Chapter 71:สู้กับปรมาจารย์ตกปลา
หานเฟยขมวดคิ้ว ความคิดแรกที่เกิดขึ้นในใจของเขาคือเขาถูกแอบตามมาแน่ๆ แต่เขาไม่หยุดฝึกฝน

ถ้าฉันหยุดการฝึกฝนในเวลานี้ทะเลก็จะคลั่ง

ด้วยเหตุนี้เขาจึงขอฟางเจ๋อเรือประมงอย่างดีลำนี้จากฟางเจ๋อ แต่ก็มีคนพยายามรบกวนเขาอยู่เสมอ

หลี่หลางหนึ่งในผู้ก่อตั้งพยัคฆ์ซึ่งเป็นคนที่แข็งแกร่งมากกำลังจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงขั้นกลาง เขาอยู่ในห้าอันดับแรกของแก๊งพยุคฆ์

เมื่อเขาได้รับมอบหมายงานนี้เขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามและยังมั่นใจกับหลี่หูว่าเขาจะเฉือนหัวหานเฟยภายในสองชั่วโมง เขารู้สึกว่าเป็นการดูถูกเล็กน้อยที่ขอให้เขาฆ่านักตกปลาที่ไม่มีความสำคัญนี้ อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าผู้ชายคนนี้เกือบจะจัดการหัวหน้าและนายน้อยไปแล้วดังนั้นเขาจึงกระตือรือร้นที่จะฆ่าผู้ชายคนนี้เพื่อรับความน่าเชื่อถือ

ในขณะนี้หลี่หลางอยู่ห่างจากเรือประมงของหานเฟยเพียง 500 เมตร เขาคิดว่าหานเฟยคงยุ่งเกินไปกับการฝึกฝนและไม่ได้สังเกตเห็นเขา

“หืม พลังวิญญาณที่นี่ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าที่อื่น ๆ ผู้ชายคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่นะ”

เมื่อหลี่หลางอยู่ห่างจากหานเฟย 300 เมตรเขาได้ยินเสียงกระพือปีกใต้เรือและเขามองไปและพบว่าปลาเหลืองและปลาสีขาวจำนวนมากกำลังชนกับเรือ

“ปลาเต็มไปหมดเลย ผู้ชายคนนี้โชคดีที่ได้พบกับฝูงปลาตอนกลางคืน”

เมื่อหลี่หลางอยู่ห่างจากเรือหาปลาสีขาวของหานเฟยไม่ถึง 100 เมตรเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ไม่มันไม่ใช่ฝูงปลาที่มาโดยบังเอิญแล้ว พลังวิญญาณที่นี่อุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ ผู้ชายคนนี้ต้องทำอะไรบางอย่างอยู่แน่ ไม่น่าแปลกใจที่เขากล้ามาทะเลตอนกลางคืน แต่ยังไงฉันก็จะเอาหัวของแกไป…

ฟุ้บ…

เมื่อหลี่หลางกำลังจะไปถึงหานเฟยเขาก็ดึงเบ็ดตกปลาออกมาวางแผนที่จะเกี่ยวเรือประมงสีขาวของหานเฟยด้วยเบ็ดเพื่อไม่ให้เขาหนีไปได้

แต่ก่อนที่เขาจะปลดเบ็ดออกเขาก็เห็นเรือประมงสีขาวพุ่งเข้ามาหาเขา

“ให้ตายเถอะ ไม่หนี แต่พุ่งเข้ามางั้นหรอ”

แน่นอนว่าหลี่หลางคงไม่คิดว่าเรือประมงของเขาแข็งแกร่งกว่าเรือที่ฟางเจ๋อมอบให้หานเฟย หากเรือทั้งสองชนกันผู้ที่ถูกทำลายจะต้องเป็นเรือของเขาเป็นแน่

“มา! แกคิดว่าแกสามารถฆ่าฉันโดยการทำลายเรือของฉันหรอ”

หลี่หลางเก็บเบ็ดตกปลาเล็กไว้ด้านหลังและหยิบคันที่ยาวกว่าขึ้นมา นี่คือแท่งเหล็กที่ทำจากต้นไม้เหล็กที่ก้นทะเลซึ่งอยู่ในเป็นระดับเดียวกับก้านไม้ไผ่ของเหอเสี่ยวยูและก้านไผ่สีม่วงของหานเฟยที่ยังไม่ได้รับการขัดเกลา

“อา!”

หลี่หลางกำลังจะกระโดดขึ้นไปบนเรือของหานเฟย แต่ในวินาทีต่อมาเขาเห็นอะไรบางอย่าง ทะเลกำลังคำรามและบ้าคลั่งและมีปลาหลายพันตัวพุ่งออกจากทะเล เขาเห็นงูเข็มขัด, ปลาใบมีด, เต่าเขียวและแม้แต่กุ้งก้ามกรามหนวด

ใบหน้าของหลี่หลางเปลี่ยนไปอย่างมาก ให้ตายเถอะ นี่มันกระแสปลา..

