Translator’s Note  : เนื่องจากคุณยายของผมท่านเสียชีวิตนะครับ อาจจะไม่ได้ลงนิยายตอนต่อจากนี้ไปสักพัก แต่จะรีบกลับมาลงต่อให้เร็วที่สุดครับ

 

ด้วยเสียงฝีเท้าอันดัง เหล่าชายกำยำสวมใส่ชุดสีดำ 20-30 คนกำลังเดินเข้ามาในสนามกีฬา

พวกเขาทั้งหมดอยู่ในชุดกางเกงสีดำและเสื้อยืด

ด้วยหลังที่กว้าง กล้ามท้องแน่น กล้ามเนื้อมีเส้นเลือดโป่งนูน และใบหน้าที่ขึงขังพวกเขาแต่ละคนดูเหมือนกับเสือที่ดุร้าย

เมื่อเห็นทั้งกลุ่มเดินตรงมายังสนามกีฬานักเรียนชั้นปี 3 ห้อง 2 ทุกคนต่างก็ตกใจ

พวกเขารู้สึกถึงพลังฉีที่น่ากลัว ใบหน้าของเหล่านักเรียนก็เปลี่ยนไปเป็นหวาดหวั่น

‘หืมม? ภูผาเหล็ก ไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกเหรอ?’

ผู้นำของกลุ่มขมวดคิ้วในทันทีที่ พลางมองไปยังเหล่านักเรียนที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงนั้น

จากนั้นเขาก็ดูที่นาฬิกาของเขาอย่างใจจดจ่อโดยพูดว่า “ไอ้เด็กโง่นี่ ชอบจะรังแกแต่พวกนักเรียน! ฮึ! บุคคลสำคัญนั่นควรจะมาที่นี่หลังเลิกเรียน ถ้าเขาพลาดโอกาสนี้เขาจะต้องเสียใจอย่างมากเกี่ยวกับมัน!”

ตามที่ตกลงไว้ ชายคนนี้มาที่โรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซีเพื่อแนะนำโค้ชปีศาจ ให้เจอกับบุคคลสำคัญคนนั้น

แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะไม่พบโค้ชปีศาจเลยไม่ว่าจะที่ใดก็ตามในโรงเรียน

ตอนนั้นเองหนึ่งในชายชุดสีดำก็สังเกตเห็น โค้ชปีศาจนอนกองอยู่บนพื้น ใบหน้าแข็งกร้าวของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดในทันที “พี่ใหญ่ น้องชายภูผากำลังนอนอยู่ตรงนี้!”

‘หืมม?’

ผู้นำกลุ่มตกตะลึงในทันทีเมื่อเขามองไปยังทิศทางที่ชายคนนั้นชี้ไป

ตอนนี้เองดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที!

“ภูผาเหล็ก!”

ผู้นำกลุ่มตกใจมากขณะที่เขาพุ่งไปยังด้านหน้าของโค้ชปีศาจทันที

เมื่อเห็นน้องชายที่นอนเลือดท่วมอยู่บนพื้น กระดูกโดยรวมทั่วตัวหักยกเว้นกะโหลกศีรษะของเขา ดวงตาของผู้นำก็เกือบจะทะลุออกมาจากเบ้าตา!

“พวกมันหักหมดเลย! กระดูกทั่วตัวของนายหักหมด! ใคร…ใครกันที่โหดเหี้ยมขนาดนี้!”

ผู้นำนั้นคลั่งไปแล้ว!

เขาไม่คิดว่าจะมีคนกล้าทำร้ายน้องชายของเขาในลักษณะที่เลวร้ายเช่นนี้

ผู้นำกลุ่มทุบเบา ๆ ลงบนหลังของโค้ชปีศาจเล็กน้อย!

กระดูกหน้าอกที่ยุบของเขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม!

หลังจากที่ไออย่างรุนแรงในที่สุดโค้ชปีศาจก็กล่าวคำว่า “พี่… พี่ชาย! ฉันรอนายมาตั้งนานแล้ว… “

โค้ชปีศาจเกือบจะร้องไห้ออกมา

ในสายตาของเหล่านักเรียนปีศาจตนนี้กำลังคุยอยู่กับปีศาจอีกตนที่ดูโหดร้ายยิ่งกว่าเขา

“ภูผาเหล็กใครกันที่ทำแบบนี้กับนาย” ผู้นำกลุ่มถามด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมของเขา!

“มันเป็นนักเรียน! นักเรียนคนนั้น…ทรงพลังมาก!”

เสียงของโค้ชปีศาจนั้นอ่อนแอลงอย่างมาก

อย่างไรก็ตามเขายังคงซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ไม่ได้

หลังจากได้ยินคำเตือนของโค้ชปีศาจ ผู้นำกลุ่มก็ตกตะลึง ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีพลางอุทานด้วยความโกรธว่า “นักเรียน! มีนักเรียนคนไหนกล้ามารังแกน้องชายของฉัน! มันกำลังอยากตาย!”

หลังจากทิ้งคำพูดนั้นไว้ ผู้นำกลุ่มก็จับจ้องไปที่นักเรียนทุกคนในชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 และตะโกนว่า “ใครเป็นคนทำ มันจะต้องตาย!”

แรงกดดันที่น่ากลัวนั้นครอบคลุมนักเรียนทั้งหมดของชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 ในทันทีและทำให้พวกเขาทั้งหมดถึงกับตัวสั่นเทิ้ม

ขณะเดียวกันนักเรียนทุกคนก็รู้สึกว่าเลือดในกายพวกเขานั้นแข็งตัวราวกับว่าบรรยากาศตรงนั้นมันช่างเย็นยะเยือก

ในสายตาของพวกเขาชายคนนี้ เป็นเหมือนหมาป่าหิวโหยที่พร้อมจะฆ่าใครก็ตามที่กล้าเผชิญหน้ากับเขา!

จากนั้นนักเรียนทุกคนขยับถอยหลังไปหนึ่งก้าว ขณะที่ใบหน้าของพวกเขาซีดลงอย่างน่ากลัว

“เขา… เขาเป็นคนทำ คนที่กำลังหลับอยู่บนต้นไม้ต้นนั้น!”

เหยาหนาพูดในขณะที่เธอชี้ไปที่ต้นหลิวที่อยู่ข้าง ๆ สนามกีฬาอย่างหวาดกลัว!

หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ ทุกคนก็จับจ้องไปที่ต้นหลิว พวกเขาเห็นเด็กชายคนหนึ่งนอนหลับสนิทอยู่บนต้นไม้!

เด็กชายบนต้นไม้นั้นนอนหันหลังให้กับพวกเขา นั่นทำให้พวกเขานั้นมองไม่เห็นใบหน้าของเด็กชายคนนั้น!

“ดี! แกนี่มันแน่จริง ๆ!”

ชายคนนั้นเผยความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างรุนแรงด้วยเจตนาดุร้ายในสายตาของเขา ขณะที่เขาพึมพําว่า “แกกล้านอนหลับได้ยังไง หลังจากทำให้น้องชายของฉันนอนหมดสภาพแบบนี้? แกกำลังอยากตายสินะ!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็โบกมือออกคำสั่งกับผู้ติดตามในชุดดำเหล่านั้นว่า “ไปจับไอ้เด็กเหลือขอนั่นมา! ฉันต้องการให้มันตาย!”

“ครับท่าน!”

เหล่าผู้คนในชุดสีดำปล่อยพลังฉีที่รุนแรงออกมาพลางสะบัดฝ่ามือของพวกเขา ทันใดนั้นก็มีมีดสปาร์ตาปรากฎขึ้นในมือ หลังจากนั้นพวกเขาก็รีบพุ่งไปที่ต้นหลิว

เมื่อเห็นฉากนี้นักเรียนทุกคนต่างก็ตกใจกลัวอย่างมาก พวกเขาคิดว่าเย่เฟิงจะต้องตายแน่!

เมื่อเห็นอำนาจของชายคนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขานั้นต้องเป็นหัวหน้าของแก๊งในเมืองเจียงซี ถ้าเกิดทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เย่เฟิงจะต้องตายอย่างแน่นอน

นักเรียนแต่ละคนยืนนิ่งไว้อาลัยให้กับเย่เฟิงราวกับว่าพวกเขาเห็นผลลัพธ์ที่น่าสลดใจที่กำลังจะเกิดขึ้น

“ฉัน …ฉันรู้แล้ว!”

ตอนนั้นเองที่พวกเขาได้ยินน้ำเสียงที่มีความสุข เมื่อพวกเขาหันหลังกลับพวกเขาก็พบว่าเป็นเสียงของกงเหวิน

กงเหวินยังคงฝังอยู่ในกำแพงจ้องมองชายคนนั้นด้วยความปีติยินดี “โอ้..ฉันรู้แล้ว ไม่น่าแปลกใจที่โค้ชปีศาจไม่เกรงกลัวอะไรเลยในโรงเรียน เพราะว่าเขานั้นได้รับการปกป้องจากผู้มีอิทธิพลคนนี้!”

“พี่เหวิน พี่รู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”

หลังจากได้ยินคำพูดของกงเหวิน ผู้ติดตามคนหนึ่งถามเขาด้วยความอยากรู้

“แน่นอนฉันรู้!”

