ตอนที่ 171 กุหลาบกับหนามแหลม

 

นางเก็บซ่อนความอ่อนไหวของนางไว้ใต้คมกระบี่,ไม่เคยเปิดเผยมันให้คนอื่นเห็น ความเก็บกด,ทุกข์ทรมาน,คับ ข้องใจและความขมขึ้นทั้งหมด,ถูกปลดปล่อยออกมาภายในชั่วอึดใจเดียว

 

ในที่สุด,ดวงตาของหลิวหรูเยว่ก็มีน้ําตาไหลรินออกมาอย่างช้าๆ ไหลรินออกมาขณะที่นางยิ้ม “ขอบคุณที่มาอยู่ เป็นเพื่อนข้าอยู่นานเจ้าควรกลับไปก่อน,ให้ข้าอยู่คนเดียว สักพัก”

 

ทุกคนล้วนต้องปลดปล่อยความกังวลออกมา โดยเฉพาะสตรีที่ต้องทําเป็นแข็งแกร่งพวกนางจะรู้สึกเปล่าเปลี่ยวในใจหากความกังวลถูกเก็บซ่อนไว้ในใจเป็นเวลานาน,พวกนางจะกลายเป็นมีปัญหา

 

เซี่ยวเฉินยิ้มบางเบาพร้อมกับลุกขึ้นยืน ความปรารถนางเดิมในใจของเขาถูกโยนทิ้งไปที่ไหนแล้วก็ไม่อาจทราบ เมื่อ ภารกิจของเขาเสร็จสิ้นแล้วก็ไม่มีความจําเป็นที่เขาจะต้องอยู่อีกต่อไป

 

เขานําเสื้อผ้าแห้งสะอาดออกมาจากแหวนห้วงจักรวาล และวางมันลงที่ข้างบ่อน้ําพุร้อนจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นมา และมุ่งหน้าออกจากถ้ํา

 

เซี่ยวเฉินรู้ว่าในครั้งหน้าที่เขาพบนางหลังจากออกไปจากถ้ํา,นางจะกลับกลายไปเป็นกุหลาบหนามเช่นเดิม นางจะ แสดงเพียงด้านที่แหลมคมหญิงสาวที่บอบบางละเอียด อ่อนในตัวนางจะไม่เผยออกมาอีก

 

มองดูแผ่นหลังของเซี่ยวเฉินขณะที่เขาจากไป,หลิวหรูเยว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,นางก็ยิ้มขมๆ และส่ายหัวไปมาก่อนที่จะจมร่างของนางลง ไปในน้ํา

 

กระแสน้ําหมุนวนรอบบ่อน้ําพุร้อนทําให้ผู้ใดก็ตามรู้สึก อบอุ่นอย่างไรก็ตาม,หัวใจของหลิวหรูเยวค่อยๆสงบลงบางสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เก็ไม่มีความจําเป็นต้องไปครุ่นคิดเกี่ยว กับมัน

 

ตอนรุ่งของเช้าวันต่อมา, เซียวเฉินถือนามบัตรไว้ในมือของเขาและศึกษามันอย่างละเอียด ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเดินทางไปที่ยอดเขาสตรีหยก แม้ว่าบ่อน้ําพุร้อนสมุนไพรจะช่วยเร่งกระบวณการรักษามันไม่ได้ให้ผลในการขจัดรอย แผลเป็นได้เทียบเท่ากับเม็ดยาบํารุงโฉมที่เขากําลังจะสกัด ออกมาดังนั้นเขาเขียนรายชื่อสมุนไพรที่เขาต้องการและมองหาหลิวสุยเฟิง

 

เมื่อหลิวสุยเฟิงได้ยินว่าเชี่ยวเฉินนั้นต้องการให้เขาพาไปที่ยอดเขาสตรีหยกเขารีบส่ายหัวและตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่มีทาง,ดูใบหน้าของข้าตอนนี้,ปูดบวมราวกับหัวหมูจะให้ข้าออกไปในสภาพนี้ได้เช่นไร หากแม่นางซินอวิ่นเห็น ข้าในสภาพนี้, ข้าคงรู้สึกราวกับตกตายทั้งเป็น

 

เซี่ยวเฉินพบว่ามันน่าขบขัน เขาไม่คาดิดว่าหลิวสุยเพิ่งจะ ปฏิเสธเขาเช่นนี้เขายอมถอยออกมาและพูดขึ้น “เป็นเช่นนั้นอย่างน้อยก็ไปส่งข้าที่ตีนเขายอดเขาสตรีหยก ได้หรือไม่

