‘ขยะในกองขยะ!’

‘ของหลอกลวง!’

…

 

ทั้งบาร์ตกอยู่ในความโกลาหลอย่างมาก หลังจากคำพูดของ เย่เฟิง!

‘เขาต้องบ้าไปแล้ว!’

‘เขาเป็นคนแรกที่กล้าเรียกค็อกเทลของพี่สาวว่าเป็นขยะในกองขยะต่อหน้าโรส!’                

ไม่มีใครคิดว่าเขาจะกล้าท้าทายอำนาจของโรสอีกครั้ง!

‘นี่…มันช่างน่าเหลือเชื่อ’

ขณะนี้ทุกคนตัวแข็งทื่อรวมไปถึง เฟยเชี่ยน, ชวี่เต๋าและผู้หญิงทั้งสามคน

…

 

พวกเขากลืนน้ำลายอย่างแรงพลางมองดูเย่เฟิงอย่างไม่เชื่อสายตา พวกเขาต่างคิดว่าเย่เฟิงบ้าไปแล้ว!

ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะกล้าพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าโรสได้อย่างไร

‘เราตายแน่!’

หลังของเฟยเชี่ยนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ ขณะที่ใบหน้าที่ยั่วยวนของโรสเปลี่ยนไปเป็นมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ เฟยเชี่ยนก็ค่อย ๆ เริ่มสิ้นหวัง

เขารู้ว่าเขาและเย่เฟิงจะต้องเจอกับผลลัพธ์ที่น่าสลดใจ!

อย่างน้อยที่สุด แขนขาของพวกเขาก็คงจะหัก ก่อนที่พวกเขาจะถูกโยนออกจากที่นี่

กลุ่มของ ชวี่เต๋านั้นแทบจะหัวเราะออกมาหลังจากเกิดอาการตกตะลึงไปชั่วครู่

“ไอ้โง่! แก่นี่มันโง่จริง ๆ ไอ้ตัวซวย! แกไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลกงโกรธเคือง แต่ยังทำให้โรสไม่พอใจอีกด้วย“

เมื่อ ชวี่เต๋าจินตนาการว่า เย่เฟิงจะถูกโยนออกจากที่นี่ด้วยสภาพแขนขาหัก ตัวเขาแทบจะหัวเราะดัง ๆ ออกมา

หยวนหลี่กำลังยิ้มอย่างพึงพอใจ

เธอเกลียดเย่เฟิงมาก ดังนั้นเธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้เห็นผลลัพธ์อันน่าเศร้าของเย่เฟิง

เซ็งเหวยเว่ยและเสวียชิง กำลังมองเย่เฟิงราวกับว่าเขาเป็นคนงี่เง่า โดยเฉพาะเซ็งเหวยเว่ยนั้นเธอรู้สึกโชคดี

ที่เธอไม่ได้สนิทสนมกับเย่เฟิง มิฉะนั้นเธอคงจะมีส่วนร่วมในกรณีนี้ด้วยอย่างแน่นอน

เธอนั้น พร้อมที่จะดูผลลัพธ์ที่น่าสลดของเย่เฟิง เช่นกัน

 

เพลงที่ดังอยู่ในบาร์หยุดเล่น ส่งผลทั่วทั้งบริเวณตกอยู่ในความเงียบสนิท!

ด้วยเสียงก้าวเท้า ของรองเท้าส้นสูง โรสค่อย ๆ เดินเข้าหาเย่เฟิงและเฟยเชี่ยนอย่างช้า ๆ

เมื่อได้เห็นโรสใกล้ ๆ คนอื่น ๆ ต่างรู้สึกเหงื่อออกทั่วทั้งตัว

พวกเขานั้นรู้ว่าโรสกำลังอารมณ์เสีย!

แต่ในขณะเดียวกันนั้น!

…

 

กลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำปรากฏตัวขึ้นในแต่ละมุมของบาร์ในเสี้ยววินาที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนมีความแข็งแกร่งอย่างน่ากลัว พวกเขาล้อมรอบตัวของเย่เฟิงในทันที

‘เขาตายแน่!’

ลูกค้าเกือบทั้งหมดต่างคิดว่าเย่เฟิงนั้นไม่มีทางรอดจากผลลัพธ์ที่น่าสลดนี้ได้!

อย่างไรก็ตามเย่เฟิงนั้นยังดูสงบและใจเย็นราวกับว่าเขานั้นไม่รู้ว่า เขากำลังเผชิญกับปัญหาที่ใหญ่หลวง

“หนุ่มน้อย เธอไม่กลัวเหรอ?”

เมื่อโรสมาหยุดอยู่หน้าเย่เฟิง เธอก็ถามเขาอย่างเคร่งเครียด ดวงตาของเธอประกายความดุร้ายอย่างไม่คิดปิดบัง

เมื่อมองดูท่าทางหยิ่งยโสของเธอ เธอนั้นเป็นเหมือนราชินีที่ก้มมองดูมด

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงก็ยิ้มอย่างร่าเริงมากขึ้นใน ก่อนที่เขาจะตอบว่า “กลัว? ไม่มีคำนั้นในพจนานุกรมของผม!”

ขณะที่เขาพูด เย่เฟิงเหวี่ยงแก้วในมื้อของเขาทิ้งไป ทำให้เกิดเสียงที่ดังและชัดเจน

ในขณะเดียวกันภาพลักษณ์ของเขาก็เปลี่ยนไป

จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “แต่คุณ ขอแสดงความยินดีกับคุณนะ ในที่สุดคุณก็ได้พบกับผม!”

‘ว่าไงนะ?’

‘ในที่สุดคุณก็ได้พบกับผม?’

คนอื่น ๆ ทั้งหมดรู้สึกงุนงงกับคำพูดของเย่เฟิง เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่าเย่เฟิงกำลังหมายถึงอะไร!

แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ดวงตาคู่งามของโรสก็เปล่งประกายในทันที เธอถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เธอ…รู้เหรอว่าฉันกำลังรออะไรอยู่?”

“แน่นอน!” เย่เฟิง พยักหน้าท่าทางที่ดูขี้เล่นของเขาเพิ่มมากขึ้น

“คุณกำลังรอฉัน คนที่เข้าใจคุณและเครื่องดื่มของคุณ!”

‘อะไรนะ?’

‘คุณกำลังรอฉัน?’

ทุกคนตกใจและมั่นใจว่าเย่เฟิงนั้นเสียสติไปแล้ว

‘ในฐานะเจ้านายหญิงที่โด่งดังที่สุดในตรอกซอยย่านนี้ ทำไมโรสถึงจะต้องรอเขา คนที่ดูถูกเหยียดหยามค็อกเทลของพี่สาวนั่น? นี่มันเป็นเรื่องไร้สาระ!’

ชวี่เต๋าและหญิงสาวทั้งสามต่างมองด้วยสายตาเหยียดหยามมากยิ่งขึ้น เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องนี้

ในสายตาของพวกเขา เย่เฟิงเป็นคนโง่และงี่เง่าอย่างแน่นอน ที่ไม่รู้ตัวว่าเขานั้นกำลังจะต้องตาย!

ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้น ทำให้ทุกคนต่างงุนงง!

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันได้พบเธอ! ในที่สุดฉันก็ได้พบเธอ!”

โรสยิ้มกว้างท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน ราวกับว่าเธอนั้นได้พบกับสิ่งของล้ำค่า

แม้ว่าเธอกำลังยิ้ม แต่ทุกคนก็เห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ!

“หนุ่มน้อย! เธอพูดถูก! ฉันรอเธออยู่! ฉันนั้นรอ…เธออยู่!”

‘อะไรนะ?’

คำตอบของเธอ ทำให้ทุกคนตกใจ

‘นั่นมัน…เป็นไปไม่ได้หรอก!‘

‘เห็นได้ชัดว่าค็อกเทลของพี่สาวนั้น ถูกวิพากษ์วิจารณ์แต่ทำไมโรสกลับดูมีความสุข?‘

ผู้ที่มาเที่ยวบ่อยครั้งที่นี่นั้น ชัดเจนว่าโรสไม่เคยมีความสุขมาก่อน

ในสายตาของพวกเขาโรสเป็นเพียงเทพธิดาที่ไม่เคยแยแสต่อสิ่งใด

แต่ตอนนี้เธอกำลังยิ้ม!

เธอยิ้มสดใสราวกับว่าเธอได้พบกับรักแรกและรักเดียวในชีวิตของเธอ!

‘เป็น…เป็นไปไม่ได้!’

อย่างไรก็ตามโรสไม่ได้สนใจเกี่ยวกับท่าทางที่ตกใจของผู้คนทั้งหมด เธอมองตรงไปที่ดวงตาของ เย่เฟิงแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “หนุ่มน้อย ฉันเป็นบาร์เทนเดอร์ชั้นนำมา 8 ปีแล้ว! ในช่วง 8 ปีที่ผ่านมา ค็อกเทลทุกแก้วที่ฉันทำนั้นเป็นที่ชื่นชอบของผู้คน แม้แต่ค็อกเทลของพี่สาว ที่เป็นขยะในกองขยะ!”! “

อึ๊ก!

คนอื่น ๆ เกือบจะกระอักเลือดออกหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ!

‘แม้แต่โรสเองก็ยอมรับว่าค็อกเทลของพี่สาวเป็นขยะในกองขยะ! ทำไมล่ะ?’

โรสอธิบายด้วยสายตาที่โดดเดี่ยวเล็กน้อย “ฉันรอคนที่จะเปิดเผยความจริงและฉันกำลังรอคนที่รู้จักในตัวตนของฉันจริง ๆ !”

โรสมองเย่เฟิงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรัก จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง

“ขอบคุณ! ฉันพบเธอในที่สุด!”

‘อ้อ เข้าใจแล้ว!’

หลังจากทราบเหตุผลทุกคนในบาร์ก็เงียบ

แล้วพวกเขาก็ตระหนักว่าค็อกเทลของพี่สาวนั้นเป็นแค่ขยะที่มีราคาสูงถึง 10,000 หยวนต่อแก้ว!

เธอทำเช่นนั้นเพียงเพื่อค้นหาคนที่เข้าใจเครื่องดื่มและเธอจริง ๆ !

แต่ที่น่าตลกก็คือ ทุกคนนับถือค็อกเทลของพี่สาวราวกับเป็นเครื่องดื่มศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาต่างปลาบปลื้มกับมันอย่างเต็มที่!

นี่พวกเขาช่างโง่เขลาแค่ไหน!

เมื่อพวกเขาคิดได้ดังนั้น ชวี่เต๋า เสวียชิง หยวนหลี่และเซ็งเหวยเว่ย รู้สึกว่าแก้มของพวกเขาแดงขึ้นราวกับว่าถูกบางคนตบอย่างรุนแรง พวกเขารู้สึกอับอายอย่างยิ่ง

ตอนที่พวกเขาดื่มของพี่สาวใหญ่พลางประจบต่าง ๆ แต่เพียงไม่กี่นาทีพวกเขาก็ถูกตบโดยเย่เฟิงและโรส นั้นทำให้พวกเขาอยากที่จะซ่อนตัวลงในหลุมเลยที่เดียว

เฟยเชี่ยนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจอย่างมาก

เขาโล่งใจ พลางถอนหายใจออกมา เขามองเย่เฟิงด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่คิดเลยว่าเย่เฟิงจะเข้าใจเครื่องดื่มและจิตใจของผู้คนได้ดีแบบนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เฟิง เฟยเชี่ยนก็อาจจะพูดถึงค็อกเทลของพี่สาว อย่างโง่เขลาเหมือน ชวี่เต๋าและสามสาวนั่น

ทันใดนั้นโรสก็จ้องมองที่เฟยเชี่ยนด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “เจ้าอ้วนน้อย เธอก็ไม่เลว! เธอนำคนที่เข้าใจฉันจริง ๆ มา ดังนั้นเธอสมควรได้รับรางวัล!”

อย่างที่เธอพูดโรสยกมือขึ้น จากนั้นพนักงานเสิร์ฟก็มอบการ์ดให้เขาใบหนึ่ง

“การ์ดใบนี้มีอยู่ 100,000 หยวน! หลังจากหักเงิน 20,000 หยวน เธอจะได้รับส่วนที่เหลือเป็นรางวัลของเธอ! นอกจากนี้เธอทั้งสองคนยังสามารถเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มของฉันได้ฟรีอีกด้วย!”

…

 

คำพูดของโรสทำให้คนอื่น ๆ ตกตะลึง