Chapter 73: เหมือนปลาที่ว่ายในทะเล

หานเฟยรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าเขายังมีพลังวิญญาณเหลืออยู่ 1,023 แต้ม เขากังวลว่าพลังวิญญาณของเขาจะไม่เพียงพอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันเพียงพอแล้ว อย่างไรก็ตามเป็นที่แน่นอนว่าปริมาณพลังวิญญาณที่ใช้ไปสำหรับการพัฒนาแต่ละครั้งกำลังเพิ่มขึ้น เขามั่นใจได้ว่า 20,000 จุดพลังวิญญาณจะไม่เพียงพอสำหรับเขาที่จะบรรลุความก้าวหน้าครั้งต่อไปซึ่งอาจต้องใช้ 30,000 หรือ 40,000 จุดเป็นแน่

เขากำลังดิ้นรนอยู่ในใจว่าควรจะฝึกฝนต่อไปหรือจะฝึกฝนเอกสารที่ไม่สมบูรณ์ 108 วิธีในการฝึกร่างกาย

เขารู้สึกว่าอย่างไรก็ตามในการพัฒนาครั้งนี้การเพิ่มขึ้นของขีด จำกัดสูงสุดของพลังวิญญาณของเขาไม่มากอย่างที่เขาคาดไว้ ดูเหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องฝึกฝนเอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการฝึกร่างกายเพื่อช่วยให้ตัวเองก้าวหน้าขึ้นอีกสักหน่อย

พยัคฆ์จะไม่หยุดจนกว่าฉันจะตาย พลังงานจิตวิญญาณจำนวนนี้อาจไม่เพียงพอ

…ในเวลาเดียวกัน

พยัคฆ์

“นายน้อย..หลี่หลางหายไปสามชั่วโมงแล้ว”

หลี่หูโบกมือ “บางทีเขาอาจไม่พบหานเฟย การประมงธรรมดานั้นครอบคลุมหลายร้อยกิโลเมตร ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาคนที่นั่น สั่งให้ทุกคนที่ยังไม่ได้เป็นปรมาจารย์ตกปลาไปที่การประมงธรรมดาในวันพรุ่งนี้เพื่อค้นหาเรือประมงสีขาว”

“ครับนายน้อย”

หลี่หูยิ้มเยาะ “หานเฟยแกงี่เง่าหรือเปล่า แกได้เรือประมงสีขาวมามันก็เหมือนกับดาวที่สว่างที่สุดในท้องฟ้ายามค่ำคืน เราสามารถพบแกได้อย่างง่ายดายด้วยเรือลำนี้!”

…

เช้าวันรุ่งขึ้น รุ่งอรุณมาถึงและเมื่อการฝึกฝนของหานเฟยหยุดชะงักลง ผิวน้ำทะเลก็ปั่นป่วนทันที

แม้ว่าหานเฟยจะถึงระดับเก้าแล้ว แต่เขาก็ยังคงซ่อนตัวอยู่ในห้อง แม้แต่นักตกปลาอย่างหลี่หลางก็แทบจะไม่สามารถรับมือกับปลามากมายนี้ได้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำได้ดีกว่าเขาถ้าฉันออกไปข้างนอก

หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหานเฟยก็โยนปลาตายจำนวนมหาศาลซึ่งเขาดูดซับพลังวิญญาณแล้วลงทะเลไปและตรวจสอบพลังวิญญาณของเขาเองด้วยการขมวดคิ้ว มันได้เพียง 4,620 จุดเท่านั้น

เห้อ! พลังวิญญาณของปลานั้นต่ำเกินไปไม่ถึง 5,000 จุดเลย ถ้าฉันได้พบกับปรมาจารย์อย่างหลี่หลางอีกครั้งฉันจะต้องมีอย่างน้อย 2,000 แต้มเพื่อเอาชนะเขา แต่ถ้ามาถึงสองคนฉันว่าต้องอันตรายแน่!