 

หลิวสุยเฟิงหัวเราะเบาๆ “ข้าขอบอกไว้ก่อน, ข้าจะไม่ขึ้น ไปบนภูเขารอสักครู่ข้าจะไปหยิบเสื้อคลุม

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง, หลิวสุยเฟิงสวมชุดคลุมสีดํา ใบหน้าของเขาถูกปกปิดอยู่ในเงาอย่างสมบูรณ์ มองไม่เห็นใบหน้าของ เขาได้อย่างชัดเจนและมันดูแปลกประหลาด

 

“ฮ่าฮ่า,มันเหมือนยิ่งขึ้นไปอีก นําทางไป!” เซี่ยวเฉินยิ้ม)

 

หลิวสุยเฟิงชื่นชอบที่จะไปยอดเขาสตรีหยกไม่ว่าจะเวลาใดก็ตามดังนั้นเขาคุ้นเคยกับเส้นทางเป็นอย่างมาก ไม่นานเขาก็นําเชี่ยวเฉินมาที่ตีนเขาของยอดเขาสตรีหยก 

 

ยอดเขาสตรีหยกสูงตระหง่านเหนือพื้นดิน, บนยอดของยอดเขาปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก ยอดเขาถูกปกคลุมไปด้วย ต้นไม้เขียวขจีอย่างสมบูรณ์มีกลิ่นหอมอบอวลโดยรอบยอด เขาสตรีหยก,และมันสามารถได้กลิ่นมาแต่ไกลผู้ใดที่ได้กลิ่นต่างรู้สึกผ่อนคลายและไร้กังวล

 

สิ่งที่ทําให้เซี่ยวเฉินรู้สึกประหลาดก็คือมีสานุศิษย์จากยอดเขาอื่นมาออกันที่ตีนเขา พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ที่ตีนเขาด้วยท่าทางสง่างามและกระจายเป็นกลุ่มเล็กๆกําลังพูดคุ ยกัน

 

“ศิษย์ของยอดเขาสตรีหยกกําลังลงมา” ทันใดนั้นก็มีบางคนตะโกนขึ้น

 

ฝูงชนเคลื่อนตัวในทันทีขณะที่เขาพุ่งตรงไปราวกับฝูงผึ้งพวกเขาเพิกเฉยต่อท่าทางสง่างามทั้งหมดและเบียดเสียดกันเข้าไปพวกเขาแต่ละคนหมายจะเป็นคนแรกที่เข้าไปถึงตัวสานุศิษย์ยอดเขาสตรีหยก

 

“ศิษย์น้องเซียวเจ้ากําลังจะไปทําภารกิจของนิกาย? ข้า จะไปกับเจ้าเองข้าได้ก้าวสู่ระดับขอบเขตปรมาจา รย์ยุทธขั้นสูงเมื่อไม่นานมานี้ ข้ารับรองความปลอดภัยของเจ้า!”

 

IL: 8 เซียว ซึ่งเป็นคนละตัวกับ ที่ง เซี่ยวของเซี่ยวเฉินแต่ออกเสียงคล้ายกัน

 

“ศิษย์น้องเชียว,ข้าได้รับอาวุธวิญญาณระดับปฐพีมาเมื่อวันก่อนตอนนี้ความแข็งแกร่งของข้ายกระดับขึ้น ข้าจะไป กับเจ้าเอง!”

 

“ศิษย์น้องเซียว,ให้ข้าไปกับเจ้า! ข้ามีชุดเกราะศึกระดับลึกลับข้าจะมอบมันให้กับเจ้าเช่นนั้นเจ้าจะไม่ต้องเป็ นกังวล

 

หญิงสาวในชุดสีขาวถูกล้อมหน้าล้อมหลังด้วยฝูงชนในทันทีราวกับจันทร์ที่ล้อมรอบไปด้วยดารา สานุศิษย์นิ กายศาลากระบี่สวรรค์ที่ล้อมตัวนางทั้งหมดยังคงกระดิกหาง ต่อไป,แสดงความปรารถนาที่อยากจะไปทําภารกิจกับนาง

 

หญิงสาวแซ่เซียวมีความใจร้อนกระจายไปทั่วใบหน้าของ นาง นางไม่สนใจคนที่อยู่รอบตัว แต่ในที่สุดนางก็หงุดหงิด และดุด่าทุกคนที่อยู่รอบตัวนางหลังจากนั้นทุกคนก็หยุดไล่ ตามนาง

 

เชี่ยวเฉินรู้สึกว่ามันช่างน่าสนใจ ดังนั้นเขาจึงถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?กลุ่มคนที่ไปล้อมหน้าล้อมหลังหญิงสาวผู้นั้น คิดจะทําอะไร?”

 

หลิวสุยเพิ่งตอบกลับ “ในหลายยอดเขาภายในศาลากระ ‘สวรรค์,สถานการณ์ก็คือจํานวนบุรุษมากกว่าสตรี หากสานศิษย์พวกนั้นอยากจะค้นหาหญิงสาวสักคน.พวกเขาทําได้เพียงหันความสนใจมาที่ยอดเขาสตรีหยกอย่างไรก็ตามยอดเขาสตรีหยกไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไป ดังนั้นพวกเขาก็ทําให้ได้เพียงอยู่ด้านล่าง,ที่ตีนเขา”

 

นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเช่นนั้นแล้ว,หลิวสุยเฟิงขึ้นไปได้เช่นไร? เซียวเฉินอดคิดด้วยความสงสัยไม่ได้เป็นไปได้ว่าหลิวสุยเฟิงมีบางอย่างพิเศษ

 

หลิวสุยเพิ่งยิ้มขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “พวกเขาคิดว่าข้าเป็นใคร? คนเหล่านั้นเปรียบเทียบกับข้าได้เช่นไร? มันง่ายดายสําหรับข้าในการขึ้นไปบนยอดเขาสตรีหยกนอกจากนั้น,ข้ายังเป็นที่ต้อนรับของที่นี่มันเป็นสิ่งที่คนพวกนี้ไม่อาจบรรลุได้”

 

ขณะที่พวกเขากําลังพูดคุย,ศิษย์ยอดเขาสตรีหยกแซ่เซียว ผู้นั้นก็เดินเข้ามาใกล้พวกเขาทั้งสอง หลิวสุยเพิ่งกังวลอย่าง ชัดเจน,เขารีบหยุดพูดและก้มหัวลงต่ํา

 

ในทันทีที่นางเดินผ่านไป, หญิงสาวผู้นั้นหยุดฝีเท้าลงทันทีนางหันหลับมาและมองดูหลิวสุยเฟิงอย่างละเอียด

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง,นางเผยความประหลาดใจบนใบหน้า “หลิวสุยเฟิง,ทําไมเจ้าถึงแต่งกายเช่นนั้น? เจ้าไม่ได้กําลังพักป วยรึ? ทําไมตอนนี้เจ้าดูแข็งแรง?ข้ากําลังจะไปตามหาเจ้า พอดี”

 

หลิวสุยเพิ่งถูกจําได้ เขายิ้มและพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “ศิษย์น้องเซียว,ข้ามาที่นี่เพื่อส่งของเพื่อนข้า ข้าบาดเจ็บจริงๆ, ข้าไม่ได้โกหก”

 

ศิษย์น้องเซียวสูดจมูกและพูดขึ้น “ข้าไม่เชื่อเจ้ากลับมากับข้าโดยเร็วในวันที่เจ้าไม่อยู่ พวกนกเข้ามาในทุ่งสมุนไพร ที่ข้ารับผิดชอบและจิกเล็มสมุนไพรข้าถูกอาจารย์ดุว่าอย่า งหนัก”

 

“มากับข้าแล้วไปไล่นกพวกนั้น มิฉะนั้น, ข้าจะบอกอาจารย์ว่าเจ้าโกหกและสั่งห้ามไม่ให้เจ้าขึ้นมาที่ยอดเขาสตรีหยกอีกมาดูกันว่าเจ้าจะตามจีบพี่สาวได้เช่นไรหลังจากนั้น”

 

เชี่ยวเฉินพบว่ามันน่าขบขัน หลิวสุยเฟิงทํางานเป็นหุ่นไล่กาให้กับยอดเขาสตรีหยก กระนั้นเขายังมาภาคภูมิใจที่สามารถขึ้นไปยังยอดเขาสตรีหยกได้

 

เมื่อผู้คนโดยรอบได้ยินว่าศิษย์น้องเซียวอยากได้คนไปไล่พวกนกออกไป,พวกเขาเข้ามาล้อมนางอีกครั้งพวกเขาต่างเปิดปากตะโกน “ในเมื่อเขาไม่เต็มใจ, ข้าจะไปช่วยเจ้าเอง!”

 

ศิษย์น้องเซียวพูดพลาง “ใครขอให้เจ้าไป! ข้าหงุดหงิดเต็มที่แล้ว,ไสหัวไปแล้วอย่ามาระรานข้าอีก”

 

เซี่ยวเฉินตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่างานไร้เสน่ห์อย่างงาน ไล่นกจะมีคนตบตีแย่งชิงกันถึงเพียงนี้เมื่อเป็นเช่นนี้, หลิวสุ ยเพิ่งก็มีสิทธิ์ภาคภูมิใจอย่างแน่นอน

 

หลิวสุยเฟิงถูกกดดันไปสู่สถานการณ์ที่ช่วยไม่ได้,นางกุมจุ ดอ่อนของเขาเอาไว้เขาทําได้เพียงตามนางกับเซียวเฉินไปที่ยอดเขาสตรีหยกเซี่ยวเฉินเดินตามไปอย่างเงียบๆด้านหลัง พวกเขา

 

“เขาเป็นใคร? เขารู้หรือไม่ว่ายอดเขาสตรีหยกห้ามคนนอกเข้า?” ศิษย์น้องเซียวพูดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อนางเห็นว่าเซี่ยวเฉินเดินตามมา

 

หลิวสุยเพิ่งรีบอธิบาย “เขามีนามบัตรที่บรรพบุรุษอาจารย์หญิงมอบให้เขาไว้เขาได้รับคําเชิญ”

 

“เจ้าคือเย่เฉิน!” ดวงตาของศิษย์น้องเซียวเปล่งประกายพร้อมกับร้องขึ้นอย่าเป็นสุข หลังจากนั้น,นางก็อุทานขึ้น “เขาไม่ได้ดูหล่อเหลามากนักเขาไล่ส่งเฉวไปได้เช่นไร?” 

 

หญิงสาวผู้นี้ตรงไปตรงมายิ่งนัก เซียวเฉินเพียงยิ้มแต่ไม่ได้ ตอบกลับ ขณะที่พวกเขามุ่งหน้าต่อไป,เชี่ยวเฉินก็ได้รู้ว่าหลิวสุยเพิ่งได้งานไล่นกมาได้อย่างไร

 

ยอดเขาสตรีหยกมีทุ่งสมุนไพรที่กว้างใหญ่อย่างมาก มีนก มากมายที่จ้องมองมาที่ทุ่งสมุนไพรแห่งนี้บางครั้ง,พวกมันก็จะโฉบลงมาจิกเล็มสมุนไพร

 

นอกจากนั้น นกพวกนี้ก็ไม่ใช่นกธรรมดา หลังจากที่วนเวียนอยู่ในยอดเขาสตรีหยกที่พลังวิญญาณหนาแน่น,สติ ปัญญาของนกพวกนี้ก็สูงขึ้นมากในจังหวะที่มีโอกาส, พวกมันก็จะลงมาฉกฉวย

 

สมุนไพรใดๆในทุ่งของยอดเขาสตรีหยกมีมูลค่ามากกว่า หนึ่งร้อยเหรียญทองหากสมุนไพรอายุเยอะถูกพวกนก กิน,มันจะโชคร้ายยิ่งกว่านี้ดังนั้น,คนระดับสูงของยอดเขาสตรีหยกต่างปวดหัวกับนกพวกนี้

 

บางครั้งเมื่อมีสมุนไพรวิญญาณงอกขึ้นมา มันจะมีแม้กระทั่งสัตว์อสูรวิญญาณประเภทปีกเข้ามา ดังนั้น,ทุกๆทุ่งสมุนไพรจะมียามเฝ้าปกป้อง

 

ในช่วงหนึ่ง,ยอดเขาสตรีหยกงานล้นมือ,ดังนั้นพวกเขาจีงออกภารกิจนิกาย หลิวสุยเชิงโชคดีที่ได้หนึ่งในภาร กิจพวกนั้นมา

 

หลิวสุยเพิ่งไล่นกพวกนั้นได้ดีเยี่ยม ทุ่งที่เขาเป็นคนดูแลไม่เคยมีนกลงมาจิกแทะสมุนไพร ดังนั้น เมื่อภารกิจจบลง,ยอดเขาสตรีหยกถึงกับเสนอตําแหน่งปกป้องทุ่งให้กับเขา-หุ่นไล่กามืออาชีพ

