Chapter 205: ฝันร้ายของลี่เจินเจิน II

 

เมื่อลี่เจินเจินลืมตาตื่นขึ้นมา เธอรู้สึกมึนงงและรู้สึกเจ็บไปทั่วตัว สายตาของเธอค่อยๆปรับภาพให้ชัดขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่อยู่ตรงหน้า เธอก็ตกใจสุดขีด เธอสำรวจตัวเองและพบตัวเธอเปลือยเปล่า

 

เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น!? เกิดอะไรขึ้น!!! เกิดบ้าอะไรขึ้น!!!!!

 

วินาทีต่อมาลี่เจินเจินก็กรีดร้องสุดเสียง เธอลุกขึ้นอย่างยากลำบากพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ

 

ทำไม? เป็นไปได้ยังไง?

 

เสียงกรีดร้องของลี่เจินเจินปลุกคนที่นอนอยู่บนเตียง หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นดูใจเย็น แต่ซูจินก็ตกตะลึงเหมือนลี่เจินเจิน ถ้าเป็นเธอกับหลินเหวินจงอยู่บนเตียงกันสองคนก็เป็นเรื่องปกติ แต่ทำไมลี่เจินเจินกับหยวนเสิ่นถึงอยู่บนเตียงด้วย?

 

พวกเรา….? ความจริงอันน่ากลัวเข้าสู่ความคิดของซูจิง ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้! ซูจินพยายามบังคับตัวเองให้สงบ นี่ไม่ใช่เรื่องจริง

 

“เกิดบ้าอะไรขึ้น!!?” ลี่เจินเจินตวาดถามด้วยน้ำเสียงโกรธจัด เธออยากจะฆ่าพวกมันให้หมดทุกคน

 

“เธอคิดว่าไงล่ะ? เมื่อคืนพวกเราเมาเละก็เลยมีเซ็กส์กันไง” หยวนเสิ่นพูดด้วยท่าทีสบายๆราวกับเป็นเรื่องปกติ ใช่ เป็นเรื่องปกติสำหรับเขา ปกติเขาจะใช้เงินไม่ก็คำพูดหวานๆเพื่อให้ได้นอนกับผู้หญิง แต่เมื่อเป็นลี่เจินเจินเขาต้องใช้ทริคเล็กๆน้อยๆ

 

“ฉันไม่ได้เมา! แกวางยาพวกเรา?” ลี่เจินเจินจ้องหยวนเสิ่นและตั้งคำถามเขา เธอไม่ได้โง่และรู้ว่าเมื่อคืนเธอดื่มอะไร เธอมึนหัวนิดหน่อยแต่ไม่ได้เมา ความเป็นไปได้อย่างเดียวคือเธอถูกวางยา

 

ลี่เจินเจินรู้ว่าหยวนเสิ่นเป็นเพลย์บอยที่เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น เป็นเรื่องปกติสำหรับที่วางยาผู้หญิงเพื่อให้ได้นอนด้วย

 

หยวนเสิ่นตามจีบเธอมานานแต่เธอไม่ตอบตกลงเป็นแฟนเขาสักที ดังนั้นบางทีเขาอาจวางยาเธอเพราะความโกรธ

 

ลี่เจินเจินรู้แน่แก่ใจ

 

“อะไรนะ! พวกเราถูกวางยางั้นเหรอ?” ในขณะเดียวกันซูจิงก็จำได้ เธอหันไปมองหลินเหวินจงและถามเขาว่า “เกิดเรื่องบ้าอะไรที่นี่?”

หลินเหวินจงและหยวนเสิ่นไม่คิดจะปิดบังความชั่วของตัวเองอยู่แล้ว พวกเขาจึงยอมรับง่ายๆว่า “ใช่ พวกเราวางยาในเครื่องดื่มพวกเธอเมื่อคืน และพวกเราทั้งหมดก็มีอะไรกันทั้งสี่คน…”

 

“ไอ้ทุเรศ!!!!” ลี่เจินเจินเงื้อฝ่ามือขึ้นหทายจะตบหน้าของหยวนเสิ่นแต่ถูกเขาจับแขนไว้ก่อน

 

หยวนเสิ่นมองลี่เจินเจินอย่างไม่ชอบใจและหัวเราะเยาะเธอว่า “เธอคิดจะตบฉันงั้นเหรอ?”

