SD:บทที่ 108  ขั้นตอนแรกสู่การเป็นสุดยอดกรุ๊บ

 

เซียหรงหรง ไม่ได้คาดหวังว่า ซูฉิวไป่ จะกอดเธอกะทันหันหัวใจของเธอเต้นเร็วมากยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่รู้ว่าควรจะผลัก ซูฉิวไป่ ออกไปหรือไม่หรือต้องการจะกอดเขาต่อไป

ในทางตรงกันข้าม ซูฉิวไป่ รู้สึกอึดอัดใจ

เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าแขนทั้งสองข้างของเขากอดแน่นขึ้นเขาได้กลิ่นหอมจางๆจากร่างกายของหญิงสาวและไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร

สถานการณ์นั้นหยุดนิ่งค้างมาเกินกว่า 10 วินาที

ทันใดนั้นวังไค่ก็เห่าขึ้น!

ทั้งคู่ตกใจมากจึงแยกตัวออกจากกันทันที หันหลังกลับไปพวกเขาเห็นสุนัข 2 ตัวกำลังจ้องมองมาทางนี้

ใบหน้าของ เซี่ยหรงหรง เป็นสีแดงเล็กน้อยและดวงตาของ ซูฉิวไป่ พยายามมองไปรอบๆ จากนั้นเซี่ยหรงหรงก็โบกมือเรียกสุนัขตัวสีขาวตัวเล็กของเธอให้วิ่งมา

ซูฉิวไป่ไอและโบกมือเรียกวังไค่เช่นกัน

อย่างไรก็ตามวังไค่เพียงหันมามองเขาและเดินไปที่กองโบราณวัตถุอย่างไม่สนใจมันทำให้ ซูฉิวไป่ รู้สึกหมั่นไส้หลังจากนั้นไม่นานความอึดอัดใจก็ค่อยๆจางหายไป ซูฉิวไป่ และ เซียหรงหรง กลับมาเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง

“เซี่ยกรุ๊บต้องทุ่มเทความพยายามมากแค่ไหนถึงจะเป็น สุดยอดกรุ๊บ”

ซูฉิวไป่ ถามเบาๆหลังจากเทน้ำแก้วหนึ่งให้กับ เซียหรงหรง

เซียหรงหรง คิดสักครู่และตอบว่า

“มีเครือข่ายบริษัทใหญ่มากกว่า 20 กลุ่มทั่วโลกและมี 3 กลุ่มอยู่ในประเทศจีน กลุ่มอิทธิพลใหญ่ทั้ง 3 มีเงินทุนและกำลังที่แข็งแกร่ง..เซี่ยกรุ๊บยังคงห่างไกลจากหนึ่งในนั้น เราอาจเคยเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลอันดับ 4 แต่นั้นไม่ได้หมายถึงตอนนี้…”

คำพูดของ  เซียหรงหรง เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก  ซูฉิวไป่ รู้ว่าการให้ระดับระหว่างกลุ่มอิทธิพลนั้นมีความเข้มงวดมากและเมื่อพิจารณาจากขนาดปัจจุบันของกลุ่มเซี่ยมันแย่ยิ่งกว่าระดับ 4 อย่างแน่นอน

ดังนั้นเป้าหมายต่อไปคือการนำ เซี่ยกรุ๊บกลับไปยังขุมอำนาจระดับ 4

จากนั้นมุ่งสู่ระดับ 3  ระดับ 2  และสุดท้ายระดับ 1!

สิ่งที่แน่นอนก็คือถ้า เซี่ยกรุ๊บ เป็นขุมอิทธิพลอันดับ 1 ทุกอย่างที่  เซียเทียนเคยกล่าวเอาไว้เกี่ยวกับคนทรยศจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป  ซูฉิวไป่ มีความมั่นใจว่าเขาสามารถที่จะต่อกรกับบุคคลนั้นแทนที่จะซ่อนตัวอยู่เฉยๆ

“คุณต้องทำยังไงบ้างเพื่อจะฟื้นอิทธิพลของกลุ่มระดับ 4?”

ซูฉิวไป่ ถามต่อ

เซียหรงหรง คิดอยู่นานจึงตอบเขาว่า

“การประเมินระดับอิทธิพลของสมาคมนั้นเกิดขึ้นปีละครั้ง การให้คะแนนในปีนี้สิ้นสุดลงไปแล้วและมีการให้ลำดับคะแนนอีกครั้งในเดือนมิถุนายนปีหน้า! หากเราสามารถทำตามข้อกำหนดได้เราก็จะได้รับผลการประเมินมากยิ่งขึ้น!”

เซี่ยกรุ๊บ ตกต่ำมาหลายปีดังนั้นมันยังคงเป็นหนทางไกลที่จะขึ้นมายังระดับเดิม

แต่ เซียหรงหรง ก็เติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมเช่นนี้อย่างนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจ

“เอาล่ะ!จากนี้ไปเราจะต้องทำให้สำเร็จภายในเดือนมิถุนายนปีหน้า!ตอนนี้เราอยู่ไกลจากระดับแค่ไหน”

ซูฉิวไป่ มีแรงจูงใจเขายืนขึ้นพร้อมกับพูดเสียงดัง

อย่างไรก็ตาม เซียหรงหรง มองเขาอย่างใจเย็นก่อนจะตอบเพียงเสียงเบาๆว่า

“มันยังเป็นหนทางอีกยาวไกลและแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นไปตามข้อกำหนดภายในเดือนมิถุนายนปีหน้า…”

คำพูดของเธอหดหู่เล็กน้อย ซูฉิวไป่ ชี้ไปที่โบราณวัตถุต่างๆและถามว่า

“ถ้าเรารวมทั้งหมดนี้ด้วยล่ะ”

เซียหรงหรง ยังคงส่ายหัว

“การจัดอันดับของกลุ่มนั้นไม่ใช่การแข่งขันด้านทรัพยากรทางการเงินอย่างเดียว แต่มีปัจจัยอื่นอีกมากมายเช่นความแข็งแกร่งของอิทธิพลและคุณค่าทางวัฒนธรรม..”

“โอ้..ลืมไปเถอะคุณไม่ต้องบอกผมก็ได้ผมไม่เข้าใจหรอก…ถ้าอย่างนั้นแผนของคุณล่ะ?”

ซูฉิวไป่ รู้สึกเวียนหัวเมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอเขาจึงขัดจังหวะขึ้น

เซียหรงหรง ยังคงเงียบเธอเงยหน้าขึ้นและพูดว่า

“ฉันคงต้องใช้เวลาคิดถึงสิ่งนี้สักหน่อยหากเป้าหมายของเราคือกลุ่มอันดับ 1 ทุกขั้นตอนที่เราจะทำนั้นสำคัญมาก!”

“ตกลง!หากมีปัญหาอะไรให้บอกผมผมจะช่วยคุณแก้ไข!”

ซูฉิวไป่  สูดหายใจลึกๆและสัญญา

ในเวลานี้ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับแผนการที่เซี่ยกรุ๊บกำลังดำเนินการภายในห้องเล็กๆซึ่งมี เซียหรงหรง และ ซูฉิวไป่

ทั้งสองคนคุยกันจนถึงเช้า เนื่องจาก ซูฉิวไป่ เป็นห่วงสุขภาพของ เซียหรงหรง เขาจึงพาเธอไปห้องนอนของเขาและบอกเธอว่าให้นอนหลับพักผ่อนและเมื่อเธอตื่นขึ้นค่อยมาคุยรายละเอียดอีกที

มันแปลกจริงๆ เซียหรงหรง มักจะนอนไม่หลับมานานแล้วแต่ภายในเตียงเล็กๆของ ซูฉิวไป่ เธอกลับหลับสบายมาก

เธออาจกำลังคิดเกี่ยวกับ ซูฉิวไป่ ผู้กำลังนอนอยู่บนโซฟาพวกเขาถูกแบ่งกั้นโดยเพียงประตู ดังนั้นเมันอาจทำให้เธอได้รับแรงกระตุ้นบางอย่างซึ่งสิ่งนั้นทำให้เธอฝันถึงบางสิ่งที่น่าอาย

ซูฉิวไป่ เองก็มีอารมณ์คล้ายกัน ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ  เซียหรงหรง หลับสนิท แต่เขาไม่สามารถข่มตานอนลงได้จิตใจของเขาเต็มไปด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

จับมือ..กอดกัน!

ด้วยความคิดนี้หัวใจของเขาเต้นแรงความรู้สึกที่ไม่เคยปลุกเร้าในตัวเขาเริ่มกระตุ้นให้บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยถูกปลุกขึ้นมา กลับมารู้สึกอีกครั้ง…

พวกเขาตื่นในเวลาเดียวกันในวันถัดมา

เมื่อคืน เซียหรงหรง ได้ฝันแปลกๆทำให้เธอรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อ เห็นหน้า ซูฉิวไป่  ในทางกลับกัน ซูฉิวไป่ ยังคงจ้องมองเธอยิ่งเขามองเธอมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งคิด

สถานการณ์ค่อนข้างบอบบางแต่ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ

หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยหรงหรงก็จัดให้ให้คนที่น่าเชื่อถือมารับของโบราณเหล่านี้ และเพื่อความปลอดภัยพวกเขาจำเป็นจะต้องเก็บของเก่าเหล่านี้ไว้ในกล่องเพื่อไม่ให้ใครพบเห็น

ในที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกเก็บไว้ในที่ปลอดภัย มันทำให้เขารู้สึกโล่งอก

หลังจากนั้นเซี่ยหรงหรงก็เตรียมตัวเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าครั้งนี้ ซึ่งเป็นปัญหาที่จะต้องแก้ไข เธอจำเป็นที่จะต้องได้รับใบรับรองตรวจสอบสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของโบราณวัตถุเหล่านี้ซึ่งมีต้นกำเนิดไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน

เซียหรงหรง ยังคงกล่าวถึงปัญหานี้กับ ซูฉิวไป่  แต่ชายหนุ่มไม่ได้ตระหนักถึงความลำบากของเรื่องนี้ เขาเพียงแค่ขอหมายเลขโทรศัพท์ของนักต้มตุ๋นและข้อมูลการติดต่อที่อยู่ของพนักงานที่หายไปจาก เซียหรงหรง

พวกเขาโง่เขลาเกินไปที่คิดว่าจะสามารถหลบหนีได้หลังจากที่หลอกลวงเงินมหาศาลจากเซี่ยกรุ๊บ!

ซูฉิวไป่ ตั้งใจที่จะจัดการกับนักต้มตุ๋นเหล่านั้นก่อน จากนั้นเขาจะรอจนกว่างานแสดงสินค้าจบลงและคุยรายละเอียดกับ เซียหรงหรง เพื่อตัดสินใจขั้นต่อไปว่าจะทำยังไง

ทันใดนั้น ซูฉิวไป่ ก็ได้รับโทรศัพท์จาก กู่เฉิงหยา หลังจากส่งเซี่ยหรงหรง

หากไม่ได้รับสายโทรศัพท์นี้เขาคงลืมเรื่องเกี่ยวกับ กู่เฉิงหยา ไปแล้ว

เมื่อยกหูโทรศัพท์ขึ้นเขาก็ได้รับรู้ว่าอาจารย์ตงฟางไม่สามารถที่จะรอได้อีกต่อไป

ซูฉิวไป่ ได้สัญญากับเขาแล้วเมื่อวานดังนั้นเขาไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ในตอนนี้นอกจากใช้งานเขียนของจักรพรรดิ

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาถามอาจารย์ตงฟางว่าพวกเขาควรพบกันที่ไหนอาจารย์ตงฟางกลับลังเล

“เอ่อ..น้องชายต้องขอโทษด้วยพอดีมีเพื่อนเก่า 2-3 คนที่เมืองชิงเหอของฉันต้องการเห็นผลงานนี้ด้วย ดังนั้น..”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซูฉิวไป่ เข้าใจทันที

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นเพื่อนของอาจารย์ตงฟางแต่เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรเพราะอาจารย์ตงฟางนั้นมีชื่อเสียง

“ไม่มีปัญหาครับเราจะพบกันที่ไหนดี?ผมสามารถนำงานไปให้คุณได้!”

อาจารย์ตงฟางดีใจที่ ซูฉิวไป่ ตกลง งานประดิษฐ์ตัวอักษรจากราชวงศ์ฉินและราชวงศ์ฮั่นนั้นมีค่ามาก ใครได้เห็นผลงานนี้จะเป็นผู้โชคดีใน 3 ช่วงอายุคน!

“มีห้องเล็กๆในพิพิธภัณฑ์ชิงเหอ ที่อยู่ใจกลางเมือง คุณพอที่จะมาที่นั่นได้ไหม”

จริงๆแล้วมันเหมาะสมมากกว่าที่จะให้พวกเขามาหา ซูฉิวไป่ แทนที่จะไปที่อื่น แต่พวกเขานั้นเป็นผู้อาวุโสซึ่ง ซูฉิวไป่ เองคิดว่าตัวเองควรเป็นคนนำผลงานไปให้พวกเขาดู

หลังจากนั้น ซูฉิวไป่ วางสายและขับรถไปที่พิพิธภัณฑ์

ในขณะเดียวกัน เซี่ยหรงหรงเองที่กำลังวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องรับรองสิทธิ์การเป็นเจ้าของโบราณวัตถุเธอก็ได้รับข้อความจากเซี่ยกรุ๊บ

“ คุณแน่ใจเหรอว่าชายชราคนนั้นอยู่ที่พิพิธภัณฑ์?แม้แต่อาจารย์ตงฟางก็อยู่ที่นั่น”

นี่เป็นข่าวดีสำหรับ เซียหรงหรง  ซึ่งเธอไม่คาดคิดว่าจะโชคดีขนาดนี้

“ใช่แล้วพวกเขาอยู่ที่นั่น”

“ตกลงฉันจะไปด้วย!”

หลังจากวางสายแล้ว เซียหรงหรง แจ้งผู้รับผิดชอบคนอื่นให้รู้ การพิสูจน์ตัวตนของโบราณวัตถุเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับเซี่ยกรุ๊บ

แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ตงฟางจึงมาที่นี่ แต่เรื่องการรับรองโบราณวัตถุเหล่านี้จะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา

แต่เขาจะตกลงช่วยหรือไม่?

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วเซี่ยหรงหรงรู้สึกเป็นห่วง

———————————————–