Chapter 109: เหมือนนักแสดง

หานเฟยโยนเบ็ดไผ่สีม่วงออกไปข้างๆ เปิดใช้งานทักษะมังกรพเนจรรีบพุ่งขึ้นไปและต่อยเข้า ไปที่ราชากั้ง

พั๊วะ!…

ราชากั้งชกกลับอย่างรวดเร็ว เมื่อประเมินความเร็วในการชกของราชากั้งต่ำไปหานเฟยก็ถูกโยนลงไปที่พื้นและกลิ้งไปบนพื้นหลายสิบครั้ง

“ฮึ! แกเร็วกว่าฉัน แต่แล้วไงล่ะ ถ้าฉันไม่กลายเป็นคนอ้วนฉันคงเอาชนะแกได้นานแล้ว”

พั๊วะ! พั๊วะ! พั๊วะ!

คนหนึ่งกับกั้งตัวหนึ่งซัดกันอย่างอุตลุด แน่นอนว่าตอนแรกกิ้งดูเหมือนจะได้เปรียบ แต่เขาได้เรียนรู้ 108 การฝึกร่างกายมาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ความสามารถในการหลบหลีกและป้องกันของเขาได้รับความเข้มแข็งมากขึ้นมหาศาล

ดังนั้นหลังจากนั้นเพียงหนึ่งชั่วโมงราชากิ้งก็ไม่สามารถได้เปรียบอยู่ได้อีกต่อไป หานเฟยค่อนข้างภูมิใจ ไม่ว่าแกจะชกเร็วแค่ไหนแกก็ไม่สามารถทําอะไรฉันได้!

ณ ตอนนี้

หานเฟยง้างหมัดของเขาและหวดหมัดของเขาไปที่ขาที่กางออกของราชากั้งจนทําให้มันล้มคว่ำลง

“แกจะยอมแพ้ไหม? อ้อนวอนฉันสิ…”

ราชากั้งดูเหมือนโกรธมาก ขาเล็ก ๆ ทั้งหกของมันคืบคลานอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าใส่หานเฟย อย่างไรก็ตามหานเฟยหันกลับมาและกระโดดขึ้นไปบนหัวของมัน

พั๊วะ! พั๊วะ! พั๊วะ!

หานเฟยไม่รู้ว่าเขาซัดไปกี่หมัด จนแม้แต่มือของเขาก็เริ่มปวด แต่เปลือกของราชากั้งตัวนี้ยังคงอยู่ดี

หานเฟยหยิบมีดสั้นสองอันออกมาทันทีและแทงมันลงอย่างแรงซึ่งก็ยังไร้ประโยชน์ ในท้ายที่สุดเขาต้องเอาตราน้ำวนออกและเขาก็บดขยี้ราชากั้งลงกับพื้น

หานเฟยเดินไปที่ราชากั้งอย่างช้าๆ “ตอนนี้แกจะยอมจํานนกับฉันไหม? น่าเสียดายที่ที่นี่ไม่มีทางก่อไฟได้ ไม่อย่างนั้นฉันจะย่างและกินแกแล้ว”

“โอ้ใช่! ”

จู่ๆ หานเฟยก็นึกบางอย่างขึ้นได้ เขาได้เปิดใช้งานการชําระล้างอสูร! ราชากิ้งกลายพันธุ์นี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่ บางทีฉันสามารถใช้ประโยชน์บางอย่างได้?

ทันทีที่เขาคิดเช่นนั้นแสงสีเขียวก็สว่างวาบไปทั่วข้อมือของเขาและราชากั้งตัวใหญ่ก็หายไปต่อหน้าต่อตา

หานเฟยมองไปที่ฟังก์ชันการชําระล้างปีศาจอย่างรวดเร็วและพบว่ามีกั้งอยู่ แต่น่าเสียดายที่มีเพียงตัวเดียวและดูเหมือนจะยังไม่เป็นไปตามเงื่อนไขในการชําระล้าง

แปลกแหะ ทําไมแกไม่กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันหลังจากที่ถูกดูดไปแล้วล่ะ? ทําไมแกถึงกลายเป็นแค่ภาพเนี่ย?

