Chapter 181: เฉินจื่อเหยาเป็นคนทำ?

 

มีคนแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม ความคิดเห็นต่างกันกับโพสก่อนหน้า กลุ่มแรกด่ากู้หนิงที่ใช้คำรุนแรง ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง กลุ่มที่สองเป็นกลาง พวกเขาไม่เชื่อว่ารูปๆเดียวที่ไม่เห็นหน้าคนขับเป็นหลักฐานสำคัญ ส่วนกลุ่มสุดท้ายเข้าข้างกู้หนิง

 

กลุ่มที่เป็นกลางมีจำนวนคนมากที่สุด

 

ในขณะคนที่ต่อว่ากู้หนิงถูกกลุ่มของฮ่าวหรันต่อว่ากลับอย่างรุนแรง ดังนั้นจำนวนคนที่สบถกับกู่หนิงจึงลดลง

 

โพสของกู้หนิงกลายมาเป็นกระทู้ฮอตในช่วงเวลาสั้นๆหลังจากที่เธอกดโพส มีความคิดเห็นหลายข้อความให้กำลังใจเธอ ความจริงแล้วข่าวปลอมไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ตราบใดที่คนส่วนมากเลือกเชื่อเธอ ไม่นานก็ถูกลืม แต่ถ้าคนส่วนใหญ่เลือกวิจารณ์เธอ เรื่องคงไม่จบง่ายๆและไปไกลยิ่งกว่าเดิม

 

บอส พวกเราเชื่อเธอ!

 

บอส สั่งสอนคนที่ทำเรื่องนี้ให้เจ็บหนักไปเลย! ฮ่าวหรันและคนอื่นแสดงความคิดเห็น

 

กู้หนิง พวกเราเชื่อเธอและอยู่ข้างเธอนะ!

 

ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยว่าพวกเราควรจัดการคนที่ทำร้ายเทพธิดากู้ของเรา!

 

เห็นด้วย!

 

มีคนเห็นด้วย แน่นอนย่อมมีคนที่คลางแคลงใจอยู่

 

ถึงแม้คำอธิบายของเธอจะสมเหตุสมผล แต่ก็ไม่มีหลักฐานอะไรว่าคนที่มาส่งเธอที่โรงเรียนไม่ใช่เสี่ยของเธอ

 

ใช่ เธอไม่มีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์

 

กู้หนิงตอบกลับความคิดเห็นของพวกเขา ‘ฉันคิดว่าฉันพูดชัดเจนแล้วนะ คนที่ไม่ชอบฉันก็ยังคงคอยหาเรื่องฉันเรื่อยๆไม่ยอมหยุด ส่วนคนที่เชื่อมั่นในตัวฉันก็ยังคงเชื่อมั่นฉัน ฉันขอเตือนนะใครก็ตามที่จงใจทำลายชื่อเสียงของฉัน ระวังตัวให้ดี ฉันเอาคืนแน่

 

ถ้าฉันผิดจริงพวกเธอด่าฉันได้เลย แต่ถ้าไม่ใช่ ฉันไม่อยู่เฉยแน่!

 

มีความคิดเห็นมากมายสนับสนุนกู้หนิง โดยเฉพาะฮ่าวหรันและเพื่อนๆของเขา บรรดาผู้ที่ยังไม่ชอบกู้หนิงจึงไม่กล้าโต้เถียงอีกต่อไป

 

ในห้องสอง สายตาเฉินจื่อเหยาจ้องไปที่โพสของกู้หนิง เมื่อเห็นว่านักเรียนส่วนใหญ่เลือกเชื่อกู้หนิง เธอโกรธมาก

 

เฉินจื่อเหยาใช้บัญชีใหม่เขียนโพส ดังนั้นเธอจึงไม่กังวลว่าเธอจะถูกเปิดโปง แต่เธอลืมไปว่ามีสิ่งที่เรียกว่ากล้องหน้ารถ

 

เลิ่งเชาถิงเห็นโพสของกู้หนิง เขาโล่งอกที่เห็นนักเรียนส่วนใหญ่อยู่ข้างเธอ

 

หลังจากจบคาบเรียน ฉู่เพ่ยหานและเพื่อนคนอื่นๆวิ่งมาหากู้หนิงอย่างไม่รีรอ

 

“บอส เป็นไงบ้าง? เธอได้ตรวจกล้องหน้ารถของเพื่อนเธอรึยัง?” มู่เค่อถาม

 

“ดูแล้ว” กู้หนิงตอบ

 

“ใครเป็นคนทำ?” พวกเขาพูดขึ้นพร้อมกัน

 

กู้หนิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดวิดีโอให้เพื่อนเธอดู

 

“อะไรนะ? เป็นยัยนั่น!”

