TMFH ตอนที่ 142 : เลือดต้องล้างด้วยเลือด!

 

“บา! โจว!”

 

เมื่อดูพี่น้องของเขาถูกฆ่าด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของเด็กหนุ่มที่ดูป่วย อาซานเดอะบอลด์ก็โกรธแค้นอย่างมาก

 

พี่น้องของเขากระอักเลือดออกมาทีละคน!

 

ชีวิตของพวกเขาแต่ละคนนั้นต่างเสียสละเพื่อตัวเขาและ เพื่อภารกิจที่ได้รับมอบหมายมา!

 

เหล่าชายชุดดําแลกชีวิตของตนเพื่อรักษาชีวิตของอาซาน

 

ดังนั้นอาซานจึงแทบจะคลั่ง!

 

“อาซานรีบวิ่งหนีไป ตามหาเจ้านายของเรา!”

 

ชายในชุดดําพยายามจับต้นขาของเฒ่าเขมือบใจด้วยแขนของเขา ขณะที่เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง

 

ฉัวะ!

 

หัวใจของเขาถูกแทงทะลุ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ไม่ขยับตัวอีกแล้ว

 

อย่างไรก็ตามร่างกายของเขายังคงไม่ปล่อยมือ

 

“บ้าชิบ!”

 

เด็กหนุ่มที่ดูป่วยแสดงสีหน้าออกมาอย่างน่ากลัวและโมโหเขาไม่คิดเลยว่าพวกมดแมลงจะไม่ย่อท้อถึงขนาดพยายามหยุดยั้งเขา แม้จะต้องแลกด้วยชีวิตแบบนี้ด้วยซ้ํา

 

“ถ้าจะเอาอย่างนี้ ฉันจะทําให้พวกแกทุกคนพอใจเอง!” 

 

หลังจากเด็กหนุ่มที่ดูป่วยพูดจบ เขาก็ตัวสั่นด้วยความโกรธและเกลียดชัง!

 

เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ!

 

เขาปลดปล่อยพลังฉีที่แข็งแกร่งออกมา

 

ชายในชุดดําทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา ถูกส่งลอยกระเด็นไปในอากาศ

 

ทุกคนกระอักเลือดออกมา ร่างกายของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ !

 

‘ตายแล้ว!’

 

‘ทุกคนตายหมดแล้ว!’

 

อาซานทิ้งตัวลงบนพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือด

 

ทั้ง 9 คนล้วนเป็นเพื่อนและพวกพ้องของเขาทั้งสิ้น

 

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เกิดในเวลาเดียวกัน แต่พวกเขาทุกคนนั้นต่างถูกฆ่าตายในเวลาเดียวกัน!

 

ทุกคนเสียชีวิตอย่างน่าเวทนาโดยเหลือไว้เพียงแต่อาซานเดอะบอลด์ ดังนั้นความรู้สึกของอาซานตอนนี้เขาโกรธจนแทบจะคลั่ง

 

เขาอยากเสี่ยงชีวิตเพื่อเข้าต่อสู้กับเด็กหนุ่มที่ดูป่วย แต่เมื่อเขาสัมผัสกับห่อพัสดุในอ้อมแขนของเขา เขาก็รู้ว่าเขามีเพียงภารกิจเดียวในใจเท่านั้น!

 

“พี่น้องทุกคน! รอฉันด้วยนะ! เมื่อฉันพบเจ้านายของเราฉันจะล้างแค้นให้พวกนายทุกคน!”

 

หลังจากเช็ดน้ําตาที่นองหน้าของเขาแล้ว อาซานเดอะบอลด์ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้

 

เนื่องจากความเกลียดชังที่ฉายชัดอยู่ในแววตาของเขา ความเร็วของเขาจึงมากกว่าที่เคยเป็นมา

 

“หึหึ… เจ้ามดแมลง ยังไงแกก็ต้องตายไม่ว่าจะวิ่งเร็วแค่ไหน!”

 

เด็กหนุ่มที่ดูป่วยพูดด้วยท่าทางที่น่ากลัว หลังจากเขาก้าวไปข้างหน้า เพียงแค่ก้าวเดียวเขาก็อยู่ห่างจากอาซานเดอะบอลด์แค่ 10 เมตรเท่านั้น

 

จากนั้นเขาก็ทะยานตัวไปข้างหน้า ด้วยการเขาถีบพื้นอย่างแรงและปรากฏตัวขึ้นด้านหลังอาซาน

 

แล้วเขาก็ยื่นมือออกไป!

 

ฉัวะ!

 

นิ้วอันแหลมคมของเขาสร้างรอยเลือดและบาดแผลไว้ที่แผ่นหลังของอาซาน!

