Chapter 51: การผสานระหว่างมนุษย์กับปลา

ทันใดนั้นเขามีความมั่นใจขึ้นมาทันที หานเฟยไม่กังวลเลย เขารู้สึกสนุกด้วยซ้ำที่ได้เห็นหลี่หู

หานเฟยตะโกน “เหอเสี่ยวยูหยุด! อย่าตกใจ! เราจะร่วมมือกันและจัดการเขา!”

เหอเสี่ยวยูน้ำตาแทบไหล นายจะจัดการอะไรเนี่ย?

เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “เราไม่สามารถเอาชนะเขาได้ เขามีปลาหัวเสือเป็นสัตว์เลี้ยงวิญญาณ เขาแข็งแกร่งเกินไป!”

หานเฟยถาม “ห้ะ? สัตว์เลี้ยงวิญญาณคืออะไร”

หลี่หูประหลาดใจเช่นกันไม่ใช่เพราะเขาได้พบกับหานเฟยอีกครั้ง แต่เป็นเพราะเขาได้ยินชื่อหานเฟยดูเหมือนเขาจะตกที่นั่งลำบาก ผู้ชายคนนั้นคือหานเฟยหรอ

เหอเสี่ยวยูพร้อมที่จะหนีไปได้ทุกเมื่อ แต่หานเฟยก็ตะโกนใส่หลี่หูอย่างอวดดีจากเรือของเขา “เจ้าโจรชั่วเอาเรือของนายให้ฉันตอนนี้ไม่งั้นฉันจะไม่แสดงความเมตตากับนายแน่”

หลี่หูกล่าวอย่างเศร้าโศก “หานเฟย! มันไม่มีความขุ่นเคืองระหว่างเรา เนื่องจากเธออยู่ภายใต้การคุ้มครองของนายฉันจะปล่อยเธอไปก็แล้วกัน”

หานเฟยกล่าวว่า “นั่นมันไร้สาระนายคิดว่านายมีทางเลือกหรือไงกัน ให้คะแนนกับฉันตอนนี้หรือฉันเอาเลือดของนายออกดีล่ะ!”

เหอเสี่ยวยูสะดุ้ง ทำไมหานเฟยถึงมั่นใจขนาดนี้ แล้วทำไมหลี่หูถึงดูกลัวเขา

หลี่หูกล่าวว่า “หานเฟยอย่าได้ใจมากเกินไปนัก ถังเกอจะไม่อยู่ในหมู่บ้านน้ำสวรรค์นี้ตลอดไปหรอกนะ”

หานเฟยกล่าวว่า “ไม่ใช่เรื่องของนาย ตอนนี้เขาสามารถปกป้องฉันได้อย่างแน่นอน นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของนาย หากนายไม่ต้องการให้พยัคฆ์ถูกกำจัดก็ยอมแพ้ซะตอนนี้”

ในที่สุดเหอเสี่ยวยูก็เข้าใจแล้วว่าหานเฟยกำลังพึ่งพาบารมีของถังเกออยู่เธอรู้สึกมั่นใจทันที จริงด้วย เขาจะกล้าโจมตีหานเฟยจริงๆ หรอ?

หลี่หูดูแย่มาก เขาไม่สามารถทำให้ถังเกอโกรธได้ซึ่งหมายความว่าเขาไม่สามารถโจมตีหานเฟยได้ อย่างไรก็ตามเขาพูดว่า “หานเฟยฉันให้คะแนนครึ่งหนึ่งกับนายก็แล้วกัน”

หานเฟยตอบกลับไปว่า “นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ คะแนนทั้งหมดของนายจะเป็นของฉั”

หลี่หูกล่าวว่า “มีปลามากมายบนเรือของฉัน ทำไมเราไม่แบ่งๆ กันไปล่ะ”

หานเฟยหัวเราะ “มีอะไรผิดปกติในหัวของนายหรอ ฉันกำลังปล้นนายและนายต้องการให้ฉันแบ่งกันแต่โดยดีหรอ นายจะโยนปลาเข้าไปในที่เก็บปลาของฉันเดี๋ยวนี้”

เหอเสี่ยวยูกระโดดขึ้นเรือของหานเฟยและกระซิบกับหานเฟยว่า “ระวังด้วยนะ เขาเพิ่งฆ่าคนไปหลายคนเลย”

หานเฟยเปลี่ยนสีหน้า เขาไม่เคยคิดที่จะฆ่าใครเลย พวกเขาทั้งหมดเป็นเด็กอยู่แล้ว เขาไม่คาดคิดว่าหลี่หูจะฆ่าคนอื่นไปจริงๆ

หลี่หูคิดกับตัวเองว่าแกอาจจะเป็นหานเฟยแล้วไงล่ะ? ไม่มีใครอยู่รอบๆ ตอนนี้ ถ้าฉันฆ่าเขาและเหอเสี่ยวยูที่นี่ใครจะรู้ว่าฉันเป็นใคร

หลี่หูส่งคะแนนไปยังที่เก็บปลาของหานเฟย

หานเฟยเร่งเขาในตอนนี้: “ทำไมช้าจังล่ะ? นายไม่ได้ทานอาหารกลางวันเหรอไง”

เหอเสี่ยวยูมองไปที่หานเฟยอย่างเสียสติ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนขรึมที่เขาเคยเป็นอีกต่อไปหลังจากที่เขาจมลงไปในมหาสมุทรเมื่อครั้งนั้น

เหอเสี่ยวยูถามว่า “หานเฟยนายมีกี่คะแนนแล้วเนี่ย?”

หานเฟยกล่าวว่า “ฉันไม่รู้! มันมากเกินไปที่จะนับ ฉันกำลังรอให้ผู้ตรวจทำงานให้น่ะ”

ทันใดนั้นหลี่หูก็พูดขึ้น “หานเฟยที่เก็บปลาของนายเต็มหมดแล้ว”

หานเฟยตอบโดยไม่คิดว่า “เหรอ? เหอเสี่ยวยูที่เก็บของคุณว่างไหม”

“อ่า..ใช่ฉันมีว่างสี่ที่”

หานเฟยกล่าวว่า “ปลาที่ฉันเก็บไว้ในที่ของคุณสามารถนับเป็นแต้มของฉันได้ใช่ไหม”

เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “น่าจะได้นะ…”

จากนั้นหานเฟยชี้ไปที่หลี่หูและพูดว่า “นายจะขนที่เหลือไปที่เก็บปลาของเธอ เร็วหน่อยนะ ฉันมีเรื่องต้องทำมากกว่านี้”

หลี่หูยัดปลาเข้าไปในที่เก็บของเหอเสี่ยวยูโดยไม่พูดอะไร แต่เขาก็แอบตกใจ กที่เก็บปลาของผู้ชายคนนี้เต็มไปด้วยปลาใบมีด เขาทำเรื่องนั้นได้ยังไงกัน?

เหอเสี่ยวยูถามอย่างไม่แน่ใจ “ชั่วโมงที่แล้วคุณมีกี่คะแนน”

หานเฟยครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันจำไม่ได้แล้ว มากกว่าหนึ่งพันคะแนนนะฉันคิดว่า!”

เหอเสี่ยวยู : “…”

หลี่หู : “…”

ในขณะนี้หัวหน้าหมู่บ้านประกาศว่า “มีเวลาสองชั่วโมงก่อนสิ้นสุดการทดสอบ!”

หานเฟยอุทาน “ทำไมหัวหน้าชาวบ้านไม่ประกาศคะแนนนะ”

เหอเสี่ยวยูกลอกตาของเธอ “สิ่งต่างๆ ยุ่งเหยิงในช่วงสี่ชั่วโมงที่ผ่านมา มันยากที่จะคำนวณ นายไม่สังเกตว่าผู้ตรวจสอบหายไปหรอ? พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้แทรกแซงในตอนนี้”

หานเฟยกะพริบตาถาม “จริงหรอ นั่นไม่ใช่คนตรวจหรอเหรอ”

หานเฟยชี้ไปที่เรือที่กำลังแล่นเข้ามาใกล้ มีเจ้าหน้าที่ตรวจสอบอยู่ พวกเขาสามารถแยกแยะได้ง่ายเนื่องจากพวกเขามีอายุมากกว่าผู้เข้าร่วมการทดลองมาก

ทันใดนั้นหานเฟยหรี่ตาและพูดว่า “ท่าไม่ดีแล้ว เราถูกล้อมรอบ”

หานเฟยเห็นเรือหลายสิบลำมาหาเขาจากทุกทิศทาง

“ฮ่าฮ่าฮ่า! หานเฟยแกตายแน่! แกอาจจะเป็นพี่น้องของถังเกอแต่แล้วไงล่ะ เขาไม่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันสามารถฆ่าแกได้อย่างง่ายดาย”

เหอเสี่ยวยูตกตะลึงรีบกล่าวอย่างรีบร้อน “หนีกันเถอะ!”

“เร็ว! “

ความล้มเหลวขอหานเฟยถูกแทนที่ด้วยความโหดร้าย เรือทุกลำเหมือนกัน เขาจะหนี่ไปได้ไกลแค่ไหน

“นายเป็นผู้นำของพวกเขา ฉันจะฆ่านายก่อน”

เบ็ไม้ไผ่สีม่วงของหานเฟยเปิดตัวที่ใบหน้าของหลี่หูพร้อมกับพลังทางวิญญาณที่พุ่งออกมา

หลี่หูหัวเราะเยาะ “แกคิดว่าแกคือถังเกอหรอ ฉันไม่กลัวหรอกนะแม้ว่าแกจะเป็นถังเกอก็ตาม”

ด้วยพลังวิญญาณที่พุ่งออกมาจากไม้เท้าของเขาเองหลี่หูก็ทุบกลับไปที่หานเฟยอย่างโหดเหี้ยม

“หยุด”

ผู้ตรวจเรียกจากระยะพันเมตร เป็นข้อพิสูจน์มากขึ้นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับผู้ตรวจสอบเพราะ

หานเฟยเย็นชา ความจุ 279 จุดของพลังงานจิตวิญญาณไม่ใช่เรื่องตลกอย่างแน่นอน ยิ่งขีดจำกัดสูงเท่าไหร่ร่างกายก็จะยิ่งแกร่งขึ้นเท่านั้น

เสียงดังขึ้น…

แบม!

ในขณะที่เหอเสี่ยวหยูเฝ้าดูด้วยความตกใจหลี่หูถูกซัดกระเด็นเข้าไปในห้องเก็บปลาหลังจากการปะทะกัน

“ฮึ่ม…”

หลี่หูอาเจียนเป็นเลือดอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่าแขนของเขาถูกหัก

เขารู้สึกประหลาดใจ ผู้ชายคนจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง? ในฐานะนักตกปลาระดับแปดเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีจากเขาได้แม้แต่ครั้งเดียวงั้นหรอ?

ก่อนที่หลี่จะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นหานเฟยก็กระโดดและโจมตีอีกครั้งหลี่หูรู้สึกตกใจ เขาจะบาดเจ็บหนักหากไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้

“หัวเสือผสาน!”

“ห้ะ”

หานเฟยเคลื่อนตัวออกไปและปลาที่น่ากลัวยาวสามเมตรพุ่งเข้าใส่ตัวของหลี่หู

“นี่มันอะไร”

ร่างกายของหลี่หูขยายใหญ่ขึ้นอย่างน่ากลัวพร้อมกับพลังวิญญาณที่รุนแรงยิ่งขึ้น เงาของปลาตัวใหญ่โผล่ออกมา

เหอเสี่ยวหยู่กล่าวว่า “ระวัง! หลังจากรวมเข้ากับสัตว์วิญญาณแล้วความสามารถในการต่อสู้ของเขาจะสูงขึ้นกว่าเดิมมาก”

หานเฟยเหล่ตาและพูดว่า “ในกรณีนี้ฉันจะเอาชนะเขาได้อยู่ดี”

“ฉันบอกให้คุณหยุด!”

ผู้ตรวจกำลังเข้ามาอย่างเร่งรีบ แต่หานเฟยไม่สนใจคำสั่งของเขาและโจมตีอีกครั้ง คราวนี้ปลายก้านไผ่สีม่วงเปล่งประกายเมื่อหานเฟยใช้การระเบิดพลังวิญญาณ

ดวงตาของหลี่หูแทบจะถลนออกมา เขาต้องรับมือกับการระเบิดพลังวิญญาณ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าก็ตาม เขารวบรวมพลังวิญญาณของเขาและระเบิดพลังวิญญาณ

“ระเบิด”

บึ้ม!

ที่เก็บบนเรือของหลี่หูถูกระเบิด ใบหน้าของหลี่หูเต็มไปด้วยเลือด เขาแทบจะไม่สามารถถือเบ็ดได้อีกต่อไป เขารู้สึกว่ามือของเขาหักไปหมดแล้ว

หานเฟยถูกเหวี่ยงออกไป แต่ก็เขากระโดดถอยหลังและระเบิดพลังวิญญาณอีกครั้งด้วยเบ็ดไม้ไผ่สีม่วง

หลี่หูตกใจ “อย่าฆ่าฉัน…อย่า…”

หานเฟยไม่ใช่คนงี่เง่า ถ้าเขาไม่จัดการหลี่หูที่นี่เขาอาจไม่มีโอกาสทำในภายหลัง แต่ช่วงเวลาก่อนที่เบ็ดไผ่สีม่วงจะพุ่งเข้าใส่หลี่หูปลายักษ์พุ่งออกจากร่างของหลี่หู

โครม!

ปลาหัวเสือปรากฏตัวต่อหน้าหลี่หูและการโจมตีของหานเฟยก็ทำให้หัวของมันแหลกละเอียด