กู้หนิงได้รับเงินค่าขนมสัปดาห์ละหนึ่งร้อยหยวน จำนวนเงินไม่มาก แต่สำหรับกู้หนิงแล้วมันมาก

ตอนที่กู้หนิงจะออกจากบ้านไปโรงเรียน กู้ม่านยื่นเงินให้เธอหนึ่งร้อยหยวน

ตอนนี้กู้หนิงมีเงินเยอะ แต่เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ เธอจึงรับเงินจากกู้ม่านตามปกติ

กู้หนิงไม่ขึ้นรถประจำทาง แต่วิ่งไปโรงเรียนแทน

เพราะว่าเธอนั้นสุขภาพไม่ค่อยดี เธอจำเป็นต้องออกกำลังกายบ้าง กู้หนิงตัดสินใจวิ่งไปโรงเรียนนับจากนี้เป็นต้นไป ยกเว้นวันฝนตก

โรงเรียนลำดับสามในเมือง F เป็นโรงเรียนธรรมดาทั่วๆไป

ในเมือง F มีโรงเรียนมัธยมปลายอยู่ห้าโรงเรียน โรงเรียนอันดับหนึ่งแน่นอนว่าเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดส่วนที่เหลือก็ธรรมดาทั่วไปลดหลั่นกันไป

กู้หนิงใช้เวลาสามสิบนาทีวิ่งจากบ้านมาโรงเรียน

กู้หนิงมีร่างกายอ่อนแออยู่ก่อนแล้ว วิ่งครึ่งชั่วโมงก็ทำเธอหอบเกือบหายใจไม่ทัน

กู้หนิงอยากให้ร่างกายตัวเองแข็งแรง แต่เธอรู้ว่าต้องใช้เวลาสักพักกว่าร่างกายเธอจะกลับมาแข็งแรง เธอไม่อยากกดดันตัวเองมากจนเกินไป ต้องค่อยเป็นค่อยไป

กู้หนิงออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรู่ ดังนั้นจึงมีเวลาเหลือยี่สิบนาทีก่อนเริ่มเรียนวิชาแรก เธอตัดสินใจไปหาข้าวเช้ากิน

เธอทานข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะกลับไปห้องเรียน

“กู้หนิง?”

วินาทีที่กู้หนิงเดินเข้าอาคารเรียน มีเสียงผู้ชายทักขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ

กู้หนิงขมวดคิ้วย่น เพราะเธอรู้ว่าเสียงคุ้นๆนี้คือเสียงใคร ฉินเจิ้ง นั่นเอง

เธอหันมามอง เป็นฉินเจิ้งจริงๆด้วย

ฉินเจิ้งสูงห้าฟุตสิบเอ็ดนิ้ว สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนส์ เขาเป็นหนุ่มนักกีฬาสุดหล่อและได้รับความนิยมในหมู่สาวๆ

แต่สิ่งที่เขาทำกับกู้หนิงนั้นไร้ยางอาย

“มีอะไร?” กู้หนิงทำสีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ

ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ใช่ ถึงแม้เธอจะมีความทรงจำของกู้หนิง แต่เธอคือถังอันหนิง นอกจากกู้ม่านและครอบครัวกู้ชิงแล้ว คนอื่นล้วนเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ

รวมทั้งญาติคนอื่นในตระกูลกู้ด้วย เธอไม่สนใจพวกเขาสักนิด

ฉินเจิ้งเป็นสาเหตุที่ทำให้กู้หนิงต้องตาย เมื่อวิญญาณของถังอันหนิงกลับมาเกิดในร่างกู้หนิง เธอไม่ต้องการที่จะแก้แค้นเขา ถ้าพวกเขาไม่นำปัญหามาให้เธอ เธอก็จะปล่อยไป แต่ถ้าพวกเขากล้ามีปัญหา กู้หนิงก็จะตอบโต้พวกเขาคืนแน่นอน

เมื่อเห็นกู้หนิง ฉินเจิ้งรู้สึกประหลาดใจ เธอถูกรถชนไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เธอดูไม่เป็นอะไรเลย?

ระหว่างที่เขากำลังประหลาดใจ ไม่ทันสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของกู้หนิง เขาถามเธอว่า “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ถึงแม้ฉินเจิ้งจะไม่ชอบกู้หนิง แต่ก็ยังรู้สึกผิดกับอุบัติเหตุของเธอ

“แล้วไง?” กู้หนิงถามกลับ

“อะไรนะ?” ฉินเจิ้งไม่เข้าใจ “เธอหมายความว่าไง?”

กู้หนิงพลันระเบิดเสียงหัวเราะ เธอมองฉินเจิ้งราวกับเขาเป็นคนโง่ “ฉินเจิ้ง นายตาบอดเหรอ? ไม่เห็นหรือว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้านาย? ฉันสบายดี! เลิกยุ่งกับฉันสักที!”

เธอ…”

ฉินเจิ้งไม่สบอารมณ์ที่เธอล้อเลียนเขา ถึงอย่างนั้นกู้หนิงก็ทำให้เขาแปลกใจที่เธอเปลี่ยนไป เธอกล้าพูดตรงไปตรงมาซึ่งแตกต่างจากกู้หนิงคนที่เงียบขรึมคนเก่า

นี่เป็นเพราะอุบัติเหตุรึเปล่า? เธอถึงดูเปลี่ยนไปเยอะมาก

ใช่แล้วล่ะ เมื่อวิญญาณเปลี่ยน บุคลิกภาพก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

“อะไรอีกล่ะ?” กู้หนิงพูดอย่างใจเย็นอย่างกับก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ตะโกนใส่เขา

“บราโว!” มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น “คนไร้ยางอายพวกนี้มักมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นและก็ดูภาคภูมิใจซะด้วย”

เด็กสาวในชุดเครื่องแบบนักเรียน ผมยาวเหยียดตรง เธอมีรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงามด้วยดวงตากลมโต ริมฝีปากหนาดูน่ารัก

แต่พฤติกรรมของเธอแตกต่างจากรูปลักษณ์ เธอดูไม่เกรงกลัวอะไรและดูไม่มีมารยาท

อีกสิบนาทีจะเริ่มคาบเรียนแรก มีนักเรียนหลายคนทยอยเข้ามาในอาคาร คำพูดของเด็กสาวดึงความสนใจทุกคน

ฉินเจิ้งเป็นที่รู้จักในโรงเรียน ด้วยรูปร่างหน้าตาดีและมาจากครอบครัวร่ำรวย

แต่นั่นในสายตาคนอื่น มีเพียงเพื่อนสนิทเขาที่รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนเช่นไร

ถ้าเขาเป็นคนดีจริง เขาคงไม่ตามจีบกู้เซียวเซียวด้วยการทำร้ายเด็กสาวไร้เดียวสาคนหนึ่ง

อย่างไรก็ตามคนส่วนใหญ่อยู่ข้างฉินเจิ้ง พวกเขาไม่เชื่อว่าความสัมพันธ์ระหว่างกู้หนิงและฉินเจิ้งเป็นเรื่องจริง พวกเขาแค่สนใจที่ได้เห็นเรื่องสนุก

มีเพียงมู่เค่อที่เตือนกู้หนิงด้วยความหวังดี

ไม่มีใครอื่นนอกจากพวกเขาที่รู้ความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉินเจิ้งไม่อนุญาตให้กู้หนิงเล่าเรื่องให้คนอื่นฟังว่ามันเป็นเกมของเขาตั้งแต่ต้นจนจบ

ถ้ามีคนรู้ว่าฉินเจิ้งเป็นแฟนกับกู้หนิงที่ทั้งจน เก็บกด และเรียนแย่ เขาคงอับอาย

“ฉู่เพ่ยหาน….”

ฉินเจิ้งหงุดหงิดขณะที่ทุกคนดูสับสน

เขาอยากจะตอบโต้กลับแต่ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง

ในใจเขารู้ว่าเขาทำสิ่งไม่ดี

ในขณะอีกด้าน กู้หนิงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อ ฉู่เพ่ยหาน เธอรู้ว่าเด็กสาวคนนี้ค่อนข้างดังในโรงเรียน แต่ไม่ได้ดังในทางที่ดี หล่อนมักเข้าเรียนสาย มีเรื่องชกต่อย และได้รับใบเตือนมากมาย

ความจริงแล้วหล่อนควรถูกไล่ออกจากโรงเรียน แต่หล่อนเป็นคนเรียนเก่งและยังติดอันดับนักเรียนเก่ง 40 อันดับแรก นอกจากนี้หล่อนยังมาจากครอบครัวที่มีอำนาจ ดังนั้นหล่อนจึงไม่กลัวถูกโรงเรียนไล่ออก

“อย่าโกรธง่ายแบบนั้นสิ ฉันยังไม่เอ่ยชื่อนายออกมาเลยนะ” ฉู่เพ่ยหานหัวเราะเยอะฉินเจิ้ง