SD:บทที่ 97  เขาเป็นใคร

 

นอกเหนือจากเสียงดนตรีในห้องโถงแล้วทุกคนดูเหมือนจะได้ยินเสียงของหัวใจตัวเอง ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไม กู่เฉิงหยา จึงเดินไปมุมที่เงียบสงบที่สุดของห้องโถงพวกเขารู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้นว่าเธอกำลังจะชวนใครมาเต้นรำ

เฉาซือเหล่ย เกือบจะกลืนจานในมือของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังเกตเห็นไฟสปอร์ตไลท์ส่องแสงบนตัวของ กู่เฉิงหยา ขยับเข้ามาใกล้

“พี่ชาย…เธอกำลังทำอะไร”

เฉาซือเหล่ย รู้สึกเป็นกังวลมากเขาอดไม่ได้ที่จะคว้าแขนของ ซูฉิวไป่ และถามขึ้น  ซูฉิวไป่ เองก็รู้สึกประหม่ายิ่งขึ้นก่อนหน้านี้เขาบอกกับ เฉาซือเหล่ย แล้วว่า  กู่เฉิงหยา สามารถเชิญใครก็ได้ที่เธอต้องการเต้นรำตราบใดที่ไม่ใช่ตัวเขาเอง เขาไม่รู้วิธีเต้นรำ และไม่เคยไปงานปาร์ตี้ใดๆมาก่อน ถ้าจะให้เขาเต้นรำในสถานการณ์แบบนี้คงจะดีเสียกว่าที่เอามีดแทงเขา

แต่..ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็เป็นความจริง!

ภายใต้ดวงตาของ เฉาซือเหล่ย กู่เฉิงหยา เดินมาด้านหน้าของ ซูฉิวไป่

“ ฉันขอเต้นรำด้วยได้ไหม”

ใจของ ซูฉิวไป่ ว่างเปล่า  คุณล้อเล่นหรือเปล่า?

ใบหน้าของ กู่เฉิงหยา นั้นงดงามดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง ผู้ชมต่างตกตะลึงและจ้องมองไปที่ ซูฉิวไป่ ในเวลาเดียวกันบางคนเริ่มกระซิบกระซาบ หลายคนไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้เลยในขณะที่ หยวนเป็งชิง รู้สึกว่าสมองของเขาราวกับโดนทุบ

กู่เฉิงหยา… ทำไมคุณถึงเชิญคนโง่เขลาคนนี้?

ฟางฮงไค่ ที่นั่งทานอยู่กับเขาไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เขาใช้เวลาเล็กน้อยกว่าจะเข้าใจสถานการณ์

กวนไทปิงผู้ซึ่งเกลียดชัง ซูฉิวไป่ ตั้งแต่พบเห็นที่ทางเข้าตอนนี้มีปฏิกิริยาเดียวกัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?เขาคือใคร?

ในบรรดาทุกคนในห้องโถงมีเพียงคนเดียวที่เข้าใจสถานการณ์อย่างสมบูรณ์ได้คือ เซี่ยวซวน  ในตอนต้นเขาคิดว่าตราบใดที่เขาสามารถกำจัด ชายหนุ่มสองคนนั้นไปได้ก็จะไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะไล่ตาม กู่เฉิงหยา ในครั้งนี้

แต่ตอนนี้เขายอมรับแล้วว่าเขาคิดผิด

เขาไม่มีคำพูดใดๆเลยเพราะรู้ว่าบุคคลนี้มีคุณสมบัติมากเพียงใด

ในขณะเดียวกัน ซูฉิวไป่ ไม่รู้ว่ามีคนหลายคนในห้องโถงเริ่มตั้งตนเป็นศัตรูกับเขา เขากำลังขบคิดถึงสิ่งที่กำลังต้องทำ

ผมไม่สามารถเต้นรำได้…แม้แต่คนโง่ยังเขาก็เข้าใจว่าการเต้นรำกับ กู่เฉิงหยา ในเวลานี้หมายความว่ายังไง

ในขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้นภายในห้องโถงก็มีบรรยากาศน่ากลัว

วิธีการของ กู่เฉิงหยา ทำให้แขกทั้งหลายตกใจเป็นอย่างมาก ถ้า ซูฉิวไป่ ปฏิเสธเธอพวกเขาอาจจะระเบิดได้ ในที่สุดเมื่อมอง กู่เฉิงหยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาที่จริงจังของเธอ ซูฉิวไป่ ก็ยืนขึ้น ผู้คนในห้องโถงเริ่มปรบมืออย่างช้าๆ แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะทำอย่างนี้แต่พวกเขาก็ยังคงปรบมือ

เฉาซือเหล่ย ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นว่า ซูฉิวไป่ จับมือ กู่เฉิงหยา และพาเธอเดินไปที่กลางห้องโถง

นี่….พวกเขาจะไปเต้นรำกันหรอ?แต่.. ซูฉิวไป่ พูดว่าเขาไม่มีความรู้เรื่องการเต้นรำเป็นไงล่ะ!

มันไม่ใช่แค่ เฉาซือเหล่ย ที่มีความคิดแบบนี้ในความจริงผู้ชมคนอื่นๆก็มีความสงสัยเช่นกัน

เมื่อเห็นอารมณ์ของ ซูฉิวไป่ แม้ว่าเขาจะดูสง่างามเล็กน้อยแต่สิ่งที่เขาสวมใส่มานั้นค่อนข้างธรรมดาเกินไป พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มคนนี้จึงได้รับเชิญจาก กู่เฉิงหยา ในช่วงเวลาที่สำคัญ

แต่เขารู้จักวิธีการเต้นรำจริงๆหรอ?

บางคนพร้อมที่จะเยาะเย้ยเขาหลังจากที่คิดแบบนี้   แม้แต่ กู่เฉิงหยา ก็ยังรู้สึกประหม่าเมื่ออยู่กลางห้องโถงพร้อมกับ ซูฉิวไป่  หลังจากที่เธอพูดคำนั้นเกี่ยวกับการได้รับชีวิตใหม่และเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอที่มีต่อ ซูฉิวไป่ เธอจึงเชิญเขาเข้ามาร่วมเต้นรำ

แต่..เขาจะรู้วิธีเต้นรำหรือไม่?

ผู้ชมเริ่มเงียบในขณะที่รอเพลงดัง

ซูฉิวไป่ จ้องมอง กู่เฉิงหยา อย่างตั้งใจหลังจากเห็นถึงความไม่สบายใจในสายตาของเธอ

คุณกำลังล้อเล่นกับใคร?

เนื่องจากเขาตกลงที่จะเต้นรำกับ กู่เฉิงหยา  เขาคงจะไม่สมกับการเป็นผู้ชายหากยกเลิกในตอนนี้

ซูฉิวไป่ ยังเดาได้ว่าหลายคนกำลังรอให้เขาทำตัวโง่เง่าท่ามกลางผู้คน อย่างไรก็ตามเพื่อรับมือกับสถานการณ์นี้เขาโยนคะแนนการเติบโต 10 คะแนนลงไปในทักษะทันที

ในที่สุดเพลงก็เริ่มขึ้น

ทั้งสองคนเริ่มเคลื่อนไหว

ไม่มีใครพูดหรือหัวเราะและไม่มีเสียงเชียร์ใดๆจากผู้ชม

ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีใครเชื่อว่าจะได้มีโอกาสเห็นการเต้นรำที่สวยงามที่สุดในวันนี้ แต่เมื่อเหตุการณ์นี้พวกเขาหลายคนเชื่อว่าชายหนุ่มคนนี้จะต้องซ้อมเต้นรำมาหลายครั้งเพื่อที่จะอวดในงานนี้โดยเฉพาะ

ในขณะเดียวกัน กู่เฉิงหยา ก็ตกใจเช่นกัน เธอรู้ว่า ซูฉิวไป่ เป็นคนลึกลับแต่เธอไม่คาดหวังว่าความสามารถในการเต้นรําของเขาจะยอดเยี่ยมเช่นนี้!เมื่อเห็นความสง่างามของการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งจับคู่กับดวงตาที่ชัดเจนของเขาความกลัวและความไม่สบายใจที่ กู่เฉิงหยา รู้สึกในใจของเธอก็หายไปอีกครั้ง

ในทางกลับกัน เฉาซือเหล่ย รู้สึกโง่เขลาเป็นอย่างมาก

พี่ใหญ่..คุณโกหกผม!คุณโกหกผมได้แย่มาก!

…..

เนื้อเพลงจบลง ซูฉิวไป่ รู้สึกผ่อนคลายขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ได้ทำให้เขาขายหน้า

เขาหันกลับแล้วเดินกลับไปที่นั่งของเขาโดยไม่สนใจคนอื่นๆที่อารมณ์เสียในตอนนี้

อย่างไรก็ตามเสียงพูดคุยก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“พี่ชายคุณเต้นเก่งมาก เนื่องจาก  คุณกู่เชิญคุณร่วมเต้นรำเป็นครั้งแรกดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเธอจะต้องดีอย่างแน่นอน ผมอยากรู้สิ่งที่คุณเตรียมเอาไว้ให้ของขวัญวันเกิดแก่เธอ”

เมื่อมองกลับไป ซูฉิวไป่ พบกับกวนไทปิงที่กำลังโกรธแค้นพยายามบังคับรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่พูด ผู้ชมหันมามองทิศทางของเขาอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของกวนไทปิง พวกเขาเข้าใจทันทีว่าเรื่องที่น่าสนใจบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น

“เขาเป็นเพื่อนของฉัน…ฉันดีใจที่เขามาที่นี่ฉันไม่ต้องการของขวัญใดๆ”

กู่เฉิงหยา รีบกล่าวคำพูดออกมาทันทีก่อนที่ ซูฉิวไป่ จะตอบคำพูดของเธอยิ่งทำให้ หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่ รู้สึกหดหู่ยิ่งขึ้น

เรามาจากเป่ยตู เพื่อฉลองวันเกิดของคุณ แต่คุณกลับไม่ได้แสดงความสุขที่ได้เห็นพวกเรา แต่ผู้ชายคนนี้เต้นรำกับคุณและคุณบอกว่าไม่ต้องการของขวัญจากเขาอย่างนั้นหรอ!

