ตอนที่ 663 ราชาอสูรสภาวะชะตากรรม
　　ชายคนเดียวพลิกสถานการณ์!
　　การปรากฏตัวของซูผิงทำให้เกมพลิก นั่นอยู่เหนือมุมมองของนักรบอสูรในตำนาน
　　ปรากฎว่านักรบอสูรในตำนานสามารถน่ากลัวได้ถึงขนาดนี้!
　　ชายคนนั้นสมควรที่จะถูกเรียกว่านักรบอสูรในตำนาน!
　　เขาเป็นตำนาน!
　　หวืด!
　　ซูผิงไม่หยุดหลังจากสังหารราชาอสูรร้ายเหล่านั้น เขาบินไปยังพื้นที่โดยรอบและปล่อยสายฟ้าบางส่วนหรือโจมตีอสูรป่าด้วยดาบ
　　อสูรป่าเหล่านั้นที่ถูกข่มขู่โดยเจตนาฆ่าของซูผิงเริ่มวิ่งหนี พวกมันค่อยๆเรียนรู้ว่าไม่ควรอยู่ด้วยกัน เพื่อไม่ให้ถูกฆ่าพร้อมกัน
　　นักรบอสูรคนอื่นๆ ได้โอกาสเนื่องจากอสูรป่ากำลังวิ่งกันกระจัดกระจาย พวกเขาพุ่งเข้าใส่อสูรป่า
　　นักรบอสูรในตำนานห้าคนมีภาระน้อยลง พวกเขาจึงสามารถไปต่อสู้กับราชาอสูรร้ายตัวเดียวหรือช่วยสนับสนุนนักรบอสูรคนอื่นๆ
　　สถานการณ์จึงค่อย ๆ ดีขึ้นสำหรับฝ่ายมนุษย์ มนุษย์เปลี่ยนจากการป้องกันเป็นการโจมตี โดยมีนักรบอสูรในตำนานเป็นผู้นำ!
　　”เราทำได้! พวกเรากำลังจะชนะ!!”
　　“เดี๋ยวก่อน! อย่าปล่อยโอกาสให้อสูรร้ายพวกนั้น!!”
　　”ฆ่าพวกมันให้หมด! เอาคืนให้เพื่อนของเรา!!” “เอาหลานสาวของฉันคืนมา!”
　　นักรบอสูรรู้สึกว่าขวัญกำลังใจของพวกเขากลับมา
　　ก่อนหน้านี้พวกเขาทุกข์ทรมาน!
　　พวกเขาต้องดูเพื่อนๆของพวกเขาตาย!
　　พวกเขาต้องเห็นอสูรของพวกเขาตาย เพื่อนที่กินนอนกับพวกเขา!
　　ถึงเวลาแก้แค้นแล้ว!
　　ถึงเวลาแก้แค้น! ได้เวลาตีกลองรบ ช้างเสียงกู่ร้องพร้อมกัน อสูรร้ายเหล่านั้นอยู่แค่ระดับแปด แต่เสียงร้องของพวกมันสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับขวัญกำลังใจของนักรบอสูรได้!
　　นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก
　　ขณะที่ ช่างเสียงกำลังกู่ร้อง นักรบอสูรตะโกนและพุ่งไปข้างหน้า เข้าใกล้อสูรป่า
　　นักรบอสูรพัฒนา และเอาชนะอสูรป่าอย่างต่อเนื่องภายใต้การนำของนักรบอสูรในตำนาน
　　ปรมาจารย์ดาบตื่นเต้นมาก เขารู้ว่าการโทรหาซูผิงเพื่อขอความช่วยเหลือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
　　ซูผิงมีพลังมากกว่าที่เขาคิด แม้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากท่านเนี่ย ซูผิงก็แข็งแกร่งพอที่จะกอบกู้เมืองฐานได้!
　　แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับตำนานเหมือนกัน แต่ปรมาจารย์ดาบก็อดชื่นชมซูผิงไม่ได้
　　เขาสงสัยว่าชีวิตของเขาจะดีแค่ไหนถ้าเขาสามารถเป็นได้เหมือนซูผิง!
　　หวืด!
　　ซูผิงวิ่งผ่านสนามรบและเคลียร์เส้นทาง อสูรป่าจำนวนมากถูกฆ่าหรือไม่ก็หวาดกลัว
　　นักรบอสูรมองซูผิงด้วยความชื่นชมและเคารพ พวกเขาวิ่งผ่านอสูรป่าที่ตายแล้ว และพุ่งเข้าไปในกลุ่มศัตรู
　　พวกเขาต้องเอามืองฐานกลับคืนมา!
　　นี่เป็นหนึ่งในบ้านของมนุษยชาติ!
　　นั่นเป็นทางผ่านไปยังถ้ำลึกหรือเปล่า?
