Chapter 105: ฉันตายแน่

ด้วยแสงแฟลชระหว่างคิ้วของหานเฟยเจ้าดําและเจ้าขาวถูกปล่อยออกมา

เจ้าขาวว่ายน้ำไปยังน้ำพุแห่งจิตวิญญาณที่เหลืออยู่และกลืนกินมัน

ปลาดาวหกแฉกสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง สัตว์จิตวิญญาณของคุณกําลังจะพัฒนา

หานเฟยดีใจที่เห็นเจ้าขาวกลืนน้ำพุแห่งจิตวิญญาณที่เหลืออยู่ จากนั้นเขาก็หันไปสบตากับเจ้าดําที่บินไปที่ขาของปลาดาวหกแฉกและกําลังกัดพวกมันด้วยฟันของเขา

ปลาดาวหกแฉกถามว่าคุณบอกสัตว์วิญญาณของคุณให้หยุดกัดฉันได้ไหม เขายังเป็นทารกผิวของฉันแข็งเกินไปสําหรับเขา!

หานเฟยรู้สึกอาย เขาคิดกับตัวเองว่าตัวเองว่าให้เจ้าดําหยุด! ชีวิตเจ้านายของคุณอยู่ ในมือของปลาดาวตัวใหญ่ตัวนี้นะ! ถ้าอยากจะกัดเขาก็ทําหลังจากที่ฉันหนีไปก่อนสิ!

“เจ้าดํากลับมา!”

หานเฟยเรียกปลาทั้งสองตัวกลับมา เนื่องจากปลาดาวหกแฉกสามารถมองเห็นเจ้าดําได้ เขาต้องมีระดับสูงมาก เขาต้องระวังสัตว์ประหลาดทะเลลึกลับตัวนี้ ถ้ามันทําเจ้าดําตายนั่นจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สําหรับเขา!

ห้าวันต่อมาหานเฟยฝึกฝน 108 วิธีในการฝึกร่างกายเป็นเวลาเจ็ดหรือแปดครั้งอีกครั้งและในที่สุดก็เพิ่มเพดานพลังงานวิญญาณของเขาเป็น 799 จุดหานเฟยรู้ดีว่าเขาอาจไม่สามารถสร้างความก้าวหน้าได้อีกในเวลาอันสั้น แม้ว่าเขาจะฝืนก็ตาม แต่ปลาดาวหกแฉกก็จะไม่ให้พลังงานทางจิตวิญญาณแก่เขาอีกต่อไป

หานเฟยพร้อมที่สุดเท่าที่จะทําได้แล้ว โอเคเปิดประตู

ปลาดาวหกแฉกดีใจมาก ในที่สุดคุณก็จะเข้าประตูแล้วหรอ?

ไฟสีม่วงหกดวงกระจายออกไปเหมือนอวนจับปลา ประตูสีม่วงหกบานค่อยๆปรากฏขึ้น หานเฟยมองไม่เห็นภายในและไม่รู้ว่ามีอะไรรอเขาอยู่

คุณหกแฉกเป็นอย่างไรในประตูของคุณ? คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับพวกเขาได้มั้ย?

เป็นเพียงพื้นที่ว่างขนาดไม่ใหญ่มาก

ปลาดาวหกแฉกจะไม่บอกเขาอย่างแน่นอนและที่สําคัญกว่านั้นเขาเองก็ไม่รู้ หานเฟยใช้พลังงานฝ่ายวิญญาณไปเกือบ 300,000 จุดจากเขา

หานเฟยตรวจสอบ ประตูไหนที่อันตรายน้อยที่สุด? ให้ฉันเริ่มด้วยประตูที่มีความเสี่ยงต่ำที่สุด โอเคมั้ย มิฉะนั้นถ้าฉันตายข้างในใครจะช่วยคุณ? เชื่อฉัน! ฉันเป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่คุณเคยพบในการประมงธรรมดา! ถ้าฉันตายคุณอาจต้องรออีกร้อยปีสําหรับคนที่แข็งแกร่งเท่าฉัน

ปลาดาวหกแฉกดูเหมือนจะเชื่อมั่นเล็กน้อยเขาจึงพูดว่าประตูที่สองทางซ้ายมือของคุณ

หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ เขาพร้อมแล้ว เขาได้เปิดใช้งาน เบ็ดปีศาจคลั่ง,พิโรธและผสานสัตว์วิญญาณ ตอนนี้เขาแข็งแกร่งมาก ตอนนี้เขาสามารถต่อสู้กับปรมาจารย์ตกปลาขั้นสูงได้ ถ้าเขายังตายเขาก็คงได้ แต่โทษโชคชะตา

หานเฟยก้าวเข้ามาในขณะที่แสงและเงาเปลี่ยนไปพื้นที่ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น

หานเฟยรู้สึกว่าเลือดของเขาแข็งตัว นี่พื้นที่นี้มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับสนามฟุตบอลและพื้นที่เต็มไปด้วยกระดูกซึ่งมันน่ากลัวมาก!

หืม? ไม่ใช่กระดูกมนุษย์นี่? นี่คือ…กระดูกปลาดาบ? กระดูกปลาหัวเหล็ก?

ให้ตายสิ..อะไรกันเนี่ย…

จากนั้นกระดูกบนพื้นก็เริ่มขยับ… ในพริบตากระดูกปลาดาบหลายร้อยชิ้นก็ลอยขึ้นมาแต่ไกล

เชี่ย… เจ้าปลาดาวให้ฉันออกไป…

“เฮ้! คุณหกแฉก…”

“เฮ้… นี่คุณหกแฉก.”

ประตูถูกปิดด้านหลังหานเฟย แต่มีฟองออกมาเป็นครั้งคราวซึ่งทําให้เขาหายใจได้ ปลาดาวหกแฉกไม่ตอบสนองเลย หานเฟยรู้ว่าเขาถูกหลอก ฉันมันปัญญาอ่อน! ไปเชื่อปลาตัวนั้นได้ยัง

กระดูกปลาดาบและกระดูกปลาหัวเหล็กนับหมื่นลอยอยู่ในอากาศและดวงตาของกระดูกปลา เหล่านี้ก็เปล่งแสงสีฟ้าจาง ๆ

” หยึย! พวกมันเป็นปลาผีหรอ”

หานเฟยรีบปกปิดร่างกายของเขาด้วยพลังวิญญาณ แต่กระดูกปลาดาบได้พุ่งเข้าใส่เขาแล้ว

หกแฉกปล่อยฉันออกไป … เจ้า …. เจ้าจะชดเชยข้าด้วยพลังวิญญาณอย่างน้อยล้านแต้มดีกว่า!

โครม…

หานเฟยฟาดกระดูกปลาดาบด้วยเบ็ดซึ่งไม่ได้ทรงพลังอย่างที่คิด แต่ก็ไม่อ่อนแอ มันอาจจะเทียบเท่ากับปรมาจารย์ตกปลาขั้นแรก หากเขาไม่ได้กลายเป็นนักตกปลาระดับกลางเขาอาจไม่สามารถหลบการโจมตีของมันได้

โครม! โครม! โครม!

หานเฟยหวดเบ็ดจนเต็มวงสวิง ในขณะที่เขาฟาดและแทงร่างกายของเขาก็คอยทําท่าแปลกๆต่างๆเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้โครงกระดูกพุ่งโดนเขา

ในตอนแรกเขาสามารถจัดการได้หลายสิบตัว แต่เมื่อฝูงปลากระดูกหนาแน่นโถมเข้ามาหานเฟยแทบจะไม่สามารถต้านทานพวกมันได้

โครม โครม..

“ฉันตายแน่! ฉันตายแน่! ฉันตายแน่!”

โครม… โครม. โครม.

“ให้ตายสิ”

หานเฟยไม่รู้ว่าเขาโดนกระดูกปลาดาบแทงหรือกระแทกเข้ามาที่เขากี่ครั้ง สิ่งที่เขารู้ก็คือเขาถูกส่งไปในอากาศ

“เบ็ดปีศาจคลั่ง”

แซ่บ! แซ่บ! แซ่บ!

ขณะที่ถูกแทงหานเฟยหวดกระดูกปลาด้วยก้านไผ่สีม่วงของเขาและภายในเวลาไม่นานกระดูกปลาหลายร้อยตัวก็ถูกทุบ หานเฟยได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน แม้ว่าปลาดาบเหล่านี้จะไม่สามารถเจาะร่างกายของเขาได้ แต่ก็ทําให้กล้ามเนื้อของเขาเจ็บและปวด กระดูกปลาหัวเหล็กอันตรายที่สุด เมื่อพวกเขาชนเขาเขารู้สึกว่าภายในของเขาทรมาณมาก

แต่หานเฟยไม่สามารถหยุดได้ ถ้าเขาไม่กําจัดพวกมันโดยเร็วที่สุดจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาหมดพลังทางวิญญาณ?

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงหานเฟยก็มีใบหน้าที่บวมและเป็นสีดําและสีน้ำเงินทั้งหมด แม้แต่มือของเขาก็สั่น แต่เขาจะทําอะไรได้? เขาสามารถหยิบขวดน้ํายาขัดตัวปลาเหล็กออกมาได้เพียงขวดเดียวแล้วกลืนลงไป

“ให้ตายสิ”

สามชั่วโมงต่อมา

หานเฟยปวดร้าวไปทั่ว ผิวหนังของเขาแสบร้อนและเจ็บปวดทุกตารางนิ้วร่างกายของเขาชาไปด้วยความเจ็บปวด

โชคดีที่แม้ว่าหานเฟยจะรู้สึกว่ากระดูกของเขากําลังจะขาดออกจากกัน แต่ปลาเหล่านี้ก็ไม่สามารถเจาะร่างกายของเขาได้ในทางกลับกันร่างกายที่ทําลายไม่ได้ของเขากําลังก้าวหน้าไปด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ ไม่เพียงแต่ผิวหนังของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกล้ามเนื้อกระดูกและอวัยวะ ภายในทั้งห้าของเขาล้วนได้รับผลกระทบที่น่าทึ่ง

หานเฟยเชื่อว่าถ้าเป็นคนอื่นเช่นหลี่จื้อเขาจะถูกฆ่าตายในเวลาไม่ถึงห้านาที แต่เขาใช้เวลาเวลาสามชั่วโมงเต็ม

หานเฟยพยายามดิ้นรนเพื่อระงับความทุกข์ทรมาน เขาต้องการหลอมรวมกับเจ้าดําและและเจ้าขาว แต่สัตว์วิญญาณของเขาไม่ใช่เต่าตัวใหญ่ แต่เป็นปลาตัวเล็กสองตัว แม้ว่าพลังการต่อสู้ และความคล่องตัวของพวกเขาจะดี แต่ก็ไม่มีข้อได้เปรียบในการป้องกัน

แต่มีกระดูกปลาหลายพันชิ้นอยู่บนพื้นและหานเฟยรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ตราบใดที่ฉันยังไม่ตายฉันจะไม่แพ้!

หนึ่งวันต่อมา

หานเฟยเกือบจะชินกับผลกระทบของกระดูกปลาเหล่านี้ จุดประสงค์เดียวของเขาคือเอาชีวิตของปลากระดูกไปทุกครั้งที่มันโจมตี

สองวันต่อมา.

ปลากระดูกในห้วงอวกาศนี้ลดลงมากกว่าครึ่ง

สามวันต่อมา

มีเพียงปลากระดูกประปรายวิ่งมาที่หานเฟย เขาไม่ได้หลบ แต่สับเป็นชิ้น ๆ

ในขณะที่เขาทุบกระดูกชิ้นสุดท้ายทันใดนั้นเขาก็ถูกขับออกมาจากช่องว่างนี้

ปลาดาวหกแฉกรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นเขา คุณรอด! คุณรอด! คุณต้องเป็นสาวกของคนๆนั้น ต้องใช่แน่ๆ!

ในความเป็นจริงในวันแรกที่เขาเข้าไปในอวกาศเขาเดาว่าการดํารงอยู่ของกระดูกปลาเหล่านี้ดูเหมือนตั้งใจจะช่วยให้เขาฝึกฝนร่างกายที่ไม่สามารถทําลายได้โดยเฉพาะ พวกเขาไม่สามารถทําลายการป้องกันของเขาได้ แต่สามารถกระตุ้นความก้าวหน้ารอบด้านและการปรับปรุงร่างกายของเขา เขาไม่เชื่อว่าสิ่งนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหรินเทียนเฟย

หานเฟยนอนอยู่บนพื้นมองไปที่ปลาดาวหกแฉก ให้อากาศฉันหายใจหน่อย ฉันต้องการที่จะพักซักจีบ มิฉะนั้นฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าฉันจะยังยืนอยู่ได้หลังจากเข้าประตูที่สอง

ปลาดาวหกแฉกพูดทันทีว่าตกลงไม่ต้องรีบร้อน ใช้เวลาของคุณพักผ่อนให้เต็มที่

หานเฟยนอนทั้งวันทั้งคืนและในความฝันเขารู้สึกว่ากล้ามเนื้อเต้นแรงราวกับโดนอะไรบางอย่าง ร่างของเขากระตุกเป็นครั้งคราว

เมื่อหานเฟยลืมตาขึ้นอีกครั้งเขาจับฟองอากาศและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะพูดว่าส่งฉันไปที่สมบัติของคุณก่อน ฉันต้องดูว่ามีอะไรที่เหมาะสมสําหรับฉันเพื่อที่ฉันจะได้มีแรงบันดาลใจมากขึ้นในการเข้าสู่ประตูที่สอง

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย