Chapter 101: ฉลองหม้อไฟ

หานเฟยปรับร่างกายของเขา แม้ว่าพลังเหล่านี้จะไม่ได้ทําร้ายเขา แต่เขาก็รู้สึกเจ็บพอสมควร

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคนความน่ากลัวของหานเฟยก็พุ่งสูงขึ้นทันที ในตอนนี้ทุกคนรู้สึกว่าเด็กคนนี้อันตรายมากจนเขาอาจจะฆ่าพวกเขาก็ได้

อันที่จริงนี้เป็นเรื่องจริง การป้องกันที่ดูเหมือนแข็งแกร่งของชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งคนนี้ถูกหานเฟยทําลายอย่างง่ายดาย ขณะที่มีดสองเล่มในมือของหานเฟยเรืองแสงชายคนนั้นก็เต็มไปด้วยเลือดและหงายหลังลงไป เขาตกลงไปในทะเลด้วยความล้มเหลว

เฉินเจียเอ๋อร์ส่งเสียงเชียร์ “หานเฟยทําได้ดีมาก! แต่ขอมือหน่อยได้ไหม”

หานเฟยพูดเพียงว่า “ได้สิ”

เมื่อมีพื้นที่หายใจเฉินเจียเอ๋อร์เรียกสัตว์วิญญาณของเธอออกมาและมีเงาปรากฏต่อหน้าเธอ เธอทุบโล่ป้องกันพลังวิญญาณของชายคนนั้นด้วยการโจมตี

หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีทุกคนก็หายใจไม่ออก เฉินเจียเอ่อร์พิ่งราวบันไดและไม่ต้องการขยับเลย ผมของเธอเปียกไปด้วยเหงื่อและมีบาดแผลเหวะสองจุดบนร่างกายของเธอ

จางเผิงแย่กว่าเฉินเจียเอ๋อร์ด้วยซ้ำ เขานอนแผ่อยู่บนเรือไม่สามารถขยับได้ เขาเป็นคนแรกที่ได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่ ปูสายฟ้าของเขามีพลังมากจนคู่ต่อสู้ของเขาเกือบจะถูกเขาฆ่า

สําหรับเฉาเฟยการต่อสู้ระหว่างเขากับหัวหน้าปรมาจารย์ตกปลาชั้นนําของหมู่บ้านตะวันสวรรค์เกือบจะจบลงและในที่สุดคนอื่น ๆ ก็รีบมาช่วยกันฆ่าผู้ชายคนนั้น

จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็หัวเราะออกมาดัง ๆ

ฉาวต้าเปยนอนอยู่บนเรือและหัวเราะ “ลุงเฉาเราชนะแล้ว!”

ทุกคนมองไปที่หานเฟย พวกเขาสงสัยหานเฟยในตอนแรกและไม่มีใครคาดคิดว่าเด็กคนนี้จะมีพลังมากขนาดนี้! เขาฆ่าปรมาจารย์ตกปลาสองด้วยตัวคนเดียวเลยด้วยซ้ำ

เฉาเฟยมองไปที่หานเฟย “ขอบคุณนะไอ้หนู”

เฉินเจียเอ่อร์กล่าวเสริมว่า “น้องชายตัวเล็กน่ารักคุณยอดเยี่ยมมาก เมื่อเรากลับไปที่หมู่บ้านฉันจะเลี้ยงคุณด้วยอาหารอร่อยๆ ”

หานเฟยกลอกตา “ฉันทําอาหารอร่อยๆในหมู่บ้านของเรา เมื่อเรากลับไปที่หมู่บ้านฉันสามารถเลี้ยงคุณด้วยหม้อไฟได้”

” หม้อไฟ?”

พวกเขาตะลึง มันคืออะไรกัน พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!

