กู้หนิงอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ จากนั้นเธอโต้เขากลับด้วยวลีแบบเดียวกัน

“ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก็ถือว่าเจ๊ากันไป อย่างนั้นใช่ไหม?”

ถ้าจะว่ากันแบบนี้ฉินเจิ้งก็หาเหตุผลมาต่อว่าเธอไม่ได้

ฉินเจิ้งไม่พอใจแต่ไม่สามารถตอบโต้ได้ ตรงกันข้ามกับกู้เซียวเซียวที่กำลังบ้าคลั่ง เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะให้อภัยกู้หนิง

“กู้หนิง แกกล้าขว้างจานข้าวใส่ฉัน! ครั้งนี้แกหนีไม่พ้นแน่!” กู้เซียวเซียวที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอหยิบจานข้าวแล้วเขวี้ยงใส่กู้หนิงทันที

พวกเขายืนอยู่ใกล้กันมากจึงไม่มีทางที่จะหยุดได้ทัน ทุกคนมองไปยังจานที่กำลังลอยไปหากู้หนิง

แม้ว่ากู้หนิงจะเพิ่งแสดงความสามารถของเธอออกมาให้ทุกคนประจักษ์ แต่พวกเขายังกังวลว่าเธอไม่อาจหลบเลี่ยงได้ทัน เพราะระยะห่างทั้งสองสั้นมาก

ก่อนที่ทุกคนจะเห็นอะไรชัดเจน ‘แบม’ เสียงจานตกลงพื้นเสียงดัง ทุกคนตกใจกับภาพเบื้องหน้า

กู้หนิงชกจานที่กำลังลอยไปหาเธออย่างเร็วด้วยกำปั้นหมัดเดียว จานก็ร่วงลงพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ขณะที่มือของกู้หนิงไม่เป็นอะไรเลยสักนิด

“ว้าว สุดยอดไปเลย!” มู่เค่อมองกู้หนิงอย่างชื่นชม เขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกชื่นชมและนับถือกู้หนิงว่ามากขนาดไหนได้

ทุกคนต่างก็ชื่นชมเช่นกัน

“กะ แก…” ครั้งนี้กู้เซียวเซียวรู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว เธอก้าวถอยหลังไปด้วยความกลัวราวกับว่ามองเห็นสัตว์ดุร้าย

ได้ไง? เป็นได้ยังไง? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กู้หนิงแข่งแกร่งขนาดนี้?

“กู้เซียวเซียว ฉันว่าฉันได้เตือนเธอไปแล้วนะเมื่อวานว่าให้อยู่ห่างจากฉัน แต่เธอก็ไม่ฟัง ในเมื่อเธอไม่ยอมปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว ฉันก็ขอสนองความสนุกของเธอบ้างล่ะกัน” กู้หนิงเอ่ยเสียงเย็น

“แก….” กู้เซียวเซียวหวาดกลัวกู้หนิง ตอนนี้เธอไม่อยากมีเรื่องแล้วแต่ยังรู้สึกหัวเสียอยู่ เธอเอ่ยอย่างมุ่งร้าย

“กู้หนิง ฉันจะบอกคุณพ่อกับคุณย่าว่าแกรังแกฉัน ฉันจะให้คุณย่าตะเพิดแกออกจากบ้านเน่าๆนั่น ฉันจะทำให้แกเป็นคนไร้บ้าน!”

กู้เซียวเซียวเป็นจุดศูนย์กลางของตระกูล ถ้าเธอยืนกราน คุณย่าต้องทำตามคำขอร้องของเธอแน่นอน

“พวกเราไม่ได้อยู่บ้านหลังนั้นฟรีๆ พวกเราจ่ายค่าเช่า พวกเราจะอยู่ที่ไหนก็ได้ที่พวกเราต้องการถ้าออกจากบ้านโทรมๆหลังนั้นแล้ว” กู้หนิงไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่นิดเดียว เธอไม่มีแผนจะอยู่บ้านเก่าหลังนั้นนานอยู่แล้ว

ถ้าเธอย้ายออกจากบ้านวันนี้ เธอกับกู้ม่านคงไปเช่าโรงแรมอยู่ก่อนสักระยะ เมื่อเธอกลับมาจากเมือง G เธอจะซื้อบ้านหลังใหม่ทันที

“บอส ไม่ต้องห่วงนะ ฉันสามารถช่วยหาบ้านให้ได้” มู่เค่อยินดีช่วยกู้หนิง

“แก…” กู้เซียวเซียวหัวเสียมากขึ้นกว่าเดิม เธอกัดฟันพูดว่า

“ดี ดีมาก กู้หนิงแล้วเราจะได้เห็นดีกัน แกจะต้องเสียใจแน่!”

จากนั้นก็จ้องหน้ากู้หนิงอย่างกินเลือดกินเนื้อแล้วหันหลังกลับเดินออกไป โดยไม่สนใจฉินเจิ้งและเพื่อนๆ

เฉินจื่อเหยาก็จ้องกู้หนิงอย่างไม่พอใจเช่นกันที่กู้หนิงเอาตัวรอดไปได้

ฉินเจิ้ง จางอี้หมิงและฝูหมิงเหลียงล้วนไม่พอใจเช่นเดียวกัน พวกเขาส่งสายตามาทางมู่เค่อและกู้หนิงอย่างมีนัยยะบางอย่าง จากนั้นก็พากันเดินจากไป

เมื่อพวกเขาจากไปแล้ว นักเรียนคนอื่นก็ต่างพากันแยกย้าย กู้หนิงและเพื่อนพากันเซงในตอนแรก แต่จากนั้นเมื่อได้กินข้าวก็อารมณ์ดีขึ้น

กู้เซียวเซียวโทรหาแม่ของเธอทันทีที่เดินออกมา แม่ของกู้เซียวเซียว ‘หลิน หลี่หยวน’ เป็นแม่ที่ตามใจลูกสาวมาก เมื่อได้ยินว่าลูกสาวเธอถูกรังแก หลินหลี่หยวนก็โกรธแค้นแทนลูกสาว

กู้เซียวเซียวใส่สีตีไข่ เธอบอกแม่ว่ากู้หนิงมีแฟนเป็นเด็กรวยและประพฤติตนไม่เหมาะสมและอื่นๆอีกมาก

หลินหลี่หยวนวางสายและส่งคนขับรถไปรับกู้เซียวเซียวที่โรงเรียน จากนั้นก็โทรไปต่อว่ากู้ม่านอยู่นานสองนาน

หลินหลี่หยวนสั่งให้กู้ม่านบอกกู้หนิงให้ขอโทษกู้เซียวเซียวไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ไม่มีทางจบแน่

กู้ม่านตกใจหลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น กู้หนิงตีกู้เซียวเซียวด้วยจานข้าวและยังตบหน้าเธอ? กู้ม่านไม่อยากเชื่อแต่หลินหลี่หยวนโทรหาเธอเป็นการส่วนตัว ดังนั้นมันอาจจะเป็นเรื่องจริง

กู้ม่านสันนิษฐานว่ามันอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่หลินหลี่หยวนพูด ถึงแม้กู้หนิงจะตบตีกู้เซียวเซียวจริง เธออาจทำมันเพราะกู้เซียวเซียวยั่วโมโหลูกสาวเธอก็ได้

กู้ม่านรู้จักกู้หนิงดี กู้เซียวเซียวรังแกกู้หนิงนับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ทั้งสองยังเป็นเด็ก

ถึงแม้กู้ม่านจะทราบดีว่ากู้หนิงถูกรังแก เธอก็ไม่รู้จะหาวิธีจัดการได้อย่างไร

อย่างไรก็ตามสิ่งที่กู้ม่านกังวลมากที่สุดตามที่หลินหลี่หยวนพูดคือ กู้หนิงมีแฟนเป็นเด็กรวยและประพฤติตนผิดศีลธรรม

เธอไม่อยากเชื่อว่ากู้หนิงจะทำอย่างนั้น แต่เด็กวัยรุ่นมักตกหลุมรักง่าย กู้ม่านห่วงกู้หนิงจริงๆว่าเธออาจทำอะไรที่ผิดไป

เมื่อกู้ม่านวางสายจากหลินหลี่หยวน เธอก็โทรหากู้หนิงทันที

ตอนที่กู้หนิงรับโทรศัพท์จากกู้ม่าน พวกเขาทั้งสามคนก็เดินมาถึงป่าเล็กๆหลังโรงเรียน

“หนิงหนิง ป้าใหญ่ของลูกโทรมาบอกแม่ว่าลูกเอาจานตีเซียวเซียว และลูกยังตบเธออีกด้วย? เกิดอะไรขึ้น? ป้าใหญ่บอกว่าลูกต้องขอโทษเซียวเซียวไม่อย่างนั้นป้าใหญ่ไม่มีทางยอม” กู้ม่านถามอย่างเป็นห่วง

ได้ยินสิ่งที่แม่เธอพูด กู้หนิงไม่แปลกใจเลยสักนิด เธอรู้อยู่แล้วว่ากู้เซียวเซียวต้องทำแบบนั้น

“หนูขว้างจานใส่เธอ ไม่ได้ตีเธอ จานหล่นใส่หัวเธอพอดีแล้วทำให้ผม หน้าและเสื้อผ้าเธอพัง ทั้งหมดก็มีเท่านี้ค่ะ หนูไม่ได้ตีเธอเลยด้วยซ้ำ เธอทำหนูขายหน้าหลายต่อหลายครั้งแล้วค่ะแม่ พูดตามตรงนะคะคว่ำจานข้าวใส่หัวเธอมันยังน้อยไปด้วยซ้ำถ้าเทียบกับสิ่งที่เธอทำ” กู้หนิงอธิบายอย่างใจเย็น เธอไม่คิดว่าตัวเธอทำผิดอะไร

“และเรื่องขอโทษ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยแล้วทำไมหนูต้องขอโทษด้วย” กู้หนิงปฎิเสธที่จะขอโทษโดยไม่ลังเล

กู้ม่านรู้แล้วว่าหลินหลี่หยวนกล่าวเกินจริง เมื่อได้ฟังคำอธิบายของกู้หนิง กู้ม่านเชื่อว่าเธอทำถูกแล้ว

กู้ม่านรู้สึกผิดที่เธอเป็นต้นเหตุให้ลูกสาวต้องถูกรังแก เธอโทษตัวเองว่าไร้ประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอลูกสาวคงไม่ต้องถูกรังแกเรื่อยมาแบบนี้

คนเป็นแม่สมควรที่จะปกป้องลูกสาว ถึงแม้กู้ม่านจะยังคิดว่าการที่กู้หนิงขว้างจานใส่คนอื่นจะเป็นการกระทำที่เกินกว่าเหตุ แต่เธอเชื่อว่ากู้หนิงไม่ได้ทำอะไรผิด

ดังนั้นเธอจึงไม่บังคับให้กู้หนิงต้องขอโทษ

“หนิงหนิงการสอบเข้ามหาวิทยาลัยใกล้มาถึงแล้ว ลูกต้องใส่ใจการเรียนให้มากขึ้นและอย่าเพิ่งมีความรักในตอนนี้” ตอนแรกกู้ม่านตั้งใจจะถามลูกสาวตรงๆแต่กลัวว่าจะทำให้กู้หนิงเสียใจ ดังนั้นเธอจึงเอ่ยเตือนอ้อมๆ”