Chapter 63: พัฒนามรดกทางวิญญาณ

เมื่อหานเฟยตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นถังเกอก็จากไปแล้ว

เหอเสี่ยวยูยังคงกินบาร์บีคิวอยู่และเมื่อเธอเห็นว่าหานเฟยตื่นขึ้นมาเธอก็ตะโกนว่า “นายตื่นแล้วหรอ อยากกินอาหารเช้าไหม”

หานเฟยถามว่า “เหอเสี่ยวยูคุณกินทั้งคืนเลยหรอ”

เหอเสี่ยวยูตอบว่า “ไม่ใช่สักหน่อย ฉันเพิ่งเริ่มกินต่างหาก”

หานเฟยมองไปที่กองไม้ตรงหน้าเธอแล้วถอนหายใจ “ไปอดอาหารมาจากไหนเนี่ย รีบกลับบ้านเถอะอากังต้องกลับไปทำงานต่อ”

เหอเสี่ยวยูหน้ามุ่ย “ถังเกอบอกว่าให้ฉันดูแลนายและไม่ให้ใครฆ่านาย..”

หานเฟยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “คุณหรอ ดูแลฉัน คุณคิดว่าคุณสามารถเอาชนะคนที่ฉันทำไม่ได้หรอ”

เหอเสี่ยวหยู่ปกป้องตัวเอง “อืมฉัน…ฉันขอให้คาร์ดินัลต่อสู้แทนฉันได้ ทูตสวรรค์บอกไว้ว่าคาร์ดินัลอาจแข็งแกร่งมาก”

“แต่ตอนนี้มันเป็นแค่ระดับ 0 เท่านั้น ไปขอให้พ่อของคุณช่วยพัฒนามันก่อนมั้ย เดี๋ยวมันอาจโดนถูกปลาเหลืองของคนอื่นกัดตายก็ได้นะใครจะรู้!”

เหอเสี่ยวยูตะโกนกลับมา “เป็นไปไม่ได้น่า สัตว์วิญญาณจะไม่ถูกฆ่าโดยปลาปีศาจธรรมดาเว้นแต่ด้วยวิธีพิเศษ และแม้ว่าสัตว์วิญญาณจะตายไปแล้ว แต่ก็มีโอกาสที่จะเรียกมันกลับมาจากทะเลแห่งวิญญาณได้”

“ทะเลแห่งวิญญาณ..หรอ…”

เหอเสี่ยวยูอธิบายว่า “อืม มันเป็นทะเล..ที่มองไม่เห็น! ว่ากันว่าสัตว์วิญญาณทั้งหมดถือกำเนิดในทะเลแห่งวิญญาณ”

หานเฟยไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเขาจึงพูดกับเหอเสี่ยวยูว่า “กลับบ้านไปเลย ไม่อย่างนั้นพ่อของคุณจะคิดว่าคุณถูกฉันลักพาตัวไป จะเป็นอย่างไรถ้าเขามาที่นี่เพื่อให้ฉันรับผิดชอบ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันจะไปแล้ว ฉันจะขอให้พ่อช่วยพัฒนาคาร์ดินัล”

“ฉันมารับแล้ว”

ทันใดนั้นเสียงของเหอหมิงถังก็ดังขึ้นจากระยะทางสั้น ๆ

เมื่อสังเกตเห็นว่าลูกสาวของเขาดูเปลี่ยนไปอย่างมากและใบหน้าของเธอก็เปล่งประกายด้วยความแข็งแรงเหอหมิงถังยิ้ม “เสี่ยวยูกลับบ้าน ลูกเพิ่งได้รับสัตว์วิญญาณ ไม่ต้องพูดถึงปลาแปลกใหม่ ลูกต้องปฏิบัติอย่างระมัดระวัง

“พ่อหานเฟยกลับบ้านกับเราได้ไหม” เหอเสี่ยวยูวิงวอน

“ไม่…”

“ไม่…”

