“ชื่อ: ฟางหยวน

พลังกาย: 11.0

พลังลมปราณ: 10.5

พลังเวทย์: 9.0

สายวิชา: จ้าวแห่งฝัน (ผู้แฝงฝัน)

การฝึกตน: [ผู้สร้างฝัน (รวมพลังธาตุขั้นสูง)], อู่จง

วิทยายุทธ์: [กรงเล็บอินทรีเหล็ก (ระดับ 13) (???)], คาถาสะกด, ก้าวมายา

ทักษะ: [การรักษา (ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 4)]”

“ผู้สร้างฝัน— ไม่เพียงแต่เจ้าสามารถเข้าสู่โลกแห่งความฝันใด ๆ ได้ เจ้ายังเป็นผู้สร้างมายาภาพ เจ้าเป็นใหญ่อย่างแท้จริงเมื่อเจ้าอยู่ในโลกแห่งความฝันของผู้อื่น!”

…

“เมื่อข้าถึงระดับผู้สร้างฝัน ก็เท่ากับข้าถึงระดับรวบรวมพลังธาตุขั้นสูงไปด้วย…”

ขณะมองที่หน้าต่างสถานของตนเอง ฟางหยวนก็ยกมือแตะคาง

เขาพบว่าสถานะที่เขียนเอาไว้นั้นขึ้นกับความรู้และการตีความของเขา

ตัวอย่างเช่น หลังจากฟางหยวนรู้ความแตกต่างระหว่างขอบเขตรวบรวมพลังธาตุและขอบเขตแยกธาตุ ค่าสถานะของการฝึกตนของเขาก็มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

“ข้าเกรงว่านักรบศักดิ์สิทธิ์ธรรมดาต้องฝึกอย่างน้อยสิบปีถึงจะมาถึงระดับรวบรวมพลังธาตุขั้นสูงได้? ข้าเพียงใช้เวลาไม่กี่เดือนก็มาถึงระดับนี้…”

ฟางหยวนพบว่าเขาเหมาะสมกับการเป็นจ้าวแห่งฝันมาก และความเร็วในการเพิ่มระดับของเขาก็เร็วมากเช่นกัน

และเขายังใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนเทียบเท่ากับผู้อื่นที่ใช้เวลาฝึกเป็นสิบหรือเป็นร้อยปี

ที่ด้านในศูนย์รวมจิตของเขา พลังธาตุฝันนั้นไหลเวียนอยู่ราวกับน้ำและยังบริสุทธิ์มาก ถ้าเขามีความก้าวหน้ากว่านี้อีกนิด เขาย่อมเป็นเหมือนหลิวเอี๋ยนและสามารถไปถึงระดับต่ำสุดของการทะลวงผ่านสู่ขอบเขตแยกธาตุ

“แล้วก็… เมื่อได้เป็นจ้าวแห่งฝัน ก็จะไม่ได้เข้าสู่ขอบเขตแยกธาตุโดยตรง จำต้องได้ฝึกฝนระดับสวรรค์มายาถึงจะเปลี่ยนมายาภาพให้เป็นความจริงได้!”

“แต่ว่า ถ้าต้องการเปลี่ยนโลกแห่งความฝันให้เป็นความจริง จำต้องรู้ว่ากฏแห่งการตีความและพลังงานที่ต้องใช้นั้นน่ากลัว? ดังนั้น เมื่อฝึกฝนเป็นจ้าวแห่งฝัน จึงต้องเลือกวิถี พูดให้ง่าย ๆ ก็คือ จะไม่ได้เริ่มจากการสร้างทั้งโลกแห่งความฝัน สามารถเริ่มจากมีดธรรมดาสักเล่ม ยาวิเศษหรือคาถาสะกดในโลกแห่งความฝัน และอาจจะเริ่มจากหินธรรมดาสักก้อนก็ได้… ผู้ใดทำได้ก็นับว่าอยู่ขั้นสวรรค์สูงสุดแล้ว!”