　　ราชาอสูรร้ายเพิ่มอีก …
　　ซูผิงหรี่ตาลง เขาตรวจพบราชาอสูรร้ายในส่วนลึกที่สุดของทางเดิน ต้องมีราชาอสูรร้ายหลายตัวซ่อนอยู่ภายใน!
　　หวืด!
　　ซูผิงพุ่งลงจากท้องฟ้าเหมือนเครื่องบินรบ สายฟ้าแลบวาบอยู่ในฝ่ามือของเขา เขายกดาบขึ้นและคลื่นดาบฟันฝูงอสูร ทิ้งเศษเนื้อและแอ่งเลือดไว้มากมาย
　　อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนอสูรป่าจำนวนมาก ผู้คนจำนวนมากจะก้าวมาข้างหน้าเพื่อเติมเต็มช่องว่างนี้ กระดูกสีขาวค่อยๆ หดกลับและหลุดออกจากตัวเขา
　　รูปลักษณ์ของซูผิงกลับคืนมา
　　“ใช้ทาสอันเดธ!” ซูผิงสั่ง
　　โครงกระดูกน้อยยืนอยู่ข้างเขาด้วยความเชื่อง และเบ้าตาของมันเป็นสีแดงวาววับ หมอกแห่งความมืดที่ลึกล้ำไหลออกมาจากโครงกระดูกน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หลายคนตื่นตระหนก ผู้สื่อข่าวสงครามที่อยู่ใกล้ๆ ได้ถ่ายภาพระยะใกล้ของซูผิง
　　ซูผิงเป็นโดดเด่นที่สุด
　　เขาเป็นตัวตัดสินว่ามนุษย์จะชนะหรือแพ้!
　　“เขาเป็นนักรบอสูรในตำนานหรือเปล่า?”
　　“หล่อจริงๆ…” “นั่นคืออสูรของเขาเหรอ? มันเล็กมากและดูเหมือนโครงกระดูกธรรมดา มันเป็นราชาอสูรร้ายจริงๆเหรอ?” “ดูสิ โครงกระดูกกำลังจะทำอะไรบางอย่าง!” ภายใต้สายตาของผู้คนมากมาย หมอกมืดเริ่มแผ่ไปยังอสูรป่า เมื่อหมอกดำปะทะ อสูรป่าจะกรีดร้องและส่งเสียงเหมือนกระดูกกระแทกเข้าด้วยกัน
　　อสูรร้ายจำนวนมากล้มตาย นั่นคืออสูรร้ายทั้งหมดที่ซูผิงฆ่า!
　　อสูรร้ายเหล่านั้นไม่หายใจแล้ว แต่ร่างกายของพวกมันยังอุ่นอยู่ พวกมันยังมีเลือดออกแต่ไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป จากนั้นพวกมันก็พุ่งเข้าหาอสูรป่าตัวอื่น
　　ฝูงอสูรป่าทั้งหมดตกอยู่ในความโกลาหล
　　อสูรป่าที่โดนชักใยมีธาตุมืดติดตัวไปด้วย พวกมันมีพลังมากกว่าตอนที่พวกมันยังมีชีวิตอยู่ นอกจากนี้พวกมันยังไม่กลัวตาย ในไม่ช้าพวกมันก็ทำให้อสูรป่าตายเป็นจำนวนมาก
　　ในขณะเดียวกันประตูสู่อาณาจักรอันเดธก็ปรากฏขึ้นด้านหลังโครงกระดูกน้อย!
　　นั่นคือทักษะที่ทรงพลังที่สุดของโครงกระดูกน้อย พลังงานแห่งความตายถูกปลดปล่อยออกมาเมื่อประตูปีศาจถูกเปิดออก นักรบอสูรและอสูรป่าต่างก็รู้สึกหนาวสั่น ราวกับว่าโลกเชื่อมต่อกับสถานที่ที่น่ากลัวนั่น
　　โฮก!!
　　โครงกระดูกจำนวนมากพุ่งออกจากประตูหลังจากนั้นไม่นาน
　　มีมังกรโครงกระดูกที่มีตาสีแดง ฑูตตกสวรรค์ที่มีปีกสีดำ และสิ่งมีชีวิตบิดเบี้ยวบางตัว
　　นักรบโครงกระดูกโบราณโจมตีเข้าใส่หอกของพวกเขา บรรจุพลังจากโบราณ
　　อสูรป่าจำนวนมากที่รวมตัวกันหน้าทางเดินไปยังถ้ำลึกถูกบดขยี้เมื่อกองทัพโครงกระดูกโจมตี!
　　นักรบโครงกระดูกจำนวนมากเท่ากับราชาอสูร!
　　ประมาณคร่าวๆ ก็คือมีความแข็งแกร่งเท่าราชาอสูรมากกว่าสิบสองตัว โครงกระดูกน้อยสามารถเรียกสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านี้ออกมาได้หากอยู่ในระดับที่สูงกว่านี้!
　　ทรงพลัง!
　　อสูรป่าล้มลงเหมือนแมลงวัน มังกรโครงกระดูก ฑูตตกสวรรค์ และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ พุ่งเข้าใส่ราวกับว่าพื้นที่นั้นไม่มีคน!
　　หนึ่งคนและหนึ่งโครงกระดูกสู้กับอสูรป่าทั้งหมด!
　　ไม่มีใครสามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว
　　น่าสยดสยอง!
　　เขาคือเทพแห่งสงคราม!
　　“ดูที่นี่ ฉันจะจัดการที่ยังอยู่ข้างในให้เรียบร้อย” ซูผิงพูดกับโครงกระดูกน้อย
　　โครงกระดูกน้อยพยักหน้า
　　ซูผิงเคลื่อนย้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในไม่ช้าเขาก็ไปถึงทางเข้าสู่ถ้ำลึก
　　เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งปลูกสร้างรอบๆ ทางเดินได้อีกต่อไป ปูนซีเมนต์และเหล็กพลิกพื้นดิน มีอสูรป่าออกมามากขึ้นเรื่อยๆ และราชาอสูรร้ายบางตัวก็ซ่อนตัวอยู่ในบางแห่ง เฝ้าสังเกต ราชาอสูรร้ายรู้สึกได้ว่าซูผิงขยับเข้ามาใกล้ ไม่นานหลังจากนั้นราชาอสูรร้ายบางตัวก็วิ่งไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของทางเดิน!
　　พวกมันกำลังวิ่งหนี!
　　พวกมันสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าของซูผิง ราชาอสูรร้ายตัดสินใจหนีทั้งที่ยังไม่สู้
　　ซูผิงเลิกคิ้ว เขาตัดสินใจที่จะไม่ไล่ตามราชาอสูรร้ายที่กำลังหนี การฆ่าอสูรป่าทั้งหมดเป็นงานใหญ่เกินไปที่จะทำคนเดียว แม้ว่าเขาจะกำจัดอสูรป่าเหล่านั้นก็ยังมีที่ซ่อนตัวอยู่อีก
　　บูม!
　　ซูผิงกวัดแกว่งดาบของเขา คลื่นดาบกระทบพื้นและกระแทกก้อนหินกลิ้งไปมาขวางทางเดิน อสูรป่าที่วิ่งตรงไปยังทางเข้าถูกผ่าครึ่ง
　　อสูรป่าเหล่านั้นมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง ร่างของพวกมันยังคงกระตุกหลังจากถูกผ่าครึ่ง
　　ผู้สื่อข่าวสงครามบางคนบินโฉบอยู่บนท้องฟ้า อสูรนกถ่ายวีดิโอซูผิงขณะที่เขาปิดทางเดิน พวกเขาออกอากาศฉากนี้ทั่วเมืองฐาน… นักรบอสูรคนอื่น ๆ ได้รับแรงกระตุ้นมากยิ่งขึ้น!
　　ทางเดินถูกตัดขาด!
　　อสูรป่าเหล่านั้นเป็นเหมือนหนูติดรู!
　　ฆ่าพวกมัน!
　　นักรบอสูรตะโกนดังพอที่จะทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน
　　อสูรป่าที่กำลังจะบุกเข้าไปในเมืองมนุษย์ถูกสังหารแล้ว
　　ไม่มีอสูรป่าออกมาจากทางเดินอีกต่อไป อสูรร้ายระดับเก้าจะสามารถทุบก้อนหินที่ขวางทางได้ แต่ไม่มีอสูรป่าตัวใดเคลื่อนไหว
　　การล่มสลายเป็นสัญญาณ
　　มันเป็นสัญญาณของอันตราย
　　เข้าใกล้ทางเข้าจะเป็นอันตราย!
　　แม้แต่ราชาอสูรร้ายก็ยังหลบหนี และกลับไปที่ถ้ำลึก เมื่อปราศจากราชาอสูรร้ายนำ อสูรป่าที่ไม่สามารถกลับไปที่ทางเดินได้ก็เดินเข้าไปใกล้ทางเข้าอย่างลังเล
　　อสูรร้ายบางตัวหันหลังกลับและหลบหนี
　　”ฮะ?”
　　ซูผิงก็สังเกตเห็นบางอย่างขณะที่เขาลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาจ้องมองจากระยะไกล
　　บูม_!
　　เมืองฐานทั้งหมดสั่นสะเทือน!
　　สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่ต่อสู้อยู่ตกใจ แผ่นดินไหวรุนแรงมากจนนักรบอสูรบางคนล้มลงกับพื้น
　　เกิดอะไรขึ้น?
　　แผ่นดินไหว?!
　　นักรบอสูรที่มีความรู้สึกเฉียบแหลมมากกว่าหรี่ตาลง พวกเขากำลังสั่น พวกเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่น่ากลัว
　　มอออ!!
　　มีเสียงร้องซึ่งคล้ายกับการผสมผสานระหว่างวัวและเสียงคำรามของมังกร ใจกลางสมรภูมิพังทลาย มีทีมนักรบอสูรนับร้อยที่หนีไม่ทัน กองดินดันพวกเขาขึ้นแล้วมีบางอย่างในถ้ำดูดเข้าไป พวกเขากรีดร้อง วินาทีถัดมาสิ่งมหึมาราวกับภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยขนสีดำหนาก็ออกมาจากถ้ำ สภาวะชะตากรรม?
　　ซูผิงรู้ได้ทันที
　　เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมซึ่งเทียบเท่ากับราชาสวรรค์ต่างโลก ถึงกระนั้นก็ยังไม่ชัดเจนนักว่าตัวไหนแข็งแกร่งกว่ากัน อย่างที่พูด เขามั่นใจว่าราชาอสูรตัวนี้เป็นผู้นำการโจมตีครั้งนี้!
　　ถ้าฉันไม่มา… เมืองฐานนี้คงจะต้องถึงวาระ…
　　แล้วแนวป้องกันอื่น ๆ เป็นยังไง …
　　จิตใจของซูผิงหนักอึ้ง
　　เขาไม่คิดว่าแนวป้องกันซิงจิงจะเป็นที่เดียว มนุษย์จะต้องทนทุกข์หากมีราชาอสูรร้ายในแต่ละแนวป้องกัน!
　　ขณะที่ซูผิงกำลังพิจารณาความเป็นไปได้นั้น จู่ๆ อสูรประหลาดก็ส่งเสียงแหลมที่ทำให้อาคารรอบๆ กลายเป็นฝุ่นผง เสียงเรียกดังก้องไปทั่วทั้งเมืองฐาน
　　นักรบอสูรจำนวนมากจ้องมองจากระยะไกลด้วยความกลัว
　　แม้แต่อสูรระดับราชาอสูรก็ยังหวาดกลัว
　　สำหรับความจริง พวกมันคือพวกที่กลัวสุดเนื่องจากพวกมันรู้สึกได้ว่าราชาอสูรตัวโตนี้ร้ายกาจมาก!
　　อสูรเหล่านั้นนั้นไม่มีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับอสูรร้ายเสาหินตัวนี้ “อะไรนะ นั่นมันอะไร!?”
　　“ราชาอสูรร้ายสภาวะว่างเปล่า? ไม่…”
　　นักรบอสูรในตำนานดูเหมือนจะประหลาดใจ
　　มังกรระเบิดดาวดูเหมือนจะเทียบอะไรกับตัวนี้ไม่ได้ พวกเขารู้สึกเหมือนงูกำลังเลียหลังคอ และพวกเขาไม่กล้าขยับ!
　　”ดู อะไรนะ นั่นอะไรน่ะ?”
　　“มนุษย์!” “คนกับอสูรร้าย!!”
　　“นั่นท่านท่านเนี่ย…?”
　　ไม่นานก็มีคนสังเกตเห็นว่าร่างบางห้อยอยู่บนเถาวัลย์ นักรบอสูรในตำนานจดจ้อง พวกเขาตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น
　　ท่านเนี่ยและคนอื่นๆ ที่หนีไปกับเขา!!
　　ซากศพของราชาอสูรร้ายมากมายพันกันอยู่ในเถาวัลย์ ราชาอสูรร้ายถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ส่วนใหญ่เป็นหัวและอวัยวะภายในซึ่งทำให้ภาพน่าสยดสยอง
　　ปรมาจารย์ดาบตกใจ
　　เขาคิดว่าท่านเนี่ยหนีไปแล้ว เขาไม่รู้ว่าราชาอสูรจับเขาไว้!
　　ซุ่มโจมตี?!
　　ปรมาจารย์ดาบรู้สึกว่าเลือดของเขาแข็งตัว
　　ราชาอสูรร้ายนั้นซ่อนตัวอยู่นอกเมืองฐานอย่างแน่นอน
　　เขาจะถูกเถาวัลย์จับถ้าเขาพยายามหลบหนีไปพร้อมกับท่านเนี่ย!
　　หวืด!
　　ซูผิงวิ่งไปหาโครงกระดูกน้อย เพื่อความปลอดภัย โครงกระดูกน้อยเคลื่อนไหวและปิดช่องว่างมิติ แล้วรวมเข้ากับซูผิง เนื่องจากไม่มีอสูรป่าแล้ว โครงกระดูกน้อยจึงไม่จำเป็นต้องอยู่ตรงนี้ต่อ
ตอนที่ 664 บุก
　　ซูผิงดูเหมือนปีศาจขณะที่ปกคลุมไปด้วยกระดูก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล
　　หวืด!
　　ซูผิงหายตัวไป และมาปรากฏตัวอีกทีอยู่ห่างจากราชาอสูรร้ายพันเมตร
　　ราชาอสูรร้ายขนาดมหึมาหันกลับมาทำให้พื้นดินสั่นสะท้าน ดวงตาสีแดงคู่หนึ่งเปิดขึ้นภายในเถาวัลย์ ราชาอสูรร้ายจ้องไปที่ซูผิง
　　มันออกจากสถานที่นี้ไปเพียงนาทีเดียว แต่สถานการณ์กลับเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ราชาอสูรร้ายจำนวนมากเสียชีวิตหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บ!
　　นั่นเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้!
　　“ช่วย…” ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกขอความช่วยเหลือ นักรบอสูรในตำนานลอยอยู่ในอากาศ หวืด!
　　หวืด!
　　หวืด!
　　นักรบอสูรในตำนานหลายคนรีบไปตรงที่ซูผิงอยู่
　　ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่สามารถติดตามซูผิงได้ในขณะราชาอสูรร้ายนั้นเป็นผู้นำการโจมตีของอสูรร้าย พวกเขากังวลว่าอาจมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับซูผิง หากเขาต้องจัดการกับราชาอสูรตัวนั้นด้วยตัวเอง
　　พวกเขารู้ดีว่าพวกเขาจะไม่มีวันชนะหากซูผิงแพ้
　　พวกเขาจะสูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมดที่พวกเขาเพิ่งได้รับ หากมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา
　　”ท่าน!”
　　”คุณซู!”
　　“เรามาช่วย ถ้าคุณต้องการให้เราทำอะไรบอกมาได้เลย”
　　นักรบอสูรในตำนาน รวมทั้งปรมาจารย์ดาบยืนอยู่ข้างหลังซูผิง พวกเขาพร้อมที่จะทำตามคำสั่งของเขา
　　ซูผิงมีคุณสมบัติ และมีความสามารถมากพอที่จะเป็นผู้นำของพวกเขา
　　“นั่นท่านเนี่ย? เขายังมีชีวิตอยู่!”
　　“ดีเลย ช่วยท่านเนี่ย แล้วเราจะมีโอกาสชนะมากขึ้น!”
　　นักรบอสูรในตำนานรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าท่านเนี่ยยังมีชีวิตอยู่
　　แต่ปรมาจารย์ดาบไม่ได้เสนอหรือสนับสนุนแผนดังกล่าว เขาเพียงแค่จ้องไปที่ซูผิง เขารู้ดีว่าทำไมท่านเนี่ย และคนอื่นๆ ถึงหายตัวไป
　　พวกเขาสามารถร่วมมือกันเพื่อเอาชนะราชาอสูรที่น่าสะพรึงกลัวได้หากพวกเขาไม่หลบหนีไป และรอให้ซูผิงมาถึง
　　หลายคนคงรอดพ้นจากความตาย
　　ท้ายที่สุดการถอนตัวของนักรบอสูรในตำนานหลายคนสร้างปัญหาให้กับนักรบอสูรคนอื่นๆ หลายคนเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บในเวลาภายในไม่กี่นาที
　　“ไม่สามารถช่วยได้”
　　ซูผิงชำเลืองมองและพูดอย่างใจเย็นว่า “ราชาอสูรร้ายกำลังดูดซับพลังดวงดาวของพวกเขา กระดูกและอวัยวะของพวกเขาจะถูกฉีกออกถ้าเราพยายามดึงพวกเขาให้เป็นอิสระ ในทางกลับกันการอยู่ตรงนั้นจะเป็นการหล่อเลี้ยงราชาอสูรร้ายเท่านั้น” นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ จ้องมองไปที่ราชาอสูรร้ายประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
　　พวกเขาตระหนักว่าซูผิงพูดความจริง
　　เถาวัลย์ที่พันรอบท่านเนี่ยและคนอื่น ๆ ไม่ได้ทำมาจากขน แต่เหมือนเนื้อและเลือดมากกว่า มีกิ่งก้านเถาวัลย์หนาที่เจาะเข้าไปในร่างกายของพวกเขา
　　ท่านเนี่ยดูผอมกว่าเมื่อก่อนมาก นักรบอสูรในตำนานที่ยืนอยู่กับซูผิงรู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เห็น
　　ท่านเนี่ยอยู่ในสภาวะว่างเปล่า!
　　น่าเสียดายที่ไม่สามารถช่วยชีวิตนักรบอสูรในตำนานได้! “ท่าน เราควรทำยังไงดี?”
　　“ท่านคิดว่ายังไง?”
　　นักรบอสูรในตำนานถามซูผิงและรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
　　ซูผิงตอบอย่างใจเย็นว่า “ง่ายมาก เราฆ่าพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะไม่สามารถให้พลังงานแก่ราชาอสูรร้ายได้อีก นั่นจะแบ่งเบาภาระของเรา”
　　นักรบอสูรในตำนานตะลึงจนพูดไม่ออก
　　นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด!
　　พวกเขาถามว่าจะช่วยท่านเนี่ยและคนอื่นๆ ได้ยังไง!