 

พวกเขาตกใจ แต่ยอมรับได้อย่างรวดเร็วเพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอคนนี้ไม่เคยชอบกู้หนิง

 

“ฉันจะไปต่อยหน้ายัยนั่นเดี๋ยวนี้!” ฉู่เพ่ยหานหงุดหงิด เธอหมุนตัวกำลังจะออกไป แต่ถูกกู้หนิงห้ามเอาไว้ได้ทัน “อย่านะ ต่อยยัยนั่นไปก็ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ดี”

 

“แล้วพวกเราควรทำยังไงดี?” ฉู่เพ่ยหานถาม

 

“ฉันต้องการให้เธอขอโทษฉันต่อหน้านักเรียนทั้งหมดและอาจารย์ทุกคนในโรงเรียนเรา” กู้หนิงพูด

 

เธอรู้ดีว่าเฉินจื่อเหยาเป็นคนห่วงภาพลักษณ์ตัวเอง การทำแบบนี้จะทำให้เฉินจื่อเหยารู้สึกเจ็บยิ่งกว่าการถูกตบ  กู้หนิงตั้งใจทำให้เธออับอายต่อหน้าคนทั้งโรงเรียนเพราะเธอสมควรได้รับมัน!

 

ในเมื่อกู้หนิงพูดแบบนั้น ฉู่เพยหานจึงยอมอยู่เฉยๆ ไม่เข้าไปทำลายแผนของกู้หนิง

 

ฮ่าวหรันและเด็กหนุ่มคนอื่นอยากจะเข้าไปสั่งสอนเฉินจื่อเหยาสักครั้ง แต่พวกเขาเป็นผู้ชาย และผู้ชายไม่ทำร้ายผู้หยิง ถ้ากู้หนิงกับฉู่เพ่ยหานจัดการไม่ได้ พวกเขาถึงจะลงมือจัดการเอง

 

“ฉันไม่กลับไปที่ห้องเรียนฉันดีกว่า กลัวว่าจะอดต่อยหน้ายัยนั่นไม่ได้! ขอเรียนที่ห้องเธอด้วยแล้วกัน” ฉู่เพ่ยหานคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดีที่จะอยู่ที่นี่ แทนที่จะกลับไปห้องเรียนของเธอ

 

กู้หนิงไม่รู้จะพูดอะไร เธอเข้าใจว่าฉู่เพ่ยหานไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ดังนั้นเธอจึงตอบว่า “ได้สิ!”

 

เมื่อคาบเรียนเริ่ม ทุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่ห้องเรียนของตัวเอง

 

เมื่อเห็นว่าฉู่เพ่ยหานอยู่ในห้องเรียนด้วย นักเรียนห้องสี่พากันตกใจกลัว โชคดีที่มีที่นั่งว่างอยู่ ฉู่เพ่ยหานไม่อยากนั่งกับคนอื่น เธอเลยลากเก้าอี้มานั่งกับกู้หนิงและหยูหมิงซี

 

คาบเรียนนี้เป็นวิชาฟิสิกส์ และอาจารย์ที่สอนเป็นอาจารย์ประจำชั้นห้องสอง เจียงหยวน ฉู่เพ่ยหานถูกจับได้ แต่เธอมักขาดเรียนบ่อย ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวเจียงหยวน ถ้าไม่ใช่เพราะกู้หนิง เธอเองก็คิดจะไม่เข้าเรียนอยู่แล้ว เจียงหยวนแค่ปรายตามองฉู่เพ่ยหาน ก่อนจะเริ่มสอน

 

เมื่ออยู่ในห้องเรียน ฉู่เพ่ยหานตั้งใจเรียน เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้นเธอจะหลับ

 

วิชาต่อไป อาจารย์ยังคงไม่ว่าอะไรเมื่อเห็นฉู่เพ่ยหาน และสอนไปโดยไม่พูดอะไรกับเธอ

 

เมื่อวิชาสุดท้ายจบลง เฉินจื่อเหยายังคงไม่ลบโพส กู้หนิงและเพื่อนของเธอเดินตรงไปที่ห้องเรียนของเฉินจื่อเหยาทันที

 

เฉินจื่อเหยาตื่นตระหนกที่เห็นกู้หนิงและเพื่อนของเธอ ฉันถูกจับได้แล้วเหรอ? ไม่ เป็นไปไม่ได้! เฉินจื่อเหยาไม่เชื่อ เธออยากจะวิ่งหนีไปตอนนี้ คนพวกนี้ไม่ง่ายที่จะรับมือด้วย

 

“อะ อะไร? พวกเธอต้องการจะทำอะไร?” เสียงของเฉินจื่อเหยาสั่น

 

“พวกเราต้องการจะทำอะไรงั้นเหรอ? เฉินจื่อเหยา เธอคิดจริงๆเหรอว่าพวกเราจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนโพสข่าวปลอมนั่น? อย่าได้ใจให้มากนัก เธอไม่ฉลาดพอจะทำเรื่องชั่วๆโดยที่คนอื่นไม่รู้” ฉู่เพ่ยหานยั่วยุ เธอมองเฉินจื่อเหยาด้วยสายตาดุดัน

 

ใบหน้าของเฉินจื่อเหยาเปลี่ยนไป ได้ไง? พวกเขารู้ได้ยังไง?

 

เฉินจื่อเหยาไม่ใช่คนเดียวที่ประหลาดใจ ทุกคนรอบตัวเธอรวมถึงฉินเจิ้งและคนอื่นๆ ก็มองเธอด้วยความประหลาดใจ

 

อะไรนะ? เฉินจื่อเหยาเป็นคนทำงั้นเหรอ?

 

ถ้าเป็นเรื่องจริง เฉินจื่อเหยาจะต้องเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่จะทำทุกอย่างเพื่อทำร้ายผู้อื่น ไม่มีใครเข้าข้างเธอ

 

Chapter 182: เฉินจื่อเหยาตกเป็นเป้าวิพากษ์วิจารณ์

 

จริงๆแล้วในตอนแรกฉินเจิ้งคิดว่าข่าวนั้นเป็นความจริง แต่หลังจากที่คำพูดในโพสของกู้หนิงถูกเผยแพร่ออกไป เขาก็เลือกที่จะเชื่อกู้หนิง

 

กู้หนิงมาจากครอบครัวยากจน แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่มีเพื่อนหรือญาติที่เป็นคนรวย พูดถึงญาติคนรวยยกตัวอย่างครอบครัวกู้เซียวเซียว ถึงแม้พวกเธอจะไม่ถูกกัน แต่ก็ยังเป็นญาติกัน เพื่อนที่ร่ำรวยของเธอก็มีอยู่มาก มู่เค่อ ฮ่าวหรัน อ้ายยี่ ฉินซีหุน และฉู่เพ่ยหาน กู้หนิงยังมีความสันพันธ์ที่ดีกับฉินอี้ฟานและอ้ายเฉียน ที่เป็นลูกสาวของผู้บริหารโรงพยาบาลอีกด้วย

ถึงแม้ฉินเจิ้งจะยังสงสัยว่าเธอไปรู้จักคนเหล่านี้ได้ยังไง ตั้งแต่ที่เธอประสบอุบัติเหตุรถยนต์แล้วฟื้นขึ้นมาเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาถูกใจกู้หนิงคนใหม่ แต่ไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเธอ

 

“เธอมีหลักฐานว่าฉันทำรึเปล่าล่ะ? ถ้าไม่มีก็อย่ามากล่าวหากัน!” เฉินจื่อเหยาบังคับตัวเองให้ใจเย็น แต่เสียงของเธอสั่น เธอเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 18 ปีซึ่งไม่สามารถซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของเธอได้

 

“กล่าวหา? ชิ! ฉันไม่นึกว่าเธอจะรู้จักคำนี้เหมือนกัน” กู้หนิวหัวเราะ ราวกับเป็นเรื่องตลกที่ได้ยินคำพูดนั้นออกมาจากปากของเฉินจื่อเหยา เฉินจื่อเหยาไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน แต่เธอยังคงเผยแพร่ข่าวปลอมเกี่ยวกับกู้หนิง ตอนนี้เธอต้องการให้กู้หนิงแสดงหลักฐานซึ่งนั่นไร้สาระมาก

 

กู้หนิงพูดต่อว่า “ในเมื่อเธอเห็นด้วยว่าไม่ควรกล่าวหาคนอื่นถ้าไม่มีหลักฐาน แล้วทำไมเธอไม่ทำแบบเดียวกันล่ะ? เธอมีหลักฐานรึเปล่า? นอกจากแอบถ่ายรูปแค่รูปเดียว ไม่ตลกหน่อยเหรอที่โพสข่าวปลอมเรื่องฉัน?”

 

ในขณะเดียวกัน ฮ่าวหรันที่อยู่ข้างกู้หนิงก็พูดขึ้นว่า “ใช่! ทำไมเธอถึงบอกว่ากู้หนิงมีเสี่ยเลี้ยงแค่เพราะเธอออกมาจากรถหรูเนี่ยนะ? เธอไม่มีหลักฐานอย่างอื่นเลย ในเมื่อไม่มีหลักฐานมันก็คือการกล่าวหานั่นแหละ เธอเอารูปไปโพสในกระทู้โรงเรียน พวกเราสามารถฟ้องเธอได้!”

 

ได้ยินแบบนั้นเฉินจื่อเหยาหน้าซีด สิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการจะทำคือเข้าไปเกี่ยวข้องกับกฏหมาย

 

“เฉินจื่อเหยา ฉันคิดว่าเธอจะอยู่เงียบๆหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นกับกู้เซียวเซียว ฉันยกโทษให้เธอไปแล้ว แต่เธอทำฉันแปลกใจมากที่ดันทำตรงข้าม ฉันไม่มาหาเธอหรอกถ้าฉันไม่มีหลักฐาน พวกเราไม่ได้โง่เหมือนเธอ!”

 

พูดจบ กู้หนิงก็เอาโทรศัพท์ออกมาคลิกเปิดวิดีโอ “เฉินจื่อเหยา เธอรู้จักสิ่งที่เรียกว่ากล้องบันทึกในรถรึเปล่า? อีกอย่างกล้องวงจรปิดที่อยู่ตรงประตูหน้าโรงเรียนก็มี ง่ายมากที่จะหาว่าใครเป็นคนถ่ายรูปฉัน”

 

เฉินจื่อเหยานิ่งอึ้ง แทบทรงตัวไว้ไม่อยู่ เธอไม่รู้ว่ามีกล้องบันทึกวิดีโอในรถด้วย ที่แย่ไปกว่านั้นคือเธอไม่ได้อำพรางตัวเองเลย

 

“ตอนนี้เธออยากจะพูดอะไรอีก?” ฉู่เพ่ยหายเยาะเย้ย

 

เฉินจื่อเหยาไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป แต่เธอไม่อยากยอมแพ้ แม้ว่าเธอจะกลัวที่จะเผชิญหน้ากับกู้หนิงและคนอื่น ๆ

 

“แล้วยังไง? ฉันแค่ถ่ายรูป แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเธอมีเสี่ยเลี้ยง!” เฉินจื่อเหยาเถียง

 

“เธอไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ ในทางกฎหมายถือว่าเป็นการกล่าวหา ฉันสามารถฟ้องเธอได้!” กู้หนิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ซึ่งทำให้เฉินจื่อเหยาต้องหุบปาก

 

นักเรียนในห้องที่เหลือเอนเอียงมาทางกู้หนิง

 

“ใช่ เธอไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ ซึ่งนั่นสามารถทำลายชื่อเสียงกู้หนิง เธอช่างเป็นคนที่ร้ายกาจอะไรอย่างนี้!”

 

“เธอควรถูกไล่ออกเหมือนกู้เซียวเซียว”

 

ฉันเห็นด้วย ฉันไม่อยากเรียนโรงเรียนเดียวกับเธอเลย!” “ฉันคิดว่ากู้หนิงควรโทรหาตำรวจ”

 

“ฉันคิดว่ากู้หนิงควรฟ้องเฉินจื่อเหยา และส่งเธอเข้าคุกไปซะ!”

 

“หุบปาก! หุบปากพวกเธอไปซะ!” เฉินจื่อเหยาตะคอก เธอเกลียดความคิดที่ถูกไล่ออกหรือถูกตำรวจจับ

 

“เฉินจื่อเหยา ฉันจะให้โอกาสเธอ แต่ถ้าเธอไม่ยอมรับก็รอรับผลการกระทำเธอได้เลย” กู้หนิงกดเสียงต่ำพูดขึ้น

 

เฉินจื่อเหยาถอยไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัวด้วยความกลัว เธอคิดว่ากูหนิงจะต่อยเธอ “ธะ เธอต้องการให้ฉันทำอะไร?”

 

ถ้ากู้หนิงจะต่อยเธอจริงๆ เธอคงสู้กลับไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกหวาดกลัว

 

“ฉันจะให้เธอชดใช้กับสิ่งที่เธอทำกับฉัน” กู้หนิงพูด “ลบโพสนั่นซะ และขอโทษฉัน เธอต้องไปที่ห้องออกอากาศเพื่อขอโทษฉันต่อหน้านักเรียนและครูทุกคนในโรงเรียน!”

 

“ไม่!” เฉินจื่อเหยาปฏิเสธ

 

“ไม่? ตอนนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอแล้ว ถ้าเธอไม่ทำ เธอจะถูกลงโทษหนักกว่านี้” กู้หนิงเยาะ

 

“เธอ…” เฉินจื่อเหยาโกรธจนหน้าแดง แต่ไม่รู้จะเถียงยังไง เธอไม่อยากขอโทษ มันน่าอายเกินไป!

 

“ถ้าฉันไม่ได้ยินคำขอโทษจากเธอก่อนคาบเรียนบ่ายจบลง เธอต้องระวังตัวไว้ให้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป” กู้หนิงเตือน จากนั้นเดินจากไปพร้อมกับเพื่อนของเธอ

 

มีคนถ่ายวิดีโอเอาไว้ เขาอัพโหลดลงในกระทู้ของโรเงรียน ไม่นานก็กลายเป็นกระทู้ฮอตของโรงเรียน

 

บางคนยังคงสงสัยพฤติกรรมของกู้หนิงเพราะเธอไม่ได้แสดงหลักฐานที่ชัดเจนว่าเธอไม่มีเสี่ยเลี้ยง กระนั้นก็เลือกที่จะวิพากษ์วิจารณ์และด่าทอเฉินจื่อเหยาแทน แต่ความคิดเห็นเชิงลบเหล่านั้นไม่ได้รับความสนใจมากนัก

 

มันเป็นเรื่องน่าขันที่จะสรุปว่ากู้หนิงมีเสี่ยเลี้ยงเพียงเพราะเธอออกจากรถหรูคนส่วนใหญ่จึงอยู่นิ่งๆไม่ออกความคิดเห็น นอกจากนี้กู้หนิงยังฝากความประทับใจไว้ให้กับนักเรียนหลายคนหลังจากที่เธอชนะการแข่งขันกับฮ่าวหรันและเพื่อนสนิทของเขา หลายคนยังคงชื่นชมกู้หนิง

 

ในขณะเดียวกันกู้หนิงและเพื่อนๆ ของเธอไม่สนใจเรื่องวุ่นวายในเว็บบอร์ดโรงเรียน เพราะพวกเธอกำลังเพลิดเพลินกับอาหาร

 

ไม่นานเจียงหยวนได้ยินข่าวจากชู่พาน

 

เขาประหลาดใจที่เฉินจื่อเหยาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ เพราะเธอเรียนได้ค่อนข้างดีในชั้นเรียนของเขา น่าเสียดายจริงๆ

 

เจียงหยวนขอให้เฉินจื่อเหยาทำตามที่กู้หนิงเรียกร้องทันที

 

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เฉินจื่อเหยาทำนั้นไม่ร้ายแรงเท่ากับกู้เซียวเซียว ดังนั้นเธอจึงไม่ถูกไล่ออก