จางเผิงรู้สึกอ่อนแอจากการต่อสู้ของเขา “คุณหยุดพูดเรื่องอาหารได้ไหม หานเฟยโปรดให้พลังวิญญาณกับฉันหน่อย ฉันหมดแรงแล้ว”

หานเฟยฉีดพลังวิญญาณบางส่วนเข้าไปในร่างกายของเขาทันที เขาแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขาในฐานะผู้เก็บเกี่ยววิญญาณ ด้วยการทําเช่นนี้ประการแรกเขาสามารถได้รับการยอมรับจากคนเหล่านี้และประการที่สองความสามารถของเขาในฐานะผู้เก็บเกี่ยววิญญาณก็จะเป็นที่ประจักษ์ไม่ช้าก็เร็ว มันเป็นการดีกว่าที่เขาจะแสดงความสามารถนี้ในตอนนี้มากกว่าที่จะพบในภายหลัง ดังที่เฒ่าเจียงกล่าวว่าผู้เก็บเกี่ยววิญญาณจะได้รับความรักและความคุ้มครองจากเพื่อนร่วมทีมทุกคนอย่างแท้จริง

จางเผิงพูดด้วยความยากลําบาก “โอ้ รู้สึกดีมาก! รู้สึกดีมากที่มีคนอื่นให้พลังทางจิตวิญญาณแก่ฉัน!”

ฉาวต้าเปยถามว่า “หานเฟยคุณช่วยให้ฉันด้วยได้ไหม”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆฉาวต้าเปยพูดติดตลกว่า “พี่ฉาวคุณเป็นคนโลภไปแล้ว เราทุกคนหมดพลังทางวิญญาณและบางคนก็นอนอยู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ด้วยเหตุนี้หญิงสาวจึงยิ้มให้หานเฟย “น้องชายหานเฟยฉันชื่อเฉินหลิง อย่าลืมมาหาฉันเมื่อคุณมาที่การประมงระดับหนึ่งอีกครั้งนะ!”

หานเฟยหัวเราะ “ได้เลย เราจะมาที่นี่ด้วยกัน! ฉันกลัวว่าถ้าฉันมาที่นี่คนเดียวฉันอาจถูกฆ่าตายในทะเล”

ทุกคนหัวเราะแล้วฉาวต้าเปยก็พูดว่า “เราต้องไปแล้ว การเสริมกําลังของหมู่บ้านตะวันสวรรค์อาจมาได้ตลอดเวลา ตอนนี้เรามีอาการไม่ค่อยจะดี ถ้ากําลังเสริมของพวกเขามาอีกเจ็ดหรือแปดคนมาเราอาจต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป”

เฉาเฟยพยักหน้า “ใช่! กลับไปที่หมู่บ้านก่อนดีกว่า”

หานเฟยพูดขึ้น “ไปตอนนี้หรอ? ฉันยังมีปลากลืนวิญญาณ 500 ปอนด์ให้จับน่ะสิ”

ฉาวต้าเปยหัวเราะ “เจ้าเด็กเจ้าฆ่าปรมาจารย์ตกปลาสองคน แทนที่จะเรียกร้องให้คุณจับปลากลืนวิญญาณ 500 ปอนด์หัวหน้าหมู่บ้านอาจให้คุณจับ 5,000 ปอนด์!”

พวกเขาหัวเราะและพูดคุยกันขณะที่พวกเขาบังคับเรือหาปลาเพื่อออกเดินทาง หานเฟยรู้สึกราวกับว่าเขามาเที่ยว เขาต้องบินกลับไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเมื่อมาถึง

สิบนาทีหลังจากที่พวกเขาออกไปเรือประมงห้าลําก็ปรากฏตัวขึ้นที่ที่พวกเขาอยู่

“ให้ตายเถอะหมู่บ้านน้ำสวรรค์พวกมันฆ่าปรมาจารย์ตกปลา 10 คนของเราได้ยังไง! หัวหน้าหมู่บ้านคงจะบ้าคลั่งแน่ถ้าได้ยินเรื่องนี้”

“ดูสิเรือประมงลํานี้ถูกชนอย่างจังจนมันกําลังจะจม ดูเหมือนพวกเขาจะมีกําลังเสริม”

“ฮีเ ค้นหาเรือประมงของหมู่บ้านน้ำสวรรค์ในการประมงระดับหนึ่ง ฉันจะฆ่าพวกมัน”

ในท้องฟ้า…

“ผู้คนของหมู่บ้านตะวันสวรรค์จะเป็นบ้าหรือเปล่านะ ครั้งนี้พวกเขาสูญเสียปรมาจารย์ตกปลาไป 10 คน!” ฉาวต้าเปยถาม

เฉินเจียเอ่อร์พูด “หมู่บ้านตะวันสวรรค์มีนิสัยเอาแต่ใจมาโดยตลอด ฉันกลัวว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไป คราวหน้าเราต้องระวังให้ดีนะ”

“ ครั้งหน้าเราจะร่วมมือกับหมู่บ้านไม้สวรรค์และหมู่บ้านสายฝนสวรรค์ได้มั้ยนะ? ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาค่อนข้างถูกกดขี่จากหมู่บ้านตะวันสวรรค์”

ฉาวต้าเปยรีบพูดว่า “ไม่! เมื่อเราต่อสู้กับคนจากหมู่บ้าน ตะวันสวรรค์ตอนนี้หมู่บ้านสายฝนและไม้สวรรค์ก็ถูกหยุดโดยคนของหมู่บ้านจันทราสวรรค์แต่พวกเขาไม่ได้ต่อสู้ ฉันสงสัยว่าพวกเขาทําข้อตกลงกันแล้ว”

เมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาหานเฟยก็อุทานในใจว่านี่มันเหมือนกับหนังเรื่อง Mission Impossible! หมู่บ้านต่างๆกลับไปกลับมาระหว่างการเป็นพันธมิตรและศัตรูในชั่วขณะหนึ่ง มีความไว้วางใจเหลืออยู่ในหมู่พวกเขาหรือไม่?

หลังจากที่ทุกคนเงียบลงในที่สุดหานเฟยก็พูดว่า “คุณช่วยฉันเก็บความลับนี้ได้ไหม โปรดอย่าบอกคนอื่นว่าฉันเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณ ถ้าหมู่บ้านอื่นรู้จักฉัน ฉันกลัวว่าจะไม่มีความสงบสุขอีกเลย”

เฉาเฟยพยักหน้า “แน่นอน แต่อย่างน้อยคุณควรแจ้งให้หัวหน้าหมู่บ้านทราบ! ท้ายที่สุดคุณอาจเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณคนแรกในหมู่บ้านของเรา นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นความสามารถของผู้เก็บเกี่ยววิญญาณ”

จางเผิงรู้สึกตื่นเต้น “ใช่! ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณนั้นทรงพลังอย่างแน่นอน! หากเรามีบุคคลเช่นนี้ที่สามารถให้พลังวิญญาณแก่เราได้อย่างต่อเนื่องในการต่อสู้ในการประมงระดับหนึ่งเราก็แทบจะอยู่ยงคงกระพันได้เลยนะ”

ทุกคนมองไปที่หานเฟยและตกตะลึงอย่างมาก นี่เป็นความสามารถของผู้เก็บเกี่ยววิญญาณหรือไม่? พวกเขาได้ยินมาตลอดทั้งวันว่าผู้เก็บเกี่ยววิญญาณในเมืองนั้นทรงพลังเพียงใดและในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่ามันเป็นความจริง เขาเป็นอาวุธลับอย่างแท้จริง! เขามีพลังมากกว่านักเกราะของตระกูลหวัง แม้ว่านักเกราะสามารถต่อสู้ได้ แต่ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณสามารถให้พลังวิญญาณได้อย่างต่อเนื่อง!

ย้อนกลับไปในหมู่บ้านน้ำสวรรค์

ตาของหัวหน้าหมู่บ้านแทบจะถลนออกมา นานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาออกไป ไม่ถึง 5 ชั่วโมงด้วยซ้ำถ้าเป็นปกติพวกเขาไม่น่าจะเดินทางไปกลับเขตการประมงระดับหนึ่งได้ด้วยเวลาแค่นี้

ฉาวต้าเปยเป็นคนแรกที่พูด “ท่านผู้นําแม้ว่ากองทัพทั้งหมดของหมู่บ้านตะวันสวรรค์จะถูกทําลายในครั้งนี้ แต่ความเสียหายของเราก็มากพอ ๆ กัน สามคนของเราหลี่ยู่, หยางตงและซูฉิง เสียชีวิต โจวโจวได้รับบาดเจ็บสาหัสและสัตว์วิญญาณตามสัญญาของเขาเสียชีวิต ฉันกลัวว่าเขาจะไปตกปลาระดับหนึ่งไม่ได้อีกแล้ว”

