ตอนที่16 รายงานการบาดเจ็บ

“เจ้าเด็กน้อย อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย!”

หยางหันหลังกลับทันที พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงขู่เข็ญขึ้นมาว่า “ก่อนที่ข้าจะหมดความอดทน เจ้าจงคุกเข่าขอความเมตตาจากข้าส้ะ! และถ้าหากเจ้ายังพูดด้วยน้ำเสียงที่ข้าไม่ชอบ อย่าหวังว่าจะกลับพ้นประตูออกไปได้!”

แสงสาดส่องมาจากด้านหลังของหัวหน้า มีชาย 7หรือ8คนที่ถือปืนไรเฟิลอยู่ ลีก็ไม่คิดมาก่อนว่ามีคนถือปืนอยู่ทางด้านหลังนั้น และทั้งหมดก็เล็กปืนมายังลี! แถมลียังรู้สึกได้อีกด้วยว่ามีคนจ่อปืนใส่เขาจากทางด้านหลังเหมือนกัน

ลีรู้สึกเกร็งไปทั้งร่างกายเมื่ออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาพยายามทำให้ตัวเองสงบลงและพูดอย่างรื่นหู “หัวหน้าหยาง ช่วยบอกให้พวกเขาเอาปืนลงได้ไหม? ฟังที่ผมจะพูดก่อน แล้วหลังจากนั้นจะยิงผมจนพรุนยังไงก็ได้”

“หืม!” หยางเห็นด้วยและพยักหน้าพร้อมสั่งให้ลูกน้องลดปืนลงทันที “พูดมา”

แค่ลีพูดประโยคแรกสีหน้าของหัวหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “ท่าเรือที่คุณต้องการหน่ะ..”

“ทุกคน ออกไปก่อน!” หยางสั่งให้ลูกน้องออกไปทันที “โทษทีนะที่ต้อนรับกันอย่างไม่เป็นมิตร ไม่รู้มาก่อนว่าคุณเป็นใคร!”

ลีส่ายหัว “ไม่หรอกหัวหน้า เราแค่เข้าใจผิดกันหน่ะ ไม่ต้องกังวลไป อย่างไรก็ตามเบื้องหลังคนที่ซื้อไปนั้นไม่ใช่แรนด์หรือจอยมีชัม แต่เขาคือ หวาดมีชัม! เป็นคนของมาดามเกา!”

“ห้ะ?” หยางเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง “คุณหมายความว่าคนที่ซื้อท่าเรือนั่นคือมาดามเกางั้นหรอ? หญิงแก่ที่เป็นสมาชิกของ เดอะแฮน อย่างงั้นหรอ?”

เดอะแฮนนี้ประกอบไปด้วยคน 5คน ซึ่งมาดามเกาเป็นหนึ่งในนั้น หยางเป็นคนที่ไม่กลัวอะไร เขาสามารถมีอิสระได้เสมอยกเว้น หากเขาเข้าไปยุ่งกับสมาชิกของ เดอะแฮน!

ลีพยักหน้าและยิ้ม “ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วใช่มั้ย? ถ้าหากคุณทำร้ายจอย นั่นหมายความว่าคุณหาเรื่องหวาด และการที่คุณหาเรื่องหวาดนั่นก็หมายความว่ามันเกี่ยวโยงกับมาดามเกา หวังว่าคุณจะเข้าใจที่ผมพูดนะ!”

“โอเค…” หยางยิ้มทั้งที่เศร้าอยู่ข้างใน “ถ้ามันเป็นอย่างงั้นจริงก็ขอบใจที่มาบอก และอภัยให้ลูกน้องผมด้วย!”

ลีจับมือกับหยางแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา ก็อย่างที่บอกนั่นแหล่ะทั้งหมดนี้แค่เข้าใจผิดกัน”

“ตราบใดที่คุณพูดเป็นความจริง คุณก็ไม่ต้องกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้”

หลังจากนั้นหยางก็เดินไปส่งลีอย่างสุภาพทันที

ในตอนนี้ลีคิดในใจอยู่อย่างเดียวคือ ‘การเดินเข้ารังอันธพาลนั้นไม่ใช่เรื่องตลกเลย!’

“เกือบไปแล้วจริงๆ!” ลีปลอบใจตัวเอง “ในที่สุดมันก็จบสักที!”

แต่จริงๆแล้วลีก็รู้อยู่แก่ใจว่าหายนะของโลกมาเวลกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว…

ลีก็นั่งแท็กซี่กลับร้านทันที

………………

ที่สำนักงานตำรวจ หัวหน้าตำรวจกำลังคุยและอ่านรายงานกันอยู่  ตำรวจคนนี้คือ จอร์จ สเตซี่

“เก็บหลักฐานและข้อมูลทั้งหมดไปรายงาน เอฟบีไอ”

“เอฟบีไอ?” นักสืบเริ่มตอบอย่างไม่เต็มใจ “คดีนี้เกี่ยวกับบริษัทแรนด์นะครับ ถ้าหากเราเข้าไปยุ่งมากเกินไป คงไม่ใช่เรื่องดีแน่”

หลังจากที่ได้ยินนักสืบพูดแบบนี้ จอร์จก็ถอนหายใจไม่อยากจะเถียง “บริษัทแรนดฺจะไม่พอใจ ลดเงินพวกเราอะไรก็ช่าง หน้าที่ของพวกเราคือรักษาความสงบสุขของผู้คน!”

“โอเค!”

หลังจากดูนักสืบเดินจากไป จอร์จก็ได้แต่บ่นกับตัวเอง “โลกนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดแล้ว? ผู้ร้ายผุดขึ้นเต็มไปหมด อย่างกับขายของลดราคาในห้าง!”

…………..

เมื่อลีมาถึงร้าน ลงจากรถเรียบร้อย เขาก็มองกระจกและประตูร้านใหม่ แน่นอนมันทำให้เขารู้สึกดีเป็นบ้า

ขณะที่เขาเดินเข้าร้าน ลอวน่าก็ทักทันที “หัวหน้า กลับมาแล้วหรอ!”

“ใช่!” ลีตอบพร้อมกับมองสภาพร้านของตัวเอง “ลอวน่า ทำไมถึงเปลี่ยนกระจกทุกบานเลยหล่ะ?”

ลอวหน้าตอบกลับทันที “ก็พวกเขาเปลี่ยนกระจกใหม่ทั้งหมดเป็นกระจกกันกระสุนนิ หัวหน้าไม่ได้บอกให้เขาทำแบบนี้หรอ?”