ตอนที่6 การต่อสู้ของลีครั้งแรก

คอลลีนวิง เธอเป็นลูกค้าประจำของร้านลีตั้งแต่ที่ครอบครัวของลียังอยู่ แม้ว่าเธอกับลีไม่เคยติดต่อกันเป็นปี แต่ความสนิทสนมก็ยังเหมือนเดิม “ลี ทำไมร้านของเธอถึงปิดบ่อยจังหล่ะช่วงนี้? มีอะไรรึเปล่า?”

ลีเดินไปหาเธอ “ไม่มีอะไร ผมแค่ฝึกฝนอยู่หน่ะ”

“ฝึกฝน?”

คอลลีนตกใจมากจึงถาม “ครอบครัวเธอเป็นมวยอย่างงั้นหรอ? ทำไมชั้นถึงไม่รู้มาก่อนหล่ะ?”

ลีส่ายหัว “ไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่กำลังเรียกรู้ คาเมะสไตล์”

“คาเมะสไตล์?” คอลลีนเกิดความสงสัยมากขึ้น “ชื่อแปลกดีนิ ของจีนงั้นหรอ?”

“เปล่า รู้จักคุนหลุนไหมหล่ะ?”

เมื่อคอลลีนได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่งทันที เพราะก่อนหน้านี้เธอเคยพบกับแดนนี่แรนด์มาแล้ว “ก็เคยได้ยินอยู่นะ”

คอลลีนเธอเป็นลูกครึ่งจีน และใช้เวลาส่วนมากอยู่ในญี่ปุ่นและนิวยอร์คเธอจึงไม่ค่อยรู้จักเรื่องนี้ดีนัก

“เป็นอะไรที่สามารถบินกลางอากาศได้หน่ะ”

“บินงั้นหรอ? เธอหมายถึง การมีพลังกิจะสามารถบินได้งั้นหรอ?”

“ใช่” ลีพยักหน้า “มันเป็นเทคนิคขั้นสูงที่เรียกว่า บูคูจึตสึ แต่พลังกิของผมตอนนี้ยังอ่อนแอเกิดไป เลยยังทำแบบนั้นไม่ได้”

หน้าของคอลลีนเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “ถามจริงอายุเท่าไหร่เนี่ย?”

ลีขำ “พูดไปก็คงไม่เชื่อ รอให้เห็นเองก่อนเถอะ!”

“มาที่ยิมของชั้นสิ!” คอลลีนยักคิ้ว “ชั้นเองก็อยากจะเห็นศิลปะการต่อสู้ที่นายฝึกอยู่”

“ได้สิ!”

ทั้งสองยืนขึ้นทันที โดยที่ไม่สนใจอาหารแต่อย่างใด “ไปกันเลยดีกว่า!”

ลีถอดผ้ากันเปื้อนออกทันที ปิดร้านและเดินไปครึ่งช่วงตึกเพื่อไปยังยิมของคอลลีนทันที

เมื่อไปถึงคอลลีนก็เดินไปหยิบดาบไม้มาแล้วถามลี “ใช้อาวุธมั้ย?”

“ผมไม่ต้องการมัน!” ลีปฎิเสธ “ผมใช้แค่หมัดก็พอแล้ว และเพื่อให้เท่าเทียมกัน เธอจะใช้ดาบไม้ก็ได้นะ”

“อะไรนะ?” คอลลีนมองและขำ ไม่คิดว่าจะโดนลีดูถูก “ก็นะ ไหนๆนายก็พูดมาแบบนี้แล้ว”

และนี่ก็เป็นการต่อสู้ครั้งแรกของลี เขาจึงกังวลมาก แต่ด้วยความรู้ของโกคูจึงทำให้เขากังวลน้อยลง “ลุยกันเลย!’

“โดนส้ะ!” คอลลีนไม่พูดไรมากแทงดาบใส่ทันที แต่เธอก็ต้องตกใจมากที่จู่ๆหลีก็หลบได้อย่างสบาย

‘ฟุตเวิคเยี่ยมนิ’ คอลลีนคิดในใจ หลังจากนั้นเธอก็พยายามใช้แขนซ้ายดันตัวเองออกจากลี อย่างไรก็ตามมันเพียงแค่ชั่ววิเท่านั้น ลีได้ถีบกลับอย่างรวดเร็ว

‘เร็วอะไรขนาดนี้’ คอลลีนคิดในใจ

คอลลีนงงมากเพราะทันทีที่เธอเห็นลีถีบมา เธอก็ยงดาบไม้ขึ้นมาบล็อกสองมือ แต่สิ่งเดียวที่เห็นคือดาบไม้ของเธอหักและปลิวหมุนติ้วๆขึ้นไปบนท้องฟ้า

หลังจากที่ลีถีบทะลุดาบเข้ามาแล้ว ลีก็หยุดถีบทันที พร้อมกับดึงขากลับมา

คอลลีนเริ่มจะโมโห เธอเดินไปหัวหมุนของยิมแบบเงียบๆและเปลี่ยนเป็นหยิบดาบคาตานะที่แหลมคมออกมา ในตอนนี้เธอพร้อมจัดเต็มทุกอย่างให้ลีแล้ว

ทันทีที่เห็นดาบเหล็ก ลีก็ใจหายว๊าบ ด้วยพลังกิของเขาในตอนนี้ไม่สามารถปัดป้องดาบเหล็กได้ ถ้าหากเขาโดนโจมตีเข้าเต็มๆ เลือดออกอย่างแน่นอน

‘ข้าไม่ควรยั่วโมโหผู้หญิงคนนี้เลย’ ลีคิดในใจขณะที่เห็นดาบคาตานะอยู่ในมือเธอแล้ว

ลีไม่กล้าป้องกันการโจมตีจากอาวุธของเธอแน่ สิ่งที่ทำได้อย่างเดียวคือหลบและสวนกลับ

เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น ลีก็สามารถหลบดาบได้อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งลีพลาดท่าเสียการทรงตัว คอลลีนเองก็ใช้จังหวะนี้แทงใส่ลีอย่างดุดัน

ลีที่มองดาบพุ่งตรงเข้ามาอย่างดุดันก็เสียวสันหลังอย่างรุณแรง ด้วยสัญชาตญานลีจึงเดินตรงไปข้างหน้าแทนและยื่นมือขวาออกไปชี้ที่อกของคอลลีนพร้อมกับตะโกน “กระดาษ!”

(กระดาษนี้ มาจากการโจมตีของโกคูที่ชื่อว่า ค้อน กรรไกร กระดาษ)

ภายในยิมที่ลมปิด ทันทีที่ลีพูดคำว่ากระดาษ คอลลีนเองก็สัมผัสได้เลยว่ามือของลีนั้นห่างจากตัวเธอ 10กว่าเซนติเมตรได้ แต่จู่ๆเธอก็ปลิวราวกับมีมือขนาดยักษ์มาผลักเธอออกไป

ขณะนี้เธอรู้สึกเพียงอย่างเดียวคือปลิวจนล้มหงายท้อง