“เจ้าดำออกไปล่าสัตว์ในทะเลด้วยไป ฉันไม่สนใจสิ่งที่แกทำ แต่แกต้องอัปเกรดเป็นระดับสามในวันนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เจ้าดำก็กระโดดจ๋อมลงไปในทะเล

ตอนนี้หานเฟยอยู่ในขอบเขตของการประมงทั่วไปที่มีคนน้อยมาก ตอนนี้เขาเป็นชาวประมงระดับเก้าและความแข็งแกร่งของเขาแตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง บางทีคราวนี้เขาอาจลองไปที่ก้นทะเลอีกรอบดีมั้ยนะ?

ทันใดนั้นหานเฟยก็ตกใจกับความคิดที่กล้าหาญของเขา ชาวประมงกำลังคิดจะไปที่ก้นทะเลเพื่อหาพลังวิญญาณงั้นหรอ..? ถ้าอาจารย์แต่ลคนรู้เข้าพวกเขาคงจะตบฉันตายแน่!

ยังไงซะฉันก็เคยลงไปมาแล้วนี้ แถมตอนที่ฉันยังเป็นคนธรรมดาฉันกล้าที่จะดำลงทะเลในชุดดำน้ำและเล่นกับฉลาม ทำไมตอนนี้ความกล้าของฉันถึงจะลดลงล่ะ

หานเฟยกระโดดลงทะเลโดยไม่คิดอะไรอีก

ทันทีที่เขาลงไปในทะเลเขาใช้ความสามารถมังกรพเนจรและจากนั้นเขาก็เห็นว่าเจ้าดำกำลังแทะงูเข็มขัดในขณะที่เจ้าขาวกำลังว่ายวนรอบตัวเขา

“… ว้าว พวกแกมีความคิดบ้างไหมว่าพวกแกเป็นแค่ระดับสองเองนะ!”

เมื่อเห็นหานเฟยปรากฏตัวเจ้าขาวก็ว่ายน้ำไปอย่างรวดเร็วมาหาเขา ดูเหมือนมันจะถามเขาว่า “ทำไมถึงมาที่นี่หรอ” ส่วนเจ้าดำก็ว่ายไปเรื่อยๆ อย่างไม่สนใจราวกับจะสื่อว่า “คุณไม่ได้บอกให้ฉันกินปลาที่นี่เหรอ? คุณมาที่นี่เพื่อพาฉันกลับไปหรือเปล่า”

หานเฟยถือคันเบ็ดไม้ไผ่สีม่วงไว้ในมือขวาพร้อมมีดสั้นที่เอวของเขาและคันเบ็ดเหล็กแขวนอยู่บนหลังของเขาขณะที่เขาลงไปในก้นทะเล

มีปลาดาบมาว่ายวนหานเฟยเพื่อดูว่าหานเฟยคืออะไร อย่างไรก็ตามมันรู้สึกว่าโดนกัดและมันก็รีบดิ้นรนและค้นหาสิ่งที่ทำร้ายมันด้วยความโกรธ แต่มันก็ไม่พบอะไรเลยหลังจากค้นหาไปรอบ ๆ จากนั้นหางของมันก็หายไปท้องของมันก็เช่นกัน

หานเฟยเต๊าะลิ้นของเขา มันน่ากลัวจริงๆ ที่ถูกสิ่งมีชีวิตล่องหนโจมตี เขายังจำตอนที่หลี่หลางเลือดสาดจากการกัดค้นหาสิ่งที่กัดเขาอย่างหมดหวัง

ขณะที่หานเฟยลงไปในทะเลก็มีฝูงปลามาว่ายอยู่รอบตัวเขา ไม่ว่าเจ้าดำจะทรงพลังเพียงใดเขามีเพียงปากเดียวและไม่สามารถกินปลาจำนวนมากนี้ได้ในเวลาเดียวกัน เมื่อปลาเหล่านั้นพบว่าพวกเขามีเพื่อนที่กลายเป็นกระดูกทันทีที่พวกเขาก็ว่ายหนีไป

มันไม่อันตรายเหมือนครั้งที่แล้วสำหรับหานเฟย แม้ว่า งูเข็มขัดจะว่ายผ่านมาเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ไม่กลัวเลย

ทันทีที่เขาฆ่าปลาในทะเลฝูงปลาก็จะถูกดึงดูด นี่เป็นเรื่องลำบากมากเพราะเขาต้องหลบหนีก่อนที่จะได้ดูดซับพลังวิญญาณเพียงพอ

ที่ก้นทะเล

หานเฟยไม่เห็นแนวปะการังในครั้งนี้ แต่เป็นพื้นโคลนสีเทาและหินขรุขระบางส่วน ในฐานะนักตกปลาที่มีประสบการณ์หานเฟยรู้ดีว่ามีอันตรายมากมายเพียงใดซ่อนอยู่ใต้โคลนเหล่านี้

อะไรกัน ที่นี่ไม่มีแนวปะการังเลย ฉันจะมีโอกาสในการพัฒนาได้อย่างยังไงล่ะเนี่ย

ในขณะนี้หานเฟยลอยอยู่เหนือโคลนห้าหรือหกเมตรและร่างกายของเขาว่องไวเหมือนปลาว่ายน้ำพร้อมเจ้าขาวและเจ้าดำที่กำลังว่ายขนาบข้างเขา

ขณะที่งูเข็มขัดสองตัวว่ายอย่างรวดเร็วจากระยะไกลดวงตาของหานเฟยก็สว่างขึ้น โอกาสมาแล้ว!

ในน่านน้ำเย็นหานเฟยเป็นแหล่งความร้อนซึ่งดึงดูดความสนใจของปลาได้อย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันภายใต้ก้อนหินปูเขียวบางตัวก็เริ่มปรากฏขึ้น

“ฟุ้บ…”

งูเข็มขัดพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างเมามันและหานเฟยหลบพร้อมดึงกริชปลาดาบออกจากเอวของเขาและสังหารงูเข็มขัดทันที

ในอีกด้านหนึ่งเจ้าดำก็กำลังแทะงูเข็มขัดอีกตัวที่ดิ้นอย่างดุเดือดและบิดตัวด้วยความเจ็บปวดแม้ว่ามันจะไม่รู้ว่าอะไรกำลังกัดอยู่ก็ตาม โดยไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีมันกัดเป็นสองท่อนและมันก็จมลง

ทันทีที่งูทั้งสองตาย ครู่หนึ่งดูเหมือนว่าแท่งไม้หลายร้อยแท่งพุ่งออกมาจากดินซึ่งทำให้หานเฟยตกใจ

“ว้าว! งูทะเล”

<ชื่อ> งูทะเลเกล็ดเขียว

<ระดับ> เจ็ด

<คุณภาพ> ปกติ

<พลังวิญญาณ> 21

<ผลที่กินได้> การดื่มเลือดงูเป็นเวลานานสามารถเสริมพลังชี่และเลือดของคุณและเพิ่มสมรรถภาพทางกาย

<สะสมได้> งูเขียวขี้ม้า

<ดูดซับได้>

หานเฟยรีบลอยขึ้นเล็กน้อย งูทะเลเหล่านี้ฝังตัวอยู่ในดิน เมื่อเหยื่อเข้ามาในสายตาพวกมันก็จะออกมาเป็นฝูง พวกเขาดูเหมือนแท่งไม้ หากพวกเขาพร้อมที่จะโจมตีศัตรูได้ทุกเมื่อ

นี่ฉันเข้าไปในบ่องูหรอ

ใบหน้าของหานเฟยเป็นสีดำทั้งหมด จะจัดการกับงูพวกนี้ได้อย่างไร?! พวกเขาไม่ออกมาและฉันไม่กล้าลงไป

ขณะที่หานเฟยกำลังลังเลเขาเห็นเจ้าดำวิ่งผ่านมาพร้อมกับหวดงูทะเลออกเป็นสองซีก

ใช่แล้ว ลืมเจ้าดำไปได้ยังไง งูทะเลเหล่านี้มองไม่เห็นเจ้าดำ มันสามารถลงไปในบ่องูและกินมันอย่างช้าๆ

ดังนั้นหานเฟยจึงลอยขึ้นไปและบางครั้งก็ฆ่างูเข็มขัดหนึ่งหรือสองตัวและโยนมันลงไปที่ก้นทะเลหลังจากดูดซับพลังวิญญาณ แม้แต่ปูเขียวตัวใหญ่ที่อยู่ใต้หินก็ขึ้นมากินร่างของงูทะเล

ไม่นานกลิ่นเลือดก็เริ่มคละคลุ้ง

หานเฟยเห็นปลาดาวหมุนได้บินไปมาเหมือนลูกข่างและปูเสฉวนที่ดูเหมือนว่าจะมีเปลือกหอยอยู่ที่หลังของพวกมันออกมาจากโคลนในทุกทิศทาง

งูทะเลดูเหมือนจะโกรธ

ดังนั้นการต่อสู้จึงเริ่มขึ้น งูเข็มขัดปรากฏขึ้นในระยะไกลมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับเต่าเขียวปลาใบมีดและปลาหัวเหล็ก

ชั่วครั้งชั่วคราวก็มีแสงไฟเย็นวาบและได้ยินเสียงกระแทกกระทั้นโดยไม่สิ้นสุด หานเฟยพบว่าน้ำเต้าที่ข้อมือของเขาส่องแสงและดูเหมือนจะกลืนกินวิญญาณ และไม่เพียงแต่น้ำเต้าเท่านั้นเจ้าขาวยังดูดซับพลังวิญญาณในฉากนองเลือดนี้อย่างเพลิดเพลิน

อะไรกัน! เจ้าขาวสามารถดูดซับพลังวิญญาณจากระยะ 20 เมตรได้เลยหรอเนี่ย

หานเฟยว่ายไปยังก้อนหินทันทีและปล่อยให้น้ำเต้าดูดซับพลังวิญญาณอย่างช้าๆ ในบางครั้งงูเข็มขัดก็ว่ายเข้ามาเพื่อล้อมเขา แต่ถูกฆ่าตายทั้งหมด

การต่อสู้ดุเดือดมากและมีปลาตายอยู่ทุกหนทุกแห่ง หานเฟยสามารถมองเห็นกระสวยสีดำตัวน้อยใต้น้ำเป็นครั้งคราว

ทันใดนั้นหานเฟยก็ขมวดคิ้ว สารานุกรมพืชจิตวิญญาณกล่าวว่าผลไม้งูจะผลิตในแหล่งรวมของงูทะเลโดยเฉพาะงูทะเลเกล็ดเขียว ผลไม้งูนี้เป็นผลไม้วิญญาณและได้รับการบันทึกไว้ในสารานุกรมพืชจิตวิญญาณ

ผลไม้งูเป็นผลไม้วิญญาณระดับต่ำ เนื่องจากงูจะไม่ย้ายรังเป็นเวลานานน้ำลายของมันจะสะสมและหล่อเลี้ยงผลไม้ทางวิญญาณนี้ การกินผลไม้นี้สามารถช่วยฟื้นฟูพลังวิญญาณจำนวนเล็กน้อยและรักษาบาดแผลได้ อย่างไรก็ตามคุณค่าหลักของมันอยู่ที่การเล่นแร่แปรธาตุ ผลไม้ยางูที่กลั่นจากผลไม้งูมีผลในการฟื้นฟูที่ดีเยี่ยมและมีพลังวิญญาณมากมาย

“เจ้าขาว…!”

เจ้าขาวว่ายไปหาหานเฟยในขณะที่เขากำลังดูดซับพลังวิญญาณ หานเฟยชี้ไปที่พื้นนั้นและพยายามสื่อสารกับเจ้าขาว “เจ้าขาวไปดูว่ามีผลไม้สีเขียวเข้มหรือเปล่า ถ้ามีให้เอามาให้ฉัน อย่ากินมันนะ!”

เจ้าขาวว่ายน้ำทันทีและหายไปในโคลนในพริบตา..