบอลไฟและสายฟ้าก่อตัวในปากของมังกรเพลิงนรก
　　พลังงานทำลายล้างแผ่ออกมาจากลูกบอลไฟ
　　โฮกกก!!
　　มังกรเพลิงนรกปล่อยลูกบอล ลูกบอลพลังงานนั้นทะลุผ่านช่องว่าง และบินไปหาราชาอสูรร้าย
　　ในขณะที่มังกรเพลิงนรกยังคงเตรียมทักษะ ราชาอสูรร้ายก็รู้สึกถึงอันตรายแล้ว ดังนั้นพวกมันจึงเตรียมตัว ราชาอสูรร้ายปลดปล่อยทักษะป้องกันก่อนที่มังกรเพลิงนรกจะพ่นลูกบอลแห่งการทำลายล้างออกมา
　　ผู้พิทักษ์วิญญาณมืด!
　　สายฟ้าคุ้มกาย!
　　เหยื่อดิน!
　　เป็นทักษะการป้องกันระดับตำนานสามประเภทที่แตกต่างกัน แสงพลังงานส่องแสงระยิบระยับอยู่ด้านหลังราชาอสูรร้าย พวกมันต้องการหยุดการโจมตีของมังกรเพลิงนรก
　　ดาบที่มองไม่เห็นจำนวนมากเข้ามาใกล้มังกรเพลิงนรก แต่พวกมันถูกทำลายก่อนที่จะโจมตีเป้าหมายได้ มีเกราะมังกรล่องหนอยู่รอบๆมังกรเพลิงนรก!
　　มันเป็นทักษะโดยกำเนิดของมังกรเพลิงนรก เป็นสิ่งหนึ่งที่มันมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรมารบกวนมัน!
　　บูม!!
　　มวลพลังงานบางส่วนชนเข้ากับลูกบอลไฟและสายฟ้า ราวกับระเบิดนิวเคลียร์ถูกจุดชนวนในอากาศ ทรายและหินฟุ้งกระจาย
　　อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรสามารถขวางกั้นลูกบอลแห่งการทำลายล้างของมังกรเพลิงนรกได้ ท่ามกลางอุปสรรคต่างๆ ลูกบอลแห่งการทำลายล้างได้กระแทกเข้ากับชั้นป้องกันที่ราชาอสูรร้ายทั้งสามตั้งขึ้น
　　พื้นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง รถบางคันถูกระเบิดกลายเป็นซาก มันเป็นฉากที่คล้ายกับภูเขาไฟกำลังปะทุ
　　นักรบอสูรหลายคนที่ยังไม่ถึงระดับกิตติมศักดิ์หวาดกลัว พวกเขาคิดว่าเมืองฐานคงจะถึงวาระแล้ว
　　นั่นคือการต่อสู้ระหว่างราชาอสูร!
　　มันสั่นสะเทือนทั้งแผ่นดิน!
　　หากตั้งใจ ราชาอสูรสามารถทุบทำลายหนึ่งเมืองฐานได้อย่างง่ายดาย! ไม่ต้องพูดถึงว่าราชาอสูรร้ายหลายตัวที่กำลังโจมตีราวกับว่ากำลังทะเลาะกัน!
　　บูม!
　　การป้องกันทั้งสามชั้นถูกทำลาย ควันลอยขึ้นไปบนฟ้า เสียงดังอึกทึก
　　ราชาอสูรร้ายเลือดไหลซึ่งเป็นสัญญาณของบาดแผลรุนแรง
　　ปรมาจารย์ดาบตกใจ เขาเคยเห็นมังกรตัวนั้น มังกรอยู่ในระดับเจ็ดในตอนนั้น เขาคิดว่ามังกรเป็นสุนัขเฝ้าบ้านของซูผิง…เหมือนมังกรเฝ้ายาม
　　อย่างไรก็ตาม มังกรโตเร็วมากในเวลาไม่กี่เดือน และพลังต่อสู้ของมันก็อยู่ในสภาวะว่างเปล่า!
　　ไม่น่าแปลกใจที่ซูผิงเต็มใจขายราชาอสูรร้ายที่เขามี
　　เมื่อเทียบกับราชาอสูรร้ายที่ซูผิงขาย มังกรตัวนี้หายากมาก!
　　หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง นักรบอสูรคนอื่นๆ ก็อ้าปากค้าง หนึ่งกระบวนท่าและราชาอสูรร้ายทั้งสี่ก็ได้รับบาดเจ็บพร้อมกัน!
　　มังกรอะไรเนี่ย!
　　นักรบอสูรตั้งสติ พวกเขามองเห็นความหวังอีกครั้ง
　　”ฆ่าพวกมัน!!”
　　“ตามเสือเขาสายฟ้าของฉันไป!”
　　นักรบอสูรหลายคนเริ่มพุ่งเป้าไปที่อสูรป่าที่อยู่ใกล้ๆ
　　อสูรป่าจำนวนมากสูญเสียความกล้าที่จะต่อสู้ เนื่องจากมีมังกรเพลิงนรกอยู่ พวกมันเริ่มออกนอกเส้นทางเพื่อหนีไปที่อื่น
　　ซูผิงชำเลืองมองแล้วพูดว่า “นักรบอสูรในตำนานตายไปแล้วกี่คน?” เขาถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
　　”หก!” ปรมาจารย์ดาบตอบด้วยจิตใจที่หนักอึ้งว่า “บาดเจ็บห้าคน อสูรของพวกเขายังคงอยู่ที่นี่ การโจมตีครั้งนี้รุนแรงเกินไป เมืองนี้คงจะล่มสลายถ้าไม่มีคุณ”
　　ซูผิงพยักหน้า “คุณไม่มีนักรบสภาวะว่างเปล่าเลยหรอ?”
　　ปรมาจารย์ดาบดูไม่พอใจ “ใช่พวกเรามี ท่านเนี่ยเป็นผู้รับผิดชอบที่นี่ เขาอยู่ในสภาวะว่างเปล่า หอคอยส่งเขามาที่นี่เพื่อดูแลแนวป้องกันซิงจิง”
　　“ท่านเนี่ยอยู่ที่ไหน? ตาย?”
　　“…ไม่”
　　สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้ปรมาจารย์ดาบกล้าได้กล้าเสีย “พวกเขายอมแพ้ และตัดสินใจออกจากที่นี่”
　　”อะไรนะ?”
　　ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ
　　ใบหน้าของเขาขุ่นมัว
　　เขารีบถ่อมาจากหลงเจียงเพื่อมาช่วย แต่ปรากฏว่าผู้รับผิดชอบตัดสินใจถอย
　　ถอย?
　　ด้วยอสูรป่าจำนวนมากวิ่งพล่านไปมา การถอยหนีจะทำให้มีผู้บาดเจ็บล้มตายมากขึ้น!
　　พวกเขากำลังหันหลังให้กับอสูรป่า พวกเขากำลังรอความตาย!
　　”พวกเขาอยู่ที่ไหน? ไปแล้วเหรอ?” ซูผิงมองไปรอบๆ ความยุ่งเหยิงที่หลงเหลืออยู่ทำให้ไม่สามารถตรวจจับนักรบอสูรในตำนานสภาวะว่างเปล่าได้
　　ปรมาจารย์ดาบก็มองไปรอบๆ เนื่องจากเขามองไม่เห็นท่านเนี่ย ปรมาจารย์ดาบจึงมั่นใจว่าพวกเขาคงเก็บข้าวของและจากไปแล้ว เขาโกรธมาก
　　เนื่องจากซูผิงอยู่ที่นี่แล้ว และถ้าท่านเนี่ยยังอยู่ ชัยชนะจึงเป็นไปได้ แต่ท่านเนี่ยกลับหนีไป “ผมจะโทรหาพวกเขา เราไม่สามารถทิ้งเมืองฐานนี้ได้!” ปรมาจารย์ดาบกัดฟัน
　　เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา
　　บี๊บ บี๊บ การโทรสิ้นสุดลง
　　ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้…
　　ซูผิงเม้มปาก น่าขันสิ้นดี
　　”ไม่เป็นไร เราจะไปพบพวกเขาภายหลัง ไปช่วยที่นี่กันเถอะ” ซูผิงกล่าว การปรากฏตัวของนักรบอสูรในตำนานอีกหนึ่งคนสามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของนักรบอสูรได้เป็นอย่างมาก
　　เขามีโอกาสที่จะช่วยชีวิตคนหลายพันคน นี่ไม่ใช่เวลามาชี้นิ้วสั่ง
　　“ผมจะให้คุณจัดการตรงนี้” ซูผิงกล่าว
　　เขาเปิดขึ้นวังวน พลังงานที่น่าขนลุกและเย็นชาไหลออกมาจากภายใน ราวกับว่ามีสิ่งมีชีวิตที่น่าสยดสยองกำลังแอบดูอยู่ภายใน
　　ปรมาจารย์ดาบรู้สึกว่าเลือดของเขาแข็งตัว สิ่งมีชีวิตที่ออกมาจากการวังวนคือโครงกระดูกน้อย
　　“ได้เวลาทำงาน”
　　ซูผิงยิ้ม
　　ปรมาจารย์ดาบเบิกตากว้าง และจ้องไปที่โครงกระดูกน้อยด้วยสายตาไม่เชื่อ
　　หากไม่ใช่เพราะว่าเขาเห็นด้วยตัวเอง เขาคงไม่เชื่อว่าความรู้สึกถึงความตายที่เขาสัมผัสได้นี้มาจากโครงกระดูกน้อย
　　ครั้งหนึ่งเขาเคยสอนโครงกระดูกน้อย!
　　ในตอนนี้ เขาเชื่อว่าโครงกระดูกน้อยสามารถฆ่าเขาได้ตลอดเวลา
　　นั่นคือสิ่งที่สัญชาตญาณบอกเขา!
　　โครงกระดูกน้อยมองปรมาจารย์ดาบแล้วหันหน้าหนี ดูเหมือนว่าโครงกระดูกน้อยจะจดจำปรมาจารย์ดาบไม่ได้ดีนัก โครงกระดูกน้อยค่อย ๆ ผสานเข้ากับซูผิง
　　ซูผิงกลายเป็นปีศาจเมื่อเขารวมเข้ากับกระดูกสีขาวบนร่างกายของเขา!
　　พลังงานทรงพลังแผ่ออกจากตัวเขา และดวงตาของซูผิงเป็นประกาย เขาพุ่งออกไป
　　ปัง!
　　ปัง!
　　ทุกครั้งที่เขาเคลื่อนย้าย เขาสามารถครอบคลุมหลายระยะทางหมื่นเมตร!
　　ในไม่ช้าเขาก็ไปถึงราชาอสูรร้ายที่กำลังทำลายอาคารบางหลัง ตรงหน้าราชาอสูรร้ายมีกลุ่มนักรบอสูรยืนอยู่จำนวนเกือบร้อยคน พวกเขากำลังพยายามตั้งแนวป้องกันเพื่อหยุดราชาอสูรร้าย กลุ่มนักรบอสูรเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่ในการเผชิญหน้าแต่ละครั้ง บางคนไอเป็นเลือด พวกเขาหน้าไร้สีกันหมด
　　โฮก!!
　　เมื่อราชาอสูรร้ายกำลังจะชนกลุ่มนักรบอสูรอีกครั้ง ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งมา
　　เวลาหยุดนิ่ง
　　แล้วปัง! ร่างนั้นหายไป ราชาอสูรร้ายยกกรงเล็บค้าง แต่ก่อนที่ราชาอสูรจะได้ทุบนักรบอสูร ราชาอสูรร้ายก็ล้มลงกับพื้น หัวของมันแบะออก
　　บูม!!
　　เมื่ออสูรยักษ์ล้มลงก็เหมือนการถล่มของตึกระฟ้า อาคารที่ทรุดโทรมโดยรอบพังทลาย
　　นักรบอสูรในกลุ่มพากันสับสน
　　อะไร?!
ตอนที่ 660 ฆ่าในชั่วพริบตา
　　หวืด!
　　ซูผิงไม่หยุดหลังจากต่อยราชาอสูรร้ายนั้นจนตาย เขารีบไปที่อื่นที่ราชาอสูรร้ายกำลังต่อสู้กับนักรบอสูร
　　ความรู้สึกถึงอันตรายกระตุ้นราชาอสูรร้าย มันคำรามออกมาโดยสัญชาตญาณ
　　ชั้นของเกราะสีดำปรากฏขึ้นและปกคลุมราชาอสูรร้าย มันเป็นทักษะโดยธรรมชาติของราชาอสูรร้าย เกราะนั้นค่อนข้างแข็งแกร่ง สามารถทนต่อการโจมตีจากมังกรระดับเดียวกันได้เป็นเวลาหลายนาที
　　ราชาอสูรร้ายตัวอื่นได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือและหันมามอง
　　บูม!
　　ซูผิงพุ่งเข้าไปต่อยใส่ราชาอสูรร้ายอย่างแรง
　　เกราะดำของราชาอสูรร้ายพังทลาย เลือดและเนื้อพุ่งออกมาจากรอยแยกของชุดเกราะ อย่างไรก็ตามซูผิงไม่หยุด เขาดันหมัดเข้าไปในตัวราชาอสูรร้าย
　　ราวกับว่าภูเขาถล่มใส่หลังของราชาอสูรร้าย!
　　พื้นดินสั่นสะเทือนและราชาอสูรร้ายล้มลงกับพื้น
　　หวืด!
　　ลูกศรลมถูกปล่อยไปทางซูผิงจากระยะไกล เขากำลังจะต่อยราชาอสูรร้ายอีกครั้งแต่ก็สัมผัสได้ถึงการโจมตีที่พุ่งเข้ามา เขาหันกลับไปและต่อยลูกศร
　　บูม!!
　　อากาศกระเพื่อม ลูกศรหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
　　มันถูกสิ่งมีชีวิตที่มีความยาวหลายสิบเมตรที่มีปีกผีเสื้อคู่หนึ่งยิงออกมา ราชาอสูรร้ายถูกปกคลุมไปด้วยลวดลายมืดและแปลกประหลาด กรงเล็บของมันน่ากลัวและมีปากคล้ายกับปู
　　ซูผิงปล่อยราชาอสูรร้ายตรงหน้า เขาพุ่งไปหาราชาอสูรมีปีกด้วยการเคลื่อนย้ายสองครั้ง
　　แอ่ว!!
　　ราชาอสูรร้ายมีปีกดูเหมือนจะสามารถคาดการณ์การเคลื่อนไหวของซูผิงได้ ราชาอสูรร้ายสร้างคลื่นเสียงหายากใส่ซูผิง
　　การระเบิดของเสียงนั้นทำให้คอนกรีตและเหล็กเส้นแตกเป็นฝุ่น
　　ซูผิงไม่ได้กังวล เขารวมเข้ากับโครงกระดูกน้อยและถึงแม้เขาจะไม่ได้รวมก็ตาม เขาก็สามารถยืนหยัดต่อการระเบิดได้สบายๆ
　　โอร่า!
　　ซูผิงคำราม
　　ขณะที่เขาทำเช่นนั้น เมฆก็เปิดออกในความว่างเปล่าที่อยู่ข้างหลังเขา โครงกระดูกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นและคำรามพร้อมกันกับซูผิง
　　เสียงคำรามของซูผิงกระจายเหมือนเสียงระเบิด ราชาอสูรมีปีกตั้งตัวไม่ทัน มันเริ่มมีเลือดออกและหน้าอกของมันยุบลง ราชาอสูรร้ายทรุดตัวลงกับพื้นทันที
　　เหล่านักรบอสูรต่างตกตะลึงในความเงียบ
　　หนึ่งการคำรามและราชาอสูรร้ายล้มลง?!
　　ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?
　　แม้แต่ปรมาจารย์ดาบก็ตกใจ เขารู้มาโดยตลอดว่าซูผิงทรงพลัง
　　อย่างไรก็ตามสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ทำให้เขาตระหนักว่าเขาประเมินซูผิงต่ำไป
　　แม้แต่นักรบอสูรในตำนานที่สภาวะว่างเปล่าก็ทำไม่ได้!
　　นั่นคือเว้นแต่จะเป็นนักรบอสูรในตำนานนั้นจะทุ่มสุดตัว
　　ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาด!
　　หลังจากเสียงคำรามจบลง ซูผิงเหลือบมองราชาอสูรมีปีกและฟันมันด้วยทักษะดาบที่รวมสายฟ้าและพลังงานอาชูร่า เขาได้รวมความเข้าใจกฎสายฟ้าเข้ากับดาบแห่งบาป
　　สิ่งมีชีวิตนั้นไม่สามารถแม้แต่จะต่อสู้กลับได้ การฟันนั้นตกลงบนหัวของมันและทุบจนแหลกสลาย ไม่มีแม้แต่สัญญาณของการหายใจหลังจากนั้น
　　ซูผิงหันกลับ และไปที่อื่นต่อ
　　เขาเห็นอสูรป่าระดับเก้าจำนวนมากนำอสูรที่อ่อนแอกว่าตัวอื่น ๆ พวกมันกำลังต่อสู้กับนักรบอสูร
　　ซูผิงสร้างสายฟ้า และทุบอสูรป่าเหล่านั้น
　　สายฟ้าเหล่านั้นได้รวมพลังของบททดสอบสวรรค์ พวกมันยังมีพลังในการปราบปรามอสูรป่าระดับเก้าโดยธรรมชาติ ส่งผลให้อสูรร้ายทั้งหมดถูกบดขยี้ แม้แต่อสูรร้ายระดับเก้าก็ตายในทันที
　　ผู้ที่อยู่ห่างออกไปแตกตื่นเพียงเล็กน้อย และโชคดีที่รอดชีวิตมาได้
　　ซูผิงเป็นเหมือนเครื่องบินรบที่พุ่งข้ามท้องฟ้า สายฟ้าเป็นลูกระเบิดที่เขาปลดปล่อยออกมา
　　“เขาเป็นนักรบอสูรในตำนานหรือเปล่า?”
　　“ฉันจำไม่ได้ว่าเห็นชายคนนี้ในการประชุมก่อนสงครามครั้งนี้”
　　“นั่นน่ากลัวมาก นั่นคือสิ่งที่นักรบอสูรในตำนานสามารถทำได้หรอ? มันน่าทึ่ง!” “ฉันคิดว่านักรบอสูรในตำนานคนนี้น่ากลัวกว่าคนอื่นๆ เราคงจะชนะไปแล้วถ้าคนอื่นๆ เป็นเหมือนเขา”
　　นักรบอสูรจ้องมองซูผิงที่บินข้ามท้องฟ้าด้วยความชื่นชมและเคารพ
　　แม้แต่นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ก็ไม่มีนัยสำคัญในสงครามเช่นนี้ อย่างไรก็ตามซูผิงกลายเป็นชายภายใต้สปอตไลท์ เขาสามารถควบคุมพลังธรรมชาติได้
　　อีกด้านหนึ่งของแนวป้องกัน
　　เสียงนั้นสั่นสะเทือนโลก ทุกสิ่งทุกอย่างถูกฉีกขาดและไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ว่าสถานที่นี้เคยเป็นอย่างไรมาก่อน อาคารทั้งหมดทรุดตัวลงกับพื้น
　　ที่นี่เป็นส่วนที่ยากที่สุดของแนวป้องกัน เพราะมีราชาอสูรจำนวนมากมารวมกัน ณ จุดนี้
　　ด้านหนึ่งของแนวป้องกันมีราชาอสูรร้ายหลายสิบตัว นักรบอสูรหลายคนยืนอยู่อีกด้านหนึ่งพร้อมกับอสูรของพวกเขา ทั้งสองฝ่ายปลดปล่อยทักษะระดับตำนานประเภทต่างๆ ทักษะหินทำให้พื้นดินดังก้อง และทักษะที่เกี่ยวข้องกับพืชสร้างหนองน้ำและเถาวัลย์แปลก ๆ ไฟและลูกบอลไฟตกลงมาจากท้องฟ้า มีกลุ่มพลังงานวุ่นวายอยู่ทุกหนทุกแห่ง รังสีที่ปล่อยออกมาจากพลังงานที่วุ่นวายนั้นเพียงพอที่จะฆ่านักรบอสูรขั้นสูงได้ในทันที
　　นักรบอสูรในตำนานบางคนได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา จากนั้นพวกเขาก็เห็นชายคนหนึ่งบินมาที่แนวป้องกัน ชายคนนั้นสามารถเคลื่อนย้ายข้ามเขตที่สงบได้แล้ว เขาจะสร้างสายฟ้าและบินผ่านพื้นที่ที่มีอสูรป่าจำนวนมากขึ้น
　　การทำลายอสูรป่าด้วยความเร็วและความถี่อย่างนั้นต้องใช้พลังงานสำรองจำนวนมาก นักรบอสูรในตำนานทั่วไปคงจะหมดพลังไปแล้ว
　　ราชาอสูรร้ายบางตัวพยายามที่จะหยุดชายคนนั้น แต่เขาจะฆ่าพวกมันด้วยหมัดเดียว
　　”นั่นใคร?”
　　“เคลื่อนย้าย? เป็นนักรบสภาวะว่างเปล่าหรือเปล่า?”
　　“นั่นไม่ใช่ท่านเนี่ย คนอื่นมาช่วยเราหรอ?”
　　นักรบอสูรในตำนานโห่ร้องแสดงความยินดีอย่างไม่ปิดบัง พวกเขาจะมีโอกาสชนะหากได้รับความช่วยเหลือจากนักรบสภาวะว่างเปล่า!
　　“เขาเก่งมาก!”
　　“ฉันคิดว่าเขาเก่งกว่าท่านเนีย!”
　　นักรบอสูรในตำนานประหลาดใจที่ซูผิงสามารถฆ่าราชาอสูรร้ายได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ไม่มีอะไรทำให้เขาช้าลงได้
　　แม้แต่ท่านเนี่ยก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
　　การกระทำของชายหนุ่มนั้นสบายๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ฆ่าราชาอสูร แต่เป็นแค่อสูรระดับเก้า!
　　โฮก!
　　จู่ๆ ราชาอสูรร้ายก็กระโดดออกมาแสดงความโกรธ มันคือมังกรระเบิดดวงดาวที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดง… ราชาอสูรร้ายสภาวะว่างเปล่า!
　　นักรบอสูรในตำนานห้าคน และราชาอสูรของพวกเขาตัวสั่นหลังจากได้ยินเสียงคำราม เลือดของพวกเขาแข็งตัวและสมองก็ส่งเสียงหึ่งๆ
　　มีหลายครั้งที่มังกรสามารถเอาชนะศัตรูได้โดยใช้เสียงคำราม หรือฆ่าทันที!
　　“ราชาอสูรร้ายสภาวะว่างเปล่า บ้าเอ๊ย!”
　　”ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย อีกตัวหนึ่งถูกผู้สังหารสวรรค์ล่อไป แต่เขายังไม่กลับมา!”
　　“รออยู่ตรงนั้น นักรบอสูรในตำนานกำลังจะมา!”
　　นักรบอสูรในตำนานทั้งห้าคนสิ้นหวัง แต่ความคิดที่ว่าชายที่ไม่รู้จักเข้ามาช่วยได้เพิ่มความมั่นใจให้กับพวกเขา
　　ท่านเนี่ยและผู้สังหารสวรรค์ไม่อยู่ที่นี่ แต่ผู้มาใหม่ก็อยู่ที่สภาวะว่างเปล่า!
　　พวกเขาทำได้!
　　นักรบอสูรในตำนานทั้งห้าปลดปล่อยพลังดวงดาวโดยใช้กำลังเต็มที่
　　พวกเขาสองคนมีคำถามในใจเพราะพวกเขารู้สึกว่า… ชายที่ยื่นมือมาช่วย… ดูค่อนข้างคุ้นๆ
　　ฉันเคยเห็นเขาที่ไหน
　　ในระหว่างนี้มังกรระเบิดดวงดาวก็พุ่งมาข้างหน้าห่างจากกลุ่มของมัน เปลวเพลิงที่ลุกโชนอยู่รอบๆ ตัวมันช่างรุ่งโรจน์ แม้ว่ามังกรจะมีทักษะในการต่อสู้ระยะประชิดมากกว่า แต่ก็ไม่ได้ขาดทักษะการโจมตีระยะไกล แน่นอนลักษณะเด่นของมังกรป่าคือโครงสร้างที่แข็งแกร่ง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มังกรนี้โด่งดัง
　　นักรบอสูรในตำนานหน้าซีดเมื่อมังกรเคลื่อนเข้ามาหาพวกเขา
　　“โจมตี!”
　　”หยุด! เราปล่อยให้มังกรฉีกแนวป้องกันของเราไม่ได้!”
　　บูม! บูม!
　　นักรบอสูรในตำนานลองใช้ทักษะทั้งหมดที่พวกเขารู้จักเพื่อหยุดมังกร ใช้สนามแรงโน้มถ่วงพิเศษ หรือสร้างหนองน้ำเป็นต้น พื้นดินทรุดตัวลงและมีหนองน้ำขนาดใหญ่เท่าสนามฟุตบอลปรากฏขึ้น
　　ถึงกระนั้นมังกรระเบิดดวงดาวก็หายไปในจุดนั้น และปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ด้านหน้าแนวป้องกัน มังกรบดบังท้องฟ้า และจ้องลงมาจากที่สูง
　　ราชาอสูรตัวนั้นคือจระเข้ลุกโชนที่เพิ่มพลังให้กับสนามแรงโน้มถ่วงพิเศษนั้น การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของมังกร ทำให้จระเข้ไม่ทันระวังตัวและตัวแข็งทื่อในทันที