ตอนที่45 เธอเลือกเองนะ!

หลังจากนั้นลีก็ค่อยๆดันตัวคอลลีน ข้ามซองเอกสารที่ตกกระเจิงอยู่แล้วก็เข้าไปยังห้องนอน

เสียงปิดประตูดัง ปัง!!

ส่วนต่อจากนี้ก็จินตนาการเอาเองว่าเกิดอะไรขึ้น..

…..

วันต่อมาลีที่ไม่ได้นอนทั้งคืนก็ตื่นสาย “กลางคืนยาวนาน กลางวันแปปเดียว ราชาไม่เคยตื่นเช้า!” เนื่องจากไม่ได้นอนทั้งคืนลีก็ไม่ค่อยอยากจะลืมตาตื่น คอลลีนเองที่อยู่กับลีทั้งคืน ในตอนนี้ก็ยังนอนหลับอย่างสบายใจ เมื่อมองใบหน้าที่สวยงามของคอลลีนขณะนอน ลีก็แอบจุ้บแก้มไปทีนึง…

“หืมมม ไม่เอาแล้ว” คอลลีนละเมอพูดเดียวน้ำเสียงขี้เกียจ

ลีเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาห่มผ้าห่มให้คอลลีนแล้วหลังจากนั้นก็ลุกไปที่ห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จลีก็แต่งตัวเดินไปยังห้องครัวที่ยิม

ในเวลานี้คอลลีนเองก็ตื่นขึ้นมาแล้วก็ตรงดิ่งไปยังครัวเหมือนกัน “เอ้า ทำไมยังอยู่อีก? นึกว่ากลับไปแล้วสะอีก!”

“จะให้รีบกลับไปไหนล่ะ ยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอกินเลย”

“โอเค นายนี่มีความรับผิดชอบดีจริงๆ”

ลียืนย่างแพนเค้กแล้วก็พูดขึ้นว่า “ถ้ายังไม่หาเสื้อมาใส่จะไม่ทำอาหารต่อแล้วนะ!”

“แบร่!” คอลลีนขยี้ตาแล้วก็พูดขึ้นว่า “รู้นะว่าหมายถึงดอะไร ไม่ต้องเข้ามาเลยนะ!”

“ถือว่าผมเตือนแล้วนะ!” ลีหันหลังกลับมามอง “ถ้ายังไม่ไปใส่เสื้อผ้าจะเข้าไปหาแล้วนะ!”

คอลลีนจึงรีบเดินกลับทันที หลังจากนั้นลีก็ได้ยินเสียงคนอาบน้ำ

ลียืนยิ้มแล้วก็ทำแพนเค้กต่ออย่างสุดฝีมือ

หลังจากนั้น เมื่อลีกำลังนำแพนเค้กไปวางไว้บนโต๊ะ คอลลีนก็โผล่มาอีกครั้งพร้อมกับผมที่เปียกๆและนุ่งผ้าขนหนูอยู่ ลีจ้องมองที่เธอ

“มายั่วงั้นหรอ? เธอเลือกเองนะ!”

ลีแทบจะโยนจากแพนเค้กทิ้งและพุ่งใส่เธอ ลีค่อยๆโอบกอดเอวที่บอบบางของคอลลีนและลากไปในห้องน้ำ

คอลลีนเองก็ทั้งเขิลอายและตกใจ “ปล่อยนะ! ชั้นหิว ขอกินก่อนสิ้!”

“ไม่! อดใจไม่ไหวแล้ว เดียวผมจะป้อนคุณเอง!”

“… ไอลามก หมายความว่ายังไงห้ะ?”

“แล้วคิดว่าหมายความว่าไงหล่ะ?”

“อ้ายย!” ด้วยเสียงกรีดร้องของคอลลีน หลังจากนั้นเสียงประตูก็ปิดดังปังอีกครั้ง!

… หลังจากนั้น….

ทั้งสองก็นอนอยู่ในผ้าห่มเดียวกันอยู่บนเตียงพร้อมกับถือแพนเค้กกินกันอยู่

“ทำไม!?”

คอลลีนที่กินแพนเค้กเข้าไปก็ต้องสะดุ้ง “นี่มันก็นานแล้วนะทำไมแพนเค้กยังร้อนอยู่หล่ะ!?”

ลีก็ทำให้ดูโดยการเอื้อมมือไปที่แก้มของคอลลีน “แบบนี้ไง!”

“โอ้ยร้อน!”

คอลลีนรีบหมุนตัวหนีและตีแขนลี “จะย่างกันรึไงห้ะ!?”

“อ้าวผมทำได้ด้วยหรอ?” ลีที่ใช้พลังกิในการทำอาหารบ่อย เขาก็กะพลังกิตัวเองได้แม่นยำแล้ว เขายิ้มแล้วก็พูดต่อว่า “นั่นเป็นอุณหภูมิที่สูงกว่าร่างกายเธอไม่กี่องศาเองนะ แค่นี้ไม่ถึงกับย่างหรอก แค่อุ่นเบาๆ”

“ดีจริงๆ ดูแลมีความรับผิดชอบดีมาก ขนาดที่เป็นไมโครเวฟให้!”

เมื่อคอลลีนพูดไปแบบนั้นก็รู้สึกว่ามันเจ๋งดี สามารถเอาไปใช้อุ่นอาหารอย่างพวกพิซซ่าได้แน่นอน เธอจึงพูดขึ้นว่า “ทำไงอะ สอนหน่อยสิ!”

“ได้สิ ไว้จะสอนหลังจากกินแพนเค้กเสร็จละกัน” ลีตกลงโดยไม่ลังเลใดๆ

“ตอนนี้เลย?” คอลลีนยักคิ้ว “มีเวลาว่างนักหรอ? ทำไมไม่กลับไปดูร้านหล่ะ? จะถึงเวลาอาหารเที่ยงแล้วนะ!”

“เธอคิดว่านี่กี่โมงแล้ว? นี่มันบ่ายแล้ว!” ลีพูดต่อ “ผมได้แจ้งลอวน่าและปีเตอร์ไปเรียบร้อยให้จัดการร้านให้ พร้อมกับจ่ายค่าแรงให้ครึ่งเดือน!”

“ครึ่งเดือน!?” คอลลีนเสียงสูงทันที “ไอคนลามก คิดอะไรอยู่ ต้องการอะไร!?”

“จริงๆผมคิดว่าครึ่งเดือนยังไม่พอด้วยซ้ำ” ลีรู้ดีว่าคอลลีนกำลังเข้าใจผิดแต่เขาเองก็ขี้เกียจอธิบาย “เมื่อคิดแล้วคิดอีก ผมคิดว่าอาจจะต้องการเวลามากกว่านี้..”