เขาเป็นนายประมงเขาแต่ไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน เขาอาจแข็งแกร่งมากในการต่อสู้ตัวต่อตัวไม่มีปลาตัวเดียวที่จะเอาชนะเขาได้ แต่นี่มันมีจำนวนมากเกินไป!

ฝูงปลาพุ่งลงอย่างรุนแรงและกระโดดขึ้นจากน้ำอย่างต่อเนื่อง หานเฟยซ่อนตัวเข้าไปในห้องทันทีที่เห็นฝูงปลากระโดดขึ้นเรือของเขา

ปัง!

หัวเรือประมงของหลี่หลางถูกกระแทกทำให้ขี้เลื่อยลอยกระเด็นไปรอบ ๆ ฝูงปลาไม่สามารถหาหานเฟยได้ดังนั้นพวกมันทั้งหมดจึงจับกลุ่มมุ่งไปที่หลี่หลางในเวลานี้หลี่หลางไม่มีเวลาที่จะจัดการกับหานเฟยและทำได้เพียงกำเบ็ดไว้ในมือ

หานเฟยขับเรือออกไปเล็กน้อยขณะที่เขาเฝ้าดู

ชายคนนี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากเลยแหะ…เขาเป็นปรมาจารย์ตกปลาหรือเปล่านะ

หานเฟยเห็นหลี่หลางโบกมือและเขาก็ฟาดเต่าเขียวอย่างง่ายดาย ปลาใบมีดตัวใหญ่ห้าหรือหกตัวพุ่งเข้าใส่เขา แต่หลี่หลางกั้นการโจมตีของพวกมันทันทีและฟาดฟันด้วยเบ็ดของเขาอย่างแรง

“ฮึ…”

หลี่หลางคร่ำครวญ เขาถูกโจมตีโดยปลาใบมีดที่สูญเสียครีบ สิ่งนี้จะไม่ทำให้เขาบาดเจ็บ แต่หนวดของกุ้งตัวมาจากข้างหลังเขาและฟาดเขาที่หลังอย่างแรงด้วยหนวดของมันในเวลาเดียวกัน

“ให้ตายเถอะ…”

เบ็ดยาวในมือของหลี่หลางกระพริบและเขาก็ทุบหัวของกุ้งก้ามกรามด้วยการฟาดด้วยเบ็ดของเขา

ว้าว! เขาเป็นนักตกปลาที่เก่งจริงๆ ดูว่าเขาเป็นคนช่างสังเกตและตื่นตัวมากในการต่อสู้ แต่เขาสามารถจัดการปลาได้กี่ตัว? หานเฟยสงสัย

หลี่หลางกำลังตกที่นั่งลำบากในขณะนี้ ถ้าปลาที่กระโดดขึ้นมาล้วน แต่เป็นปลาใบมีดและกุ้งก้ามกรามหนวด เขามั่นใจว่าเขาสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่เขาเผชิญคือปลาขาวและปลาเหลืองนับแสนตัวที่พุ่งเข้าใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง มันไม่สมเหตุสมผลที่จะเอาชนะปลาพวกนี้เพราะมันไม่สามารถทำร้ายเขาได้อยู่ดี แต่ถ้าเขาไม่กำจัดพวกมันวิสับทัศน์ของเขาก็ถูกปิดกั้นโดยสิ้นเชิง เขามองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากปลาขาวและปลาเหลือง!

หลี่หลางตะโกนอย่างโกรธเคือง “หานเฟยเจ้าขี้ขลาด! แกใช้อะไีเพื่อทำให้เกิดกระแสน้ำปลานี้ใช่มั้ย แกรู้ไหมว่ามีกี่คนที่จะไล่ตามแก”

“แล้วหนี แสดงให้ฉันเห็นว่าคุณสามารถหลบหนีได้อย่างไรโดยที่หัวเรือของคุณอับปาง!”

“แก เจ้าขี้ขลาดแค่ซ่อนตัวอยู่ในกระท่อมของแกไป”

ขณะที่ท่อนเหล็กของหลี่หลางบินผ่านอากาศปลาขาวปลาเหลืองและเต่าเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนถูกส่งไป

“อุ๊ย!”

มีดครีบพาดผ่านหน้าอกของหลี่หลางและหน้าอกของเขาก็มีเลือดไหลหยดทันที ในที่สุดเมื่อเขากระโดดลงจากเรือไปยังหานเฟยเขามีใบมีดสี่แฉกอยู่ในร่างกายและบาดแผลที่หลังของเขายังคงลุกเป็นไฟ นอกจากนี้ใบหน้าของเขายังบวมจากการชนกับเต่าเขียวอีกด้วย

“เจ้าดำ กัด!!”

ในขณะที่หลี่หลางเดินเท้าขึ้นเรือของหานเฟย หานเฟยก็สั่งให้เจ้าดำโจมตีหลี่หลางทันที

“โอ้!”

หลี่หลางรู้สึกว่าน่องของเขาถูกกัดด้วยบางสิ่งที่ฉีกชิ้นเนื้อเปื้อนเลือดออกจากขาของเขา เขาพยายามค้นหาสิ่งที่กัดเขา แต่มีเพียงปลาสีขาวและปลาสีเหลืองอยู่ใต้เท้าของเขา

เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้าเขาก็รู้สึกว่าท่อนแขนของเขาถูกกัดเช่นกันและชิ้นเนื้อก็ถูกกระชากออกออก

“อะ..อะไรกัน?”

หลี่หลางรีบเติมพลังวิญญาณให้กับร่างกายและในช่วงเวลาที่ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังวิญญาณด้วยความคิดจากหานเฟยเจ้าดำก็รีบกลับมาหาเจ้าของของเขา

หานเฟยยิ้มเยาะ “ถึงเวลาแล้ว”

หานเฟยออกมาจากที่ซ่อน และฟาดหลี่หลางด้วยเบ็ดไผ่สีม่วงของเขามีแสงวาบออกมาจากไผ่สีม่วงพร้อมเสียงหานเฟยที่ตะโกนว่า “ระเบิด!”

ตูมม!

คลื่นอากาศที่ปั่นป่วนปะทุระหว่างพวกเขาทำให้ปลาหลายร้อยตัวกระเด็นกระดอนไปคนละทิศ

หลี่หลางถูกกระแทกกลับสามก้าวจากการโจมตีนั้น แขนของเขาชาและเขาตกใจมาก นี่มันไม่ถูกต้อง หานเฟยแข็งแกร่งอย่างบอกไม่ถูก หานเฟยเป็นเพียงนักตกปลาระดับเจ็ดไม่ใช่หรือ บ้าชัดๆ! เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นระดับปรมาจารย์ตกปลาแน่ๆ

“ระเบิด!”

หลี่หลางแทบจะทรงตัวไม่ได้เมื่อหานเฟยฟาดด้วยไม้เท้าอีกครั้ง

ตูม!

หลี่หลางรู้สึกว่าเมื่อไหล่ของเขาถูกกระแทกอย่างแรงเลือดของกระจากเประไปตามพื้นดาดฟ้าเรือ และในที่สุดพลังวิญญาณในร่างกายของเขาก็หมดลง หลังจากรับการโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณติดต่อกันสองครั้งเขาแทบจะไม่สามารถยืนได้

หานเฟยยิ้มเยาะ “คุณต้องการฆ่าฉันเหรอ ด้วยความสามารถแค่นี้น่ะนะ”

แม้ว่าหลี่หลางจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ยังคงถือเบ็ดตกปลาของเขาไว้และฟาดไปที่หานเฟยทีเผลอ

หานเฟยถูกส่งไปในอากาศและชนเข้ากับเต่าสีเขียวที่ผ่านไป

โชคดีที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บและในพริบตาเขาก็เติมพลังวิญญาณให้กับร่างกายอีกครั้ง

หานเฟยแสยะยิ้ม “เข้ามาซี่!”

หลี่หลางจ้องมองเขาอย่างดุร้ายจากนั้นรีบคว้ายาเติมวิญญาณและกลืนลงไป อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาโยนยาเติมวิญญาณเข้าปากท้องของเขาก็ถูกบางอย่างกัดสองครั้งคนเป็นแผลเหวอะ

บัดซบ..อะไรกันวะ?

หลี่หลางรีบเติมพลังวิญญาณให้กับร่างกายอีกครั้งและปิดแผลที่หน้าท้องด้วยเสื้อผ้าของเขาอย่างแน่นหนาเพื่อไม่ให้เลือดไหลออกมา นี่มันอะไรกัน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองโดนอะไร

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเพิ่งทำแผลเขาก็เห็นหานเฟยยิ้มเยาะและเบ็ดของเขาก็กระพริบอีกครั้ง เขาจะใช้การโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณอีกครั้งหรอ

“ผสาน”

เมื่อเบ็ดของหานเฟยกำลังจะฟาดไปที่หลี่หลางอีกครั้งหลี่หลางก็คำรามและทันใดนั้นเงาก็ปกคลุมร่างของหลี่หลาง

ในไม่ช้ากว่าก้านไผ่สีม่วงฟาดไปที่หลี่หลางอีกครั้งไหล่ของหานเฟยมีอาการปวดอย่างรุนแรงและดูเหมือนจะถูกแทงด้วยอะไรบางอย่าง

“อั๊ก…”

หลี่หลางกระอักเลือด แม้ว่าเขาจะหลอมรวมกับสัตว์วิญญาณของเขาแล้วครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาก็ยังคงชาและไหล่ของเขาหลุดทันทีที่โดนหานเฟย

หานเฟยกระเด็นไปข้างหลังและรีบมองไปที่ไหล่ซ้ายของเขาและพบว่าเลือดไหลออกมาจากไหล่ของเขาราวกับว่าถูกเจาะด้วยดาบหลี่หลางดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น

“หึ ไอ้สารเลว แกรู้ไหมว่าสัตว์วิญญาณของฉันคือปลาดาบ ปลาที่ก้าวร้าวที่สุดจากการประมงระดับหนึ่ง ฉันจะฆ่าแกซะ”