 

“หลินเหวินจง! นายทำแบบนี้ทำไม?” ซูจิงถามเขาด้วยความเจ็บปวดและความโกรธผสมกัน

 

“ซูจิง เธอคิดจริงๆหรือว่าฉันรักเธอ? เธอมันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คิดไปเองว่าฉันจะแต่งงานด้วย ถ้าเธอไม่สวย หุ่นไม่ดี ฉันคงทิ้งเธอไปนานแล้ว ตอนนี้ฉันเล่นเธอจนเบื่อแล้วและถึงเวลาต้องเปลี่ยนผู้หญิงคนใหม่ซะที แต่ถ้าเธอต้องการอยู่ข้างฉันต่อไป…อืม….ฉันขอคิดอีกหน่อยแล้วกัน” หลินเหวินจงพูดจาเยาะเย้ยซูจิง เขามองเธอเหมือนของเล่นที่คิดจะเปลี่ยนใหม่ก็เปลี่ยนได้

 

 

 

“แก….” ซูจิงเสียใจและน้ำตาไหลจากสองเบ้าตา เธอคิดว่าเธอพบรักแท้แล้ว เธอคิดว่าหลินเหวินจงรักเธอจากใจจริงเหมือนที่เธอรักเขา แต่กลายเป็นว่าเธอเป็นเพียงของเล่นบนเตียงของเขาเท่านั้น

 

“หยวนเสิ่น ฉันจะแจ้งความจับแก!!” ลี่เจินเจินคำรามอย่างบ้าคลั่ง

 

“ดี! แจ้งความจับฉันเลย! ถ้าเธอแจ้งความพวกเราจะอัพโหลดคลิปวิดีโอของพวกเราลงอินเทอร์เน็ต ทีนี่เธอจะได้ดังเป็นพลุแตกแน่” หยวนเสิ่นข่มขู่ เขาดูไม่กลัวสักนิด

 

“อะไร! แกถ่ายวิดีโอไว้งั้นเหรอ?”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้นทั้งลี่เจินเจินและซูจิงต่างก็หน้าเสียเพราะความตกใจ

 

“ใช่ พวกเราถ่ายวิดีโอเอาไว้ ลี่เจินเจินถ้าเธอยอมเล่นกับพวกเราต่อพวกเราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และเธอก็ยังตามจีบฉินอี้ฟานได้ต่อ ถ้าในอนาคตเธอแต่งงานกับเขาพวกเราก็จะไม่เกี่ยวข้องกันอีก แต่ถ้าเธออยากทำลายชื่อเสียงตัวเองก็แจ้งความพวกเราได้เลย ฉันจะบอกเธออย่างหนึ่ง ฉันมีวิดีโอเป็นหลักฐาน เธอสองคนดูไม่เหมือนคนถูกบังคับเลยในวิดีโอ!” หยวนเสิ่นหัวเราะเยาะเธออีกครั้ง เขาไม่กลัวลี่เจินเจินจะแจ้งความจับเขา

 

 

“แกมันไอ้สัตว์นรก!” ตอนนี้ลี่เจินเจินและซูจิงไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในที่สุดลี่เจินเจินก็เอามือปิดหน้าร้องไห้

 

“หลินเหวินจง ทำไม? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน? ถ้าคุณไม่ชอบฉันคุณก็แค่บอกเลิกฉันก็ได้นี่ แต่ทำไมต้องทำกับพวกเราเหมือนของเล่นด้วย?” ซูจิงหัวใจสลาย เธอรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกคนที่รักทรยศ

 

“ฉันไม่ปฏิเสธผู้หญิงที่วิ่งตามฉัน” หลินเหวินจงพูด เขาไม่สนใจว่าซูจิงจะเจ็บปวดหรือเปล่า

 

ใช่แล้วซูจิงเป็นฝ่ายวิ่งตามเขาก่อน ถึงแม้เธอจะปฏิบัติต่อเขาด้วยความจริงใจแต่สุดท้ายเธอก็เลือกคนผิด

 

เมื่อรู้ว่าลี่เจินเจินกำลังติดอยู่ในฝันร้ายของเธอ กู้หนิงก็อารมณ์ดี

 

แปดโมงเช้า อ้ายกวงเหยาโทรหากู้หนิงและบอกว่าพวกเขาอยู่สนามบินแล้ว กลุ่มของเขามีทั้งหมดแปดคนรวมตัวเขาด้วย ทีมงานของเขามีทนายความและพนักงานการเงิน

 

กู้หนิงโทรหาติงเป่ยเว่ยทันที ติงเป่ยเว่ยบอกเธอว่าทุกอย่างไปได้สวยและพวกเขากำลังรอเธออยู่

 

 

หลังจากได้รับสายจากกู้หนิง ติงเป่ยเว่ยรู้สึกเข้าใกล้ความจริงมากขึ้น และเพื่อนบ้านของเขาก็เริ่มสบายใจแต่สัญญาซื้อขายยังไม่ถูกลงนาม ดังนั้นพวกเขาจึงยังหายใจไม่ทั่วท้อง

 

กู้หนิงโทรหาเลิ่งเชาถิงราวๆเก้าโมงเช้าและพวกเขาก็ไปสนามบินด้วยกัน

 

Chapter 206: ซื้อที่ดิน II

 

เมื่อเห็นกู้หนิง เลิ่งเชาถิงยังรู้สึกเก้อเขิน กู้หนิงก็มีความรู้สึกแบบเดียวกับเขา ดังนั้นเลิ่งเชาถิงจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ธนาคารเตรียมเงินสดไว้แล้ว เธอสามารถไปเอาได้เลย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและเจ้าหน้าที่รัฐจะมาถึงสิบโมงครึ่ง”

 

“ขอบคุณ นายช่วยฉันได้มากเลย” กู้หนิงพูด เธอรู้สึกขอบคุณเขาจากใจจริงสำหรับสิ่งที่เขาทำให้เธอ

 

“เธอไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก”

 

“นายไม่กลัวว่าฉันจะเอาแต่พึ่งนายตลอดถ้านายยังทำทุกอย่างให้ฉันแบบนี้เหรอ?” กู้หนิงพูดขำๆ

 

 

“ตราบใดที่เธอต้องการและตราบใดที่ฉันสามารถทำได้ ฉันเต็มใจให้ทุกอย่างกับเธอ” เลิ่งเชาถิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“ดี หวังว่านายจะไม่เสียใจทีหลัง”

 

ในขณะที่กู้หนิงและเลิ่งเชาถิงเดินทางไปยังสนามบิน ลี่เจินเจินและซูจิงก็เป็นลมล้มพับไปหลังจากมีกิจกรรมทางเพศอีกครั้งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกับหยวนเสิ่นและหลินเหวินจง ครั้งนี้พวกเขาถ่ายรูปไว้ได้หลายรูป

 

เมื่อกู้หนิงและเลิ่งเชาถิงมาถึงสนามบิน กู้หนิงปล่อยให้เลิ่งเชาถิงนั่งรออยู่ในรถส่วนเธอเดินเข้าไปในสนามบินเพื่อต้อนรับอ้ายกวงเหยาและทีมงาน

 

อ้ายกวงเหยาและทีมงานมาถึงสนามบินเมือง G เขาเดินเคียงคู่กับทนายความ ‘หลี่เซ่อเหวิน’ เข้าไปนั่งในรถของเลิงเชาถิง ส่วนคนที่เหลือนั่งรถ MPV

 

ทั้งเลิ่งเชาถิงและหลี่เซ่อเหวินต่างตะลึงไปกับรูปลักษณ์ที่โดดเด่นของเลิ่งเชาถิง และรัศมีเย็นชาที่เปล่งออกมาจากตัวเขา

 

กู้หนิงแนะนำอ้ายกวงเหยาและหลี่เซ่อเหวินให้เลิ่งเชาถิงก่อนที่เธอจะอธิบายรายละเอียดการซื้อที่ดินให้อ้ายกวงเหยา

 

สี่สิบนาทีต่อมา เวลา 10.20 พวกกู้หนิงก็มาถึงถนนเจิ้งหยาง

 

สถานที่นัดพบคือใจกลางถนนเจิ้งหยาง เจ้าของที่ต่างรอพวกเธอด้วยความกังวลและตื่นเต้น บริษัทรักษาความปลอดภัยเซิ่งจื่อส่งเจ้าหน้าที่มายี่สิบคน พวกเขามาถึงสิบโมงสิบนาที อย่าวไรก็ตามพวกเขายังไม่ได้เข้าไปในพื้นที่จนกว่าลูกค้าจะมา

 

เลิ่งเชาถิงให้เบอร์หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกับกู้หนิง เธอโทรหาเขาทันทีที่มาถึง พวกเขาพบกันเป็นครั้งแรกก่อนที่จะเคลื่อนรถเข้าไปข้างใน

 

กลุ่มของกู้หนิงนั่งรถปอร์เช่ ส่วนอีกกลุ่มนั่งรถ MPV

 

กู้หนิงโทรหาติงเป่ยเว่ยในขณะที่พวกเธอกำลังเข้าไปในถนน ติงเป่ยเว่ยบอกเพื่อนบ้านว่าตัวแทนบริษัทอสังหาริมทรัพย์เจ้าใหม่กำลังมา รถทั้งสี่คันก็มาถึงพร้อมกัน

 

กลุ่มของกู้หนิงรวมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมีกันทั้งหมดสามสิบคน กลุ่มคนจำนวนมากทำให้ชาวบ้านอดรู้สึกประหม่าไม่ได้ นี่พวกเขาจะใช้กำลังหรือ?

 

ติงเป่ยเว่ยเองก็ประหม่าเช่นกัน เขาไม่รู้จักกู้หนิงมากพอและไม่รู้ว่าเธอจะเกณฑ์คนมามากมาย อย่างไรก็ตามเขายังสงบนิ่ง ไม่ควรด่วนสรุปเร็วเกินไป ดังนั้นติงเป่ยเว่ยจึงเดินไปต้อนรับกู้หนิงด้วยรอยยิ้มกว้าง “คุณกู้ ดีใจที่ได้พบอีกครั้งครับ”

 

“เช่นกันค่ะคุณติง! นี่คือประธานบริษัทเจิ้งหัวเรียลเอสเตท อ้ายกวงเหยา เขารับผิดชอบการซื้อที่ดินครั้งนี้ค่ะ” กู้หนิงแนะนำอ้ายกวงเหยากับติงเป่ยเว่ย

 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับประธานอ้าย” ติงเป่ยเว่ยทักทายอ้ายกวงเหยาพลางยื่นมือออกไปจับมือทักทาย

 

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณติง” อ้ายกวงเหยาจับมือติงเป่ยเว่ย

 

ในขณะเดียวกันรถส่วนตัวอีกสามคันก็มาถึง ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในถนนเจิ้งหยวนตอนนี้รู้สึกกังวลมากยื่งขึ้น แต่กู้หนิงรู้ว่าคนที่มาเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ

 

รถทั้งสามคันจอดอยู่ข้างรถ MPV

 

ติงเป่ยเว่ยรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาเห็นคนลงจากรถ คนเดินนำหน้าเป็นเลขาของสำนักงานการเคหะและที่ดินและทรัพยากร!

 

เลขานุการทั้งสองจะต้องมาที่นี่ในนามของผู้อำนวยการสองคนของสำนักการเคหะที่ดินและทรัพยากร! ส่วนที่เหลือเป็นผู้ช่วยของพวกเขาทั้งหมด

 

ติงเป่ยเว่ยเดินไปหาพวกเขา “ยินดีที่ได้พบครับ เลขาชาง เลขาเกา!”

 

พวกเขาพยักหน้าน้อยๆ พวกเขามีความสุภาพไม่ได้ดูถือตัว

 

ทั้งสองคนมักจะปรากฏตัวในการแถลงข่าว ดังนั้นผู้คนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในถนนเจิ้งหยางจึงคุ้นเคยกับใบหน้าของพวกเขา

 

“เป็นเขา!”

 

“ใช่! ฉันเคยเห็นเขาในทีวี!”

 

“พวกเขาเป็นเลขานุการของสำนักการเคหะที่ดินและทรัพยากรพระเจ้า! พวกเขามาด้วยตัวเอง!”

 

“ฉันคิดว่าพวกเขาอยากซื้อที่ดินนี้จริงๆ”

 

อ้ายกวงเหยาและกู้หนิงต่างก็ประหลาดใจเช่นกัน พวกเขาไม่คาดคิดว่าบุคคลสำคัญเช่นนี้จะมาด้วย

 

กู้หนิงไม่รู้ว่ารัฐจะส่งใครมา เธอบอกอ้ายกวงเหยาแค่ว่าทางรัฐจะคอยช่วยเหลือ เธอประหลาดใจที่เลขาสำนักการเคหะที่ดินและทรัพยากรจะเป็นคนมาด้วยตัวเอง เธอคิดว่าทางรัฐคงสุ่มๆเลือกคนมาที่นี่

 

กู้หนิงมองอ้ายกวงเหยาเพื่อเตือนให้เขาเดินไปต้อนรับเลขาทั้งสองท่าน เขาเป็นผู้รับผิดชอบข้อตกลงนี้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่เลขานุการทั้งสองท่านทันที

 

“รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้พบคุณที่นี่ เลขาชาง เลขาเกา! ผมเป็นประธานของเจิ้งหัวเรียลเอสเตท อ้ายกวงเหยา” อ้ายกวงเหยากล่าวกับพวกเขา

 

“ยินดีที่ได้พบเช่นกันครับ” เลขาชางกล่าวอย่างสุภาพ

 

ในฐานะเลขาของสำนักการเคหะที่ดินและทรัพยากร เขารู้ว่ายังมีคนที่ตำแหน่งสูงกว่าอธิบดีเป็นคนสั่งให้พวกเขามาจัดการการซื้อที่ดินครั้งนี้ เจิ้งหัวเรียลเอสเตทมีคนจากรัฐบาลที่ตำแหน่งใหญ่โตคอยหนุนหลังอยู่

 

เขารู้ด้วยว่าข้อตกลงนี้มีส่วนช่วยอย่างมากในการพัฒนาเมืองใหม่ และพฤติกรรมของหยุนเรียลเอสเตทได้สร้างความรำคาญให้กับประชาชนที่อาศัยอยู่บนถนนสายนี้อย่างไร เจิ้งหัวเรียลเอสเตทยินดีที่จะซื้อที่ดินผืนนี้ในราคาที่สมเหตุสมผลซึ่งประชาชนเหล่านั้นเห็นด้วย สิ่งที่พวกเขาต้องทำตอนนี้คือทำตามขั้นตอน

 

จากนั้นพวกเขาก็เริ่มลงนามในสัญญา

 

ผู้อาศัยถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มตามบ้านเลขที่

 

ตอนแรกมีความโกลาหลอยู่บ้าง แต่ด้วยความช่วยเหลือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไม่ช้าทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี

 

ค่าตอบแทนถูกกำหนดโดยพื้นที่อยู่อาศัยในใบอนุญาตสถานที่