 

หลังจากรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง อาซานก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ขณะที่เขาพยายามเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น

 

ในทางกลับกันเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็พยายามเร่งความเร็วของเขาเช่นกัน!

 

เขารีบตามอาซานเดอะบอลด์ไปทีละก้าวอย่างรวดเร็ว พลางฉีกกระชากผิวหนังและเนื้อของอาซานอย่างต่อเนื่อง!

 

ฉัวะ!

 

หลังของอาซานมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจนชุ่ม!

 

จากนั้นเนื้อบริเวณต้นขาของเขาก็ฉีกขาดอย่างแรง! 

 

แล้วกระดูกบริเวณไหล่ของเขาก็แตกหักออกจากกัน!

 

เด็กหนุ่มที่ดูป่วยนั้นกําลังทรมานอาซานอย่างโหดเหี้ยม

 

ในพริบตาร่างของอาซานเดอะบอลด์ก็ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด

 

เขาดูเหมือนสัตว์ประหลาดที่ร่างกายขาดวิ่น

 

อาซานล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง

 

เขาไม่สามารถวิ่งได้อีกต่อไปแล้ว เนื่องจากการสูญเสียเลือดจํานวนมาก เขานั้นแทบจะหมดสติ

 

“แก…แกเป็นใครกันแน่ ?”

 

อาซานเดอะบอลด์ถามออกไปด้วยความเกลียดชังลึก ๆ ที่แสดงออกอยู่ในดวงตาของเขา

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา เด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็ยิ้มมุมปาก และตอบว่า “หึหึ…ฉันก็เป็นแค่ผู้คร่าชีวิต! ในขณะที่เจ้านายของแกได้สังหารนายน้อยของเรา นายหญิงของเราจึงขอให้ฉันฆ่าพวกแกทุกคน!”

 

‘นายน้อย ?’

 

‘นายหญิง ?’

 

อาซานเดอะบอลด์เริ่มสับสน

 

จากนั้นเขาก็ตัวสั่นสะท้าน เมื่อนึกถึงความทรงจําที่เลือนลางของเขา

 

“แก…แกมาจากตระกูลเล้ง ที่อยู่ในเมืองเจียงนานงั้นเหรอ ?”

 

“หึหึ…แกเข้าใจถูกแล้ว! ใช่! กงหยุนเฟยเป็นนายน้อยของฉัน และเล้งฮันซวงคือนายหญิงของฉันเอง!”

 

เด็กหนุ่มที่ดูป่วยตอบด้วยสีหน้ากระหายเลือด

 

หลังจากได้ยินคําพูดของเขา อาซานเดอะบอลด์ก็ตัวสันอีกครั้ง

 

‘เล้งฮันซวงเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในเมืองเจียงนาน’

 

‘ในที่สุดเธอก็เริ่มแก้แค้นพวกเรา!’

 

ร่างกายของอาซานเดอะบอลด์ขนลุกไปทั้งตัว

 

จากนั้นเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็เอื้อมมือไปคว้าคอของอาซานก่อนจะยกเขาขึ้น “หึหึ… แกมันรู้มากเกินไปแล้ว! ได้เวลาไปลงนรกแล้ว!”

 

“แค่จําไว้ว่าแกถูกฆ่าโดยเฒ่าเขมือบใจเวลาตอบคําถามกับยมบาลในนรก!”

 

หลังจากพูดจบเด็กหนุ่มที่ดูป่วยก็เผยรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา ขณะที่เขาแทงนิ้วแหลมคมของเขาไปที่หัวใจของอาซานเดอะบอลด์!

 

อาซานเดอะบอลด์สิ้นหวังอย่างถึงที่สุด!

 

‘นี่ฉันกําลังจะตายงั้นเหรอ ?’

 

ชายหนุ่มในชุดดําปรากฏขึ้นในความคิดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

 

อาซานติดตามเด็กคนนั้นตั้งแต่เขาฆ่าอสรพิษหกดัชนีและกงหวู่!

 

เขาติดตามเด็กหนุ่มคนนั้นระหว่างที่เขาพิชิตกองกําลังผิดกฎหมายและตระกูลใหญ่ ๆ ทั่วเมืองเจียงซี!

 

เขาเป็นทั้งปีศาจและเทพเจ้าสําหรับเขา!

 

ทั้งหมาป่าคลั่งและทุกคนที่อยู่ภายใต้เขาล้วนแต่มองว่าเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นเทพเจ้า!

 

“เจ้านาย… อาซานเป็นคนไร้ประโยชน์! ผมไม่สามารถติดตามคุณเพื่อพิชิตโลกนี้ได้อีกต่อไปแล้ว!”

 

เมื่อน้ําตาอุ่น ๆ ไหลลงมาที่ใบหน้าของเขา อาซานก็หลับตาลงและรอความตาย!

 

ฉัวะ!

 

ด้วยเสียงเบา ๆ เลือดสีแดงฉานปกคลุมใบหน้าของอาซาน!

 

อาซานเดอะบอลด์ตกตะลึงในทันที เพราะเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอกของเขาแม้แต่น้อย

 

เมื่อเขาลืมตาขึ้น อาซานเดอะบอลด์ก็ตกใจอย่างมาก 

 

กรงเล็บแหลมคมของเฒ่าเขมือบใจอยู่ห่างจากหัวใจของเขาเพียงแค่ 3 ซม.!

 

ทว่าระยะห่างนั้นเหมือนช่องว่างที่ฝ่ามือนั้นไม่สามารถจะผ่านมาได้

 

นอกจากนี้ยังมีเลือดไหลออกมาจากฝามือของเฒ่าเขมือบใจอีกด้วย!

 

ทันใดนั้นภายใต้สายตาที่ยังคงตกตะลึงของอาซาน ฝ่ามือแห้งเที่ยวของเฒ่าเขมือบใจก็ร่วงลงไป!

 

‘เป็นไปไม่ได้!’

 

ตาของเฒ่าเขมือบใจแทบจะโผล่ออกมาจากเบ้า

 

จนกระทั่งถึงเวลานั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา โดยเริ่มจากข้อมือที่ฉีกขาด

 

“ใครกันวะ ?”

 

เฒ่าเขมือบใจทิ้งอาซานลงกับพื้น ขณะที่เขาหันกลับมาและมองไปที่ร่างด้านหลังเขา

 

เขานึกไม่ถึงว่าจะมีคนสามารถตัดกรงเล็บอันแหลมคมของเขาออกได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

 

จากนั้นเขาก็เห็นชายหนุ่มในชุดดํายืนอยู่ไม่ไกล

 

เด็กหนุ่มคนนั้นดูเหมือนเขามาจากนรกพร้อมกับดาบเก่าขึ้นสนิมในมือ!

 

คมดาบของเขานั้นยังคงมีหยดเลือดอาบอยู่

 

“เจ้านาย!”

 

เมื่อเห็นภาพของเด็กหนุ่ม อาซานก็ตื่นเต้นอย่างมากจนน้ําตาไหลออกมาอีกครั้ง

 

ก่อนหน้านี้เขาแน่ใจว่าเขาถึงคราวที่จะต้องตายแล้ว! 

 

เขาไม่คาดคิดว่าเย่เพิ่งจะมาถึงทันเวลาพอดี

 

ทันทีที่เย่เพิ่งมองเห็นอาซานในสภาพร่างกายฉีกขาดและ ซากศพของเหล่าชายชุดดําอยู่บนพื้น เขาก็ปล่อยพลังฉีที่รุนแรงและพูดว่า “เลือดต้องล้างด้วยเลือด! แกสมควรตาย!”

 

หลังจากได้ยินคําพูดไม่กี่คําของเขา เฒ่าเขมือบใจก็รู้สึกหนาวเหน็บไปในทันที

 

ดวงตาเฒ่าเขมือบใจเบิกกว้างพลางจ้องมองไปที่เย่เพิ่ง และถามว่า “เจ้านาย ? แกคือเย่เพิ่งงั้นเหรอ ?”

 

“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!”

 

เฒ่าเขมือบใจ แสดงสายตาราวกับไม่เชื่อในขณะที่เขากล่าวว่า “ด้วยพลังภายในของแก แกแค่ระดับพลังชั้นหนึ่งยอดเยี่ยม! แล้วแกฆ่าอสรพิษหกดัชนีหักแขนของเฒ่า ทารกและตัดมือฉันออกได้ยังไงกัน ?”

 

เฒ่าเขมือบใจตกใจอย่างมาก

 

เขาคิดเสมอว่าเย่เพิ่งต้องเป็นผู้มีพลังระดับ SS หรือไม่ก็ SSS

 

ทว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่เพิ่งจะเป็นเพียงผู้มีพลังระดับชั้นหนึ่งยอดเยี่ยมเท่านั้น!

 

“ทั้ง ๆ ที่ฉันอยู่ระดับ SSS แต่มือของฉันถูกมันสับด้วยความแรงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น! นี่มันเป็นไปไม่ได้

 

เย่เพิ่งไม่ตอบ เขาค่อย ๆ เดินไปที่เฒ่าเขมือบใจ

 

แต่ละก้าวที่เขาเดินไปข้างหน้าดวงตาของเขานั้นก็ดุร้ายมากยิ่งขึ้น

 

“แกชอบกินหัวใจใช่ไหม? ลองชิมของตัวเองดูไหมล่ะ ?”