Chapter 77: นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในท้องทะเลใช่มั้ย

หลี่ชิงตัวสั่น หมู่บ้านน้ำแห่งสวรรค์ทั้งหมดรู้ว่าหานเฟยได้รับความสามารถการรวบรวมจิตวิญญาณซึ่งฟางเจ๋อมอบให้เขาหลังจากการทดสอบตกปลา แต่นานแค่ไหนแล้วตั้งแต่สิ้นสุดการทดสอบตกปลา เขาพึ่งได้ความสามารถนั้นเมื่อเร็วๆ นี้เองไม่ใช่หรอ

ตอนนี้หลี่ชิงแค่ต้องการตบคนที่บอกว่าหานเฟยเป็นขยะ ถ้าคนอย่างหานเฟยเป็นขยะแล้วใครจะเป็นอัจฉริยะได้ล่ะ ตอนนี้เขาดีใจมากที่ได้ทรยศต่อพยัคฆ์ มิฉะนั้นเขาจะต้องไปอยู่ในท้องของปลิงพวกนั้นแล้ว

หานเฟยไม่รีบร้อน เขามองไปที่หลี่หูด้วยรอยยิ้ม “การทดสอบตกปลาหมายถึงการแสดงให้เราเห็นถึงความโหดร้ายของมหาสมุทรใช่มั้ย”

“หืม”

หลี่ชิงไม่รู้ว่าหานเฟยหมายถึงอะไร แต่เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างคลุมเครือ

ขณะนี้เรือประมงเข้าใกล้เขตประมงกลางแล้ว เรือประมงบางลำปรากฏตัวในระยะไกลและบางครั้งเรือประมงหนึ่งหรือสองลำก็ลอยอยู่บนท้องฟ้า

หานเฟยยิ้ม “ฮ่าฮ่า! พวกเขาอาจมีโอกาสรอดถ้าบินขึ้นไปบนฟ้า แต่พวกเขาเลือกที่จะพาฉันไปยังแหล่งประมงกลาง พวกเขาทำอะไรที่นี่ได้บ้างล่ะ”

บนเรือประมงทั้งสองลำเรือลำอื่น ๆ แทบจะหมดพลังวิญญาณไปแล้วในขณะที่หลี่หูยังมีเพียงพอ เขาอาจจะกินยาเติมวิญญาณหลายเม็ด

“หลี่ชิงตีเรือของหลี่หูเลย”

“ตอนนี้เลยหรอ”

หลี่หูไม่ได้พูดอะไรมากและกระแทกเข้ากับเรือประมงของหลี่หูด้วยความเร็วเต็มที่

ทันใดนั้นหลี่หูก็ตะโกนว่า “สละเรือ”

หานเฟยที่ถือเบ็ดไผ่สีม่วงของเขาหัวเราะเยาะลั่น

หลี่หูทิ้งเรือของเขาและคนทั้งเจ็ดก็รวมตัวกันบนเรืออีกลำ พวกเขาบางคนยังคงโบกคันเบ็ดของพวกเขาและตีขึ้นไปในอากาศ พวกเขาพบว่าต้องมีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นกัดกินพวกเขา ในขณะนี้นอกจากหลี่หูแล้วอีกหกคนก็เปียกโชกไปด้วยเลือด

หลี่หูกล่าวอย่างบึ้งตึง “เตรียมสู้”

ในขณะที่เรือประมงทั้งสองชนกันหานเฟยคำรามและพุ่งไปข้างหน้า ด้วยแสงของเบ็ดไผ่สีม่วงเขาก็พร้อมที่จะเปิดการโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณอีกครั้ง

มีสามคนยืนอยู่ตรงหน้า Li Hu หลี่หูเพื่อปกป้องเขาและอีกสามคนกำเบ็ดของพวกเขาไว้ในมือพยายามที่จะเพิกเฉยต่อสิ่งที่กัดพวกเขา อย่างไรก็ตามมีเพียงหนึ่งในสามของการโจมตีด้วยพลังวิญญาณเนื่องจากอีกสองคนใช้พลังวิญญาณหมดแล้ว

