ตอนที่ 675 การทำลายล้าง
　　เกิดความเงียบสงัดในสถานีข่าวกรอง
　　เจ้าหน้าที่แนวหน้าที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี – ผู้ที่มีความอดทนทางจิตใจที่แข็งแกร่ง – กลับตื่นตระหนกอย่างมาก
　　ทวีปเหนือ… ถูกทำลาย!
　　ทั้งทวีปถูกทำลาย!
　　คนสองถึงสามพันล้านคนในเมืองฐานทั้งหมดกลายเป็นอาหารของอสูรป่า!
　　มีนักรบอสูรในตำนานเพียงไม่กี่คนและนักรบอสูรกิตติมศักดิ์ที่ทรงพลังบางคนเท่านั้นถึงสามารถหลบหนีได้ คนอื่น ๆ ไม่รอด เมืองฐานได้กลายเป็นที่หลบซ่อนของอสูรป่า
　　คงไม่มีใครเชื่อข่าวนี่ หากไม่ใช่เพราะว่าแหล่งข้อมูลไม่สามารถปลอมแปลงได้
　　ความเงียบคงอยู่เป็นเวลานาน หัวหน้าสถานีข่าวกรองซึ่งอยู่ในระดับกิตติมศักดิ์ขั้นสูงสุดคือคนที่กลับมารู้สึกตัวเป็นคนแรกหลังจากอาการมึนงง “บอกหอคอยเดี๋ยวนี้ นอกจากนี้ส่งข้อมูลนี้ไปยังนักรบอสูรในตำนานของแนวป้องกันทั้งสาม ใช้ช่องทางลับในการแจ้งเหตุฉุกเฉิน บอกพวกเขาโดยตรง อย่าบอกคนอื่น!” เขตอนุทวีปทั้งหมดจะตกอยู่ในความโกลาหลหากมีข่าวที่น่าตกใจขนาดนี้เปิดเผยต่อสาธารณชน
　　ประชาชนทั่วไปจะสูญสิ้นความหวังทั้งหมด พวกเขาจะทำสิ่งที่คิดไม่ถึงเมื่อพวกเขาหมดหวัง
　　เจ้าหน้าที่แนวหน้าสะดุ้งตกใจ แม้จะหวาดกลัว แต่พวกเขาก็เริ่มปฏิบัติตามคำสั่งและส่งข้อมูล
　　สำนักงานใหญ่ของแนวป้องกันทั้งสามของเขตอนุทวีปได้รับข่าวในเวลาไม่นาน นักรบอสูรในตำนานเป็นใบ้ไปเลยหลังจากที่พวกเขาเห็นข้อมูล ทวีปหนึ่งถูกทำลาย! หายเงียบไปเลย พวกเขาไม่เคยได้ยินสิ่งใดที่เป็นการเตือนล่วงหน้าเกี่ยวกับเรื่องนี้!
　　พวกเขาไม่ได้รับสายขอความช่วยเหลือเลยด้วยซ้ำ!
　　ปรากฎว่าการทำลายล้างสามารถเกิดขึ้นได้เร็วกว่าที่พวกเขาคิด!
　　“งั้น… นี่จะเป็นจุดจบของมนุษยชาติหรือเปล่า?”
　　ที่แนวป้องกันเสวี่ยหยาง หญิงชราระดับตำนานยืนอยู่ในศาลา เธอมองไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน มันมืดจนหายใจไม่ออก
　　“อสูรป่าเหล่านั้นรวมตัวกันที่ทวีปเหนือ…” ชายชราผมหงอกกำลังนั่งศึกษาอยู่ในสำนักงานที่แนวป้องกันเซิงหลง
　　เขาคือหยวนเทียนเฉินผู้บัญชาการสูงสุดของแนวป้องกันเซิงหลง
　　เขาได้รู้จากเจ้าแห่งหอคอยว่าจำนวนอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมมีแปดตัว เขารู้ว่าการโจมตีนั้นรุนแรงมาก ถึงกระนั้น การโจมตีก็ยังน่ากลัวกว่าที่เขาคาดไว้
　　เขาจำได้ว่าทวีปเหนือมีนักรบอสูรในตำนานสภาวะว่างเปล่าสามคนเป็นผู้บังคับบัญชา
　　อย่างไรก็ตามข่าวดังกล่าวระบุว่ามีเพียงคนเดียวที่หลบหนีไป อีกสองคนเสียชีวิต!
　　คนที่หนีมาได้กลับไปรับการรักษาที่หอคอย
　　อย่างไรก็ตาม… เมื่อทวีปอื่นๆ พังทลายลงทีละแห่ง ในที่สุดหอคอยก็ต้องเผชิญการโจมตี
　　ฉันคิดว่าฉันต้องคิดแผนสำรอง ฉันไม่สามารถนั่งรอความตายอยู่ที่นี่ได้ แต่ฉันยังดีใจที่เธอไปแล้ว และสถาบันมาทันเวลา…
　　หยวนเทียนเฉินรู้สึกเสียใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน เขามีความสุขที่หลานสาวของเขาได้ออกจากสถานที่เลวร้ายอย่างที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินอยู่ ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกเสียใจเพราะผู้คนจากสถาบันมีอาสามารถช่วยพวกเขาได้อย่างง่ายดาย แต่พวกเขากลับเพิกเฉยต่อวิกฤตินี้ เขาไม่สามารถขอให้พวกเขาช่วยเพราะพวกเขาอาจหมดความอดทน เขาอาจจะถูกพวกเขาฆ่าก่อนที่อสูรร้ายจะมาถึงตัวด้วยซ้ำ
　　ที่ซ่อน… ฉันคิดว่าอาณาจักรลับเหมาะ หยวนเทียนเฉินคิด ดาวเคราะห์สีน้ำเงินมีขนาดไม่ใหญ่นัก แต่มีรอยแยกมิติจำนวนมากในดินแดนรกร้าง รอยแยกมิติบางส่วนจะนำไปสู่โลกที่สูญหายไปและอาณาจักรลับ
　　อาณาจักรลับเหล่านั้นกว้างขวาง เขาสามารถหาที่ซ่อนได้อย่างง่ายดาย
　　“ทวีปเหนือ… ไม่เหลือแล้ว”
　　ที่แนวป้องกันซิงจิงนักรบอสูรในตำนานวัยกลางคนล้มลงบนเก้าอี้ของเขา เขาเพิ่งได้รับข้อความ
　　ทั้งทวีปเหนือไม่เหลือแล้ว!
　　บนใบหน้าของเขามีสีหน้าหมองคล้ำ ความคิดมากมายแวบผ่านดวงตาของเขาในวินาทีเดียว แต่เขาตอบสนองได้เร็วพอ เขานึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง
　　“ฉันต้องบอกเขา!”
　　เขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นผู้พิทักษ์ที่แท้จริงของแนวป้องกันซิงจิง ชายหนุ่มคนนั้นสมควรที่จะรู้ข่าวสำคัญนี้
　　เมืองฐานหลงเจียง
　　ร้านขายอสูรดวงดาว
　　ซูผิงเทน้ำให้โจแอนนาและถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “ดูสิเธอกับฉันอยู่คนเดียวในห้องกลางดึก…แต่เรากำลังพูดถึงค่ายกล เธอคิดว่าคนอื่นจะเชื่อไหม?”
　　โจแอนนาคว้าแก้วแล้วกลอกตา “ฉันไม่เข้าใจว่าตอนนี้นายยังเล่นมุกออกได้ยังไง นี่เป็นดาวเคราะห์บ้านเกิดของนาย และมันกำลังวิกฤต”
　　“ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็ไม่สามารถสูญเสียความสามารถในการเล่นมุกตลกได้ มันจะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้วไง” ซูผิงตอบด้วยรอยยิ้ม
　　โจแอนนาดื่มน้ำ “ฉันคิดว่านายจะสามารถเชี่ยวชาญความรู้ได้ภายในสองวัน ขึ้นอยู่กับความก้าวหน้าของนาย … ฉันเป็นครูที่ดี”
　　“หึ ไม่ต้องพูดเลย.”
　　บี๊บ!
　　มีคนโทรหาซูผิง
　　รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเขา
　　”คุณซู” เสียงของเซี่ยจินชุ่ยสั่นเทา “ผม ผมเพิ่งได้ยินเรื่องนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้น!” “เกิดอะไรขึ้น?” อย่างไรก็ตาม ซูผิงนึกถึงสิ่งที่เขาเห็นในส่วนลึกของถ้ำลึก
　　“ทวีปเหนือ… หายไปแล้ว!”
　　เซี่ยจินชุ่ยบอกข่าวกับเขาว่า “ทั่วทั้งทวีปหายไป! ผมได้ยินมาว่ามีนักรบอสูรในตำนานเพียงสองหรือสามคนเท่านั้นที่สามารถออกมาได้! เมืองฐานทั้งหมดหายไป ถูกอสูรป่าครอบครอง!” ซูผิงหน้าซีด แต่ไม่แปลกใจ
　　เขารู้ว่ามันจะเกิดขึ้น
　　เขารู้เพราะอสูรป่าที่เขาเคยเห็นในถ้ำลึก การจู่โจมของอสูรร้ายทั่วโลกนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแน่
　　“ผมเข้าใจแล้ว” ซูผิงพูดด้วยจิตใจที่หนักอึ้ง
　　เขานึกถึงคนเหล่านั้นจากสหพันธ์ที่ออกไปในตอนกลางวัน เขากำหมัดและความโกรธก็พุ่งกลับมา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ระบายความโกรธของเขาในครั้งนี้
　　ทวีปเหนือถูกครอบงำในทันทีที่ผู้คนเหล่านั้นจากไป นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!
　　ซูผิงไม่เคยประเมินความฉลาดของอสูรป่าต่ำเกินไป ราชาอสูรร้ายบางตัวที่ฝึกฝนมาหลายร้อยปีอาจมีอุบายเหมือนมนุษย์
　　เขายังสงสัยว่าอสูรป่าสามารถรับข้อมูลจากมนุษย์ได้ด้วย
　　”คุณซูนักรบอสูรในตำนานที่ดูแลแนวป้องกันซิงจิงกำลังไปหาคุณ” ความกลัวของเซี่ยจินชุ่ยบรรเทาลงเล็กน้อย ซูผิงพูดเพียงไม่กี่คำ แต่เสียงของซูผิงก็ทำให้เขาสงบลง
　　“ผมจะบอกทหารให้จับตาดูดินแดนรกร้าง คุณซู คราวนี้…”
　　“เราจะผ่านมันไปได้!”
　　ก่อนที่เซี่ยจินชุ่ยจะพูดจบซูผิงตัดบทเขาด้วยท่าทางที่มั่นใจ
　　ความมั่นใจคือสิ่งที่เขาต้องการ!
　　พวกเขาจะสูญเสียความหวังทั้งหมดหากพวกเขาปล่อยให้ตัวเองเจอกับภาวะจิตอ่อนไหวก่อนการต่อสู้!
　　คำพูดของซูผิงกระจายความสับสนและความกลัวในใจของเซี่ยจินชุ่ย เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะต้องได้รับการปลอบโยนจากคุณในเวลานี้ คุณซู ผมตกใจ แต่รู้ว่าควรต้องทำอะไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่กับทุกคน และเราจะสู้จนวินาทีสุดท้าย!”
　　”ใช่”
　　ซูผิงพยักหน้า
　　เขาวางสาย และมองออกไปนอกร้าน
　　นักรบอสูรในตำนานกำลังบินเข้าหาเขาผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน
　　ไม่นานนักนักรบอสูรในตำนานก็มาถึงร้าน เขาคือคุณลู่ ผู้รับผิดชอบแนวป้องกันซิงจิง
　　”คุณซู”
　　ซูผิงพยักหน้า “นายกเทศมนตรีบอกผมแล้ว… นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ถ้ำลึกเงียบสงัดมาหลายปีและมีอสูรร้ายมากมายเกิดขึ้น มีราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมมากกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ คุณต้องใส่ใจกับข้อมูลทั้งหมด คุณจะไม่มีเวลาขอความช่วยเหลือถ้าคุณไม่เตรียมตัวให้พร้อม”
　　คุณลู่ดูดุดัน สิ่งที่ชายหนุ่มสันนิษฐานเพิ่มความมุ่งมั่นให้กับเขา คุณลู่สัญญาว่า “ผมจะทำให้ดีที่สุด ผมจะไม่กังวลเพราะตอนนี้คุณรู้เรื่องแล้ว คุณซูคุณสามารถโทรหาผมโดยตรงถ้าคุณต้องการอะไร นี่เบอร์ผม” “โอเค”
　　ซูผิงบันทึกเบอร์ของคุณลู่ไว้ในโทรศัพท์
　　หลังจากไตร่ตรองแล้ว ซูผิงแนะนำว่า “ผมขอแนะนำให้จัดระเบียบเมืองฐานตามแนวป้องกันใหม่ ยิ่งพื้นที่มีขนาดเล็กเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งปกป้องผู้คนได้ง่ายขึ้นเท่านั้น”
　　คุณลู่ตอบว่า “ผมจะหาวิธี ผมรู้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่อยากออกจากบ้าน แต่นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าสิ้นหวัง พวกเขาต้องฟังแน่”
　　ซูผิงพยักหน้า
　　ประชาชนทั่วไปยังไม่รู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้
　　พวกเขารู้ว่าการโจมตีนั้นรุนแรง และภัยพิบัติที่ตามมานั้นร้ายแรง แต่พวกเขาไม่รู้ว่าคนทั้งโลกกำลังเจอวิกฤต เมื่อผู้คนรู้แล้วความตื่นตระหนกของพวกเขาอาจนำไปสู่สิ่งที่แย่กว่านั้นได้
　　คุณลู่ออกไปและซูผิงก็กลับเข้ามาข้างใน
　　“เรามีนักรบอสูรในตำนานไม่พอ ฉันหวังว่าเราจะมีวิธีที่จะทำให้นักรบอสูรกิตติมศักดิ์ไปถึงระดับตำนานได้ทันที” ซูผิงถอนหายใจ
　　โจแอนนาได้ยินและพูดว่า “มีหลายวิธี เพียงว่าราคาสูง”
　　”อะไร?”
　　ซูผิงรู้สึกประหลาดใจ
　　“แน่นอนว่าระดับตำนานนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ นั่นเป็นเพียงขั้นตอนแรกในการทิ้งชีวิตมรรตัยสำหรับเทพอย่างฉัน สิ่งที่ยากคือการไปถึงระดับดวงดาว”
　　โจแอนนากล่าวต่อ “มีผลไม้หลายชนิดที่ฉันรู้ซึ่งสามารถช่วยให้สิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการจากร่างมนุษย์ได้”
　　”อะไร…”
　　ซูผิงกระพริบตา
　　ความรู้คือพลัง!
　　โจแอนนามีความรู้เยอะ และเขาไม่สามารถเทียบเธอได้ ท้ายที่สุดเธอมาจากหลุมศพกึ่งเทพ และตัวตนดั้งเดิมของเธอคือเทพ
　　“เธอมีผลไม้แบบนั้นไหม?” ซูผิงถามทันที
　　โจแอนนากลอกตาใส่เขา “นายกำลังหลอกใช้ฉันอีกแล้ว”
　　“เธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย และเป็นเทพธิดา” ซูผิงยิ้ม
　　“ฟังฉันนะ” โจแอนนาพ่นลมหายใจ “ผลไม้เหล่านั้น มีผลไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าผลทดสอบต้นกำเนิด ผลไม้อื่น ๆ มีผลข้างเคียง อย่างไรก็ตาม… ผลทดสอบต้นกำเนิด นั้นหายากมาก”
　　“ผลไม้อื่นๆ สามารถช่วยให้หลุดพ้นจากร่างมนุษย์ได้ แต่เนื่องจากบุคคลนั้นจะข้ามบททดสอบสวรรค์และจะต้องทนทุกข์กับผลข้างเคียง พรสวรรค์ของบุคคลนั้นจึงลดลงและจะอ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ในระดับเดียวกัน แน่นอนว่าสำหรับคนในตระกูลที่ร่ำรวยซึ่งไม่มีความสามารถแม้แต่น้อย การได้รับผลดังกล่าวก็ถือว่าดีพอ แต่นอกจากคนเหล่านั้นแล้ว ไม่ค่อยมีใครทำสิ่งนี้” ซูผิงตกใจ
　　“เธอมี ผลทดสอบต้นกำเนิด ไหม?”
　　“ไม่” โจแอนนาตอบอย่างรวดเร็ว เธอสบตาเขาผ่านหางตา “ถ้าฉันมีฉันจะให้นาย” ซูผิงรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจ
　　เธอดูโกรธแต่คำตอบของเธอนั้นอ่อนโยน
　　“แล้วผลไม้อื่นๆ ล่ะ?” ซูผิงกล่าว “ไม่เป็นไรแม้จะมีผลข้างเคียง ฉันสามารถเลือกคนที่ระดับกิตติมศักดิ์ คนที่ไม่สามารถไปถึงระดับตำนานได้ด้วยตัวเองเพราะขาดศักยภาพ ดังนั้นผลไม้เหล่านั้นจึงประเมินค่าไม่ได้สำหรับพวกเขา”
　　”แบบนั้นถูกแล้ว”
　　โจแอนนาพยักหน้า “แต่ฉันมีสองลูกเท่านั้น เพราะพวกมันไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่คิดที่จะสะสม”
　　“ดีพอแล้ว” ซูผิงพูดทันที
　　ดีพอแล้ว
　　เขาสามารถช่วยคนสองคนให้ไปถึงระดับตำนานได้ เขาไม่สนใจพลังต่อสู้ เขาสนใจแค่ว่านักรบอสูรในตำนานสามารถทำสัญญากับอสูรระดับสูงได้มากกว่า!
　　นักรบอสูรในตำนานสภาวะสมุทรสามารถมีอสูรที่สภาวะว่างเปล่าได้! สิบเอ็ดตัว!
　　เขาสามารถมีราชาอสูรสภาวะว่างเปล่าได้ยี่สิบสองตัวถ้าเขาได้รับผลไม้สองผล!
　　นักรบอสูรในตำนานทั้งสองจะเปรียบเสมือนพาหะของอสูร ซูผิงจะขอให้ทั้งสองทำสัญญากับอสูรตัวใหม่ เพื่อให้อสูรได้ออกไปสู้!
　　นั่นจะเป็นอสูรสภาวะว่างเปล่ายี่สิบสองตัว! เท่ากับ 22 นักรบอสูรในตำนานสภาวะว่างเปล่า!
　　โจแอนนาไม่ได้ต้องการผลไม้อยู่แล้ว นอกจากนี้เธอมองว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของซูผิง
　　โจแอนนาเตือนเขาว่า “ฉันแนะนำให้นายเอาผลไม้ไปให้คนอื่น พวกมันจะไม่ดีสำหรับนาย” เมื่อเห็นความตื่นเต้นในดวงตาของซูผิง เธอกังวลว่าเขาจะหลงผิด
　　ซูผิงตกใจ “ทำไมล่ะ?”
　　“ผลไม้นี้ใช้ทำลายอุปสรรค การใช้ผลไม้นี้เพื่อไปถึงระดับตำนานจะไม่ทำให้นายได้รับประโยชน์ ศักยภาพของนายจะถูกจำกัด ผลไม้ชนิดนี้มีประโยชน์เฉพาะกับคนอ่อนแอเท่านั้น” โจแอนนาอธิบาย
　　ซูผิงพยักหน้า “ฉันเข้าใจล่ะ”
　　เขาไม่ได้คิดที่จะกินผลไม้นั้น นั่นก็เหมือนกับการยืมมือคนอื่นเติบโต มันไม่คุ้มค่า
　　“เราควรไปเอาตอนนี้เลยไหม?”
　　“ใช่ ช่วยหน่อย” ซูผิงพยักหน้า เขาขอให้ระบบส่งพวกเขาไปที่หลุมศพกึ่งเทพ
　　ครึ่งชั่วโมงต่อมา วังวนก็เปิด
　　ซูผิงและโจแอนนากลับมาที่ร้าน ครึ่งวันในหลุมศพกึ่งเทพ แต่ในชีวิตจริงเพียงครึ่งชั่วโมง
　　“นายคิดไว้ยังว่านายจะมอบผลไม้นี่ให้ใคร?” โจแอนนาถามซูผิง
　　ซูผิงตอบ “ยังไม่มี พวกเขาจะต้องเป็นคนที่ฉันไว้ใจ” เขาต้องให้ผลไม้แก่คนที่เขาไว้ใจได้…
　　แต่มีนักรบกิตติมศักดิ์ไม่มากนักที่เขาสามารถไว้วางใจได้ เขารู้จักฉินชูไห่ แต่เขาคิดว่าชายคนนั้นมีศักยภาพดี เขาจะสามารถไปถึงระดับตำนานได้ด้วยตัวเองเมื่อถึงเวลา การให้ผลไม้แก่เขาจะไม่เป็นประโยชน์กับตัวเขา
ตอนที่ 676 โจมตีเต็มรูปแบบ
　　ในระหว่างนี้
　　ท้องฟ้ายามค่ำคืน
　　ที่ไหนสักแห่งในทะเล คลื่นซัดสูงและส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงจันทร์ น้ำดำมืด อาจมีอสูรร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนซ่อนตัวอยู่ใต้ผืนน้ำ ปัง ปัง ปัง น้ำกระเซ็น สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สามตัวขึ้นมาผิวน้ำ สิ่งมีชีวิตปรากฏ มันสูงสี่ถึงห้าเมตรและมีรูปร่างผอมเพรียว สิ่งมีชีวิตนี้ดูเหมือนมนุษย์ แต่มีเกล็ดและหนามแหลมอยู่บนตัว แขนของมันก็แหลมและยาวราวกับขอเกี่ยว
　　มันมองลงไปที่อสูรร้ายทั้งสามในมหาสมุทร
　　“ฉลามเลือด เราขุดอุโมงค์มุ่งหน้าไปยังดินแดนนั่นแล้ว คำสั่งจากเทพของเราคือย้ายออกไปคืนนี้!”
　　อสูรร้ายตัวหนึ่งในสามตัวที่มีหลังคดตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ทำไมรีบนัก?”
　　“รีบ?”
　　สิ่งมีชีวิตผอมเพรียวหรี่ตาสีเงินของมันและกล่าวว่า “เรารอมานับพันปีแล้ว เราไม่สามารถปล่อยได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว! สงครามรออยู่ที่นั่น กองทัพของเราในภาคเหนือได้เริ่มดำเนินการแล้ว เราต้องจับและฆ่าสิ่งไร้ค่าที่น่ารังเกียจเหล่านั้นก่อนที่พวกมันจะทันได้ตอบโต้!”
　　อสูรร้ายทั้งสามมองหน้ากันแต่ไม่มีใครพูดอะไร
　　ในที่สุดฉลามเลือดก็ตอบว่า “ฉันเข้าใจ ฉันจะเรียกคนของฉันเดี๋ยวนี้”
　　สิ่งมีชีวิตผอมเพรียวมองพวกมันครั้งสุดท้าย และพยักหน้า “รีบเถอะ”
　　สิ่งมีชีวิตนั้นไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว มันจางหายไปในอากาศบาง
　　อสูรร้ายตัวหนึ่งในสามตัวถามด้วยเสียงต่ำหลังจากที่สิ่งมีชีวิตนั้นหายไป “พี่คิดว่าเราควรฟังผู้ชายคนนั้นไหม?”
　　ฉลามเลือดตอบว่า “ฉันได้ยินมาว่าแม้แต่จักรพรรดิแห่งมหาสมุทรก็ยังสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อเทพองค์นั้น ผู้ชายคนนั้น… นายสามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ใกล้กับ ‘ระดับสวรรค์’ อย่างที่เราเรียกกัน ฉันไม่คิดว่าเราสามคนสามารถเอาชนะเขาได้ แม้จะร่วมมือกันก็ตาม พวกในถ้ำลึกนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าพวกเรา!”
　　การเอ่ยถึงจักรพรรดิมหาสมุทรทำให้อสูรอีกสองตัวเงียบ
　　จักรพรรดิมหาสมุทร!
　　มันเป็นผู้ปกครองของมหาสมุทร ได้รับการยอมรับจากอสูรร้ายทั้งหมดในมหาสมุทร!
　　ถึงกระนั้นจักรพรรดิแห่งมหาสมุทรก็ยังคงรักษาความต่ำต้อยอยู่เสมอ อาศัยอยู่ในส่วนลึกของมหาสมุทร ด้วยธรรมชาติของอสูรน้ำ—จักรพรรดิมหาสมุทร จึงเหมือนกับอสูรอื่น ๆ ในน้ำ พวกมันไม่เคยสนใจแผ่นดินเล็ก ๆ เหนือน้ำที่น่าสงสาร
　　บนโลกใบนี้มีน้ำมากกว่าแผ่นดิน
　　มหาสมุทรคือบ้านของพวกมัน ที่พวกมันอาศัยอยู่และชอบที่จะอยู่ พวกมันไม่สนใจสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายบนแผ่นดิน พวกมันไม่ชอบอยู่บนบก ดังนั้นพวกมันจึงไม่เคยสนใจที่จะบุกรุกแผ่นดิน
　　บูซ!!
　　เมื่อพวกมันได้ข้อตกลง เหงือกของฉลามเลือดก็สั่นในทันใด คลื่นเสียงแผ่กระจายไปทั่วมหาสมุทร
　　สิ่งมีชีวิตจำนวนมากเดินทางไปยังที่ที่ซูผิงอยู่ อสูรร้ายเหล่านั้นล้วนมีขนาดมหึมา ส่วนใหญ่มีครีบที่พัฒนาเป็นตะขอเกี่ยว
　　อสูรร้ายแต่ละตัวสามารถกัดเรือและกลืนมันได้อย่างง่ายดาย!
　　ในยุคที่มีอสูรดวงดาว มหาสมุทรของดาวเคราะห์สีน้ำเงินนั้นจำกัดมนุษย์ ไม่มีใครทำการค้าขายข้ามมหาสมุทร มีชาวประมงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เสี่ยงและออกล่าอสูรใกล้ชายหาด ท้ายที่สุดแล้วอสูรทะเลระดับต่ำบางตัวก็ค่อนข้างอร่อย และคนรวยก็ชอบเนื้อของมัน การกินเนื้ออสูรดังกล่าวแสดงถึงสถานะที่สูงส่งของพวกเขา
　　ป๋อม!
　　ฉลามเลือดกลิ้งไปมาและทุบน้ำด้วยหางของมัน คลื่นที่สูงหลายร้อยเมตรก็โผล่ขึ้นมา โดยเป็นผู้นำ ฉลามเลือดว่ายไปยังจุดหมายปลายทาง
　　มีเงาสองเงาขนาดใหญ่ติดตามฉลามเลือดอย่างใกล้ชิด ข้างหลังเป็นอสูรร้ายขนาดต่างๆ อสูรป่าในมหาสมุทรว่ายน้ำกันอย่างสนุกสนาน
　　กองทัพอสูรทะเลกำลังพุ่งเข้าหาทวีป
　　หอคอย
　　แม้จะเป็นเวลากลางคืน แต่อาณาจักรลับก็ยังสว่างไสวราวกับกลางวัน มีแหล่งกำเนิดแสงอยู่บนท้องฟ้า ไม่ทราบแหล่งพลังงาน แต่แหล่งกำเนิดแสงสามารถป้องกันความมืดให้ห่างจากอาณาจักรลับได้
　　”ท่าน!”
　　”ท่าน!”
　　”ท่าน!!”
　　รายงานเหตุฉุกเฉินจำนวนมากถูกส่งมายังอาณาจักรลับ เหล่านักรบอสูรหลายคนวิ่งไปรอบๆ และบางครั้งพวกเขาก็ชนกันเอง
　　ภายในห้องโถงบนเนินเขาแห่งหนึ่ง กู่ซือผิงกำลังครุ่นคิดอยู่บนที่นั่งของเขาด้วยใบหน้าที่ขุ่นมัว นี่คือสำนักงานของเขา กระท่อมเป็นเพียงสถานที่สำหรับปิดประตูบ่มเพาะ
　　แผนที่กำลังฉายอยู่กลางอากาศ
　　มีนักรบอสูรในตำนานอีกหลายคนนั่งอยู่ข้างๆ เขา เช่นเดียวกับนักรบอสูรในตำนานที่รอพวกเขาอยู่ แสงสว่างจากแผนที่ส่องลงบนใบหน้าของพวกเขา ทำให้พวกเขาหงุดหงิด
　　หนึ่งในนักรบอสูรในตำนานรายงานด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทวีปเหนือพังทลาย ทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังจะล่มสลาย ผมเพิ่งได้ยินมาว่าราชาอสูรสภาวะชะตากรรมห้าตัวกำลังนำทัพไปยังทวีปมหาสมุทรตะวันตก มีอีกอย่าง… อสูรทะเลก็เข้ามาร่วมด้วย!”
　　หนึ่งในทวีปถูกทำเครื่องหมายเป็นสีแดงบนแผนที่ลอยน้ำ สำหรับอีกสี่ทวีป สองทวีปถูกทำเครื่องหมายเป็นสีแดง มีเพียงทวีปของพวกเขาและทวีปสายฟ้าคำรนเท่านั้นที่ยังคงปลอดภัยในขณะนี้!
　　“อสูรทะเลน่ารังเกียจ!”
　　“จักรพรรดิมหาสมุทรนั้นผิดสัญญา!”
　　“จักรพรรดิมหาสมุทรลงนามในสัญญากับเราโดยตกลงว่าจะไม่บุกรุกดินแดน มันจะมาช่วยเหลือสัตว์ประหลาดเหล่านั้นจากถ้ำลึกได้ยังไง?”
　　นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ เต็มไปด้วยความโกรธ
　　มนุษย์และอสูรทะเลไม่ค่อยมีความขัดแย้งกัน ทั้งสองกลุ่มอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แยกจากกัน และไม่ได้มีความสนใจร่วมกันมากนัก แม้ว่ามนุษย์ต้องการมอบที่ดินผืนหนึ่งให้กับอสูรทะเล พวกมันก็ไม่เต็มใจที่จะรับ
　　มันก็เหมือนกันกับมนุษย์ ไม่มีมนุษย์คนใดสนใจที่จะลงไปในน้ำโดยไม่มีเหตุผลพิเศษ
　　นอกจากนี้ผู้ปกครองของอสูรร้ายในมหาสมุทร จักรพรรดิมหาสมุทร ได้ลงนามในข้อตกลงกับเจ้าแห่งหอคอยคนแรกข้อตกลงระบุว่าทั้งสองฝ่ายจะไม่บุกรุกสถานที่ของกันและกัน
　　ข้อตกลงนี้มีผลใช้บังคับมานับพันปีแล้ว ดูเหมือนว่าข้อตกลงจะถูกยกเลิกซะแล้ว
　　เมื่อมีโอกาสบรรลุอำนาจ ข้อจำกัดของข้อตกลงอาจถูกละทิ้ง!
　　“เมื่อกำแพงกำลังจะพัง ทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะผลักมัน อสูรร้ายก็คืออสูรร้ายในที่สุด… พวกมันไม่ทำตามสัญญา!” หนึ่งในนักรบอสูรในตำนานคำราม และกำหมัด
　　นักรบในตำนานอีกคนหนึ่งถามเจ้าแห่งหอคอย “ทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังขอความช่วยเหลือ เราควรทำยังไงดีครับ?”
　　เจ้าแห่งหอคอยบอกพวกเขาว่าไม่ต้องกังวล ย้อนกลับไปเมื่อคนเหล่านั้นจากสหพันธ์ดวงดาวกลับไปเขายังกล่าวว่าอสูรร้ายกำลังขุดหลุมศพของพวกมันเอง อย่างไรก็ตามอสูรร้ายเหล่านั้นได้พิสูจน์ว่าเขาคิดผิดในเวลาไม่ถึงวัน
　　ก่อนอื่น ทวีปเหนือล่มสลาย เร็วกว่าที่ใครจะคาดคิด จากนั้นทวีปมหาสมุทรตะวันตกกำลังถูกโจมตี พวกเขาส่งข้อความจำนวนมากมาเพื่อขอความช่วยเหลือ
　　เขตอนุทวีปในและทวีปสายฟ้าคำรนคืนนั้นเงียบสงบ ในทางกลับกันทวีปอื่นๆ ตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ ผู้คนพากันร้องไห้!
　　นักรบอสูรในตำนานมองดูเจ้าแห่งหอคอยของพวกเขา พวกเขาไม่ชอบสิ่งที่เขาไว้ก่อนหน้านี้
　　พวกเขาไม่รู้ว่าเขามีทางออกจริงๆ หรือว่าเขาแค่คุยโว กู่ซือผิงดูไม่มีความสุขเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าอสูรร้ายเหล่านั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เขามองไปที่นักรบอสูรในตำนาน เขารู้ว่าขวัญกำลังใจของผู้คนจะลดลงหากเขาไม่สามารถช่วยสถานการณ์ในทวีปมหาสมุทรตะวันตกได้!
　　ท้ายที่สุดพวกเขาสูญเสียทวีปไปแล้วหนึ่งทวีป!
　　ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เขาจะไม่มีทางโน้มน้าวใจใครได้อีกถ้าเขาปล่อยทิ้งทวีปอีกทวีป
　　“ฉันจะมุ่งหน้าไปยังทวีปมหาสมุทรตะวันตกด้วยตัวเอง นายจะพาคนออกไปที่ทวีปอื่น นำผู้คนจำนวนมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ไปยังเขตอนุทวีป”
　　กู่ซือผิงออกคำสั่งว่า “โลกนี้ใหญ่เกินไป และเรามีนักรบอสูรในตำนานไม่มากพอ มีราชาอสูรร้ายจากถ้ำลึกมากเกินไป ฉันสามารถฆ่าราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมได้ แต่ฉันไม่สามารถอยู่สองที่พร้อมกันได้ ฉันสามารถช่วยหนึ่งทวีปได้ แต่ไม่ใช่สองทวีป! เราต้องรวบรวมทุกคน! สำนักงานใหญ่ของเราอยู่ที่นี่ และเรามีกลุ่มคนที่ดีที่สุดที่โลก ไปและบอกคนที่อยู่ในทวีปสายฟ้าคำรนให้มาที่นี่เช่นกัน
　　“นี่จะเป็นสถานที่ที่เราและอสูรป่าจะทำการต่อสู้ครั้งสุดท้าย”
　　นักรบอสูรในตำนานมองหน้ากัน พวกเขายังคงไม่มีความสุข
　　พวกเขาอาศัยอยู่ในโลกกว้างที่มีนักรบอสูรในตำนานเพียงไม่กี่คน แต่มีราชาอสูรร้ายมากมาย นั่นคือปัญหา!
　　มันสายเกินไปสำหรับการเคลื่อนย้าย!
　　อย่างน้อยที่สุดแต่ละทวีปจะมีประชากรมากกว่าหนึ่งพันล้านคน ทวีปสายฟ้าคำรนมีประชากรน้อยที่สุด แต่ก็ยังมีประชากรกว่าหนึ่งพันล้านคน!
　　หนึ่งพันล้าน ไม่ใช่สิบ คนเหล่านั้นไม่สามารถย้ายไปได้ง่ายๆ มีมหาสมุทรอยู่ระหว่างทวีปสายฟ้าคำรนและที่ที่พวกเขาอยู่ การอพยพจะต้องอพยพผ่านอากาศ! อย่างไรก็ตาม มีอสูรป่าอยู่บนท้องฟ้า การเดินทางก็จะยาวนานเช่นกัน แม้แต่นักรบกิตติมศักดิ์ก็ยังไม่กล้าที่จะโบยบินข้ามมหาสมุทร นักรบกิตติมศักดิ์สามารถดูแลคนได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น
　　ต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งวันในการเดินทางไปยังทวีปสายฟ้าคำรนและกลับมา สมมติว่านักรบอสูรแต่ละคนเรียกอสูรบินได้ทั้งหมดเพื่อขนส่งผู้คน จะมีเพียงไม่กี่คนที่จะมาถึงในหนึ่งวัน
　　นั่นไม่ใช่แผนที่เป็นไปได้เมื่อประชากรมีถึงหนึ่งพันล้านคน
　　นักรบอสูรในตำนานจะไม่ได้ทำให้การย้ายถิ่นฐานง่ายขึ้น
　　จำนวนนักรบอสูรในตำนานมีน้อย พวกเขาไม่สามารถระดมคนหลายหมื่นคนเพื่ออพยพในคราวเดียวได้
　　กู่ซือผิงรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาเสริมว่า “ฉันจะให้อีแร้งของฉันไปช่วย มันจะสร้างอุโมงค์มิติข้ามมหาสมุทรเพื่อให้ผู้คนสามารถเข้าไปได้ ไปช่วยย้ายทวีปบึงมังกร โทรบอกพวกเขาให้เตรียมตัวให้พร้อม”
　　“อีแร้ง?”
　　นักรบอสูรในตำนานดูเหมือนจะพอใจมากขึ้น
　　อีแร้งเป็นอสูรของกู่ซือผิง
　　อีแร้งอยู่ในสภาวะชะตากรรม และความเข้าใจในกฎเชิงมิตินั้นดีกว่าพวกเขา!
　　“ไปทำหน้าที่ของพวกนาย ช่วยให้ได้มากที่สุด”กู่ซือผิงยืนขึ้น นักรบอสูรในตำนานรู้ว่านั่นเป็นวิธีเดียวในขณะนี้ พวกเขายืนขึ้นเช่นกัน “ท่านครับ มันจะไม่อันตรายเกินไปหรือที่ท่านจะไปที่ทวีปมหาสมุทรตะวันตกโดยไม่ใช้ อีแร้ง?”
　　”ใช่ครับท่าน ถ้า…”
　　กู่ซือผิงส่ายหัว “ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ ฉันสามารถจัดการกับราชาอสูรร้ายสภาวะชะตากรรมได้ห้าตัว”
　　เมื่อพูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้า และหายตัวไปจากห้องโถง
　　นักรบอสูรในตำนานคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างกังวล
　　ปัญหาของทวีปมหาสมุทรตะวันตกมีทางแก้ไข แต่นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุดของการโจมตี แม้แต่อสูรร้ายจากมหาสมุทรก็เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง พวกเขารู้ว่าจำนวนราชาอสูรร้ายในมหาสมุทรมีเป็นร้อย อาจมีที่พวกเขาไม่รู้อะไรอีก
　　ดังนั้น…
　　ราชาสวรรค์ทั้งสี่จะมีส่วนร่วมในการโจมตีหรือไม่?
　　ราชาสวรรค์แต่ละตัวนั้นทรงพลังพอๆ กับเจ้าแห่งหอคอย
　　กู่ซือผิงเคยต่อสู้กับหนึ่งในสี่ของราชาสวรรค์ เขาแทบจะไม่ได้เปรียบใดๆเลย ย้อนกลับไปตอนนั้นเขาตัดหางของราชาอสูรร้ายได้ แต่สุดท้ายมันก็หายไป
　　ถ้าสี่ราชาสวรรค์โจมตีพร้อมกัน… มันคงน่ากลัวเกินกว่าจะคิด
　　ในขณะเดียวกัน – เมืองฐานหลงเจียง
　　ร้านขายอสูรพิกซี่
　　ซูผิงกำลังนับอสูรของเขา เขามีผลไม้สองผลและเขาก็มีความคิดแล้วว่าจะให้ผลไม้นั้นกับใคร แต่สิ่งที่ยากคือการเลือกอสูร
　　ฉินตู้หวงมีราชาอสูรหนึ่งตัวและเขาสามารถทำสัญญากับราชาอสูรได้อีก 10 ตัว แต่เขามีอสูรตัวอื่นอยู่แล้ว ฉันต้องถามจำนวนอสูรที่เขาสามารถเก็บไว้ได้ในตอนนี้ ซูผิงพูดกับตัวเอง
　　เขาเห็นว่าเขามีราชาอสูรร้ายหลายตัวและอีกสามตัวอยู่ในสภาวะว่างเปล่า
　　ผีโซ่เตรียมไว้สำหรับปรมาจารย์ดาบ
　　เพื่อนคนนั้น ซูผิงตระหนักว่าเขายังเป็นตัวเลือกที่น่าให้มากที่สุด
　　“ดังนั้น ถ้าฉันสามารถหาราชาอสูรสภาวะว่างเปล่าได้ 40 ตัว ฉันก็สามารถขายพวกมันได้ทั้งหมด…” ซูผิงกล่าว
　　สี่สิบ นั่นเป็นจำนวนที่เยอะมาก