นักเลงกลุ่มนี้จะยอมรับว่าเด็กสาวนักเรียนที่อยู่ตรงหน้าพวกเขามีรูปร่างหน้าตาที่งดงาม พวกเขาเล่นสนุกกับนักเรียนหญิงมามากมาย แต่ไม่มีใครสวยเท่ากู้หนิง

 

ส่วนกู้หนิงโมโหสุดๆ

 

ยัยบ้านั่นจ้างคนให้มาขมขื่นเธอ และถ่ายวิดีโอไว้เพื่อประจาน จ้าวเฟยเฟย ครั้งนี้เธอล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว!!

 

“ฝันไปเหอะ ไอ้พวกหน้าโง่!!” กู้หนิงหงุดหงิด เธอเตะหว่างขาของนักเลงคนหนึ่ง

 

นักเลงคนนั้นไม่คิดว่ากู้หนิงจะจู่โจมเขาและยังรวดเร็วขนาดนี้จนเขาไม่สามารถหลบได้ทัน เขาถูกเตะเข้าไปที่ของลับอย่างจัง

 

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นท่ามกลางคืนที่มืดมิดและเหน็บหนาว

 

นักเลงคนนั้นล้มลงพื้นอย่างเจ็บปวดทรมาน เขากุมของลับไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง เหงื่อผุดเป็นเม็ดๆตามหน้าผาก

 

นักเลงอีกสองคนตกใจกลัว อยากวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ทันที พวกเขาปลอบใจตัวเองว่ามันอาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ขนาดนาฬิกาที่พังแล้วยังบอกเวลาได้ตรง นับประสาอะไรกับกู้หนิง เธอเป็นเพียงนักเรียนหญิงม.ปลายเท่านั้น

 

จากนั้นสองคนที่เหลือจึงสบถใส่กู้หนิงแล้วพยายามชกเข้าที่ท้องของเธอ

 

กู้หนิงเขวี้ยงกระเป๋าเป้ใส่หน้าของชายคนแรกเต็มแรง ชายคนแรกเสถลา ล้มใส่รถตู้และลงไปนอนกับพื้น

 

วินาทีเดียวกันนั้น กู้หนิงก็ยกเท้าขึ้นถีบนักเลงคนที่สอง นักเลงคนที่สองสูงกว่ากู้หนิงมาก เธอเกือบพลาดเสียจังหวะขณะที่เธอถีบไปที่ต้นขาของเขา

 

เธอรีบหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วเหวี่ยงไปที่ศีรษะนักเลงคนที่สอง เขาถูกกระเป๋ากระแทกศีรษะอย่างจังแล้วล้มไปบนพื้น

 

นักเลงคนแรกหยิบท่อเหล็กจากในรถตู้ วิ่งมาที่กู้หนิง เธอขยับเท้าถอยออกมา

 

ก่อนที่เธอจะโต้กลับ จู่ๆก็มีเงามืดโผล่ออกมาจากมุมๆหนึ่ง เงามืดที่ว่านั้นเป็นผู้ชาย เขาตีไปที่ท้ายทอยของนักเลงทั้งสามอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล ส่งผลให้นักเลงพวกนั้นหมดสติไปอย่างไม่รู้ตัว

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ถึงแม้กู้หนิงจะมองเห็นอย่างชัดเจนแต่เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชายผู้นี้สามารถทำอย่างนั้นได้อย่างไร

 

กู้หนิงได้กลิ่นสะอิดสะเอียนของเลือดจากตัวชายหนุ่ม เธอไม่เห็นหน้าเขา สงสัยว่าเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บ

 

วินาทีต่อมากู้หนิงก็เห็นใบหน้าผู้ชายที่เข้ามาช่วยเธอ

 

นาทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามา กู้หนิงตะลึงไปกับรูปลักษณ์ของเขา

 

ผู้ชายคนนี้หล่อเกินมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ไม่ธรรมดาจริงๆ

 

เขาอาจจะหล่อที่สุดเท่าที่เธอเคยพบผู้ชายมา

 

เขาสวมสูทสีดำ สูงประมาณหกฟุตสามนิ้ว อายุราวๆยี่สิบห้า หน้าตาหล่อเหลา งดงาม เปล่งประกาย มีเพียงสีผิวที่ขาวซีดเล็กน้อย

 

บางทีอาจเป็นเพราะเขาเสียเลือดมาก เขาจึงดูซีดเซียว

 

 

แม้ว่าจะบาดเจ็บ แต่เธอได้ถึงกลิ่นอายอันตรายจากเขาอยู่ โดยเฉพาะดวงตาสีดำเข้มที่มองเธออย่างข่มขู่

 

แข่งแกร่งเกินไปแล้ว!!!

 

ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน!!

 

“ขับรถเป็นไหม?” ทันใดนั้นเขาก็เอ่ยถามขึ้นเสียงเย็น

 

“เป็นค่ะ” กู้หนิงตอบกลับ

 

“ขับไปส่งผมที่เฟิ่งหัวแมนชั่นที นี่รางวัลตอบแทนของคุณ” ชายหนุ่มพูดพลางหยิบหยกสีเขียวขนาดเท่าไข่นกกระทาให้กู้หนิง

 

เมื่อเห็นว่าเป็นหยก กู้หนิงใช้ตาทิพย์สำรวจทันที จากนั้นเธอก็ประหลาดใจอีกครั้งเพราะมีหมอกสีขาวหนาวนรอบหยก

 

กู้หนิงมีความรู้เรื่องหยกเพียงน้อยนิด แต่เธอสามารถบอกได้ว่าหยกชิ้นนี้มีราคาแพงมาก ดูจากพลังของมันแล้ว

 

ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นมหาเศรษฐีแน่นอน คอนเฟิร์มได้เลย!!

 

“ตกลง”

 

กู้หนิงตอบอย่างไว เธอรีบคว้าหยกมาก่อนที่เขาจะบอกมูลค่าของมัน แล้วคิดเปลี่ยนใจทีหลัง

 

เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่กู้หนิงไม่ลังเลเลยสักนิด เธอดูออกหรือว่าหยกนี้ของแท้หรือของปลอม?

 

ถ้าเธอรู้ว่าหยกนี้เป็นของแท้แค่มองครั้งแรก เธอต้องเป็นเด็กสาวที่พิเศษมาก เพราะนอกจากหยกจะเป็นของแท้แล้ว มันยังมีมูลค่าหลายล้านหยวน

 

ข้อตกลงนี้ต่างฝ่ายต่างพอใจ

 

ถึงแม้กู้หนิงทำข้อตกลงกับเขาเพียงเพราะเธอต้องการหยก เขาก็ไม่ได้พูดจาไม่ดีกับเธอแต่อย่างใด

 

เขาเดินไปที่รถ ไม่กังวลว่ากู้หนิงจะเปลี่ยนใจทีหลังหรือไม่ที่รับหยกชิ้นนั้นไป

 

เมื่อเขาเดินไปที่รถตู้ กู้หนิงก็เก็บหยกไว้ในห้องเก็บของในพื้นที่กระแสจิต

 

หยกถูกเก็บในห้องเก็บของ ทุกอย่างดูชัดเจนขึ้น เธอรู้สึกผ่อนคลาย

 

หยกชิ้นนี้ช่วยเธอได้มากทีเดียว

 

ตอนนี้กู้หนิงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะรวบรวมหยกให้มากขึ้น แต่เธอต้องรอจนถึงวันหยุดสุดสัปดาห์

 

กู้หนิงเดินไปที่รถตู้สีดำโดยไม่ลังเล เธอสตาร์ทรถและขับออกไป

 

นักเลงสามคนถูกทิ้งไว้กลางถนน

 

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? อยากให้ฉันช่วยทำแผลให้รึเปล่า?” กู้หนิงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

 

“ไม่ต้อง ขอบใจ” ชายหนุ่มตอบ ดูเหมือนเขาไม่ต้องการจะสนทนา

 

ในเมื่อเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ กู้หนิงจึงปิดปากเงียบสนิท

 

สักพักกู้หนิงก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิดพลาด เธอขับรถของพวกนักเลงออกมา ถ้าหากพวกนั้นกล่าวหาว่าเธอเป็นขโมยล่ะ? และกล้องวงปิดที่อยู่ตรงถนน พวกมันไม่โกหก

 

เมื่อคิดได้ดังนั้น กู้หนิงเหยียบเบรคทันที ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังก็เซมาข้างหน้า

 

“เกิดอะไรขึ้น?” เขาถามอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงดูอ่อนระโหยโรยแรง

 

“พวกเราเพิ่งขับรถของคนอื่นมาน่ะสิ ถ้าหากว่าฉันถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยล่ะ? มีกล้องวงจรปิดที่ถนน ฉันปฏิเสธไม่ได้แน่!”

 

“ใจเย็น คุณจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” เขาพูดให้เธอสบายใจจะได้ไม่เสียเวลาและรีบขับรถไปส่งเขาให้ถึงที่หมายโดยเร็ว

 

ไม่นานโทรศัพท์มือถือกู้หนิงก็ดังขึ้น เธอรู้ได้ทันทีว่าใครโทรมาโดยไม่ต้องเหลือบดูหน้าจอ

 

กู้ม่านนั่นเอง

 

กู้หนิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที เป็นกู้ม่านจริงๆ เธอกดรับสาย ก่อนที่เธอจะพูดอะไร เสียงกังวลของกู้ม่านก็ดังขึ้นก่อน

 

“หนิงหนิงตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน ทำไมยังไม่ถึงบ้าน?”