หานเฟยนั่งยองๆ จับราวบันไดด้วยมือข้างเดียวและหลบการโจมตีด้วยท่าทางแปลก ๆ จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเตะและด้วยเสียงตูมคนคนหนึ่งถูกเตะลงไปในทะเล

จากนั้นตามคำสั่งของหานเฟยเจ้าดำก็กระโดดลงทะเล เพื่อให้แน่ใจว่าคนที่ตกลงไปในทะเลแล้วก็จะอยู่ที่นั่นตลอดไป

จากนั้นหานเฟยกระโดดและตีหนึ่งในนั้นด้วยเบ็ดของเขา จนทำให้เบ็ดเหล็กในมือของชายคนนั้นหักและฟาดไปที่ศีรษะของเขา เมื่อเลือดไหลออกมาจากตาจมูกและปากของชายคนนี้เขาก็ล้มลงไปข้างหลังอย่างแรง

หลี่หูตะโกน “พี่น้อง! จัดการ!”

แต่ในคำพูดเขาก็มีความตกใจอยู่ เขาไม่รู้ว่าหานเฟยแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร แม้ว่าหานเฟยจะแข็งแกร่งในระหว่างการทดสอบตกปลา แต่เขาก็ยังไม่แข็งแกร่งเท่าตอนนี้เลย ในเวลานั้นเขาได้กั้นการโจมตีทั้งสามครั้งของหานเฟย แต่ตอนนี้เขาฆ่าคนสามคนด้วยการโจมตีสองครั้งซึ่งน่ากลัวมาก!

ในตอนนี้หลี่หูไม่สงสัยเลยว่าหลี่กังถูกฆ่าโดยหานเฟยจริงๆ คนนี้เป็นคนลึกลับ เขาต้องมีความลับที่ยิ่งใหญ่ …

หานเฟยกำลังจะฟาดไปที่หัวคนต่อไป แต่จู่ๆ หลี่ชิงก็เหวี่ยงเบ็ดของเขาไปที่ผู้ชายคนนั้นและตะโกนว่า “ลูกพี่ฉันจะจัดการคนนี้เอง”

หลี่ชิงรู้สึกว่าเขาต้องแสดงความจงรักภักดีต่อหานเฟยในตอนนี้ เขารู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าในหานเฟย ตอนนี้เขาเป็นเพียงเด็กชายอายุ 12 ปี ทำไมเขาถึงน่ากลัวขนาดนี้กัน เขาสงสัยว่าถ้าเขาไม่ทำตามหานเฟยตั้งแต่แรกเขาก็คงจะถูกฆ่าไปแล้วเช่นกัน

หลี่หูโกรธมาก “หลี่ชิงเจ้าคนทรยศ”

“ฮึ่ม..พยัคฆ์ก่ออาชญากรรมมานับไม่ถ้วน ฉันอยากจะลาออกมานานแล้ว”

ทั้งสามคนตรงหน้าหลี่หูกัดฟัน แต่หานเฟยก็เริ่มโจมตีพวกเขาทีละคน พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้เลย หลังจากการโจมตีสามครั้งจากหานเฟยหนึ่งในนั้นถูกฆ่าตาย คนหนึ่งกระโดดลงทะเลพยายามไปที่เรือประมงที่ใกล้ที่สุดเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่หลังจากว่ายน้ำได้ไม่ถึงสามสิบเมตรเขาก็ถูกลากลงไปในน้ำด้วยสิ่งที่ไม่รู้จัก มือของคนสุดท้ายหักและเขาก็ล้มลงขณะที่เลือดไหลออกจากปากของเขา

“ฉันไม่อยากตาย!”

