ตอนที่23 คอลลีนและชะตากรรม

“4วันแล้ว..” ลีบ่นพึมพำนิดหน่อยหลังจากนั้นก็พูด “เดี๋ยวจะกลับมาตอบคำถามเธอทีหลังนะ ตอนนี้ต้องไปดูคอลลีนส้ะก่อน”

ลอวน่าพยักหน้าและยืนดูลีหยิบโทสับโทรหาคอลลีน แต่ก็โทรไม่ติด “หัวหน้า โทสับนั่นโทรออกต่างประเทศได้หรอ?”

ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความว่างเปล่า หลังจากนั้นลีก็พูดขึ้น “บางทีเธออาจจะกลับมาแล้วนะ เดี๋ยวผมไปดูที่ยิมก่อนล่ะกัน!”

“หนูไปด้วย!”

จากสีหน้าที่ลีบอกว่า คอลลีนกำลังตกอยู่ในอันตราย ลอวน่าเองก็อยู่เฉยไม่ได้รีบเดินตามลีไปทันที

หลังจากนั้นไม่นาน

“หัวหน้า? ลอวน่า? สวัสดี..”

ปีเตอร์ที่แบกกระสอบข้าวออกมาจากหลังร้านก็พบกับความอ้างว้าง ไม่เหลือใครอยู่ในร้าน “เกิดอะไรขึ้น? ทำอะไรต่อดีเนี่ย? ผมมีเรียนต่อนะ…”

และในเวลาเดียวกัน ลีก็ยืนเคาะประตูยิมอยู่ ไม่นานนัก เขาก็ได้ยินเสียงคนเดิน .. ประตูแง้มเปิดออกมาครึ่งนึง ใบหน้าสวยๆโผล่ออกมา

ลีตกใจมากกับสิ่งที่เห็น “จอย? มาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันมากกว่าที่ควรจะเป็นคนถาม!” จอยก็ตกใจกว่า “ลี คุณมาทำไม?”

“ผมเป็นเพื่อนเก่ากับคอลลีน รู้จักกันมานานแล้ว..” ลีตอบและชี้ไปยังลอวน่า “นี่คือลอวน่า คุณคงเคยเห็นเธอแล้ว แต่ที่จะบอกคือ เธอเองก็เป็นศิษย์ของคอลลีนเช่นกัน”

“ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงก็เข้ามาคุยกันข้างในสิ คุณต้องช่วยฉันนะลี! ช่วยพาคอลลีนไปโรงพยาบาลที เธออาการแย่มาก”

“เกิดอะไรขึ้นกับอาจารย์? แล้วอาจารย์อยู่ไหน?” ลอวน่าถามด้วยความเป็นกังวล

“ห้องนอนหน่ะ”

จอยชี้ไปยังห้องนอน และพูดขึ้นกับลีว่า “ฉัน แดนนี่ คอลลีน ไปที่จีนกันเพื่อตรวจสอบเดอะแฮน และตอนที่พวกเราอยู่ที่นั่น ตอนที่เราสู้กัน ศัตรูก็ใช้อะไรสักอย่างปาดโดนคอลลีน ซึ่งในตอนแรกมันก็ไม่เป็นอะไรมาก แต่พอทิ้งไว้สักพักคอลลีนก็อาการแย่มาก พวกเราไม่คิดมาก่อนเลยว่าอาวุธของศัตรูจะเคลือบพิษเอาไว้!”

ลีพยักหน้า เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเป็นตามที่เขาคาดคิดเอาไว้

และลีก็รู้ดีว่าทำไมคอลลีนถึงไม่ยอมไปโรงพยาบาล นั่นก็เพราะว่าเธอกำลังรออาจารย์ บาคูโตะอยู่ เพราะว่าที่โรงพยาบาลไม่สามารถแก้พิษของจีนได้อย่างแน่นอน

เมื่อลีเดินตามจอยเข้าไปในห้อง ก็พบคอลลีนนอนอยู่บนเตียง หน้าซีดปากซีด สภาพแบบเยือกเย็นเฉื่อยชา แต่เธอก็ยังพยายามที่จะพูด “ไม่ต้องห่วงนะ ลอวน่า… ชั้นไม่เป็นอะไรหรอก เมื่ออาจารย์มาถึง เขาก็จะช่วยถอนพิษให้…”

“โอ้ว คอลลีน! นี่มันโง่มากนะ ดูสภาพเธอตอนนี้สิ!” ลีเดินไปที่เตียงของคอลลีน “ท่าทางทริปเที่ยวจะสนุกมากเลยสิ”

“ไอเวร…” ถ้าหากคอลลีนไม่อยู่ในสภาพที่หมดแรงในตอนนี้ เธอคงจะกระโดดตั้นหน้าลีไปแล้ว “ลี ถ้าหากไม่มีอะไรดีๆให้พูด ก็หุบปากไปได้นะ!”

“โห ยังปากเก่งอีกนะ..” ลียิ้มหลังจากนั้นก็หันหลังไปหาจอย “จอย… ทำไมมีแค่พวกเธอสองคนที่นี่ล่ะ? แดนนี่ไปไหน?”

“แดนนี่ไปร้านขายยา เพื่อซื้อยาถอนพิษ” จอยก้มลงมองนาฬิกาของเธอ “เขาควรจะกลับมาได้แล้วนะ..”

ลอวน่าที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงก็หันมาหาลี “หัวหน้า หัวหน้าช่วยอาจารย์ได้รึเปล่า?”

“แน่นอนว่าไม่! แต่อย่างไรก็เถอะ มันก็พอจะมีทางอยู่นิดหน่อยนะ..  เราต้องรอไอร่อนฟิส เกี่ยวกับชูเหลา!”

“…”

“…”

“…”

ทั้งสามคนถึงกับเงียบกริบ ลอวน่าก็พูดขึ้นว่า “หัวหน้า มั่นใจใช่มั้ย? หัวหน้าพูดเหมือนไม่ค่อยมั่นใจเลยนะ”

“ก็มัน…” ขณะที่ลีกำลังจะพูด คอลลีนก็พูดแทรกทันที “ชูเหลาคือใคร?”

“ไม่ใช่ใคร แต่ชูเหลาคือมังกร ไม่สิ ต้องบอกว่ามันคือ มังกรอมตะแห่งคุนหลุน เขามีชีวิตอยู่มาเป็นพันๆปีแล้วในตอนนี้”

“มังกร.. นั่นมันเรื่องงี่เง่าอะไรกัน?” คอลลีนบ่น

“ถ้าเกิดว่าไม่เชื่อ ก็รอถามแดนนี่ดูสิ!” ลีหันไปที่ประตู “นั่นไงเขากำลังจะมาแล้ว!”

และเมื่อลีพูดเสร็จ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาทันที “จอย ผมกลับมาแล้ว เปิดประตูให้หน่อย!”

คอลลีนและจอยก็ตกใจมาก จ้องมองไปที่ลีว่ารู้ได้ยังไงว่าแดนนี่มาแล้ว .. มีแต่ลอวน่าเท่านั้นที่เข้าใจ “กิเซ้นส์?”

ลีเงียบ ทำเพียงแค่พยักหน้า และหันไปคุยกับจอย “แล้วนี่จะไม่เปิดประตูหน่อยหรอ?”

“นั่นสิ!” จอยรีบวิ่งไปที่ประตูทันที ไปเปิดรับแดนนี่ที่มาพร้อมกับถุงในมือ