หานเฟยเกาหัวของเขาพร้อมหยิบเบ็ดขึ้นมาและเดินช้าๆ ไปที่ทางออก

เอ๊ะ? ไม่ ฉันจะออกไปทั้งแบบนี้ไม่ได้

หลังจากนั้นไม่กี่นาที

ปลาดาวหกแฉกเห็นมือที่ยื่นออกมาจากประตูซึ่งเป็นมือเปื้อนเลือด

ตาโตทั้งหกของปลาดาวหกแฉกยังคงกะพริบ มนุษย์ได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้เชียวหรือ

ในไม่ช้าหานเฟยก็เอาหัวออกและมือทั้งสองข้างก็มีเลือดหยดเป็นทาง

คุณหกแฉกช่วยด้วย ช่วยด้วย … ฉันคิดว่าฉันจะตาย

ทําไมผิวของคุณถึงหายไปล่ะ?

ข้างในมันน่ากลัวมาก เร็วเข้าให้พลังวิญญาณกับฉันเร็ว

แม้แต่ปลาดาวหกแฉกก็ยังสยอง! หานเฟยดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่คราวนี้เขาออกมาเพียงหนึ่งชั่วโมง ประตูนี้มีอะไรที่แตกต่างออกไปหรือไม่นะ?

ในที่สุดหานเฟยก็คลานออกมาจากประตูโดยมีเลือดเปื้อนอยู่ตลอดทาง

ในเวลานี้มวลของน้ำพุแห่งจิตวิญญาณปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของหานเฟย ปลาดาวหกแฉกไม่ต้องการให้ฮั่นเฟยตาย เขาผ่านไปแล้วสี่ประตูโดยเหลือเพียงประตูเดียว หากเขาเสียชีวิตน้ำพุจิตวิญญาณที่เขาสะสมมาเป็นเวลาหลายร้อยปีจะสูญเปล่าไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าผนึกยังไม่แตก

หานเฟยดูดน้ำพุแห่งจิตวิญญาณเข้าไปในอีกใหญ่และทุกครั้งที่เขาดูดผิวหนังบนร่างกายของเขาก็งอกขึ้นมาใหม่และร่างกายที่เปื้อนเลือดของเขาก็ฟื้นตัวในอัตราที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

จนกระทั่งเขาดูดพลังวิญญาณไปจนหมดจนส่วนใหญ่ของอาการบาดเจ็บของเขาหายดี

หานเฟยมองไปที่จุดพลังวิญญาณ 240,000 จุดของเขาด้วยความพึงพอใจ ครั้งนี้ปลาดาวตัวใหญ่ใจดีจริงๆ เขาให้พลังวิญญาณ 100,000 จุดเลยทีเดียว!

แต่บนผิวน้ำในที่สุดหานเฟยก็ดิ้นขึ้นจากพื้นเดินโซเซราวกับว่าเขาจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

หานเฟยแสดงความกังวล คุณหกแฉกฉันรู้สึกว่าประตูสุดท้ายน่าจะยากไปหน่อยนะ ฉันกลัวว่าจะผ่านมันไปไม่ได้

มนุษย์เอ๊ย ไม่ต้องรีบร้อน ฉันรอได้

หานเฟยตระหนักดีว่าเวลากําลังผ่านไปนานแค่ไหน แต่ฉันทําไม่ได้! คนของฉันหลายร้อยคนกําลังรอฉันกลับมา ลูกๆ ของพวกเขาร่ำไห้และพ่อแม่ของพวกเขากําลังรอพวกเขาให้อาหารพวกเขา ถ้าฉันไม่กลับไปพวกเขาทั้งหมดจะต้องตาย

ปลาดาวหกแฉกนิ่งเงียบไปชั่วขณะ จะเอาของจากขุมทรัพย์ของฉันอีกครั้งหรอ?

หานเฟยตะคอกและแอบคิดกับตัวเองว่าของดีของคุณถูกปล้นไปหมดแล้ว คุณจะเรียกมันว่าขุมทรัพย์ได้อย่างไร? น่าจะเรียกว่ากองขยะมากกว่า

คุณหกแฉกฉันคิดว่าถ้าคุณสามารถให้พลังวิญญาณอีก 100,000 จุดและช่วยให้ฉันกลับสู่สภาวะสูงสุดบางที่ฉันอาจจะผ่านประตูสุดท้ายได้

ปลาดาวหกแฉกเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่ามนุษย์คุณทําร้ายตัวเองไม่ใช่เหรอ

หานเฟยตกใจ ปลาดาวตัวนี้สามารถมองเห็นสถานการณ์หลังประตูได้หรอ? เขารู้ว่าฉันได้เรียนรู้ทักษะร่างกายที่ไม่สามารถทําลายได้หรือเปล่า? ไม่สิ ถ้าเขารู้ทําไมเขายังให้พลังวิญญาณ 100,000 จุดกับฉันอีกล่ะ?

หานเฟยดูไม่พอใจ คุณกําลังสงสัยฉันหรอ? ฉันทํางานหนักเพื่อคุณนะ คุณจะสงสัยฉันได้อย่างไร? คุณรู้ไหมว่ามีอะไรอยู่ในประตู? ปลาตัวโตพ่นไฟสามร้อยตัว! ดูผิวของฉันสิ! ทุกอย่างถูกไฟไหม้หมด ลองคิดดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผิวของคุณหายไป?

ปลาดาวหกแฉกกล่าวว่า แต่คุณต้องการพลังวิญญาณมากเกินไป เพียงไม่กี่วันคุณใช้เวลา 100 ปีของฉันไปแล้ว มนุษย์ต้องการพลังวิญญาณมากขนาดนี้ได้อย่างไร?

ฉันไม่ใช่คนธรรมดา ฉันบอกคุณว่ามีคุณปู่อายุหมื่นปีซ่อนอยู่ในร่างกายของฉัน คุณคิดว่าฉันเป็นคนที่ต้องการพลังวิญญาณมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่เลย ฉันยืมพลังของเขาเพื่อผ่านสี่ประตูติดต่อกัน คุณคิดว่าพลังทางวิญญาณเพียงไม่กี่แสนคะแนนก็เพียงพอที่จะเรียกชายชราอายุ 10,000 ปีมาช่วยคุณได้หรอ?

มองไปที่ใบหน้าที่จริงใจและเศร้าของหานเฟยจากนั้นปลาดาวหกแฉกก็ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ดูเหมือนจะมีบางอย่างในร่างกายของคุณ มิฉะนั้นร่างกายของคุณจะระเบิดด้วยพลังวิญญาณเพียงหลายพันจุดนับประสาอะไรกับหลายแสนจุด แต่ฉันสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ในร่างกายของคุณได้ไหม

เขาอยู่ในจิตวิญญาณของฉัน คุณจะเห็นเขาได้อย่างไร? ถ้าคุณสามารถให้ฉันได้มากกว่า 150,000 จุดฉันจะสามารถแสดงให้คุณเห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา

หานเฟยเดินโซซัดโซเซและดูเหมือนว่าจะล้มลงได้ทุกเมื่อ ขอพลังวิญญาณให้ฉัน จากนั้นฉันจะแสดงให้คุณเห็น เขาคิดกับตัวเอง

ในท้ายที่สุดพลังวิญญาณอีกก้อนใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของหานเฟย

ปลาดาวหกแฉกรู้สึกรําคาญ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันมี ฉันไม่สามารถให้คุณได้อีกต่อไป มิฉะนั้นฉันจะถูกฆ่าโดยสัตว์ลึกลับหรือในตํานานอื่น ๆ แม้ว่าฉันจะออกไปข้างนอกได้ก็ตาม

หานเฟยไม่รังเกียจ ไม่เป็นไร ฉันขอกิน 100,000 จุดก่อน

หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยดูข้อมูลของเขา

<เจ้าของ>: หานเฟย

<ระดับ> 16 (ปรมาจารย์ตกปลาขั้นแรก)

<พลังวิญญาณ> 340,006 (799)

<มรดกทางจิตวิญญาณ> ระดับสามคุณภาพสูง (อัพเกรดได้)

<สัตว์วิญญาณ> ปลากลืนวิญญาณคู่หยิน – หยาง

<อาวุธ>: เบ็ดไผ่สีม่วง

<ความสามารถหลัง>: ขั้นที่สองของ “ตกความว่างเปล่า” —“ตะขอพระเจ้า” (ระดับ

ลึกลับคุณภาพศักดิ์สิทธิ์)

หานเฟยคาดว่าเขาจะไม่ได้รับน้ำพุวิญญาณอีกแล้ว แต่เขาจําได้ว่าเขา “บาดเจ็บสาหัส เขาจึงรีบนั่งลงและผิวหนังของเขาก็กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เหมือนเดิม

หานเฟยบิดคอและส่งเสียงดัง ทันใดนั้นพลังโดยรอบของเขาก็พุ่งสูงขึ้นและเขาก็อุทานว่ารู้สึกดีมากที่ได้พลังวิญญาณขนาดนี้ คุ้หกแฉกฉันฟื้นแล้ว ฉันกําลังจะเข้าประตูสุดท้าย

คุณไม่จําเป็นต้องฝึกฝนสักหน่อยหรือ ตามสถานการณ์ของคุณในตอนนี้ประตูสุดท้ายอาจจะยากมากสําหรับคุณ

หานเฟยกล่าวอย่างเคร่งขรึมคุณหกแฉกคุณสามารถมั่นใจได้ว่า ฉันเป็นคนใจดี ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคุณต้องทนทุกข์ทรมานมากว่า 300 ปีในห้วงแห่งความทุกข์ยากนี้ฉันจึงไม่สามารถรอได้อีกต่อไป รอฉันก่อนนะ

ปลาดาวหกแฉกกะพริบตาโตทั้งหก มนุษย์นี้เป็นคนที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีจริงหรือ? ทําไมฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ?

แต่หานเฟยเข้าประตูที่ห้าและประตูสุดท้ายด้วยไม้และไม่ลังเล

ทันทีที่เขาเข้าประตูเขาก็สงบและมองย้อนกลับไปในทันที แต่ไม่พบอะไรเลยแม้แต่น้ำทะเลก็ไม่ต่างจากน้ำทะเลทั่วไป

เขาเห็นโต๊ะหินตรงกลางที่ว่างจากระยะไกล

ฮะ? แปลกแหะ! เหรินเทียนเฟยจะดีกับฉันได้ยัง? มีอันตรายจริงหรือ?

หานเฟยเดินไปที่โต๊ะหินทีละก้าวอย่างไม่มั่นใจ หลังจากนั้นไม่นานเมื่อเขาแน่ใจว่าไม่มีอันตรายจริงๆ เขาก็รีบเดินไป

มีกระดาษบางส่วนอยู่บนโต๊ะหินเช่นเดียวกับหินสองก้อนสีดําและสีม่วงหนึ่งก้อน

หานเฟยมองลงไปมีคําใหญ่สี่คําบนกระดาษ “ถึงศิษย์ที่รักของฉัน”

“อะไรวะเนี่ย ฉันไม่ใช่สาวกของคุณ! คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณเกือบจะฆ่าฉัน! ฉันไม่ต้องการให้คุณเป็นเจ้านายของฉัน…”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย