Almighty Game Designer – AGD : ตอนที่ 12 ร้านสัมผัสประสบการณ์

อ่านนิยายจีนเรื่อง Almighty Game Designer ตอนที่ 12 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ตำแหน่งของร้านสัมผัสประสบการณ์ตั้งอยู่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองจักรพรรดิใกล้กับถนนห้าวงแหวน ไม่ไกลจากเขตที่พักอาศัยระดับกลาง-สูงแต่ก็ยังเป็นตำแหน่งที่ได้เปรียบเช่นกันเพราะเงียบสงบและไม่ค่อยวุ่นวาย

เฉินโม่ลงจากรถแท็กซี่และลากกระเป๋าไปยังทางเข้าของร้านสัมผัสประสบการณ์

ร้านสัมผัสประสบการณ์เป็นร้านสองชั้นขนาดเล็ก ไม่มีแบรนด์การค้าติดไว้ ประตูก็ถูกล็อก เฉินโม่ไขกุญแจแล้วเปิดประตูร้านสัมผัสประสบการณ์และลากกระเป๋าเข้าไปข้างใน

ภายในค่อนข้างกว้างขวาง พื้นที่กว้างชั้นละ 200 ตารางเมตร เฟอร์นิเจอร์อย่างเช่นโซฟาถูกรื้อออกไปแล้ว

“กว้างขวางใช้ได้”

เฉินโม่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดว่าพื้นที่ของร้านสัมผัสประสบการณ์คงจะราวๆ 100 ตารางเมตรแต่กลับคาดไม่ถึงว่าจะใหญ่ขนาดนี้

200 ตารางเมตร ถ้าคุณสร้างตามแบบแปลนร้านเน็ตคาเฟ่ทั่วไป(ไม่ใช่ วีอาร์อินเตอร์เน็ตคาเฟ่) คุณสามารถวางเครื่องเกม 30-40 เครื่องได้เลยทีเดียว คุณยังวางโซฟา พืชใบเขียว ตู้เครื่องดื่ม ฯลฯ ในพื้นที่ว่างได้อีกด้วย

ตามแบบแปลนทั่วไปชั้นแรกจะเป็นการจำลองให้เหมือนกับร้านเน็ตคาเฟ่เพื่อให้ผู้เล่นได้สัมผัสกับเกม และชั้นสองจะเป็นสตูดิโอและห้องพักของนักออกแบบเกม

ตอนนี้ชั้นแรกส่วนใหญ่ยังคงว่างเปล่าอยู่ เพราะนักออกแบบเกมต่างคนต่างก็มีแผนการไม่เหมือนกัน นักออกแบบเกมบางคนโฟกัสไปที่พัฒนาเกมวีอาร์จึงจัดหาแต่เครื่องเกมวีอาร์ ผู้จัดงานการแข่งขันจะต้องปรึกษากับนักออกแบบเกมก่อนแล้วค่อยทำการตัดสินใจ

ของตกแต่ง-ผ่าน ความสะอาด-สะอาดเรียบร้อย เฉินโม่รู้สึกพอใจทีเดียว

ที่ชั้นสองซึ่งเป็นพื้นที่ของนักออกแบบเกม

ในสตูดิโอของนักออกแบบเกมได้จัดเตรียมช่องสล็อต​ของเกมวีอาร์แบบรุ่นมาตรฐาน, คอมพิวเตอร์ระดับไอท์เอนด์และมือถือแบรนด์ต่างๆ ไว้ นอกจากนี้ยังติดตั้งคอมพิวเตอร์ระดับมืออาชีพเพื่อใช้ในการออกแบบเกมและเขียนเกมไว้พร้อมแล้วด้วย

นักออกแบบเกมจะต้องเล่นเกมจำนวนมากเพื่อสั่งสมแรงบันดาลใจ สตูดิโอจึงต้องจัดเตรียมอุปกรณ์สามอย่าง อุปกรณ์วีอาร์, คอมพิวเตอร์, และโทรศัพท์มือถือ ซึ่งรวมไว้อยู่ในร้านสัมผัสประสบการณ์

ในห้องพักมีโต๊ะทำงาน ชั้นหนังสือและเตียงขนาดใหญ่ รูปแบบโดยรวมนั้นเรียบง่ายและมีเครื่องใช้ไฟฟ้าขั้นพื้นฐานให้พร้อม ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน ต่อให้อาศัยอยู่ที่นี่อย่างยาวนานก็ตาม อย่างน้อยสภาพแวดล้อมก็ดีกว่าบ้านที่เฉินโม่เช่าในตอนนี้มาก