　　“ท่านครับ ถ้าเราฆ่าพวกเขาพวกเราจะต้องเผชิญหน้ากับราชาอสูรตัวนี้ด้วยตัวเราเอง …” นักรบอสูรในตำนานแสดงความกังวล เวลาคับขัน พวกเขาต้องตัดสินใจ
　　”ไม่เป็นไร ผมดีใจที่พวกเขาจะได้ไม่มากวนใจเรา” ซูผิงกล่าว “พวกเขาจะไม่เสียสละเปล่าเช่นกัน คุณเคยเห็นอสูรของผมควบคุมคนตายแล้วนิ เมื่อพวกเขาตาย อสูรของผมสามารถควบคุมพวกเขา และพวกเขาก็ยังสามารถต่อสู้ได้”
　　นักรบอสูรในตำนานมองหน้ากันอย่างสิ้นหวัง
　　พวกเขารู้สึกว่าซูผิงกำลังยิ้ม
　　มันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า?
　　เขาจะยิ้มได้อย่างไรในเมื่อราชาอสูรร้ายอยู่ตรงนั้น?
　　ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซูผิงเพิ่งทำแสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยมด้วยการพลิกสถานการณ์ พวกเขาคงไม่คิดว่าซูผิงตั้งใจทำอย่างนั้น
　　ตอนแรกพวกเขาคิดว่าซูผิงพยายามหาหุ่นเชิดให้อสูรเพิ่ม
　　ปรมาจารย์ดาบเม้มปาก เขารู้ว่าดีที่สุดคือไม่ตอแยผู้ชายคนนี้ การแก้แค้นเป็นอาหารจานร้อนที่ดีที่สุด!
　　มันไม่ใช่ ‘เสิร์ฟแบบเย็น’ ใช่ไหม
　　ไม่มีใครอยากกินอาหารที่เย็นชืดหรอก!
　　“ซูผิง แกกำลังพูดเรื่องอะไร!!” มีคนตะโกน
　　ในระยะไกลท่านเนี่ย และคนอื่น ๆ ได้ยินการสนทนา พวกเขาทั้งหมดเป็นนักรบอสูรในตำนาน และสามารถได้ยินระยะไกล ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยู่บนเตียงมรณะก็ตาม
　　เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของซูผิง พวกเขาก็กลัวมากเพราะทำอะไรไม่ได้
　　พวกเขาสามารถช่วยชีวิตได้ แต่ซูผิงบอกว่าพวกเขาควรถูกฆ่า?
　　พวกเขาเป็นนักรบอสูรในตำนาน! “โอ้? รู้จักชื่อฉัน”
　　ซูผิงเลิกคิ้วและหัวเราะ
　　พวกเขาได้ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเขา การกำหนดเป้าหมายไปที่เมืองฐานหลงเจียงคือการกำหนดเป้าหมายไปที่เขา “เราจะจดจำผลงานของแก ตายซะ หลับให้สบายเพราะมันจะเป็นประโยชน์สำหรับเรา” ซูผิงกล่าว
　　ท่านเนี่ยโกรธมากจนกระอักเลือด เขากัดฟันและเบิกตากว้าง
　　มีบางอย่างที่เขาไม่สามารถพูดออกมาดังๆ ได้
　　“แกไม่สามารถฆ่าฉันได้ ฉันสามารถช่วยตัวเองได้ ฉันอยู่ที่สภาวะว่างเปล่า ฉันมีวิสัยทัศน์และความสามารถที่แกไม่สามารถจินตนาการได้ แกจะต้องเบนความสนใจของราชาอสูรร้ายให้เรา” ท่านเนี่ยแนะนำ
　　เขารู้ว่าการอ้อนวอนจะไม่ได้ผลกับซูผิง
　　ผู้ที่สามารถไปถึงระดับตำนานได้มีเจตจำนงแข็งแกร่งที่จะไม่ยอมแพ้ต่อการอ้อนวอน
　　เขาพูดสิ่งเหล่านั้นเพื่อห้ามไม่ให้ซูผิงฆ่าเขา แน่นอนว่าเขาไม่สามารถช่วยตัวเองได้ในตอนนี้ แต่เขายอมตายด้วยน้ำมือของราชาอสูรดีกว่าน้ำมือของผิง
　　นอกจากนี้ท่านเนี่ยคิดว่าเขาจะหาโอกาสหนีไปได้เมื่อซูผิงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้กับอสูรป่า
　　เขาต้องหาโอกาส
　　ราชาอสูรร้ายไม่ได้ทำอะไรนอกจากจ้องไปที่ซูผิงอย่างเย็นชาขณะที่มนุษย์คุยกัน มันกำลังรออะไรบางอย่าง หรือจะเป็นการเผชิญหน้า
　　“อืม…”
　　ซูผิงหัวเราะ
　　เขาจะไม่สามารถทำแบบนั้นได้ถ้าเขาเป็นคนที่สนใจชื่อเสียง
　　แต่…
　　เขาไม่สนใจชื่อเสียงของหอคอย
　　แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมให้กลยุทธ์ของท่านเนี่ยได้ผล
　　“แกกำลังพูดถึงวิสัยทัศน์และความสามารถที่ใครบางคนในสภาวะว่างเปล่ามี แกไม่ต้องรอให้เราช่วยถ้าแกมีมัน ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าแกไม่สามารถช่วยตัวเองได้ แกกลัวความตายมากไป แกดูไม่เหมือนนักรบอสูรในตำนานด้วยซ้ำ ด้วยสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เราสามารถช่วยให้แกฆ่าตัวตายด้วยตัวเองเท่านั้น!”