หัวหน้าหมู่บ้านถอนหายใจ “เอาล่ะพักผ่อนให้ดีก่อน ฉันอยากให้ทุกคนฟื้นพลังกลับมาโดยเร็ว ฉันกลัวว่าหมู่บ้านตะวันสวรรค์จะแก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง”

จากนั้นเขาก็หันไปมองหานเฟย เขารู้อยู่แล้วว่าหานเฟยกลายเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณไปแล้ว แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าหานเฟยจะมีพลังมากขนาดนี้

ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณอายุ 12 ปี! ไม่น่าเชื่อ! แม้แต่มืออาชีพในเมืองก็มีอายุอย่างน้อย 15 ปี แต่หานเฟยเพิ่งเสร็จสิ้นการทดสอบตกปลาด้วยซ้ำ เป็นเพราะเฒ่าเจียงสอนเขามากหรือเปล่านะ?

ในตอนเย็นหานเฟยบอกว่าเขาจะไปเลี้ยงฉาวต้าเปยและคนอื่น ๆ ในงานเลี้ยงพวกเขาจึงมาที่ร้านหม้อไฟปบามังกร

ตรงประตูร้านหม้อไฟ

เฉินเจียเอ่อร์สงสัยกับฉากที่เขาเห็น “น้องชายนี่คือร้านหม้อไฟของคุณใช่ไหม ทําไมถึงมีคนจํานวนมากขนาดนี้ล่ะเนี่ย”

เมื่อมองไปที่ฝูงชนในแถวหานเฟยพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “เป็นเพราะหม้อไฟอร่อยเกินไปยังไงล่ะ! คุณเห็นไหมว่าไม่มีใครมาทักทายฉันแม้ว่าฉันจะเป็นหัวหน้าของพวกเขาก็ตาม”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้หลี่กังก็วิ่งเหยาะๆด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ลูกพี่คุณไม่ได้ไปที่การประมงระดับหนึ่งหรอ? คุณกลับมาเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

“งานของฉันเสร็จแล้วนะ ชั้นบนมีที่นั่งว่างไหม”

“ใช่แล้ว….นี่คือร้านของคุณ เราจะจองห้องส่วนตัวพิเศษให้คุณอย่างแน่นอน!”

“ดีมาก”

เมื่อเข้าไปในร้านอาหารฉาวต้าเปย,เฉินเจียเอ่อร์และคนอื่น ๆ ก็ตกตะลึง ทําไมร้านนี้ถึงได้รับความนิยมขนาดนี้กันนะ? มันเต็มไปด้วยผู้คนและโต๊ะละเจ็ดหรือแปดคน สามารถได้ยินเสียงหัวเราะและการพูดคุยที่มีความสุขและพึงพอใจมาจากทุกที่ในร้าน

“ว้าว! มันมีกลิ่นที่ดีมาก ฉันหิวเลยแค่ได้กลิ่นเองนะเนี่ย” ปากของเฉินหลิงเริ่มมีน้ำลาย

ในไม่ช้าพวกเขาก็นั่งในห้องส่วนตัวและหลี่กังก็รับใช้พวกเขาเป็นการส่วนตัว คนเหล่านี้คือปรมาจารย์ตกปลาทั้งหมด! ก่อนที่หานเฟยจะสั่งอาหารจานใดก็ได้มีการเสิร์ฟหม้อไฟขนาดใหญ่ และบาร์บีคิว

เฉินเจียเอ่อร์หยิบกุ้งกระเทียมแล้วยิ้มทันที “โหหานเฟย บาร์บีคิวอร่อยมาก คิดค่ากับข้าวเท่าไหร่เนี่ย”

หานเฟยโบกมือ “มันไม่เกี่ยวกับเงินหรอกนะมื้อนี้ แต่โต๊ะอาหารนี้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายมากนัก ไข่มุกคุณภาพปานกลางประมาณ 40 หรือ 50 เม็ดเท่านั้น”

ทันใดนั้นห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

เฉาเฟยมองไปที่ผู้คนที่พลุกพล่านอยู่นอกห้องและคนที่รอเข้าแถว “โฮโฮ! ฉันไม่รู้ว่าหมู่บ้านของเรามีคนรวยมากมายขนาดนี้นะเนี่ย!”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย