Chapter 86: ราชากั้ง
<ชื่อ> ลูกกั้ง

<ระดับ> สิบ

<คุณภาพ> ปกติ

<พลังงานวิญญาณ> 111 จุด

<เอฟเฟกต์ที่ได้> เนื้อของมันอร่อยมาก การกินเนื้อเป็นเวลานานสามารถสร้างร่างกายของคุณได้ และการรับประทานเม็ดกั้ง สามารถเสริมสร้างความแข็งแรงทางร่างกายของคุณได้อย่างรวดเร็ว

<สะสมได้> เม็ดกั้ง

<ดูดซับได้>

หานเฟยรู้สึกโล่งใจที่เห็นว่ากั้งอยู่ในระดับสิบเท่านั้น แม้ว่ากั้งระดับสิบจะแข็งแกร่งที่สุดในเขตการประมงทั่วไป แต่ก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ แต่นี่เป็นเพียงลูกมันหรอ แค่ตัวลูกก็ใหญ่โตขนาดนี้เลยหรอ? แล้วตอนโตแล้วจะขนาดไหนเนี่ย

ตามที่เขาคาดไว้กั้งตัวนี้เริ่มไล่ล่าเขา กรงเล็บด้านหน้าของมันยาวถึงสองเมตรเมื่อกางเต็มที่

ปั๊ก!!

เขาเหวี่ยงเบ็ดไผ่สีม่วงใส่กั้งและฟาดเข้าที่ปลายแขนของมันที่โจมตีเขาในเวลาเดียวกัน เขาโจมตีก่อนเพราะมีเพียงคนที่ไปทะเลเท่านั้นที่รู้ว่าพลังโจมตีของกั้งนั้นแข็งแกร่งเพียงใด พลังที่ระเบิดได้ในทันทีของเขาสามารถทำให้เขาทำลายกรงเล็บของมันได้ด้วยการฟาดครั้งเดียว ในขณะที่กั้งโจมตีด้วยความเร็วพลังระเบิดและพลังโจมตีของเขาจะเข้าปะทะด้วยความเร็วสูงสุดในทันที

อย่างไรก็ตามด้วยความประหลาดใจของหานเฟยกั้งตัวนี้ถอยห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตรจากนั้นก็ส่ายหัว ดวงตารูปไข่ทั้งสองของมันตั้งขึ้นและจ้องไปที่หานเฟย

พลังป้องกันที่แข็งแกร่งอะไรแบบนี้! แต่ฉันไม่คิดว่าจะแพ้มัน

หานเฟยยิ้ม อย่างน้อยกั้งตัวนี้ก็ไม่แข็งแรงอย่างที่เขาคิด

หานเฟยชักกริชออกมาและเมื่อกั้งต่อยเขาเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าอย่างเอียงหลบการโจมตีของมันได้อย่างหวุดหวิดและในขณะเดียวกันก็แทงกริชจากมือของเขาไปที่คอของมันจนเกือบตัดหัวมันออกได้

เขาเตะมันลงไปที่ก้นทะเลและหัวใจของเขาก็เต้นแรง ถ้าเขาไม่ได้เริ่มใช้ความสามารถมังกรพเนจรในตอนนี้หัวของเขาจะโดนกรงเล็บของกั้งตัวนี้ไปแล้ว แต่ในเวลานี้กลุ่มของกั้งก็ได้มารวมตัวกันอยู่รอบๆหานเฟย เขาขมวดคิ้วเขาจะผ่านกั้งจำนวนมากที่มาขวางทางเขาได้อย่างไร

เดี๋ยวก่อนนะ…แม้ว่าสิ่งมีชีวิตนี้จะชอบต่อสู้ แต่ฉันก็ไม่ต้องต่อสู้กับมันด้วยตัวเองก็ได้นี่!

หานเฟยว่ายน้ำขึ้นมาทันที ในขณะนี้กลุ่มปูสีเขียวขนาดใหญ่ยังอยู่ เมื่อพวกมันเห็นหานเฟยพวกมันก็ยกก้ามขึ้นทีละตัว

หานเฟยเหลือบมองไปรอบ ๆ พบเต่าสีเขียวตัวใหญ่และรีบตรงไปทางนั้นทันที

โครม!

เต่าเขียวถูกหานเฟยกระแทกจนตายก่อนที่มันจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ หานเฟยหยิบกริชออกมาตัดบาดชิ้นเนื้อของเต่าเขียวเป็นโหลแล้วลากไปที่ปู

เขาล่อพวกมันด้วยอาหารปูเขียวกลุ่มใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆรวมตัวกัน หานเฟยฟาดก้ามของปูเขียวตัวใหญ่ด้วยเบ็ดไผ่สีม่วงของเขาจากระยะไกลแล้วว่ายออกไปอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้าปูเขียวตัวใหญ่หลายร้อยตัวก็เริ่มไล่ตามเขา ถ้าพวกมันสามารถพูดได้พวกมันคงจะตะโกนว่า “คุณเป็นเนื้อสัตว์ที่ตายแล้ว! คุณกล้าล่อลวงเราด้วยอาหารและตีพวกเราได้อย่างไร! เราจะขยี้หัวคุณด้วยก้ามของเรา!”

เมื่อพวกเขามาถึงร่องลึกพวกเขาไม่หยุด แต่พวกเขายังคงว่ายน้ำต่อไปปูเขียวหลายร้อยตัวก็ได้ตามเข้าใกล้ๆแล้ว

หานเฟยโยนเศษเต่าเขียวลงไปในร่องลึกแล้วว่ายออกไปอย่างรวดเร็ว

จากระยะไกลหานเฟยเห็นว่าปูเขียวตัวใหญ่ตัวแรกที่เข้ามาในร่องลึกถูกกั้งต่อยเป็นชิ้น ๆ ในพริบตา โอ้เศร้าจัง!

เหตุใดการโจมตีของกั้งจึงถูกอธิบายว่าเป็นการต่อย เพราะเมื่อกั้งจะข้าวโจมตีศัตรูพวกมันโดยการชกด้วยกรงเล็บหน้าเหมือนกับนักมวย เฉพาะในกรณีที่พวกมันจับปลาเท่านั้นที่จะใช้วิธีคีบแทน

ตอนนี้หานเฟยคงเข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่จื๊อถึงกลับมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บมากมาย เมื่อกั้งระดับสิบเกิดความโกรธไม่มีปลาในการประมงทั่วไปที่สามารถต้านทานมันได้ หานเฟยยังสงสัยว่าแม้แต่เต่าเนื้อตัวใหญ่ก็ไม่รอดจากการโจมตีของกลุ่มกั้งนี้

แน่นอนว่ากั้งตัวนี้ที่เขาเห็นจะไม่สามารถทำร้ายปรมาจารย์นักตกปลาขั้นสูงได้ดังนั้นหานเฟยจึงเดาได้ว่าน่าจะมีกั้งที่ทรงพลังกว่าหนึ่งตัวหรือแม้แต่สองสามตัวอยู่ข้างใน เขาคิดกับตัวเองว่าถ้ากั้งพวกนั้นไม่ออกมาฉันจะไม่เข้าไป

บางทีกลิ่นเลือดก็ดึงดูดความสนใจของปลาได้ ในบางครั้งเต่าสีเขียวปลาใบมีดปลาสีขาวและปลาอื่น ๆ ว่ายเข้ามาตามร่องลึก

ในขณะนี้มีการสู้รบอย่างดุเดือดในร่องลึกนี้ หานเฟยเห็นเต่าเขียวตัวหนึ่งจมลงไปด้านล่างและหัวของมันก็หายไป

“ว้าว”

หานเฟยไม่รีบร้อนในตอนนี้ เขาเริ่มดูดซับพลังวิญญาณที่ด้านข้าง เมื่อการต่อสู้ดุเดือดขึ้นพลังวิญญาณก็ถูกส่งมาอย่างต่อเนื่อง แต่ตอนนี้หานเฟยอยู่ใต้ทะเลนานเกินไปจึงต้องกลับไปที่ผิวน้ำทะเลเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์

การต่อสู้ดำเนินไปเกือบหนึ่งชั่วโมงและหานเฟยได้ดูดซับพลังวิญญาณอย่างน้อย 10,000 จุด เมื่อเขาดูดซับพลังวิญญาณอย่างมีความสุขน้ำด้านล่างก็ขุ่นมัวในทันใดและปลาใบมีดก็พยายามที่จะหลบหนีบางอย่าง

“ฟุ้บ…”

เมื่อน้ำใสอีกครั้งหานเฟยก็เห็นกั้งอีกตัวและมีข้อมูลปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

<ชื่อ> ราชากั้ง

<ระดับ> 19

<คุณภาพ> หายาก (แปลกใหม่)

<พลังงานวิญญาณ> 500 จุด

<เอฟเฟกต์ที่กินได้> เนื้อของมันอร่อยมาก การกินเนื้อสามารถเสริมสร้างร่างกายของคุณได้ และการรับประทานเม็ดกั้ง ก็สามารถเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับร่างกายของคุณได้อย่างมาก

<สะสมได้> เม็ดกั้ง

<ดูดซับได้>

หานเฟยเงียบ ราชากั้งระดับ 19 นี่คือเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้หลี่จื๊อกลับมาด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสสินะ แม้ว่าข้อมูลจะแสดงให้เห็นว่ากั้งอยู่ในระดับ 19 เท่านั้น แต่หานเฟยรู้สึกว่ามังกรทะเลที่เขาต่อสู้ครั้งสุดท้ายเป็นเค้กชิ้นหนึ่งต่อหน้าราชากั้งตัวนี้ มันสามารถขยี้หัวของอีกตัวได้ด้วยหมัดเดียว

บ้าไปแล้ว สิ่งนี้ใหญ่เกินไป ฉันไม่สามารถเอาชนะมันได้!

ตาของหานเฟยเป็นประกาย การต่อสู้ระหว่างปูเขียวตัวใหญ่และกั้งเกือบจะเสร็จสิ้นแล้วชิ้นส่วนของร่างกายกระจัดกระจายไปทั่ว ปลาที่อยู่ใกล้ ๆ เกือบจะถูกกั้งฆ่าตาย ตอนนี้กั้งตัวมหึมากำลังเคี้ยวปลาดาบอยู่

ช่างน่าเสียดาย! ถ้าเพียงแต่ฉันไม่ได้กินผลไม้วิญญาณที่ขโมยมาจากพยัคฆ์ ถ้าฉันเอาพวกมันออกไปพวกมันจะดึงดูดปูเขียวและปลาขนาดใหญ่จำนวนมากได้อย่างแน่นอน

อืมแล้ว..พลังวิญญาณ…ถ้าฉันฝึกฝนที่นี่…ไม่สิราชากั้งจะฆ่าฉัน…หรือฉันควรดึงดูดปลาให้มาที่นี่มากกว่านี้ดีนะ

หานเฟยไม่เคยพยายามฝึกในทะเลมาก่อนและไม่มีใครในหมู่บ้านน้ำแห่งสวรรค์ทำ เขาบังคับให้เจ้าดำกลับมาและว่ายน้ำออกไปสองสามกิโลเมตรก่อนที่จะหยุด

หานเฟยถามปลาว่า “เจ้าไปไหนมาเนี่ย ปกป้องด้านข้างของฉันและไม่อนุญาตให้มีสิ่งมีชีวิตเข้ามาใกล้ฉัน”

เมื่อเขาเริ่มต้นตกความว่างเปล่าเขาตกใจมาก พลังวิญญาณไม่ได้มาจากท้องฟ้า แต่มาจากทุกทิศทาง

ในไม่ช้าปูสีเขียวขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนหอยทะเลปลาดาวหมุนได้และปลาใบมีดก็มารวมตัวกัน

หานเฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างกระแทกเข้ามาแล้วกระแทกอีกครั้ง

เขาลืมตาขึ้น “ฉันไม่ได้บอกหรอว่าไม่ให้สิ่งมีชีวิตใด ๆ เข้ามาใกล้ฉัน.. เวรแล้ว”

เมื่อเห็นปลาและปูจำนวนนับไม่ถ้วนมาจากทุกทิศทุกทางหานเฟยจึงหยุดฝึกฝนและว่ายหนีไป

ดูท่าทางเจ้าดำก็ตะลึงเช่นกัน มันมีมากเกินไป! ฉันกินไม่หมด! ขออภัยด้วย

ขณะที่หานเฟยจากไปฝูงปลาจำนวนมากก็รุมเข้ามาเช่นเดียวกับปูเขียวขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วน พวกเขาทั้งหมดพุ่งเข้าใส่เขาอย่างดุเดือดราวกับจะตัดเขาเป็นชิ้น ๆ ด้วยกรงเล็บของพวกเขา

บ้าไปแล้ว…หือ พลังวิญญาณของฉันเพิ่มขึ้นมากกว่า 400 จุดในช่วงเวลาสั้นๆหรอ

หานเฟยหายใจเข้าลึกๆเขาฝึกฝนได้พลังวิญญาณจากในทะเลมากกว่าบนเรือในเวลากลางคืนหลายเท่า ไม่น่าแปลกใจที่ทำให้เกิดความปั่นป่วนขนาดนี้

“เจ้าดำเมื่อคุณมีโอกาสเข้าไปในเปลือกของกั้งตัวใหญ่และกินมันจากข้างใน”

เจ้าดำยังคงวนไปรอบ ๆ หานเฟยราวกับประท้วงว่า “เปลือกกั้งแข็งเกินไปสำหรับฉัน”

หานเฟยตบหน้าอกของตัวเอง “ฉันจะช่วยเอง ฉันจะเปิดรูที่ด้านหลังหัวของมัน อย่าลืมแอบเข้าไปในเปลือกของมันจากรูและกินอย่างรวดเร็วเลยนะ ถ้าคุณกินมันไม่ได้ฉันจะถูกมันกินเข้าใจมั้ย”

ในหลุมฝังเรือในร่องลึก

หานเฟยรีบตรงเข้าไปในร่องลึก ตอนนี้เขาไม่มีเวลาจับตาดูกั้งตัวอื่นๆ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังเขานั้นน่ากลัวยิ่งกว่า

เมื่อเขากำลังจะไปถึงร่องลึกเขาเห็นว่าราชากั้งตัวใหญ่ได้กางเล็บทั้งสองของมันออกเผยให้เห็นครึ่งหนึ่งของร่างกายพร้อมที่จะโจมตีได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตามหานเฟยก็ควบแน่นพลังวิญญาณในมือของเขาและยิงมันไปที่ราชากั้งโดยตรง

ราชากั้งตะลึง ตัวประหลาดตัวนี้กำลังทำอะไร? ทำไมเขาถึงส่งพลังวิญญาณมาให้ฉัน?

หานเฟยยังคงจับพลังวิญญาณก้อนหนึ่งจากความว่างเปล่าและยัดมันเข้าไปในร่างของราชากั้ง เมื่อเห็นฉากนี้ปลาและปูที่อยู่เบื้องหลังต่างก็โกลาหล! ว้าวพลังวิญญาณ! พลังวิญญาณมากมาย!

โครม!

ฝูงปลารีบวิ่งขึ้นไปกระแทกกั้งทำให้ก้นทะเลเต็มไปด้วยฝุ่นทรายและก้อนหินปลิวว่อนไปทั่ว ด้วยการชนและกระแทกอย่างต่อเนื่องปูตัวหนึ่งจึงตีเปลือกของราชากั้งแตกด้วยกรงเล็บของมัน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกมันไม่สามารถทำร้ายราชากั้งได้เลย มันเหมือนกับกลุ่มเด็กอายุสี่หรือห้าขวบที่พยายามเอาชนะวัยรุ่นอายุ 18 ปี โอกาสที่จะประสบความสำเร็จมีน้อย ปริมาณไม่ได้สร้างความแตกต่าง

หานเฟยซ่อนตัวไม่ส่งพลังงานจิตวิญญาณไปยังกั้งอีกต่อไป แต่เขาถือมีดไว้ในมือและว่ายน้ำออกไปหลายสิบเมตรจากราชากั้งเพื่อรอโอกาสที่จะเคลื่อนไหว..