เหอหมิงถังและหานเฟยพูดพร้อมเพรียงกัน

เหอหมิงถังกล่าวว่า “คุณสามารถมั่นใจได้ เมื่อคืนนี้หัวหน้าพยัคฆ์หลี่จื๊อได้รับบาดเจ็บสาหัสและอาจไม่สามารถต่อสู้ใด ๆ ได้เป็นเวลาอย่างน้อยหกเดือน ขณะนี้ประชาชนบางส่วนได้เริ่มแก้ไขการรักษาความปลอดภัยสาธารณะในท่าเรือด้านตะวันออกและการพัฒนาของเสือก็ถูกจำกัดด้วยเช่นกัน ฉันกลัวว่าจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามเดือนในการฟื้นตัวของหลี่จื๊อ”

หานเฟยคิดกับตัวเองว่าหลี่จือบาดเจ็บสาหัสหรอ ได้ยังไงกัน

เหอหมิงถังมองหานเฟยอย่างลึกซึ้ง ทำไมเขาต้องบาดเจ็บสาหัสถังเกออาจทำเช่นนี้ก่อนที่เขาจะจากไปซึ่งกลัวว่าหลี่จื๊อ จะทำร้ายหานเฟยแต่ทุกคนสงสัยว่าทำไมถังเกอไม่ฆ่าหลี่จื๊อไปเลยล่ะ เพราะแม้ว่าถังเกอจะกำจัดพยัคฆ์ไปก็ไม่มีใครในหมู่บ้านน้ำสวรรค์จะยืนหยัดเพื่อพวกเขา

หานเฟยหัวเราะ “เยี่ยมมาก เหอเสี่ยวยูกลับบ้านเถอะ ตอนนี้พยัคฆ์ไม่ได้เป็นภัยคุกคามอีกต่อไปและฉันจะไปทำงานเป็นเด็กฝึกงานในไร่ คุณไม่สามารถติดตามฉันต่อไปได้”

เหอเสี่ยวหยู่กล่าวว่า “อืมงั้นฉันจะไปแล้ว เมื่อคุณพบฉันครั้งต่อไปปลาคาร์ดินัลของฉันจะมีพลังมากเลยคอยดู!”

…

หลังจากที่เหอเสี่ยวหยู่จากไปหานเฟยก็หายใจเข้าลึก ๆ สุดท้ายพวกเขาก็จากไปทั้งหมด

ที่ประตูกระท่อมของเขาหานเฟยเรียกปลากลืนวิญญาณคู่หยิน – หยาง ปลาน้อยสองตัวเล่นและว่ายไปมา ตัวสีขาวหยุดกะทันหันและดูเหมือนจะ “มอง” ไปที่หานเฟยในขณะที่ตัวสีดำพุ่งตรงไปที่ก้นถัง

แคร๊ก!

หานเฟยตกตะลึงเมื่อเห็นว่าหอยทะเลตัวใหญ่ที่ก้นถังถูกกัดทะลุและปลาสีดำกำลังเจาะเข้าไปในเปลือก ภายในไม่กี่นาทีหอยทะเลก็หมด

แต่หนูน้อยคนนี้ยังไม่อิ่มเลยและยังกัดหอยแมลงภู่ทะเลตัวโตอีกตัว

“โหปลาสีดำดุมาก…ฉันจะเรียกแกว่าน้องขาวตั้งแต่นี้ไปน้องดำดุเกินไป อย่าเล่นกับเขาเลย”

อย่างไม่คาดคิดขณะที่หานเฟยเพิ่งพูดจบและด้วยเสียงโห่ร้องจู่ๆ ปลากลืนวิญญาณดำก็กระโดดขึ้นจากน้ำและสะบัดหางตบหน้าหานเฟย

หานเฟยตกตะลึง “นี่มันเป็นแค่เรื่องตลก ต้องโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ เราจะเล่นกับแกโอเคมั้ย ไอ้ตัวเล็กเอ้ย”

หานเฟยคิดกับตัวเองว่าหอยทะเลไม่มีคุณค่าทางโภชนาการมากนัก ฉันควรไปทะเลเพื่อหาอาหารที่ดีกว่านี้เพื่อเลี้ยงเจ้าสองตัวนี้หรือไม่

ลืมไปเลยมันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดเล็กน้อยที่ต้องระงับความก้าวหน้านี้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ให้ฉันสร้างความก้าวหน้าก่อนดีกว่า

…

หานเฟยเข้าไปในถ้ำและนั่งลง

แต่สิ่งแรกที่เขาทำไม่ใช่การฝึกฝน แต่เป็นการยกระดับมรดกทางวิญญาณของเขา เขารอมาครึ่งเดือนและตอนนี้คนที่สามารถตรวจพบว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเขาน่าจะหายไป ในที่สุดเขาก็สามารถพัฒนาตัวเองได้อย่างปลอดภัย

พัฒนา

ด้วยความคิดจากหานเฟยในเสี้ยววินาทีร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณ เขารู้สึกว่ากระดูกของเขาชาทันทีและจากนั้นก็ปวดเมื่อย ในขณะเดียวกันสิ่งสกปรกก็เริ่มไหลซึมออกมาจากรูขุมขนของเขาและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็รู้สึกว่ากระดูกของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย แต่มีพลังมากขึ้น

ในตอนนี้หานเฟยรู้สึกดีใจที่เขาไม่เลือกที่จะอัพเกรดต่อหน้าฟางเจ๋อ มิฉะนั้นจะสังเกตเห็นสถานการณ์ที่ชัดเจนเช่นการล้างเส้นเอ็นและการล้างไขกระดูกของเขาแล้วเขาก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาพลังงานทางจิตวิญญาณที่ปกคลุมเขาส่วนใหญ่จะถูกดูดซึมและไม่มีสิ่งสกปรกใด ๆ ไหลออกมาอีกต่อไป ในตอนนี้หานเฟยดูข้อมูลของตัวเอง

: หานเฟย

: เจ็ด (นักตกปลาขั้นสูง)

: 100 จุด

: ระดับสอง, คุณภาพปานกลาง (อัพเกรดได้)

: ปลากลืนวิญญาณคู่หยิน – หยาง

: ก้านไผ่ม่วง

: ตกความว่างเปล่า ลำดับที่ 1: ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)

…

หานเฟยอดไม่ได้ที่จะกระตุกปาก ดังนั้นเขาจึงใช้พลังงานจิตวิญญาณไปมากถึง 10,000 จุดและมรดกทางจิตวิญญาณของเขาเพิ่งอัพเกรดจากระดับสองคุณภาพต่ำเป็นระดับสองคุณภาพระดับกลาง แต่ที่น่าแปลกใจเล็กน้อยขีด จำกัดสูงสุดของพลังวิญญาณที่ร่างกายของเขาสามารถจ่ายได้นั้นเพิ่มขึ้น 10 จุดแม้ว่าเขาจะอัปเกรดมรดกทางจิตวิญญาณของเขาเท่านั้นและยังไม่ได้เสริมสร้างร่างกายของเขาด้วยเอกสารที่ไม่สมบูรณ์ใน 108 วิธีในการฝึกร่างกาย .

“ยังอัปเกรดได้ไหมนะ”

หานเฟยเปิด ‘อัพเกรดมรดกจิตวิญญาณ’ อีกครั้งเพียงพบว่าพลังวิญญาณยังคงอยู่ 10,000 แต้ม ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าสิ่งที่เรียกว่าการอัปเกรดไม่ได้หมายถึงการอัพเกรดระดับ แต่เป็นคุณภาพ

แต่มันก็สมเหตุสมผล หากมรดกทางจิตวิญญาณสามารถอัพเกรดเป็นระดับสามด้วยพลังวิญญาณเพียง 10,000 จุดเขาก็จะไม่ต้องใช้เวลานานในการอัพเกรดมรดกทางจิตวิญญาณของเขาเป็นระดับเจ็ด แน่นอนว่ายังมีข้อจำกัดอีก มิฉะนั้นจะได้รับการพัฒนาจะเร็วเกินไป

พัฒนา!

หานเฟยเลือกที่จะอัพเกรดอีกครั้งโดยไม่ลังเล จากนั้นเขาก็ทำซ้ำขั้นตอนเดียวกันกับก่อนหน้านี้

: หานเฟย

: เจ็ด (นักตกปลาขั้นสูง)

: 22892 (319)

: ระดับสองคุณภาพสูง (อัพเกรดได้)

: ปลากลืนวิญญาณคู่หยิน – หยาง

: เบ็ดไผ่สีม่วง

: ตกความว่างเปล่า ลำดับที่ 1: ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)

…

“อัพเกรดอีกครั้งได้ไหม”

หานเฟยยังคงขมวดคิ้ว คราวนี้ต้องการพลังวิญญาณ 20,000 จุด ถ้าแบบนั้นวิญญาณของเขาจะไม่ถูกใช้จนหมดเลยหรอ

หลังจากคิดแล้วหานเฟยไม่ได้เลือกที่จะอัปเกรดทันที ท้ายที่สุดเขายังคงต้องเหลือพลังไว้ฝึกฝนตัวเอง เมื่อเขาเลือกที่จะอัปเกรดมรดกทางจิตวิญญาณของเขาเขาจะไม่มีพลังทางวิญญาณเหลือเพียงพอสำหรับการฝึกฝน

แต่เขาก็ไม่ได้เลือกที่จะฝึกฝนเช่นกัน ท้ายที่สุดมรดกทางจิตวิญญาณของเขาได้รับการอัพเกรดเป็นระดับสองคุณภาพสูง นั่นหมายความว่า ขีดจำกัดสูงสุดของพลังวิญญาณของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงเริ่มฝึกตำราที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการฝึกร่างกาย

สามชั่วโมงต่อมาหานเฟยมีเหงื่อออกทั่วร่างกายและพบว่าขีด จำกัด สูงสุดของพลังวิญญาณของเขาถึง 326 จุดดังนั้นมันจึงสามารถเพิ่มขึ้นได้อย่างต่อเนื่อง หานเฟยดีใจมาก ว่ากันว่าการมีพลังได้ถึง 300 จุดขึ้นไปคือจำนวนพลังวิญญาณที่มีเพียงปรมาจารตกปลาเท่านั้นที่สามารถมีได้

สองวันต่อมาหานเฟยเดินออกจากถ้ำ

เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขามีพลังวิญญาณเหลือเพียง 8200 จุดหานเฟยรู้สึกปวดหัวใจ การอัพเกรดนั้นใช้พลังวิญญาณมากเกินไป การอัพเกรดเป็นชาวประมงงระดับแปดทำให้เขาต้องใช้พลังวิญญาณมากกว่า 10,000 จุดแล้วการอัพเกรดเป็นระดับเก้าล่ะ หรือแม้แต่การฝึกเพื่อเป็นปรมาจารตกปลาล่ะ แล้วการปรับปรุงมรดกทางวิญญาณล่ะ หานเฟยถอนหายใจ เขาจะต้องทำงานที่แผงขายบาร์บีคิวอีกครั้ง

แต่หานเฟยก็ไม่ได้ผิดหวังอะไร ท้ายที่สุดเขาอาจทำในสิ่งที่คนอื่นจะทำได้โดยใช้เวลาเป็นเดือนหรือสองสามปีในคืนเดียวเนื่องจากขีดจำกัดสูงสุดของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 359 จุด คนอื่น ๆ จำเป็นต้องทำอย่างช้าๆ และค่อยๆ ดูดพลังวิญญาณเพื่อเสริมสร้างร่างกายของพวกเขา ในขณะที่เขาทำให้มันตรงไปที่จุดสูงสุดของระดับแปดอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพลังวิญญาณมากกว่า 10,000 จุดจะเป็นจำนวนมาก แต่ก็เป็นรากฐานที่มั่นคงสำหรับเขา ตอนนี้เขาจำเป็นต้องสะสมพลังทางวิญญาณรักษารากฐานของเขาให้มั่นคงและพัฒนาต่อไป

จู่ๆ หานเฟยก็จำได้ว่าเขาเคยสัญญากับชายชราในไร่ว่าจะช่วยเขาทำงานและเขาจะผิดสัญญาถ้าเขาไม่ทำตอนนี้ หลังจากนั้นพิธีกรรมการปลุกพลังก็ผ่านไปหลายวันแล้ว

ดังนั้นหานเฟยจึงหยิบขวดเหล้าและไปที่ไร่