“ไปให้พ้นไอ้ขยะ … “

หลี่หูผลักคนนั้นลงทะเลและตะโกนว่า “หัวเสือหลอมรวมกับฉัน”

หานเฟยยิ้มเยาะ “ว้าว! ปลาขี้เหร่ของคุณยังมีชีวิตอีกหรอ”

ด้วยความโกรธหลี่หูรีบวิ่งไปหาหานเฟยพร้อมเสียงคำราม “หานเฟยพวกเราคนหนึ่งต้องตายที่นี่ในวันนี้”

หานเฟยก้าวไปข้างหน้าสองก้าวตีเขาอย่างแรงด้วยเบ็ดของเขาและทำให้เกิดเสียงดังโครม หลี่หูถูกซัดไปและพลังวิญญาณเริ่มรั่วไหลออกจากร่างกาย

หานเฟยส่ายหัวและหัวเราะเบาๆ “พูดได้ดี พวกเราคนหนึ่งต้องตายที่นี่ในวันนี้ เดาสิว่าเป็นคุณหรือฉัน อืม…ฉันคิดว่าคุณจะแข็งแกร่งขึ้นหลังจากการพัฒนาของคุณ ปรากฎว่าคุณอ่อนแอกว่าคนที่คุณพามาด้วยซ้ำ พวกเขาอยู่ที่จุดสูงสุดของระดับเก้าแล้วคุณล่ะ ผู้อ่อนแอที่เพิ่งเข้าสู่ระดับเก้าและไม่สามารถไปถึงจุดสูงสุดของระดับเก้าได้แม้ว่าจะหลอมรวมกับสัตว์วิญญาณแล้วก็ตาม

“อะไรทำให้คุณเชื่อว่าคุณสามารถฆ่าฉันได้กันเนี่ย”

หลี่หูลุกขึ้นยืนได้ไม่ตรงดีหานก็เฟยฟาดเขาด้วยเบ็ดอีกครั้ง

“ฉันได้ยินมาว่าพยัคฆ์ปล้นเงินคนอื่น”

โครม!

“ฉันได้ยินมาว่าพยัคฆ์ฆ่าคนเหมือนแมลงวัน”

โครม!

“ฉันได้ยินมาว่าคุณเอาเรือประมงของฉันไปทำลายที่ท่าเรือและทำให้ฉันลอยอยู่ในทะเลเป็นเวลาห้าวันห้าคืนใช่มั้ย”

โครม!

“ฉันได้ยินมาว่าคุณอยากจะฆ่าฉันเหรอ”

โครม!

ในเวลานี้หลี่ชิงเพิ่งฆ่าอดีตเพื่อนร่วมงานที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากเห็นฉากนี้ทุกครั้งที่หานเฟยฟาดหลี่หูเปลือกตาของเขากระตุกและหัวใจของเขาก็เต้นรัว

หานเฟยไม่ได้ใช้การระเบิดพลังวิญญาณเลย

หานเฟยฟาดหลี่หูไปเจ็ดหรือแปดครั้งปลาตัวใหญ่ก็พุ่งออกมาจากร่างของหลี่หูและกัดที่หานเฟย ซึ่งนี่ดูเหมือนจะเป็นไพ่ใบสุดท้ายของหลี่หู

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

ปลาหัวเสือถูกเหวี่ยงไปที่ดาดฟ้าเหมือนอสรพิษที่กำลังจะตาย

หานเฟยสาปแช่ง “เจ้ากล้ากัดฉันได้ยังไงเจ้าปลาเหม็นอึ! “

ปากของหลี่หูเต็มไปด้วยเลือด เขายังคงพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นนั่งได้

“หานเฟยหยุดเถอะ”

ในระยะห่างออกไปสามร้อยเมตรเรือประมงลำหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว หานเฟยจำได้อย่างรวดเร็วว่าเป็นครูของเขา หวังเจ๋อผู้ตรวจการประมง

หานเฟยโบกมือให้หวังเจ๋อด้วยรอยยิ้ม จากนั้นโดยไม่ก้มศีรษะเขาพูดเบา ๆ กับหลี่หูว่า “จงเป็นปลาในชาติหน้า คุณไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ในฐานะมนุษย์อีกต่อไป!”

สิ้นสุดเสียงนั้นปลายไม้เท้าของเขาก็กระพริบและเขาก็แทงไม้เท้าเข้าที่หน้าอกของหลี่หูพร้อมกับกระตุกและแทงเข้าไปในร่างกายของเขา เมื่อดูฉากนี้หลี่ชิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและหน้าซีดเผือด

ช่วงเวลาต่อมาหวังเจ๋อมาถึง เขามองไปที่เรือหาปลาที่เปื้อนเลือดจากนั้นก็มองไปที่หลี่หูซึ่งดวงตาของเขายังคงเปิดกว้าง

หวังเจ๋อตกใจมาก ในตอนเช้าคนของเขารายงานให้เขาทราบว่าเรือประมงของพยัคฆ์หลายสิบลำมุ่งหน้าไปยังแหล่งประมงทั่วไป หวังเจ๋อรู้ดีว่าจะมีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นเขาจึงรีบไปถามหลี่กังที่บอกว่าหานเฟยไปที่บ้านของเหอเสี่ยวยู แต่เมื่อเขารีบไปที่บ้านของเหอเสี่ยวยูแม่ของเธอบอกว่าหานเฟยไปทะเล

ทำให้หวังเจ๋อมีลางสังหรณ์ที่น่ากลัวทันที แต่ในขณะนี้เมื่อได้เห็นฉากนี้เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร มีคนรายงานว่าที่นี่มีการต่อสู้อย่างดุเดือด และเมื่อไปถึงเขาก็เห็นเพียงฉากนองเลือด..

“คุณ…”

หานเฟยเพียงแค่ยิ้ม “อาจารย์หวัง นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในท้องทะเลใช่มั้ย การต่อสู้กับทะเลสู้กับปลาและการต่อสู้กับผู้คน โชคดีที่ฉันชนะ”

ตามทฤษฎีแล้วการฆ่าไม่ได้รับอนุญาตในการประมงทั่วไป แต่พยัคฆ์พยายามล่าหานเฟยก่อนดังนั้นแม้ว่าหานเฟยจะฆ่าคนเหล่านี้ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ นอกจากนี้หานเฟยยังเป็นนักเรียนของเขา วังเจ๋อจึงไม่พูดอะไรและพาหานเฟยกลับไปที่เกาะลอย

หวังเจ๋อกล่าวก่อนจากไปว่า “คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ลงทะเลเป็นเวลาสามเดือน”

…

ในวันนี้หมู่บ้านน้ำสวรรค์อยู่ในความโกลาหลอย่างหนัก

ว่ากันว่าหานเฟยซึ่งเป็นผู้ชนะอันดับหนึ่งของการทดสอบตกปลาครั้งล่าสุดได้สังหารลูกชายของหลี่จือในเขตการประมงธรรมดาโดยการเจาะหน้าอกด้วยเบ็ดของเขา

มีข่าวลือว่าพยัคฆ์สูญเสียสมาชิกส่วนใหญ่ในการต่อสู้ครั้งนั้น

ว่ากันว่าหัวหน้าพยัคฆ์หลี่จืออาเจียนเป็นเลือดต่อหน้าสาธารณชนและดวงตาของเขามีเลือดไหล

ว่ากันว่าเมื่อหานเฟยกลับมาเขาประกาศสงครามกับหลี่จื๊อ

เมื่อศัตรูเก่าของพยัคฆ์ ตระกูลหวังได้ยินข่าวนี้ปู่หวังก็หัวเราะอย่างมีความสุขและอุทานว่าหานเฟยเป็นผู้ชนะการทดสอบตกปลาที่คู่ควรจริงๆ

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในรุ่นที่สามของตระกูลหวังที่โดดเด่นที่สุดหวังไป่หยู่ยิ้มอย่างบูดเบี้ยวเมื่อได้ยินข่าว เขาคิดกับตัวเองว่าหานเฟยได้มาอยู่ที่จุดนี้ได้มันเพราะถังเกอจริงๆ หรือ

…

หมู่บ้านน้ำสวรรค์ทั้งหมดกำลังพูดถึงหานเฟย แต่เขาไม่สนใจเลยเพราะเหอเสี่ยวยูกำลังจะไปแล้ว