“กระบวนการสร้างโลกเช่นนั้นต้องเริ่มจากของชิ้นเล็ก ๆ ไปถึงชิ้นใหญ่ ต้องใช้เวลานานมาก… จ้าวแห่งฝันบางคนจึงติดอยู่ที่ระดับนี้ตลอดชีวิตของพวกเขา…”

โลก ต่อให้เป็นโลกที่เล็กที่สุดของจักรวาลก็ยังเต็มไปด้วยกฎมากมายหรือมิใช่?

แม้ว่าคนผู้หนึ่งจะใช้เวลาทั้งชีวิตในการสร้างโลกเช่นนั้น ก็มีคนเพียงไม่มากที่จะกลายเป็นจ้าวแห่งฝันที่แท้จริงที่สามารถสร้างโลกได้ได้ พวกเขาส่วนมากล้วนแต่ติดอยู่ที่ระดับสวรรค์มายา

“แล้วยัง… ภายในระดับนี้ มีวิถีทางมากมายให้จ้าวแห่งฝันเดินไปและดังนั้นจึงมีความชำนาญเฉพาะที่แตกต่างกันไป!”

ฟางหยวนนึกถึงเนื้อหาที่เขาได้รับสืบทอดมาจากอาจารย์เวิ่นซิน และดวงตาก็เริ่มมีประกายวิบวับ “ตัวอย่างเช่น พื้นฐานที่สุดก็คือการศึกษาโลกแห่งความฝัน หรือหากใช้ร่วมกับเคล็ดวิชาของผู้สร้างฝัน มันก็ช่วยให้ผู้สะกดฝันสร้างคาถาสะกด แล้วยังมีหลักการทางทหารที่ช่วยผู้ป้องฝัน หรือบางทีอาจจะมีบทบาทในการช่วยเหลือจ้าวแห่งการเล่นแร่แปรธาตุ หรือจ้าวแห่งกลไกที่ทำการศึกษาฟ้าและดิน ที่น่าเบื่อหน่ายที่สุดคือจ้าวแห่งสัตว์วิญญาณที่สามารถสร้างสัตว์มีชีวิตขึ้นมา และที่ลึกลับที่สุดคือผู้ทำนายฝัน ที่สามารถบอกอนาคตและโชคของผู้อื่นได้…”

โดยพื้นฐานแล้ว เส้นทางการกเป็นจ้าวแห่งฝันนั้นครอบคลุมนักรบศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิด

จ้าวแห่งฝันผู้หนึ่งสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่นักรบศักดิ์สิทธิ์เป็นได้ และยังเป็นสิ่งที่นักรบศักดิ์สิทธิ์เป็นไม่ได้ได้ด้วย ไม่ยากที่จ้าวแห่งฝันจะทำได้ ถ้าไม่อย่างนั้นจะเรียกสายวิชาของพวกเขาว่าเป็นผู้มีอิทธิพลเหนือทุกสิ่งหรือ?

“ความแตกต่างระหว่างจ้าวแห่งฝันและจ้าวแห่งการเล่นแร่แปรธาตุและจ้าวแห่งกลไกก็คือสำหรับจ้าวแห่งฝันนั้น วัตถุดิบพวกเขาสามารถสร้างขึ้นได้เองจากโลกแห่งความฝัน และดังนั้นต้นทุนจึงน้อยนิดมาก ความสามารถของพวกเขาสามารถฝึกฝนได้ในโลกแห่งความฝัน และนี่คือหนึ่งในข้อได้เปรียบ ดังนั้น จุดหลักก็คือเจ้าแห่งความฝันนั้นสามารถตีความกฏของฟ้าและดินได้ระหว่างการต่อสู้และฝึกเป็นเจ้าแห่งกลไก! พวกเขายังพัฒนาโลกแห่งความฝันที่พวกเขาใช้งานไปอย่างต่อเนื่อง!”

“จ้าวแห่งฝันทุกคนหวังเพียงสิ่งเดียว ก็คือสร้างโลกที่วิเศษและยิ่งใหญ่!”

ฟางหยวนตาเป็นประกายและถอนหายใจขณะส่ายหน้า “โชคร้าย… ข้ายังอยู่ห่างจากระดับนั้นอีกมากทีเดียว!”

ผู้สะกดฝันที่อยู่ในระดับพื้นฐานสามารถสร้างคาถาสะกดได้จากโลกแห่งความฝันและไม่ต่างไปจากนักรบศักดิ์สิทธิ์เลย! นี่หมายถึงอะไร? มันหมายถึงว่า ด้วยจินตนาการของคนผู้หนึ่ง ก็สามารถกลายเป็นไร้พ่ายได้โดยการหลอมรวมภาพมายากับความจริงเข้าด้วยกัน

อย่างไรก็ตาม ถ้าคนผู้หนึ่งต้องการไปถึงระดับนั้น ต้องทะลวงด่านขึ้นสู่ระดับสวรรค์มายาเสียก่อน และนั่นก็เท่ากับระดับแยกธาตุของนักรบศักดิ์สิทธิ์!

นอกจากนี้ มันยังยากกว่าที่จ้าวแห่งฝันจะทะลวงด่านเทียบกับนักรบศักดิ์สิทธิ์

ถ้าคนผู้หนึ่งต้องการเปลี่ยนสิ่งของบางอย่างจากในโลกแห่งความฝันมาสู่โลกแห่งความจริง แม้ว่าจะเป็นแค่ก้อนหินเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ สักก้อนหรือทรายสักเม็ด มันก็เป็นตัวแทนของพลังอันเหนือธรรมชาติ! จิตใจมีผลต่อสิ่งที่เกิดขึ้น และสติสัมปชัญญะก็มีผลต่อความเป็นจริง!

“อย่างไรก็ตาม ในเมื่อนี่มันยากมาก ผลที่ได้รับจากการฝ่าด่านสู่ระดับสวรรค์มายาย่อมมหาศาล อาจจะขึ้นไปอยู่ในระดับสุดยอดผู้ฝึกตนต่อให้เป็นในอาณาจักรต้าเฉียนก็ตาม…”

ฟางหยวนถอนหายใจและโบกมือขึ้นไปบนฟ้า

“แกว๊ก! แกว๊ก!”

ราชานกหงเอี่ยนป๋ายร่อนลงมาและถูไถกับฝ่ามือฟางหยวน

ตั้งแต่เขากล่อมเจ้านกตัวนี้ได้ผ่านการสร้างฝัน เจ้านกก็เปลี่ยนเป็นสนิทสนมกับฟางหยวน

ฟางหยวนยังทำให้เจ้านกลืมความแค้นก่อนหน้าที่มีมา

เป็นความได้เปรียบของจ้าวแห่งฝันในการปรับเปลี่ยนความทรงจำและสร้างภาพมายาขึ้นมา

“กินอีกหน่อยสิ!”

ฟางหยวนนำข้าวหยกเพลิงและใบชาชำระจิตจำนวนมากออกมาให้เจ้านกกิน

ฮวาหูเตียวและอินทรีดำหางเหล็กรู้สึกริษยาเล็ก ๆ กับการดูแลที่ราชานกหงเอี่ยนป๋ายได้รับ

“แกว๊ก! แกว๊ก!”

แม้ว่าก่อนหน้าเจ้าราชานกหงเอี่ยนป๋ายจะไม่ได้กินข้าววิญญาณและชาวิญญาณทุกวัน มันก็ยังคงชอบใจและกินอาหารวิเศษลงไปอย่างรวดเร็ว บางครั้งมันก็ใช้จะงอยปากถู ๆ ฟางหยวนและนี่ก็ทำให้ทั้งคู่สนิทสนมกันมากขึ้น

‘ราชานกหงเอี่ยนป๋ายนี้พิเศษและความสามารถของมันยังสูงกว่าอินทรีดำหางเหล็กแม้ว่าจะไม่ได้มีอาหารวิเศษช่วยมาตั้งแต่แรก ถ้าตอนนี้มันได้กินอาหารเช่นนี้อย่างสม่ำเสมอ ก็มีความเป็นไปได้ที่มันจะขึ้นไปถึงระดับสูงกว่านี้!’

นี่เป็นเหตุผลให้ฟางหยวนปฏิบัติกับเจ้านกเป็นอย่างดี

อย่างไรแล้ว สำหรับนักรบศักดิ์สิทธิ์ระดับรวมพลังธาตุ อินทรีดำหางเหล็กก็เพียงใช้ในการเดินทางได้เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้ แต่นกตัวอื่นที่มีพลังธาตุเล่า?

ฟางหยวนนั้นมีความคาดหวังกับราชานกหงเอี่ยนป๋ายที่มีโอกาสทะลวงด่านได้

“กิกี๊!”

“แกว๊ก! แกว๊ก!”

ภาพนี้กระตุ้นทั้งอินทรีดำหางเหล็กและฮวาหูเตียว พวกมันทั้งคู่พุ่งเข้าไปหาฟางหยวนอวดเหยื่อที่ล่าได้เพื่อบอกความสามารถของตนในการล่าเหยื่อ

“ฮ่าฮ่า… เจ้าทั้งสองนี่นะ!”

ฟางหยวนหัวเราะและพูด “ในเมื่อเจ้านกนี่ฟื้นตัวเต็มที่แล้ว มันก็จะรับหน้าที่ดูแลนกหงเอี่ยนป๋ายที่เหลือ พวกเจ้าไม่ต้องไปล่าเหยื่อมาป้อนลูกนกพวกนั้นทุกวันแล้ว…”

แม้ว่าด้วยการโจมตีครั้งก่อนของฟางหยวน ฝูงนกหงเอี่ยนป๋ายลดลงอย่างมาก แต่ในเมื่อราชานกหงเอี่ยนป๋ายยังอยู่ที่นี่ และยังมีลูกนกและไข่อีกจำนวนหนึ่ง รวมทั้งของวิเศษหลายชิ้นของฟางหยวน ฝูงนกย่อมเพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว

“ส่วนพวกเจ้าทั้งสอง… พวกเจ้าทั้งสองตามข้าไปที่คฤหาสน์เจ้าเมือง!”

สำหรับการต่อสู้ระหว่างสัตว์วิญญาณ ฟางหยวนค่อนข้างประหลาดใจกับมัน และแน่นอน เขาไม่ได้ลืมพวกมันทั้งสองตัวแม้ว่าเขาจะได้สัตว์เลี้ยงใหม่มาซึ่งก็คือเจ้านกตัวนี้

“แกว๊ก! แกว๊ก!”

อินทรีดำหางเหล็กหมอบลง มันกางปีกเป็นสัญญาณให้ฟางหยวนรีบขึ้นไป จากนั้นมันก็จ้องไปทางราชานกหงเอี่ยนป๋าย

‘เจ้าดำยักษ์นี่… ความภูมิใจในฐานะอินทรีของเจ้ามันหายไปไหนกัน?’

ฟางหยวนพูดไม่ออกและเมื่อมองสายตาไม่ยินยอมของราชานกหงเอี่ยนป๋าย เขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

…

“อาจารย์!”

ที่คฤหาสน์เจ้าเมือง ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น อย่างเดียวที่ยังต้องทำก็คือสอนหลานรั่วและเฉินจื่ออิง

“อืม จื่ออิ่ง กรงเล็บอินทรีของเจ้ายามนี้ไม่เลวเลย!”

ฟางหยวนประหลาดใจที่เพียงแค่ระยะเวลาสั้น ๆ เฉินจื่ออิงกลับสามารถทะลวงผ่านระดับที่ 4 และยังสามารถรวมรวบกำลังภายในจากกรงเล็บอินทรีได้

แม้ว่าเฉินจื่ออิงจะมีประสบการณ์กับวิทยายุทธ์อื่นมาก่อนและไม่ได้เริ่มจากระดับเริ่มต้น ฟางหยวนก็ไม่คาดว่าเขาจะฝึกกรงเล็บอินทรีได้ถึงระดับนี้

“ข้าสามารถมาถึงระดับนี้ได้เพราะการชี้แนะของท่านและความช่วยเหลือจากข้าววิญญาณ!”

