Chapter 66 : อัจฉริยะโดยกำเนิด

หานเฟยใช้เวลาสี่วันในการเรียนรู้ที่จะจัดการกับพลังวิญญาณในร่างกายของเขา เขาคิดว่าเขาเพิ่งผ่านขั้นตอนแรกนี้

คราวนี้เขากำลังเรียนรู้วิธีควบคุมพลังวิญญาณที่ล่องลอยอยู่ในโลกภายนอกซึ่งมันยากกว่าเล็กน้อย นี่เป็นทักษะการรวบรวมวิญญาณสำหรับผู้เริ่มต้นและเขายังคงอ่านหนังสือหยกเพื่อเรียนรู้วิธีการ

มันถูกเขียนไว้ว่ามีพลังวิญญาณจำนวนมหาศาลระหว่างสวรรค์และโลกซึ่งพลังวิญญาณนั้นมองไม่เห็น แต่ล่องลอยอยู่รอบตัวเราตลอดเวลาและสิ่งที่ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณต้องทำคือการจับมันให้ได้และควบคุมมัน

ในตอนแรกหานเฟยรู้สึกว่านี่เหมือนกับการฝึกตกความว่างเปล่าโดยดึงพลังวิญญาณระหว่างสวรรค์และโลกเข้ามาในร่างกายของเขา แต่เขารู้สึกว่ามันไม่ใช่สิ่งเดียวกันหลังจากที่เขาลอง หน้าที่ของตกความว่างเปล่าคือการดูดซับพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างกายของตัวเองและบำรุงร่างกายเพื่อเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง แต่ความสามารถจดจ่อวิญญาณเป็นกรณีที่แตกต่างออกไป ผู้รวบรวมวิญญาณสามารถส่งพลังวิญญาณที่เขาจับไปยังร่างกายของผู้อื่นซึ่งมีลักษณะแตกต่างจากอย่างแรก

ขั้นตอนแรกในการจับพลังวิญญาณเหล่านี้คือการมองเห็นพวกมันซึ่งเป็นสิ่งแรกที่ผู้รวบรวมวิญญาณต้องเรียนรู้ ดังนั้นผู้รวบรวมวิญญาณทุกคนจึงต้องฝึกฝนเทคนิคเกี่ยวกับดวงตาซึ่งเรียกว่า นัยตาเวทย์

นัยตาเวทย์นั้นเป็นสากลสำหรับผู้เก็บเกี่ยววิญญาณดังนั้นจึงไม่มีใครแข็งแกร่งไปกว่าใครเพราะหน้าที่เดียวของมันคือการมองเห็นพลังวิญญาณ

ดังนั้นเมื่อหานเฟยกำลังอ่านเนื้อหาเกี่ยวกับนัยตาเวทย์ สัญญาณของการอัพเกรดเทคนิคจึงปรากฏขึ้นในระบบ

(ไม่สมบูรณ์)

: “ดวงตาแห่งวิสัยทัศน์ที่แท้จริง”

: คาถานัยตาเวทย์ที่ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณโบราณใช้ เมื่อเวลาผ่านไปมันก็ไม่สมบูรณ์และต้องใช้ 10,000 พลังวิญญาณเพื่อให้ได้เวอร์ชันที่สมบูรณ์

หานเฟยแทบร้องไห้เมื่อเห็นบันทึกนี้ นี่เป็นเพียงคาถาเล็กน้อยเพื่อดูพลังวิญญาณ แต่ต้องใช้ 10,000 พลังวิญญาณเพื่อให้ได้เวอร์ชันสมบูรณ์เลยหรอ แม้ว่าอาจจะเป็นราคาที่ต้องจ่ายครั้งเดียว แต่ก็แพงอยู่ดี ตอนนี้พลังวิญญาณทั้งหมดที่ฉันมีอยู่เพียง 8200 เอง…

ไม่นานหลังจากหานเฟยนั่งลงเขาก็รู้สึกกลัว

“คุณปู่ฉันจะหยุดงานสองวัน”

ชายชราจ้องมองเขา “อะไรกันล่ะนั่น เจ้าเพิ่งมาที่นี่เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วและตอนนี้เจ้ากำลังขอลาแล้วหรอ”

“พอดีฉันก็จำได้ว่าฉันมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องทำดังนั้นฉันต้องไป ฉันจะเอาเหล้าและบาร์บีคิวดีๆ มาให้คุณเมื่อฉันกลับมา”

เมื่อพูดจบหานเฟยก็ลุกออกไปออกทันที

สำหรับความหงุดหงิดของหานเฟยแม้ว่าเขาจะยังห่างไกลจากการเป็นปรมาจารย์ตกปลา แต่พลังวิญญาณของเขาก็ถูกใช้ไปเหมือนน้ำ! เขาแทบจะไม่พบจุดจบในตอนนี้! แม้แต่นัยตาเวทย์ก็ยังใช้พลังวิญญาณ 10,000 แล้วเขาจะต้องใช้อีกเท่าไหร่ในการเป็นปรมาจารย์ตกปลา

…

หลี่กังกำลังยุ่งอยู่กับการย่างเนื้อและแฟนของเขาก็เช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของเขาเป็นครั้งคราว ทั้งคู่ดูหวานขณะอยู่ด้วยกัน ตั้งแต่หลี่กังเลิกเป็นพยัคฆ์เขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงและเป็นคนในครอบครัวเดียวกับหานเฟย

หลี่กังเงยหน้าขึ้นและพบว่าหานเฟยกลับมาแล้ว

หลี่กังรู้สึกประหลาดใจ “ลูกพี่ถูกไล่ออกมาหรอ”

หานเฟยหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฉันจะถูกไล่ออกมาได้ยังไงกัน ฉันสามารถไปยังไร่ได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ฉันรู้สึกเบื่อที่นั่นนิดหน่อยดังนั้นฉันจะอยู่ที่แผงขายบาร์บีคิวเป็นเวลาสองวัน”

“แล้วลูกพี่จะไม่เบื่อการแปรรูปปลาที่แผงขายบาร์บีคิวหรอ”

“…ไม่ต้องสนใจหรอกน่า”

หานเฟยพูดไม่ออก ทำไมผู้ชายตัวโตคนนี้ถึงโง่ขนาดนี้เขาแค่ไม่สนใจไม่ได้หรือยังไงกัน

หานเฟยเคยคิดที่จะไปที่ทะเลเพื่อหาปลา แต่หลังจากคิดครั้งที่สองเขาก็คิดว่ามันลำบากเกินไป! มันเร็วกว่าที่จะได้รับพลังวิญญาณจากปลาที่แผงขายบาร์บีคิว แม้ว่าบาร์บีคิวจะไม่ได้รับความนิยมเท่าที่เคยเป็นมา แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาที่เขาจะได้รับพลังวิญญาณถึง 10,000 หรือมากกว่านั้นในสองวัน..

…

ไม่นานสองวันก็ผ่านไป เมื่อถูกทรมานด้วยกลิ่นคาวหานเฟยสาบานว่าเขาจะไม่กลับมาแปรรูปปลาอีกหากเขาพบวิธีที่ง่ายกว่าในการรับพลังวิญญาณ หวังเจ๋อและเหอหมิงถังมาซื้อบาร์บีคิวทุกคืน ทุกครั้งที่เห็นเขาพวกเขาจะถามคำถามและจู้จี้เขาว่า “หานเฟยการฝึกของคุณเป็นอย่างไรแล้ว หานเฟยหัวหน้าหมู่บ้านกำลังจัดงานให้บัณฑิต อย่าอู้ล่ะ…หานเฟยการย่างปลาที่นี่ทุกวันจะทำให้คุณไม่ได้อะไรเลย! หานเฟยคุณยอมแพ้กับตัวเองแล้วหรอ”

นั่นทำให้หานเฟยเบื่อที่จะเห็นเหอหมิงถังและหวังเจ๋อในตอนนี้ พวกเขาทำให้เขาอึดอัด ชายชราดีกว่าพวกเขามาก เขายุ่งอยู่กับการดื่มและกินบาร์บีคิวตลอดทั้งวันและไม่เคยรบกวนเขาเลย

ทันทีที่เขาสะสมพลังวิญญาณได้ 20,000 จุดหานเฟยได้อัพเกรดนัยตาเวทย์ของเขาทันที

(คุณภาพพิเศษ)

: “ดวงตาแห่งวิสัยทัศน์ที่แท้จริง”

: คาถานัยตาเวทย์สากลที่ใช้โดยผู้รวบรวมวิญญาณโบราณซึ่งสามารถค้นหาจุดวิญญาณที่ล่องลอยระหว่างสวรรค์และโลกได้อย่างง่ายดาย

เทคนิคนี้ใช้งานง่ายและเสียค่าใช้จ่ายน้อยมาก หานเฟยตามคำแนะนำในการใช้นัยตาเวทย์ เขาเพียงแค่ต้องปกปิดดวงตาของเขาด้วยพลังแห่งวิญญาณจากนั้นก็โฟกัส

ดังนั้นเมื่อหานเฟยใช้นัยตาเวทย์เป็นครั้งแรกเขาก็พบว่าโลกนี้เต็มไปด้วยจุดวิญญาณเล็ก ๆ ที่ลอยอยู่รอบ ๆ

…

…

ชายชรากำลังนอนหลับ

หานเฟยกล่าวว่า “คุณปู่ฉันเอาเหล้าและบาร์บีคิวมาให้คุณ ฉันขอวางบนโต๊ะได้ไหม”

ชายชราฮัม “ได้ซี่! “

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเริ่มดื่มและกินบาร์บีคิวอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่หานเฟยนั่งลงบนพื้นอย่างไม่เป็นทางการและเริ่มจับจุดวิญญาณ

ทันทีที่เขาเปิดนัยตาเวทย์พร้อมกับเสียงปิดปากชายชราก็พ่นเหล้าออกจากปากของเขา

หานเฟยมองกลับมาที่เขาพร้อมกับขมวดคิ้วราวกับจะตำหนิว่าชายชรารบกวนการฝึกฝนของเขา

ชายชราผวา! ให้ตายเถอะฉันเห็นอะไร ผ่านไปแค่สองวัน! ไอ้เด็กนี่บอกว่าเขามีเรื่องด่วนที่ต้องทำไม่ใช่เหรอ เขากลับมาพร้อมกับนัยตาเวทย์ได้อย่างไร

ชายชราเริ่มจำได้ว่าเขาต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการได้นัยตาเวทย์ ดูเหมือนจะเป็นเวลาครึ่งปี แต่ไอ้เด็กสารเลวคนนี้ใช้แค่สองวัน มันไม่ยุติธรรม มรดกทางจิตวิญญาณของเขาเป็นมรดกคุณภาพต่ำจริงหรอ เหลวไหลสิ้นดี

แต่เมื่อเขาเห็นว่าหานเฟยพยายามจับจุดจิตวิญญาณในอากาศด้วยมือของเขา เขาก็เกือบจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เด็กนี่เป็นอัจฉริยะหรืองี่เง่า? จับพลังวิญญาณด้วยมือ? เจ้าล้อเล่นฉันหรอ? แต่ชายชราเก็บความคิดไว้กับตัวเอง เนื่องจากเจ้าเรียนรู้ได้เร็วมากดังนั้นก็เรียนรู้ด้วยตัวเจ้าเองต่อไปแล้วกัน!

หลังจากลองสองสามครั้งหานเฟยก็รู้สึกว่ามันทำได้ไม่ดี พลังวิญญาณล่องลอยไปรอบ ๆ แม้ว่าเขาจะจับด้วยมือของเขาไว้ แต่พวกมันก็หายไปทันทีที่เขาเปิดออก มันเหมือนกับการพยายามจับอากาศด้วยมือและไม่ได้ผล

หานเฟยยังคงอ่านหนังสือหยกที่กล่าวว่าต้องมีการชี้นำพลังวิญญาณและเขาควรระดมพลังวิญญาณในร่างกายของเขาเพื่อนำทางพลังวิญญาณภายนอก

ดังนั้นหานเฟยจึงรวบรวมพลังวิญญาณบางส่วนในร่างกายของเขาที่ปลายนิ้วของเขาและพยายามดึงดูดพลังวิญญาณภายนอก แน่นอนว่ามันได้ผลในครั้งนี้ พลังวิญญาณบางจุดวิ่งไปที่ปลายนิ้วของหานเฟย แต่มีน้อยเกินไปและมีเพียงห้าหรือหกจุดเท่านั้น เขาพยายามหลายสิบครั้ง แต่ก็ไม่ก้าวหน้ามากนัก หานเฟยเริ่มไตร่ตรองตามที่ระบุไว้ในหนังสือหยก ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณจำเป็นต้องใช้พลังวิญญาณในการรวบรวมวิญญาณ แต่ตอนนี้เขารวบรวมพลังวิญญาณในร่างของเขาเพียงปลายนิ้วโดยไม่ต้องใช้มันเลย!

จากนั้นหานเฟยดึงดูดพลังวิญญาณบางส่วนมาที่ปลายนิ้วของเขาแล้วชูนิ้วขึ้นและคลุมนิ้วของเขาด้วยพลังวิญญาณ ในทันใดนั้นพลังวิญญาณก็รวมตัวกันจากทุกทิศทางซึ่งมีมากถึงห้าสิบหรือหกสิบจุด

หานเฟยอยู่ในช่วงทำสมาธิ ในฐานะคนที่มาจากโลกที่แตกต่างเขาคิดมากกว่าคนอื่น ๆ ลองคิดดูว่าถ้าฉันต้องการถ่ายทอดพลังวิญญาณให้กับผู้อื่นพลังวิญญาณห้าสิบหรือหกสิบจุดจะเพียงพอหรือไม่ อาจเพียงพอสำหรับนักตกปลา แต่แล้วคนที่อยู่เหนือระดับปรมาจารย์ประมงล่ะ เห็นได้ชัดว่าไม่เพียงพอ

แล้วกรณีนี้ควรทำอย่างไรล่ะ ความคิดแรกของหานเฟยคือการส่งออกพลังวิญญาณออกจากร่างกายของเขาให้มากขึ้น แต่แล้วเขาก็พบว่ามันจะใช้พลังวิญญาณมากเกินไปด้วยวิธีนี้

ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันควรทำอย่างไรดี?

หานเฟยจมอยู่กับความคิดที่ลึกซึ้งและไม่สามารถรับรู้โลกภายนอกได้อีกต่อไป

เขาไม่รู้ แต่ชายชรารู้สึกตะลึง ฉันไม่ได้บอกใบ้เขาเลย! แต่..เขาเรียนรู้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง

..

เป็นเวลาค่ำและเจียงซินก็เข้ามา เมื่อเห็นหานเฟยนั่งอยู่บนพื้นชี้นิ้วไปบนท้องฟ้าและปลายนิ้วของเขาส่องแสงดวงตาเธอก็เบิกกว้าง

เจียงซินพูดตะกุกตะกัก “ท่านปู่เขา…เรียนรู้แล้วหรอ”

ชายชราตอบว่า “ฉันจะรู้ได้ยังไง! เขายังคงสอนตัวเองอยู่และหมกมุ่นอยู่แล้ว”

เจียงซินหายใจเข้าลึก ๆ “เขาใช้เวลานานแค่ไหน”

ชายชราพูดอย่างไม่พอใจ “นับวันได้ล่ะ เขาใช้เวลามากที่สุดหกวันเองมั้ง”

เจียงซินอุทาน “ฉันคิดว่าเขาอาจเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณอัจฉริยะ!”

วินาทีถัดมาเธอเห็นจุดวิญญาณมากขึ้นที่ปลายนิ้วของหานเฟย ทั้งเธอและชายชรารู้ดีว่านี่ไม่ใช่พลังวิญญาณแบบเดียวกันในร่างกายของพวกเขา

หัวใจของหานเฟยเต้นรัวด้วยความสุข นั่นคือสิ่งที่เป็น แลกเปลี่ยนพลังวิญญาณในร่างกายของฉันกับพลังวิญญาณที่อยู่ในโลกภายนอก เมื่อกระบวนการนี้ดำเนินไปฉันสามารถส่งออกพลังวิญญาณได้มากขึ้นและในขณะเดียวกันก็ดึงดูดจากโลกภายนอกได้มากขึ้น จนถึงขณะนี้ปลายนิ้วของเขารวบรวมพลังวิญญาณอย่างน้อยสองร้อยจุด

หานเฟยคิดกับตัวเองว่าขั้นตอนต่อไปคืออะไร หากต้องการถ่ายโอนพลังวิญญาณเหล่านี้ไปยังร่างกายของผู้อื่น