　　ซูผิงพูดอย่างใจเย็น “ทุกคน ช่วยผม เราจะมีปัญหาที่ใหญ่กว่านี้ถ้าเราปล่อยให้ราชาอสูรร้ายใช้พลังดวงดาวของพวกเขามากกว่านี้!”
　　นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ รู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
　　ขณะที่พวกเขามองไปที่ซูผิงและท่านเนี่ยที่ติดอยู่ พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าซูผิงเก่งกว่าทุกทาง
　　พวกเขารู้สึกว่าท่านเนี่ยเย่อหยิ่งเกินกว่าจะพูดถึงวิสัยทัศน์และความสามารถกับซูผิง! พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้สถานการณ์เปลี่ยนอีกครั้งได้ จะไม่มีใครรอดถ้าซูผิงพ่ายแพ้!
　　“เข้าใจแล้ว!”
　　“เราจะทำตามที่คุณบอก ท่านเนี่ยทำหน้าที่มามากแล้ว เราจะส่งเขาไปสู่จุดจบอย่างมีเกียรติ”
　　”ถูกต้อง”
　　นักรบอสูรในตำนานตัดสินใจในไม่ช้า
　　ท่านเนี่ยโกรธจนเกือบตาย
　　ตายอย่างสมเกียรติ!
　　ไม่มีอะไรสมเกียรติเมื่อตาย!
　　“ซูผิง ฉันขอโทษ ฉันตาบอดและทำให้นายขุ่นเคือง ได้โปรดรับคำขอโทษอย่างจริงใจของฉัน ฉันจะยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของนาย หากนายช่วยฉันตอนนี้ ได้โปรด!”
　　ท่านเนี่ยอดไม่ได้ที่จะขอร้อง เขารู้ว่าเขาจะต้องตายหากยังเชิดหน้าหยิ่งอยู่
　　ความหวังเดียวของการมีชีวิตรอดคือซูผิง ท่านเนี่ยต้องยอมวางทุกอย่างลง
　　“ขอโทษ? แกขอโทษทำไม? ฉันไม่คิดว่าฉันรู้จักแก” ซูผิงฟังดู
　　“เซอร์ไพรส์” ท่านเนี่ย บีบคำตอบออกมา “เป็นฉันเองที่ตัดสินใจแยกเมือง
ฐานหลงเจียงออกจากแนวป้องกัน แกไม่รู้จักฉัน แต่คนที่แกฆ่าที่หอคอยเป็นเพื่อนของฉัน ฉันไม่สามารถยอมรับมันได้ ฉันขอโทษ ฉันอยู่ในระดับตำนานมาสามร้อยปีแล้ว สะสมสมบัติและเงินมากมายใน ฉันสามารถให้นายได้ทุกอย่าง!” นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ มองซูผิง ตอนนั้นเองที่พวกเขาได้เข้าใจเบื้องลึกของความบาดหมางระหว่างพวกเขา พวกเขาเริ่มสงสัยว่ามีเหตุผลอื่นอีกหรือไม่ที่ซูผิงตัดสินใจที่จะไม่ช่วยท่านเนี่ย
　　บางทีท่านเนี่ยอาจมีโอกาสรอด นักรบอสูรในตำนานคิด
　　ซูผิงยิ้มหลังจากได้ยินที่ท่านเนี่ยพูด “ลงมือซะ”
　　รออะไร??
　　นักรบอสูรในตำนานต่างประหลาดใจ
　　ลงมือ?
　　ไม่มีข้อโต้แย้งอีกต่อไป?
　　ท่านเนี่ยขอโทษ แต่ซูผิงยังต้องการจะฆ่าเขา?
　　”อะไร? คุณกำลังสงสัยในการตัดสินใจของผมหรอ? นี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว” ซูผิงสูดลมหายใจ คนอื่นๆ ยังคงเงียบ
　　พวกเขาต้องพึ่งพาซูผิง
　　นอกจากนี้เมื่อได้ยินสิ่งที่ท่านเนี่ยสารภาพ พวกเขาเชื่อว่าเขาเป็นคนเลวจริงๆ!
　　มนุษย์อยู่ในช่วงเวลาวิกฤติ และพวกเขาต้องต่อสู้กับถ้ำลึกด้วยกัน แต่ท่านเนี่ยยังคงคิดเกี่ยวกับความขัดแย้งภายใน เขามันน่ารังเกียจ!
　　ซูผิงไม่สนใจว่านักรบอสูรในตำนานกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจ้องมองไปที่ราชาอสูรร้ายที่เหมือนภูเขา ซูผิงเฝ้าสังเกตราชาอสูรร้ายระหว่างการสนทนา ทั้งสองรู้สึกถึงกันและกัน
　　เขารู้สึกว่าราชาอสูรร้ายค่อนข้างเหมือนกับราชาสวรรค์ต่างโลก
　　แต่เขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
　　เขาอยู่ในระดับเจ็ดตอนที่เขาต่อสู้กับราชาสวรรค์ต่างโลก ตอนนี้เขาอยู่ที่ระดับเก้าขั้นสูงสุด!
　　จบเรื่องนี้ซะ!
　　เจตนาฆ่าของซูผิงเพิ่มขึ้น
　　โฮก!!
　　ราชาอสูรร้ายที่เหมือนภูเขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวซูผิง และคำรามออกมา กำแพงสิบกว่ากำแพงที่สูงมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรพุ่งเข้าหาซูผิง
　　ในระหว่างนี้ พื้นที่รอบๆ ซูผิงถูกดัดแปลงเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเคลื่อนย้าย “ไสหัวออกไป!” ซูผิงตะโกน เขาก้าวไปข้างหน้าและปล่อยหมัด
　　กำแพงพังทลาย; เมฆฝุ่นก้อนใหญ่ฟุ้ง ซูผิงโผล่ออกมาจากฝุ่น ถือดาบ ฟัน!
　　ซูผิงกวัดแกว่งดาบของเขา
　　คลื่นดาบตัดผ่านอากาศ และไปถึงราชาอสูรร้ายที่เหมือนภูเขา ท่านเนี่ยและพวกที่ห้อยอยู่ในอากาศต่างตกตะลึง
　　ความสามารถของซูผิงเหนือจินตนาการ พวกเขาประเมินซูผิงต่ำไป จากนั้นพวกเขาก็ได้เรียนรู้ว่าความตายรู้สึกยังไงเมื่อคลื่นดาบมาถึงพวกเขา พวกเขาไม่สามารถอยู่ต่อไปได้!
　　นักรบอสูรในตำนานที่ติดตามท่านเนี่ยไปรู้สึกเสียใจ พวกเขาไม่ควรติดตามท่านเนี่ย พวกเขาทำพลาดและต้องทนทุกข์กับมัน!
　　บางครั้งนี่เป็นวิธีที่ใช้ได้กับงานปาร์ตี้และกลุ่มเพื่อน หากคุณพบกลุ่มที่ดี คุณจะมีชีวิตที่สบาย แต่หากไม่ คุณจะถึงจุดจบ!
　　บูม!
　　เสียงระเบิดหยุดคลื่นดาบ
　　ราชาอสูรร้ายที่เหมือนภูเขาโกรธจัด มันตะโกนและพื้นก็สั่นสะเทือน เถาวัลย์สะบัดไปรอบๆ รอยดำปรากฏขึ้นในอากาศ
　　ท่านเนี่ยและคนอื่นๆ แห้งเหี่ยวลงไปในไม่ช้า
　　“ไปลงนรก…” พวกเขาตะโกนแต่เสียงแหบแห้งจนไม่สามารถเปล่งเสียงได้อีกต่อไป
　　ท่านเนี่ยอ่อนแอราวกับแมลงเมื่อเทียบกับราชาอสูรร้ายที่เหมือนภูเขา
　　ซูผิงไม่สนใจชะตากรรมของพวกเขา เขาไม่สามารถช่วยชีวิตท่านเนี่ย และนักรบอสูรในตำนานอื่น ๆ ได้ เขาเพียงแต่เตือนให้โครงกระดูกน้อยใช้ประโยชน์จากซากศพเหล่านั้น
　　พันธมิตรที่ดี
　　ซูผิงไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าราชาอสูรร้ายในทันที มีบางสิ่งที่เขาอยากลอง
　　กฎสายฟ้า!
　　สายฟ้าฟาดอยู่ในมือของซูผิง พลังงานของพวกมันทำให้ตาของซูผิงเคือง ซูผิงกำลังคิดเกี่ยวกับบททดสอบสวรรค์“การลงทัณฑ์ด้วยสายฟ้า!!” สายฟ้าในมือของซูผิงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ดูดพลังงานปั่นป่วน
　　สนามรบทั้งหมดสว่างไสวด้วยสายฟ้า แม้แต่ผู้ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของเมืองฐานก็มองเห็น
　　ราชาอสูรร้ายคำราม แขนขาทั้งสี่ของมันหยั่งรากในดินและกำแพงดินจำนวนมากก็ผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว กำแพงก่อเป็นรูปมือขนาดใหญ่ที่เอื้อมเข้าหาสายฟ้า
　　บูม!!
　　พื้นดินสั่นสะเทือนเมื่อมือนำสายฟ้าลงมาที่พื้น