ตอนที่29 ชายหัวโล้นตาเดียวที่ลึกลับ

“เอาสิ..” ลีพยักหน้าและพูดอีกว่า “ผมก็ไม่คิดจะจับตัวประกันไว้อยู่แล้ว ยังไงก็เถอะดูแลคนของคุณด้วย ถ้าหากพวกเขาทำตัวน่าสงสัย ผมไม่ใจดีด้วยแน่”

“สบายใจได้ พวกเขาเป็นมือโปรทั้งนั้น ถ้าหากผมไม่สั่งอะไร พวกเขาไม่วู่วามแน่นอน!”

เมื่อคอลสันการันตีแบบนั้นแล้ว ลีก็พยักหน้าตกลง หลังจากนั้นคอลสันก็สั่งให้เก็บปืนไว้แล้วเข้ามาตัวเปล่าเพื่อช่วยเหลือกองหนุนที่สลบอยู่

หลังจากนั้นฟิลก็คุยกับเมลินดา แล้วหันมาหาลี “เราจะติดต่อกลับมาใหม่ ตอนนี้ขอตัวก่อน”

“เดี๋ยวก่อน!”

ลีเดินไปขวางทางออกเอาไว้ แล้วก็ชี้ไปยังโต๊ะที่ถูกตัดขาดครึ่ง “ก่อนคุณจะไป จัดการกับโต๊ะให้ก่อน!”

“…”

ฟิลมองไปที่โต๊ะอย่างเงียบๆ “คุณพังมันเองนะ…”

“อย่าเงียบ!” ลีพูดแทรกคอลสันทันที “ก็ที่ทำไปเพื่อขู่พวกคุณไง!”

“…”

ฟิลทำหน้านิ่ง ไม่รู้จะเถียงยังไง จึงหยิบกระเป๋าตังขึ้นมาและมอบเงินให้ “แค่นี้พอไหม?”

“100ดอล? ล้อเล่นรึเปล่า?” หลังจากนั้นลีก็หยิบกระเป๋าตังฟิลขึ้นมา “นี่คุณถังแตกรึเปล่า? มีเงินแค่ 100ดอลเนี่ยนะ?”

“100 ดอลมันก็พอสำหรับซื้อโต๊ะแล้วไม่ใช่หอ?!” ฟิลกระชากกระเป๋าเงินคืนด้วยความโมโห

“นั่นมันยังซื้อโต๊ะพลาสติกเลยไม่ได้ด้วยซ้ำ! คุณติดโต๊ะไม้สีแดงผม!”

“โต๊ะคุณมันไม่ใช่สีแดง..”

“…”

หลังจากนั้นคอลสันและเมก็ออกไป ลีเดินไปล็อคประตู

“หัวหน้า!”

ลอวน่ารีบกรีดร้องลงมาเดินลงมาจากชั้นสอง “หัวหน้า โอเคมั้ย?”

“ชู่..” ลีทำเสียงให้ลอวน่าเงียบ พร้อมกับแตะไหล่และกระซิบ “ไม่ต้องห่วง ผมใช้พลังกิมากไปหน่อย ตอนนี้เหนื่อยมากแล้ว ขอพักก่อนนะ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นลอวน่าก็พูดขึ้นมาทันที “นี่มัน แย่มากเลยนะหัวหน้า! ไปขู่พวกเขาแล้วยังจะไถเงินพวกเขาอีก!”

“ทำไมเธอถึงรู้? … ก็ถ้าผมไม่ทำแบบนั้น คอลสันก็คงไม่หยุดหน่ะสิ!”

“ทำไมหล่ะ? เขาก็ดูจิตใจดีนิ คนที่ชื่อคอลสันนั่นหน่ะ…”

“ฮ่าๆ เด็กน้อยไร้เดียวสา ขำจริงๆ”

“นี่! คุณแค่แก่กว่าหนูปีนึง อย่ามาพูดเหมือนโตกว่ามากนักเลย!!”

“เอาหน่าๆ เธอเรียนรู้ไวดี! แต่ก็ ช่วยพาผมขึ้นไปข้างบนหน่อย เหนื่อยมากจริงๆ..”

“หัวหน้าตัวหนัก! เด็กไร้เดียงสาช่วยไม่ได้หรอก!”

“…”

1ชั่วโมงต่อมา ณ สถานที่นึงในอเมริกา ฐานที่ตั้งของหน่วยชิลด์

“คุนหลุน.. เดอะแฮนด์…”

ชายหัวโล้นตาเดียว นั่งอยู่ข้างหลังโต๊ะอันใหญ่พร้อมกับใส่เสื้อคลุมดำยาว เขาจ้องมองรายงานการตรวจ

“หัวหน้า คุณรู้จักงั้นหรอ?”

ชายตาเดียวตอบ “ทำไมผมจะไม่รู้จัก?”

“มันเป็นความลับ ระดับ8 ซึ่งเกินกว่าที่คุณจะรู้ได้ แต่ไหนๆพวกคุณก็รู้มาขนาดนี้แล้ว ผมจะบอกให้ก็ได้”

คอลสันถอนหายใจและพูด “ตามที่ลีบอกมา คุนหลุนมีกำลังพลไปทั่ว… คุณรู้ข้อมูลนี้รึเปล่า?”

“เขาไม่ได้โกหกหรอก แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มีเยอะเท่า เดอะแฮนด์ แต่ก็อย่าดูถูกเชียว”

ชายตาเดียวจ้องมองและพูด “ไม่ต้องงงไป เพราะพวกคุนหลุนนั้นเป็นนักฆ่าที่ถูกฝึกมาเพื่อทำลายเดอะแฮนด์ พวกเขาไม่ทำอะไรมั่วซั่วหรอก” “ว่าแต่มันก็แปลกดีนะที่เคยได้ยินเรื่องคุนหลุน และเดอะแฮนด์มานานแล้ว แต่โรงเรียนคาเมะนี่ก็พึ่งจะรู้จักเนี่ยแหละ”

คอลสันเหล่คิ้ว “หัวหน้าคิดว่า ลีโกหกงั้นหรอ? คิดว่าโรงเรียนคาเมะไม่มีอยู่จริงงั้นหรอ?”

ชายตาเดียวส่ายหัว “เปล่าหรอก การที่เขารู้ความลับทั้งคุนหลุนและเดอะแฮนด์แสดงว่าเขาก็คงพูดจริงและ ถ้าให้เดา โรงเรียนคาเมะคงเป็นสถานที่ลึกลับที่ใช้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่ฝึกรุ่นละ1คนเท่านั้น จึงไม่มีใครรู้ความลับมากนัก”

เมื่อได้ยินแบบนั้นคอลสันก็ตกใจ “ว้าว นั่นหายากมากเลยนะหัวหน้า แล้วหัวหน้าเชื่อที่เขาพูดหมดทุกอย่างมั้ย?”

ชายตาเดียวหยิบแท็บเล็ตขึ้นมามองลีในคลิป “ผมไม่เชื่อเขาหรอก แต่ก็หาอะไรมาโต้แย้งไม่ได้”