MVDB : ตอนที่ 119

“หยุดเลยนะ! ไม่ต้องพูดอะไร” ลีรีบห้ามเมทันที “ไม่ต้องคิดว่าตัวเองนั้นมีพื้นฐาน เพราะสิ่งที่คุณรู้หรือสัมผัสได้ นั้นมันเป็นแค่เศษเสี้ยวของพื้นฐานเท่านั้น ดังนั้นในวันนี้ ห้ามชะล่าใจ ผมจะสอนอย่าจริงจัง! หากมีคําถามอะไรเพิ่มเติมก็รีบยกมือถามซะ”

เมพยักหน้าแบบเงียบๆไม่อยากเถียงอะไรเพราะในตอนนี้ ลีเป็นอาจารย์ของเธอแล้ว

“อย่างแรกเลย ในตอนนี้พวกคุณยังกังวลกันเกินไปที่จะค้นพบความสงบสุขในห้วงจิตใจตัวเองได้ ดังนั้นสิ่งง่ายๆอย่างแรกที่ควรทําคือควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้”

เมื่อโรมานอฟได้ยินแบบนี้ก็สงสัยทันที “คุณผู้ชี้แนะ ฉันเข้าใจที่คุณพูดนะ แต่การทําให้จิตใจเราสงบดั่งสารธารที่นิ่งเงียบสงบนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย คุณมีวิธีอื่นไหม?”

“ไม่มี!” ลีพูดพร้อมกับยักไหล่ “แต่ถ้าอยากได้หนทางที่ทําให้สัมผัสพลังกิได้ชัวๆมันก็มีอยู่ แต่ว่ามันยากลําบากมาก”

“งั้นเอาตามนนี้แหล่ะ” โรมานอฟตัดสินใจทันทีโดยไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้น

“เอ่อ ผมก็ไม่อยากจะใช้วิธีนี้นะ แต่ถ้าคุณต้องการใช้จริงๆผมก็สามารถช่วยเหลือได้”

สองชั่วโมงต่อมา

ลีพยายามให้โรมานอฟสัมผัสพลังกิได้ด้วยตนเอง จนตอนนี้ก็ 40 กว่าครั้งได้แล้ว แต่โรมานอฟก็ยังทําไม่สําเร็จ

จนกระทั่งมาถึงครั้งที่ 41 ลีได้ยื่นมือเข้าไปและพยายามจะแผ่พลังกิออกมา ในครั้งที่ 41นี้ โรมานอฟสามารถรู้สึกและสัมผัสได้ถึงพลังกิ “ฉันรู้สึกแล้ว!”

ลีเองก็ตกใจมากที่โรมานอฟสามารถทําได้ไวขนาดนี้ เมื่อเทียบกับลอวน่าแล้ว ถือว่าเป็นความคืบหน้าที่ยอดเยี่ยมเลย

เมื่อถึงตอนนี้ นักเรียนทั้งสองคนที่ตามกันทันแล้ว ลีก็พยายามจะสอนทักษะคุนหลุนของตัวเองให้แก่ทั้งสองคน

หลังจากสอนเสร็จแล้ว ตอบคําถามเมลินดาแล้ว ลีก็ออกจากศูนย์ใหญ่ชิลด์ทันที พร้อมกับจบการบรรยายคาบเรียนแรกทันที

ขากลับ ลีไม่ได้รีบเข้าร้านอาหารตัวเองแต่ว่าเขาลงไปในชั้นใต้ดินซะก่อน

“ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสินะ” ลีพูดคนเดียวเมื่อจ้องมองสโตนที่เขาเอามาเก็บไว้

หลังจากนั้นก็หันไปมองรอยสักที่หลังมือตัวเอง “ยิ่งขอพรมากๆ จะยิ่งใช้พลังงานในการฟื้นฟูเพิ่มขึ้นงั้นหรอ?”

ลีสงสัยขึ้นมา เพราะนี่คืออินฟินิตี้สโตนเลยนะ แต่มันยังชาร์จพลังได้ช้ามาก

จากสภาพที่เห็นในตอนนี้คือ ดราก้อนบอลพึ่งจะชาร์จขึ้นมาได้นิดเดียว

“ถ้าหากว่าทําลายเปลืองนอกทิ้งจะดีกว่าไหม?”

ดีจ้องมองอินฟินิตี้สโตนอยู่พักนึง และส่ายหัว “ไม่ดีกว่า ถ้าทําพลาดไป อาจจะพลาดทําลายนิวยอร์คก็เป็นได้ปล่อยไว้แบบนี้แหล่ะดีแล้ว”