เฉินจื่ออิงคารวะอย่างจริงใจ

อย่างไร แม้ว่าเขาจะเป็นบุตรชายของตระกูลเฉิน เขาก็ไม่ได้กินข้าวหยกแดงได้ทุกมื้อทุกวัน

อันที่จริงแล้ว เป็นเพราะฟางหยวนพบข้าวชนิดอื่นที่ดีกว่าข้าวหยกแดงดังนั้นจึงยอมมอบข้าวหยกแดงออกมาให้คนของตนเองและลูกศิษย์

ถ้าเฉินจื่ออิงรู้ว่าสิ่งที่เขายินดีนั้นเป็นสิ่งที่ฟางหยวนปล่อยมือแล้ว เขาคงจะอึ้งไป

“อาจารย์…”

พอพวกเขาได้คุ้นเคยกันมาระยะหนึ่งแล้ว หลานรั่วก็ไม่เขินอายเมื่ออยู่ต่อหน้าฟางหยวนแล้ว “ข้าค่อยเข้าใจภาษาที่ใช้ในคาถาและเคล็ดวิชาการแปรธาตุ อย่างเช่น เพลิงสามหยางและเพลิงสามหยิน รวมทั้ง น้ำตะกอนหยก และยัง…”

“พวกนี้.. เจ้าต้องรอก่อน ข้ามีเรื่องอย่างอื่นให้จัดการก่อนวันนี้ ข้าจะตอบทุกคำถามของเจ้าพรุ่งนี้!”

ฟางหยวนรู้สึกละอายนิด ๆ แต่ว่าไม่แสดงออกมาบนสีหน้า เขาโบกมือให้ศิษย์ทั้งสองออกไปก่อนจากนั้นเขาก็เข้าไปในคุก

ในคุก มีห้องขังหนึ่งที่ค่อนข้างสะอาดและเขาก็เห็นหลิงอิ๋นอยู่ข้างใน

“เป็นอย่างไรบ้าง คุณหนูหลิงอิ๋น?”

ฟางหยวนทักทายนางและยิ้มให้

หลิงอิ๋นนั้นนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น นางลืมตาขึ้นนิด ๆ เหลือบมองฟางหยวน จากนั้นนางก็ตอบ “เจ้าลืมไปได้เลยว่าจะได้ความรู้ใดจากข้า!”

“คุณหนูหลิงอิ๋น เหตุใดจึงปฏิเสธข้ารุนแรงเพียงนี้?”

ฟางหยวนไขกุญแจห้องขังแล้วเดินเข้าไปเชยคางนางขึ้น

ทั้งร่างของหลิงอิ๋นสั่นสะท้าน แต่นางก็ไม่ต่อต้าน นางรู้ว่าไม่มีประโยชน์ในเมื่อฟางหยวนมีพลังมากกว่านาง

“ในเมื่อเจ้าไม่อยากตาย นั่นก็หมายความว่าเจ้ายังมีเรื่องต้องทำ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร ไม่ว่าจะเป็นการแก้แค้นหรือช่วยชีวิตใคร ตราบใดที่เจ้ายังไม่อยากตาย พวกเราก็พอจะคุยกันได้มิใช่หรือ?”

ฟางหยวนดูมั่นใจมาก

“อาจารย์ของข้าตายไปแล้ว และเจ้ายังอยากจะได้รู้ความลับของการแปรธาตุ? ฝันไปเถอะ!”

สีหน้าของหลิงอิ๋นเปลี่ยนไป

จ้าวแห่งการเล่นแร่แปรธาตุที่แท้จริงนั้นไม่สามารถฝึกฝนได้เพียงอ่านจากตำราเพียงอย่างเดียว ยังต้องการคำแนะนำจากผู้อาวุโสด้วยเช่นกัน นี่คือเหตุผลให้หลิวเอี๋ยนยอมปล่อยตำราการแปรธาตุของลู่เหรินเจียให้ฟางหยวน

หลิวเอี๋ยนไม่เชื่อว่าฟางหยวนจะสามารถฝึกฝนจนเป็นจ้าวแห่งการเล่นแร่แปรธาตุได้ด้วยตนเอง