Chapter 221: อุบัติเหตุที่สถานที่ก่อสร้าง ||

 

วินาที่ต่อมา คนงานก็มามุงดูอุบัติเหตุ

 

“นี่ เธอมาทําอะไรที่นี่?”

 

“ใช่ เธอมาทําอะไร!?”

 

คนงานยิงคําถามใส่กู้หนิงรัว กู้หนิงตวาดพวกเขาเสียงดัง“หุบปาก เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

 

ได้ยินเสียงตวาด ก็มีคนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรเรียกรถพยาบาล

 

คนงานที่ตกลงมากระดูกซี่โครงหัก อวัยวะภายในเสียหายขาขวาหัก หากเป็นสถานการณ์ปกติเขาจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่พลังของกู้หนึ่งช่วยรักษาอาหารบาดเจ็บภายในของเขาและช่วยประคองชีวิตของเขาไว้

 

ถึงแม้จะใช้พลังมาก แต่มันเป็นเรื่องเร่งด้วยและคนงานก็เป็นพนักงานของเธอ กู้หนิงไม่อาจอยู่เฉยได้ อีกอย่างถ้ามีคนตายในไซต์ก่อสร้าง และข่าวแพร่ออกไป ชื่อเสียงของบริษัทอาจส่งผลต่อความเป็นมงคลของอาคารที่กําลังสร้างได้

 

กู้หนิงไม่ได้ช่วยรักษาเขาให้หาย แต่เพียงป้องกันไม่ให้เขาตาย ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยหรือเสียหายเพียงเล็กน้อยหลังจากที่ตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้คงเป็นเรื่องแปลก

 

คนงานก่อสร้างรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา กู้หนิงสัมผัสได้ถึงความผิดหวังและไม่เต็มใจที่ฉายผ่านดวงตาของเขา

 

เขาผิดหวังและไม่อยากมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ?กู้หนิงสังเกตเห็น ปฏิกิริยาที่แปลกประหลาดของเขาได้มันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็น การจัดฉาก คําถามคือทําไม?

 

กู้หนิงไม่มีเวลาคิดตอนนี้ เธอโทรหาอ้ายกวงเหยาอย่างไม่รอช้า

 

“มีอะไรครับ?” อ้ายกวงเหยาถาม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ไซต์ก่อสร้าง

 

“ลุงอ้าย เกิดอุบัติเหตุขึ้นที่ไซต์ก่อสร้าง คนงานตกจากที่สูงเขาได้รับบาดเจ็บ รีบมาดูหน่อยค่ะ” กู้หนิงกล่าว

 

“อะไรนะครับ? ได้ๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” อ้ายกวงเหยาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ เขาไม่มีเวลาถามกู้หนิงว่าทราบเรื่องได้ยังไง และรีบบอกเลขาให้เตรียมรถและแจ้งหัวหน้าไซต์ก่อสร้าง

 

อ้ายกวงเหยายังไม่ได้รับรายงานการเกิดอุบัติเหตุจนกระทั่งเขาออกจากบริษัท

 

เพราะคนงานต้องแจ้งให้ห้องรักษาความปลอดภัยก่อนเป็นอันดับแรก และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงโทรหาบริษัทจากนั้นพนักงานในบริษัทรายงานข่าวร้ายต่อแผนก หลังจากนั้นอ้ายกวงเหยาถึงทราบเรื่อง

 

รถพยาบาลมาถึงเร็วกว่าอ้ายกวงและคนอื่นๆ แพทย์ตรวจสอบคนงานที่ได้รับบาดเจ็บเบื้องต้นจากนั้นก็พาเขาไปโรงพยาบาล

 

กู้หนิงบอกหัวหน้าคนงานให้ไปกับรถพยาบาลจากนั้นโทรบอกอ้ายกวงเหยาให้ตรงไปโรงพยาบาลเลย และเธอก็จะขับรถไปโรงพยาบาลเช่นกัน

 

อ้ายกวงเหยาสั่งให้หัวหน้าไซต์ก่อสร้างตรวจสอบอุบัติเหตุที่ ไซต์งาน ส่วนเขาจะไปโรงพยาบาล

 

ผู้จัดการของเจิ้งหัวยังมาไม่ถึง ดังนั้นกู้หนิงจึงจัดการลงทะเบียนคนไข้ อ้ายกวงเหยามาถึงหลังจากนั้นไม่นานเลขาของเขาไปดูแลคนเจ็บ ส่วนตัวเขาไปคุยกับกู้หนิง

 

“บอสครับ รู้ได้ยังไงว่ามีอุบัติเหตุที่ไซต์ก่อสร้าง?” อ้ายกวงเหยาถามด้วยความสงสัย

 

“ฝันค่ะ เป็นคนตกจากอาคารสูง อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ฝันและลางสังหรณ์ของหนูค่อนข้างแม่นยํา ก็เลยมาตรวจสอบดูด้วยตัวเอง ไม่คิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริง” กู้หนิงโกหก

 

อ้ายกวงเหยาเชื่อคําอธิบายของกู้หนิงโดยไม่สงสัย เธอมีค วามสามารถในการพนันหิน ดังนั้นเธอต้องมีอะไรที่เหนือกว่าม นุษย์ธรรมดา

 

“บอสครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง กลับไปโรงเรียนเถอะค รับ” อ้ายกวงเหยาเพิ่งนึกได้ว่ากู้หนิงยังต้องไปเรียน

 

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ” กู้หนิงตอบ เธอตัดสินใจจะหาเหตุผลที่แท้จริงว่าทําไมคนงานถึงตกลงมา

 

อ้ายกวงเหยาไม่ได้ว่าอะไร

 

ไม่นานผลตรวจก็ออกมา ซี่โครงข้างหนึ่งหัก อวัยวะภายในได้รับความเสียหายเล็กน้อย และขาขวาหัก โชคดีที่อาการบาดเจ็บของเขาไม่รุนแรงมาก ต้องผ่าตัดและอยู่โรงพยาบาลอีกสองสามวัน

 

กู้หนิงบอกให้อ้ายกวงเหยาจัดห้องผู้ป่วยแยกออกมาอ้ายกวงเหยาเห็นด้วย

 

กู้หนิงวางเครื่องดักฟังไว้ข้างเตียงและซ่อนกล้องไว้ใต้ทีวีก่อนที่เธอจะออกไป

 

เมื่อกู้หนิงกลับไปที่โรงเรียน คาบเรียนก็เลิกแล้ว กู้หนึ่งไม่ได้เดินเข้าไป ส่งข้อความหาฮ่าวหรันบอกว่าเธอรออยู่ที่ลานจอดรถ

 

ไม่มีรถทําให้กูหนิงไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก ดังนั้นเธอจึงมีแผนจะซื้อรถตอนเข้ามหาวิทยาลัย

 

กู้หนิงสวมหูเฟิงบลูทูธตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาล หูฟังเชื่อมต่อกับเครื่องดักฟังที่เธอซ่อนไว้ แต่ตอนนี้เธอยังไม่ได้ยินอะไรที่เป็นประโยชน์เลย

 

เมื่ออ่าวหวั่นและคนอื่นๆเดินออกมา กู้หนิงก็คืนกุญแจรถให้ฮาวหรันและเธอก็วิ่งกลับบ้าน ระหว่างทางเธอได้รับข้อความจากบริษัทขนส่ง พัสดุของเธออยู่ในล็อกเกอร์ที่ชั้นหนึ่งเรียบร้อยแล้วโจวเจิ้งหงเป็นคนส่งมาให้เธอ

 

เป็นจี้หยกที่กู้หนิงสั่งไว้

 

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดฉ่เพียหาน และจี้หยกนี้เป็นของขวัญให้เธอ

 

ราคาของจี้หยกหลานแสนหยวนแต่ถูกส่งมากับบริษัทขนส่งธรรมดาๆ เพราะกู้หนิงไม่ได้เป็นกังวลเรื่องความปลอดภัย

 

กู้หนึ่งหยิบเอากล่องพัสดุและส่งข้อความหาโจวเจิ้งหงบอกว่าของมาถึงอย่างปลอดภัย กู้หนิงเข้าไปในห้องนอนและหยิบเอาแล็ปท็อปออกมาจากห้องเก็บของกระแสจิต เธอเปิดดูวิดิโอที่ซ่อนอยู่ในห้องผู้ป่วย ทุกอย่างยังดูปกติ

 

คนงานที่ตกลงมาชื่อว่าหวังเหมา ครอบครัวของเขามาเยี่ยมเขาและมารับค่าชดเชยจากบริษัท

 

อุบัติเหตุร้ายแรงดังกล่าวสร้างความหวาดกลัวให้กับคนงานแต่บริษัทสัญญาว่าจะหาสาเหตุที่แท้จริงและทําให้พวกเขาปลอดภัย พวกเขาจึงสงบลงอย่างรวดเร็ว

 

ราวๆสองทุ่ม ภรรยาหวังเหมาก็ออกไปซื้ออาหารให้เขาตอนนี้หวังเหมาอยู่คนเดียว เขาหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบอกคน

“สวัสดีครับ หวังเหมานะครับ ผมทําตามที่คุณขอแล้วแต่ผมยังมีชีวิตอยู่”

 

ในที่สุดตัวปัญหาที่แท้จริงก็ปรากฏแล้ว หวังเหมาตกลงมาเพราะตั้งใจ แต่ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?

 

“ไอ้ขยะ! ในเมื่อทําพลาดก็อย่าหวังจะได้เงินส่วนที่เหลืออีกแสนห้าเลย เงินที่ได้ไปล่วงหน้าก็ถือว่าเป็นค่าดําเนินการแล้วกันและอย่าทรยศฉันล่ะไม่อย่างนั้นครอบครัวแกถูกฆ่าตาย หมดแน่จําเอาไว้!” ผู้ชายที่อยู่ปลายสายข่มขู่

 

Chapter 222: ปัญหาที่ไซต์ก่อสร้าง

 

ภายในห้องนั้นเงียบ กู้หนิงจึงได้ยินเสียงสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน

 

“ได้” หวังเหมาผิดหวังแต่ไม่กล้าแข็งข้อ เพราะเขาเป็นเพียงชายธรรมดา ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เขาก็รู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้สามารถฆ่าครอบครัวของเขาได้อย่างง่ายดาย เสนอเงินสองแสนหยวนให้เขาเพื่อทําลายชื่อเสียงของเจิ้งหัวเรียลเอสเตท

 

กล้องที่กู้หนิงซ่อนไว้อยู่ด้านหลังหวังเหยา เธอทําเช่นนั้นเพื่อที่จะดูหน้าจอโทรศัพท์ของเขา

กู้หนิงตรวจสอบเบอร์ทันที เป็นเบอร์จากเมือง G

 

เมือง G?

 

ความคิดแรกที่ปรากฏในความคิดของกู้หนิงคือหงหยุนเรียลเอสเตท เพราะเธอเพิ่งคว้าสัญญาการซื้อขายที่ดินตัดหน้า

พวกเขา

 

กู้หนิงคิดอยู่ว่าหงหยุนไม่มีทางไม่ทําอะไร แต่ไม่คิดว่าจะลงมือในเมือง F

 

แม้ว่าจะไม่มีน้ําหนักที่เพียงพอ เธอแน่ใจว่าหงหยุนเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน เธอต้องหาหลักฐานเพิ่มเติม

 

ในเมื่อตอนนี้เจิ้งหัวและหงหยุนเป็นศัตรูกัน เธอเปลี่ยนใจจะบดขยี้หงหยุนให้ราบคาบ

 

กู้หนิงโทรหาอ้ายกวงเหยา

 

“ลุงอ้าย ตอนนี้สะดวกคุยไหมคะ? หนูมีเรื่องสําคัญจะปรึกษา”

 

“สะดวกๆ ว่ามาเลย”

 

“เรื่องอุบัติเหตุเป็นการจัดฉากให้หวังเหมาตกลงมา” กู้หนิงกล่าว

 

“อะไรนะ? จัดฉาก?” อ้ายกวงเหยาประหลาดใจ

 

“ค่ะ เขาดูผิดหวังที่รอดตายซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่แปลกมาก หนูเลยซ่อนกล้องและเครื่องดักฟังในห้องผู้ป่วย หนูได้ยินเขาโทรศัพท์หาผู้ชายคนหนึ่ง เขาบอกว่าทําตามที่บอกแล้วแต่ทําพลาด” กู้หนิงกล่าว

 

อ้ายกวงเหยากลั้นลมหายใจก่อนปล่อยออกมา เขารู้สึกที่งกับการกระทําของกู้หนึ่ง อ้ายกวงเหยารู้แล้วว่าทําไมกู้หนิงถึงขอให้เขาจัดห้องแยกสําหรับหวังเหมา มันสะดวกสําหรับเธอที่จะจับตาดูเขาและยังเปิดโอกาสให้เขาได้เปิดเผยตัวเอง

 

ในขณะเดียวกันอ้ายกวงเหยารู้สึกละอายเล็กน้อยถ้ากู้หนิงไม่บอกเขา เขาคงคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา

 

กู้หนิงพูดต่อไปว่า “เบอร์มาจากเมือง G หนูคิดว่าหงหยุนอยู่เบื้องหลัง”

 

“หงหยุน? มันกล้าดียังไงมาทําเรื่องเลวๆถึงเมือง FI” ด้วยกวงเหยาไม่พอใจ ไม่คิดว่าหงหยุนจะใจกล้ามาปวนพวกเขาถึงเมือง F

 

“พวกเราควรทําอย่างไรต่อไปดี?” อ้ายกวงเหยาถาม เขาอยากทราบความคิดเห็นกู้หนิง

 

“ครั้งนี้พวกมันทําพลาดแต่ไม่คงไม่หยุดแค่นี้ ลุงต้องระวังตัวไว้ถ้ามีคนงานพยายามก่อปัญหาหรือก่อความวุ่นวายที่ไซต์ก่อสร้างให้จดชื่อของพวกเขาและจับตาดูพวกเขาอย่างใกล้ชิดเพื่อรวบรวมหลักฐาน ถ้าพวกเขาอยากออก ก็ปล่อยไป แต่ใส่ชื่อไว้ในบัญชีดํา อย่าจ้างพวกเขาอีก” กู้หนิงกล่าว

 

เป็นเรื่องปกติที่ไซต์ก่อสร้างจะมีอุบัติเหตุ ตราบใดที่บริษัทจัดการได้ดี ก็ไม่มีปัญหาอะไร

 

“ได้ครับ” อ้ายกวงเหยาตอบ

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

วันต่อมา ขาวก็แพร่ไปทั่ว มันไม่ใช่อุบัติเหตุร้ายแรงแต่มีบางคนจงใจสร้างข่าวลือและกลายเป็นข่าวใหญ่ ไม่สําคัญว่ามันจะจริงหรือไม่จริง คนก็ค่อยๆเชื่อ

 

ข่าวลือดังกล่าวส่งผลกระทบต่อสถานที่ก่อสร้างและชื่อเสียงของเจิ้งหัวเป็นอย่างมาก แม้ว่าอาคารจะสร้างเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเต็มใจที่จะซื้อบ้านในตอนนี้ และบริษัทอาจสูญเงินจํานวนมาก

ในความเป็นจริงอาคารใกล้จะเสร็จแล้ว และบ้านหลายหลังกําลังจะขาย อย่างไรก็ตามผู้ซื้อที่มีศักยภาพส่วนใหญ่ล้มเลิกความคิดที่จะซื้อบ้านที่นั่นหลังจากที่มีข่าวออกไป

 

บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่แข่งขันกันเพื่อแย่งชิงที่ดินแห่งนี้รู้สึกยินดีกับความโชคร้ายของเจิ้งหัว โดยเฉพาะอู่เหลียนฉิน ซึ่งมีความแค้นอันยาวนานกับอ้ายกวงเหยา อย่างไรก็ตามพวกเขาทุกคนรู้ดีว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุทั่วไป ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทุกแห่งจึงจ่ายเงินค่าประกันเป็นจํานวนมาก

 

มันขึ้นอยู่กับว่าบริษัทจะจัดการได้ดีแค่ไหน

 

คนวงในต่างก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดาๆ เพราะข่าวกระจายไปทั่วและกลายเป็นข่าวใหญ่ภายในเวลาอันสั้น และไม่มีใครรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง

 

ที่ไซต์ก่อสร้างคนงานหลายคนทะเลาะกันเรื่องค่าตอบแทนและเงินเดือนที่สูงขึ้น มิฉะนั้นพวกเขาจะลาออกจากงานอ้ายกวงเหยาต้องเข้าไปเจรจาและบรรเทาความวิตกกังวลของคนงานด้วยตนเอง และเพิ่มค่าชดเชยให้ แต่บางคนก็ยังอยากออก

 

“ผมไม่สนค่าตอบแทน ถ้าวันหนึ่งเกิดตกจากอาคารผมไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือในโรงพยาบาล!”

 

“ใช่! ถ้าพวกเราพิการหรือตาย เงินก็ไร้ประโยชน์!”

 

“จ่ายเงินเดือนพวกเรามาแล้วพวกเราจะออก!”

 

“ถ้าคุณไม่จ่าย พวกเราจะทุบทําลายทุกอย่างที่นี่!”

 

“พวกคุณก็ทํางานก่อสร้างมานาน ก็ย่อมรู้ว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ถ้ายืนกรานจะออก ก็ออก ผมอนุญาต เจิ้งหัวจะจ่ายเงินให้ทุกคน!” อ้ายกวงเหยาพูด

 

เขาเตรียมตัวมาอย่างดีก่อนที่จะมาที่นี่ในวันนี้ พร้อมกับพนักงานการเงินและเงินสดดังนั้นเขาจึงไม่กังวล

 

มีบางคนเริ่มลังเล อ้ายกวงเหยาพูดถูก งานก่อสร้างเป็นงานที่มีความเสี่ยงสูงอยู่แล้ว ทุกคนเข้าใจแจ่มแจ้งดีตอนที่รับงานหลายคนเคยเห็นอุบัติเหตุในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นอกจากนี้บริษัทได้จ่ายเงินชดเชยและส่งคนงานที่ได้รับบาดเจ็บไปโรงพยาบาลแล้ว หากพวกเขาออกเพราะอุบัติเหตุก็ดูไม่มีเหตุผลเท่าไหร่

 

เจิ้งหัวจ่ายเงินเดือนให้สูงและผลตอบแทนที่ดีมากพวกเขาจึงลังเล

 

ท้ายที่สุดคนงานราวเจ็ดคนยืนยันที่จะออกและมีอีกสองคนที่ดูเหมือนจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ อ้ายกวงเหยาจึงให้ความสนใจกับสองคนนั้น