“แน่นอนว่าของขวัญของชายคนนี้จะต้องพิเศษจริงๆ”

“ใช่แล้วบางทีมันอาจมีค่ามากกว่าหยกโบราณของ เซี่ยวซวน”

ทันใดนั้นห้องโถงก็เต็มไปด้วยเสียงกระซิบกระซาบซึ่งนำโดย หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่

เฉาซือเหล่ย รู้สึกเป็นกังวล เขาได้ยินยังชัดเจนจาก ซูฉิวไป่ ว่าของขวัญของเขานั้นไร้ค่า อีกทั้งเขาเพิ่งที่จะได้เต้นรำกับ กู่เฉิงหยา หากของขวัญของเขาไม่สามารถเปรียบเทียบกับของขวัญของคนเหล่านี้ได้เขาจะถูกเยาะเย้ยอย่างแน่นอน ดังนั้นชายหนุ่มร่างอ้วนรีบเดินเข้าไปทันทีละวางแผนที่จะใช้คำพูด 2-3คำเพื่อปกป้อง ซูฉิวไป่

“ ฉันขอพูดคำเดิม  ซูฉิวไป่ เป็น เป็นเพื่อนของฉันเขาไม่จำเป็นที่จะต้องเตรียมของขวัญมาให้กับฉันเลย”

กู่เฉิงหยา รู้สึกโกรธเธอดีใจมากที่ ซูฉิวไป่ มาร่วมงานวันเกิดของเธอ หากไม่มีชายคนนี้เธอคงตายไปแล้ว!

ด้วยพลังทางการเงินของตระกูลกู่เธอสามารถมีทุกสิ่งที่เธอต้องการ!

นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่สนใจของขวัญ หยวนเป็งชิง และ ฟางฮงไค่  อย่างที่เธอพูดไว้ก่อนหน้านี้งานวันเกิดของเธอมีได้เพราะใครคนหนึ่งดังนั้นคนที่น่าชื่นชมมากที่สุดก็คือชายหนุ่มที่อ่อนโยนคนนี้

เสียงพึมพำของ กู่เฉิงหยา ส่งผลให้ห้องโถงเงียบ แต่ หยวนเป็งชิง ไม่สามารถระงับความโกรธของตัวเองได้อีกต่อไป

“คุณกู่ นี่ถือว่าเป็นมารยาทชั้นต่ำไม่ใช่หรอ?”

กู่เฉิงหยา จ้องมองเขาอย่างโหดเหี้ยมหลังจากได้ยินคำพูดนี้  หยวนเป็งชิง รู้สึกได้ทันที เขาเข้าใจทันทีว่าต่อแต่นี้ต่อไปเขาคงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามายังตระกูลกู่อีก

เมื่อทุกคนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ กู่เฉิงหยา ตอบสนองพวกเขาต่างหันไปมอง ซูฉิวไป่ ด้วยท่าทีจริงจัง

“เขาช่วยชีวิตฉันไว้”

ห้องโถงเงียบอีกครั้งหลังจากที่เธอพูดคำนี้ออกมาหลายคนรู้สึกงงงวย อาจารย์มู่หลงไม่ใช่คนที่ช่วย กู่เฉิงหยา เอาไว้อย่างนั้นหรอ  จะเป็นชายคนนี้ได้ยังไง?

สายตาของทุกคนจ้องมองมาที่ ซูฉิวไป่  พวกเขาต่างสงสัยว่าชายหนุ่มคนนี้ช่วยเหลือ กู่เฉิงหยา ได้อย่างไร

แต่แล้วพวกเขาก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้นอกกรอบมากเกินไป มันก็เป็นเพียงของขวัญ แม้ว่ามันจะไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับของขวัญของ 2- 3 คนก่อนหน้านี้แต่อย่างน้อยเขาควรที่จะมีความกล้าที่จะนำมันออกมา แต่เขากลับปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งพูดปกป้องเขาอยู่ในตอนนี้

ซูฉิวไป่ ยิ้มท่ามกลางที่ทุกคนกำลังคิด

“ผมเองก็มีของขวัญเช่นกัน”

ในขณะที่เขาพูดเขาหันไปที่โต๊ะที่เขาเคยนั่งอยู่และไป๋ฉีก็โยนกล่องมาให้เขาจากระยะไกล

ทุกคนตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้แต่เมื่อพวกเขาหันกลับมา  ซูฉิวไป่ ก็ได้เปิดกล่องนั้นแล้ว

———————————–