นักออกแบบเกมมากมายในโลกนี้มักทำงานไม่หยุด จึงต้องมีห้องพักใกล้ๆ กับสตูดิโอ

แผนผังของร้านสัมผัสประสบการณ์สามารถปรับเปลี่ยนใหม่ได้ ถ้าคุณปรับแต่งใหม่ ทีมงานการแข่งขันจะมาช่วยเหลือคุณปรับแต่ง แต่ถ้าคุณปรับเปลี่ยนให้มันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม คุณจะต้องออกเงินเองแล้ว ทั้งยังต้องให้ทางฝ่ายการแข่งเห็นด้วย

เพราะเฉินโม่มีแต่สิทธิ์ให้ใช้ร้านสัมผัสประสบการณ์เท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ ร้านสัมผัสประสบการณ์​ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในเมืองในขณะที่เมืองจักรพรรดินั้นมีที่ดินราคาสูง ถ้าคุณจะซื้อก็ต้องจ่ายเงินถึง 8 หลัก ถ้าเขาจะเปิดร้านสัมผัสประสบการณ์ใหม่ อย่างน้อยเขาจะต้องจ่ายเงินถึงหลายสิบล้านหยวน ต่อให้ผู้จัดงานมีเงินจำนวนมาก พวกเขาก็ไม่มีวันยอมยกกรรมสิทธิ์ร้านค้าให้

แน่นอนว่าสิทธิ์ใช้งานอย่างเดียวก็ช่วยเฉินโม่ประหยัดค่าเช่าไปได้ทุกเดือน เฉินโม่จึงไม่มีอะไรไม่พอใจ

เมื่อมองดูสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว เฉินโม่ก็โทรเรียกสมาชิกทีมงานให้มาหาเพื่อช่วยจัดระเบียบต่างๆ

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ทีมงานก็มาถึง

“พื้นที่สองในสามให้ตั้งคอมพิวเตอร์ ที่เหลือหนึ่งในสามให้ตั้งเก้าอี้นวดสำหรับผู้เล่นเกมมือถือ นอกจากนั้นเราจะตั้งเคาน์เตอร์ที่ตรงนี้ ส่วนเครื่องดื่มถึงตอนนั้นให้ใช้ตู้เครื่องดื่มอัตโนมัติก็แล้วกัน”

“ตรงนั้นเพิ่มตู้น้ำแข็งและชั้นวางขนม”

“ตรงนี้ชั้นวางหนังสือเพราะผมจะซื้อนิตยสารเกมและหนังสือเกมมาวางไว้”

“ช่องที่วางโฟซาสำหรับต้อนรับแขกเล็กเกินไป โต๊ะประชุมก็เล็กเกินไปและโปรเจ็คเตอร์ก็ด้วย”

“คุณช่วยไปวางพืชใบเขียวตรงระเบียงชั้นสองให้ด้วยน่ะ”

“และตรงนี้…”

เฉินโม่พูดไม่หยุดในขณะที่ทีมงานตั้งหน้าตั้งตาจด

โดยทั่วไปแล้วชั้นแรกจะเป็นเหมือนกับร้านเน็ตคาเฟ่ แต่คอมพิวเตอร์จะต้องไม่แออัดและไม่หละหลวมมากเกินไป ตามแผนของเฉินโม่จะต้องมีคอมพิวเตอร์ 18 เครื่องและเก้าอี้นวด 10 ตัวซึ่งวางไว้ที่ชั้นแรกชั่วคราวก่อน

เก้าอี้นวดส่วนใหญ่เป็นของผู้เล่นเกมมือถือ เก้าอี้นวดทุกตัวต่างก็ติดตั้งมือถือและแล็ปท็อประดับไฮท์เอนด์

ส่วนชั้นสอง เฉินโม่จะจัดระเบียบเองตามความชอบบของเขา เฉินโม่ไม่มีความต้องการมากนัก เขาจะค่อยๆ ทำความสะอาดเองทีหลัง สไตล์การตกแต่งก็ค่อยๆ ทำด้วยตัวเอง

หลังจากจัดระเบียบทุกอย่างเสร็จ ทีมงานก็พยักหน้า “ตกลงครับ ผมจะจัดคนมาให้ ควรจะแล้วเสร็จในบ่ายนี้ อย่างมากก็ไม่เกินตอนเย็นครับ”

เฉินโม่พูด “ตกลงครับ ถ้างั้นผมจะออกไปก่อน ผมจะกลับมาคืนนี้เพื่อสำรวจดูแล้วมาใหม่อีกทีพรุ่งนี้”

ทีมงานพยักหน้า “วางใจได้เลยครับ ส่วนใหญ่จะไม่ต่างจากเดิม งานพวกนี้ไม่ค่อยยากนัก ส่วนที่ยากก็คือการขนย้ายสิ่งของแต่ควรจะทำทันวันพรุ่งนี้”