่ ่

เชี่ยวเฉินยังทราบชื่อของหญิงสาวแซ่เซียวผู้นี้คือยู่ส่วน นางย่างเข้า 14 ขวบในปีนี้ นางยังคงวอแวกับเชี่ยวเฉินไปตลอดทาง,ถามคําถามแปลกประหลาดเป็นบางครั้งพวกมัน ทําให้เขาปวดหัว

 

ในไม่ช้า,พวกเขาก็มาถึงด่านแรก เซี่ยวเฉินแสดงนามบัตรที่บรรพบุรุษอาจารย์หญิงมอบให้กับเขา และคนที่ด่านก็ไม่ ได้ห้ามอะไรเขาพวกเขายังแม้กระทั่งส่งคนมานาทางให้กับ เซี่ยวเฉิน

่ ่

มองดูเชี่ยวเฉินเดินตรงขึ้นไปยังยอดเขาสตรีหยก.ฝูงชนด้านล่างตกตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อ พวกเขา บางคนถึงกับลองเสี่ยงโชคคิดว่าเขาสามารถขึ้นไปบนยอด เขาสตรีหยกได้เช่นกัน

 

อย่างไรก็ตาม,ก่อนที่เขาจะได้ไปถึงด่านแรกเสียอีก พวกเขาถูกใครบางคนโยนออกมาอย่างไร้ความปราณี พวกเขาร่วงลงอย่างน่าสังเวชและกลิ้งลงเขาไปอย่างน่าอับอาย 

 

“พวกเราขึ้นไปไม่ได้? เจ้าหมอนั้นมันขึ้นไปได้อย่างไร?” บางคนอุทานขึ้น

 

มีบางคนที่เห็นเชี่ยวเฉินเมื่อวาน,เยาะเย้ยใส่เขา “เขาคือคนที่มีนามบัตรของบรรพบุรุษอาจารย์หญิงหากเจ้ามีสักใบเช่นนั้นเจ้าก็ขึ้นไปได้เช่นกัน”

 

“เช่นนั้นเขาคือเย่เฉิน เขาเป็นเพียงระดับขอบเขตปรมาจารย์ยุทธขั้นต้น,เขาขับไล่ซึ่งเฉวออกไปได้เช่นไร?”

 

“เขาใช้สมบัติลับของยอดเขาฉิงหยุน,นั้นคือวิธีที่เขาไล่ซ่ง เฉวไป นอกจากนั้นท่านเจ้ายอดเขาคนก่อนของยอดเขาฉิ งหยุนก็ลงมือด้วย ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาจะสา มารถเทียบเคียงท่านเจ้ายอดเขาได้เช่นไร?”

 

บนยอดเขา เชี่ยวเฉินไม่สามารถได้ยินทุกอย่างที่กําลัง พูดเกี่ยวกับเขาเมื่อพวกเขามาถึงที่ทุ่งสมุนไพร,เขาก็แยก ทางกับหลิวสุยเฟิงและเซียวยู่ฮัวน

 

ทุ่งสมุนไพรและก็ทุ่งสมุนไพรปรากฏต่อหน้าเซียวเฉิน:มันช่างเปิดหูเปิดตาที่หลิวสุยเพิ่งพูดเป็นเรื่องจริงขณะที่เขาเดินมาเขาเห็นสมุนไพรนับหมื่นอย่างแท้จริง

 

นอกเหนือจากสมุนไพรวิญญาณบางตัวที่ต้องการสภาพแวดล้อมพิเศษ,สมุนไพรทั้งหมดภายในทวีปเทียนหวี่ สามารถพบที่นี่ได้อย่างง่ายดาย

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง, เซียวเฉินก็ถูกพาไปเหนือหน้าผาสูงชันและโขดหินสูง มีศาลาไม้ตั้งตระหง่าน,ราวกับว่ามันกําลังร่องลอ ยอยู่ในอากาศ

 

“พี่ชายเย่,โปรดรอตรงนี้สักครู่ ให้ข้าไปรายงานบรรพบุรุษอาจารย์หญิงก่อน”

 

เชี่ยวเฉินพยักหน้า ไม่นานหลังจากนั้น, หญิงสาวที่นําทางเซี่ยวเฉินก็ออกมาและพาเซียวเฉินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของศาลา

 

เขามองเห็นเทพธิดาที่เขาพบเมื่อวาน นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้และมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า เมื่อเซี่ยวเฉินได้พบสตรีนางนี้อีกครั้งเขาไม่อยากจะเชื่อว่าคนผู้นี้อายุมากกว่า 200 ปีแล้ว

่ ่