กงเหวินตอบด้วยความตื่นเต้นราวกับว่าเขาได้เห็นผลลัพธ์ที่น่าสลดใจของเย่เฟิง “เขาโด่งดังในกลุ่มกองกำลังที่ผิดกฎหมายในเมืองเจียงซี! ครั้งหนึ่งเขาเคยกวาดล้างทั้งเมืองโดยการใช้กำลังเข้าสู้! ไม่ว่าจะเป็นพวกแก๊งขวานซิ่ง แก๊งเซเว่นเซเบอร์ แก๊งหมาป่าตะกลามก็ด้วย ขณะที่อีก 4 กลุ่มกองกำลังถูกจัดการโดยเขาเพียงคนเดียว เขานั้นเคยกวาดล้างไปทั่วทั้งเขตทางตอนเหนือของเมืองเจียงซี และมีอิทธิพลอย่างมากไปทั่วทั้งเมือง มีเพียงอสรพิษหกดัชนีและสิงโตระห่ำที่อยู่ข้างกายของพี่ใหญ่กงหยุ่นเฟยที่จะสามารถเอาชนะเขาได้!”

กงเหวินอธิบาย ขณะใบหน้าของเขาแสดงอาการตื่นเต้นอย่างมาก “ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันไม่คิดเลยว่าโค้ชปีศาจ จะเป็นน้องชายของเขาคนนี้! ไอ้สารเลวนั่นตายแน่! เขาตายแน่ ๆ!”

หลังจากได้ยินคำพูดของกงเหวิน ผู้ติดตามทั้งสองคนของเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

และหลังจากได้ยินคำพูดของกงเหวิน เหล่านักเรียนคนอื่น ๆ ในชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 ก็เริ่มตัวสั่นเพราะความกลัว

‘คนที่โหดร้ายจนสามารถกวาดล้างไปทั่วเขตทางตอนเหนือของเมืองเจียงซีโดยลำพังเพียงคนเดียว!’

‘เย่เฟิงได้ตระตุกหนวดเสือของผู้มีพลังอำนาจและทรงอิทธิพลเช่นนี้!’

‘ผลลัพธ์ของเขานั้นคง…’

นักเรียนทุกคนจับจ้องไปที่ต้นหลิวขณะที่พวกเขาส่ายหัวและถอนหายใจออกมา บางคนไม่กล้าเงยหน้ามองดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

ชายคนนั้นประคองโค้ชปีศาจและเดินช้า ๆ ไปทางต้นหลิว

เมื่อรู้สึกถึงกระดูกที่หักของน้องชายของเขา ผู้นำกลุ่มก็เริ่มโกรธมากขึ้น

เมื่อเขามาถึงหน้าต้นหลิว เจตนาที่เดือดดาลของเขาเกือบจะปรากฏออกมาให้เห็น!

โค้ชปีศาจมองดูเย่เฟิงด้วยความกระหายเลือด โหดเหี้ยม และร้ายกาจ เขาตะโกนออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว “ไอ้เด็กเหลือขอ แกเก่งมากนักใช่ไหม? ลงมาจากตรงนั้น! พี่ชายของฉันอยู่ที่นี่เพื่อชีวิตที่ต่ำต้อยของแกแล้ว!”

โค้ชปีศาจนั้นเกลียดเย่เฟิงสุดขั้วหัวใจ!

เขาต้องการลอกหนังของเย่เฟิงออกมาและตัดมันออกเป็นชิ้น ๆ !

แม้แต่กงเหวินและผู้ติดตามทั้งสองของเขาก็เริ่มตะโกนว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า… ไอ้สารเลว แกกำลังจะตาย เร็วเข้า รีบลงมา มีคนต้องการแก้แค้นให้กับพวกเราแล้ว!

“ลงมาสิ ไอ้เวร ทำไมไม่ทำตัวอวดดีเหมือนเดิมล่ะ?”

ในอีกเสี้ยววินาที โค้ชปีศาจ กงเหวินและผู้ติดตามสองคนของเขา แม้แต่เหยาหนาก็มองเย่เฟิงด้วยท่าทางเหยียดหยามและพึงพอใจ !

พวกเขารู้ว่าเย่เฟิงนั้นต้องตายแน่แล้ว!

หลังจากได้ยินเสียงตะโกนที่กวนโทสะของพวกเขา เย่เฟิงขยับตัวเล็กน้อยในขณะที่เขาเกาหูของเขาและพลิกตัวกลับมาอย่างหมดความอดทน แล้วบ่นออกไปว่า “เงียบ ๆ หน่อยได้ไหม”

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เห็นหน้าของเย่เฟิง!

ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน!

เมื่อเห็นใบหน้าของเขา ผู้นำกลุ่มและกลุ่มชายที่ใส่ชุดสีดำก็ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ใบหน้าของพวกเขาซีดลงในทันที

‘นี่มัน…เขานั่นเอง!’

ผู้นำกลุ่มโยนโค้ชปีศาจลงบนพื้นทันที หลังจากนั้นเขาและผู้ชายคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงเข่าข้างหนึ่งขณะที่พวกเขาตะโกนว่า “พวกเราขอทำความเคารพต่อคุณ เจ้านาย!”