“นอกจากนี้ผมยังมีใบสัญญาสิทธิ์การใช้งานโดยเฉพาะมาส่งให้คุณด้วย คุณค่อยๆ ตรวจดูกฎโดยเฉพาะอีกครั้งน่ะครับ แล้วก็สามารถติดต่อได้ทุกเมื่อถ้าเกิดปัญหาอะไร”

เฉินโม่พยัหน้า “ได้ครับ ผมจะอ่านมันอย่างละเอียด”

สำหรับทีมงานการแข่งขัน เฉินโม่รู้สึกวางใจ เขาปล่อยให้ทีมงานอยู่ในร้านสัมผัสประสบการณ์แล้วตัวเองก็ขึ้นรถไฟใต้ดินเพื่อไปบ้านเช่า

บนรถไฟใต้ดิน เฉินโม่อ่านใบสัญญาสิทธิ์การใช้งานของร้านสัมผัสประสบการณ์หลายรอบอย่างละเอียด

โดยสรุปนั้น เฉินโม่มีแต่สิทธิ์ใช้งานร้านสัมผัสประสบการณ์ ไม่มีสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ เจ้าของยังคงเป็นคณะผู้จัดงาน แน่นอนว่าเฉินโม่สามารถซื้อขาดได้แต่จะต้องซื้อในราคาตลาดซึ่งมันไม่ใช่ราคาถูกเลย

ตอนนี้เฉินโม่ยังไม่อาจจะทำเงินจำนวนมากได้

สิ่งของในร้าน อย่างเช่นคอมพิวเตอร์ แคบบินเกมวีอาร์ ฯลฯ ไม่ได้เป็นของเฉินโม่ เขาแค่เพียงมีสิทธิ์ใช้งานเท่านั้น สิ่งของพวกนี้ถูกจดบันทึกไว้ในใบสัญญาแล้ว ซึ่งจะต้องชดเชยถ้าสูญหายไป

เฉินโม่ไม่ต้องเช่าหรือจ่ายค่าภาษี ไม่ต้องจ่ายเป็นรายวันอย่างค่าน้ำ ค่าไฟ ทุกอย่างทางคณะผู้จัดงานจะจ่ายให้

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่หมายความว่าเฉินโม่จะอยากอยู่แบบนี้ตลอดไป เขามีเป้าหมายที่ใฝ่ฝันไปให้ถึง

เกมที่เฉินโม่พัฒนาจะต้องรับประกันรายได้ให้ได้จำนวนหนึ่ง มิฉะนั้นร้านสัมผัสประสบการณ์ก็ต้องถูกริบคืน

ยิ่งกว่านั้น ยังไม่มีขอบเขตของรายได้ด้วย แต่รายได้จะต้องเพิ่มขึ้นตลอดเวลา

อันที่จริง ร้านสัมผัสประสบการณ์ก็เปรียบเหมือนการลงทุนจากคณะผู้จัดการแข่งขัน ถ้านักออกแบบที่คว้าอันดับที่หนึ่งสามารถรักษาฝีมือการสร้างเกมระดับสูงไปได้เรื่อยๆ คณะผู้จัดงานถึงจะอนุญาติให้เขาใช้ร้านสัมผัสประสบการณ์ได้ตลอดไปซึ่งเป็นเหมือนการกระตุ้นให้พัฒนาฝีมืออย่างต่อเนื่อง ถ้านักออกแบบมีระดับถดถอยลง ร้านสัมผัสประสบการณ์จะถูกริบคืน

เฉินโม่คิดว่ากฎข้อนี้ไม่เลว อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เก็บเงิน เฉินโม่ไม่กังวลเลยว่ารายได้ของเกมที่เขาสร้างจะไม่ตรงตามมาตราฐาน

ในโลกนี้ ความสามารถในการสร้างเกมก็คือการทำเงิน ถ้าเฉินโม่คิดว่าเป็นที่สอง ก็ไม่มีใครจะกล้าคิดเป็นที่หนึ่ง

………

หลังออกจากสถานีรถไฟใต้ดิน เฉินโม่ก็กลับไปที่บ้านพักของเขา

ล่วงเวลาบ่ายมานานมากแล้ว ตอนนี้จึงเกือบมืด เฉินโม่กินอาหารที่ร้านขนาดเล็กใกล้ๆ ก่อนจะไปถึงบ้านเช่าแล้วเริ่มทำความสะอาดบ้าน

เขาไม่มีอะไรให้ทำมากนัก กล่องลังขนาดใหญ่ 4 ใบถูกแพ๊กไว้ แต่เฟอร์นิเจอร์ก็มีไม่มากเลยไม่ต้องจัดแจงของ หลังจากทำการนัดรถตู้ทางออนไลน์ในวันพรุ่งนี้เสร็จแล้ว เฉินโม่ก็ล้มตัวลงนอน

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด