ตอนที่55 เปลี่ยนร่าง?

ในเวลาต่อมา ลีก็กรีดร้องอย่างน่ากลัว หากใครได้ยินเข้าก็คิดเลยว่า เสียงกรีดร้องแห่งความตายแน่นอนน..

ไม่กี่วินาทีต่อมา ลอวน่าก็รีบมายืนอยู่หน้าห้องทันที “หัวหน้า ร้องอะไร!?”

หลังจากยืนรออยู่พักนึงลอวน่าก็ไม่ได้คำตอบอะไร เธอจึงเปิดประตูออกมาทันที “หัวหน้า!!!”

ในใจกลางห้อง มีชายหนุ่มสุดหล่อยืนอยู่ มีผมสีบร้อนส์ ดวงตาสีฟ้า ดูจากรูปร่างแล้วน่าจะเป็นลีแน่ๆ แต่มันช่างแตกต่าง

อย่างแรกเลยคือลีไม่ใช่คนหล่อ

อย่างที่สอง ลีเป็นชาวเอเชีย ต้องมีผมและดวงตาสีดำ

อย่างที่สาม สารรูปในตอนนี้คือไม่ต่างกับคนงานเลย ร่างกายดูโทรมมาก

“หัวหน้า นั่นใช่หัวหน้าใช่ไหม?”

“เปลี่ยนร่าง..”

“หัวหน้า?…” ลอวน่าค่อยๆเดินเข้าไปและจับแขนลีเอาไว้

“ว่าไง…” ลีสะดุ้งและถามทันที “เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ?”

“หัวหน้าพึ่งจะ…. ตื่นขึ้นมางั้นหรอ?”

ลอวน่าคิดว่าพลังของลีตื่นขึ้นมาเหมือนกับพลังมิวแทนซ์ของเธอ

.. “ป่าว… แต่เธอช่วยออกไปก่อนนะ ผมมีอะไรบางอย่างที่ต้องทำ ไว้เสร็จแล้วจะไปอธิบายให้เอง”

“โอ้” ลอวน่าพยักหน้า “งั้นก็..”

หลังจากนั้นลีก็นิ่งเหมือนหมดสติไปอีกครั้งและพยายามทำสิ่งทั่กำลังทำต่ออยู่ เพื่อที่จะได้เข้าถึงการเป็นซุปเปอร์ไซย่า

แต่โชคร้ายที่หลังจากโดนลอวน่าเข้ามาขัดจังหวะ เขาก็สัมผัสไม่ได้ถึงความรู้สึกแบบนั้นอีก

“แย่จริง…..” ลีถอนหายใจด้วยความเซ็ง เขาเองก็ไม่อยากจะโทษลอวน่า เพราะมันไม่มีอะไรให้โทษได้เลย

ลีก็ยังมุ่งมั่นทำสมาธิต่อไป …. เขาค่อยๆบีบเค้นพลังออกมาอีกครั้ง “นี่มันสุดยอดเลย โกคูนี่เจ๋งจริง!” หลังจากนั้นลีก็พูดขึ้นมาอีกว่า “ไม่สิ นี่มันยังไม่เข้าใกล้คำว่าเก่งเลยด้วยซ้ำ แค่ช่วยให้เก่งขึ้นอีก 10เท่า เท่านั้นเอง”

ไม่ว่าลีจะพยายามทำอีกสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่สามารถเข้าถึงพลังของซุปเปอร์ไซย่าได้ เขาทำได้เพียงหมัดไคโอเท่านั้น จนในตอนนี้ไม่มีแรงจะทำอย่างอื่นต่อแล้ว

ก็สรุปได้ง่ายๆเลยว่าเขาต้องแข็งแกร่งขึ้นเองให้มากกว่านี้สะก่อน ก่อนที่จะมาทำอะไรแบบนี้

ในตอนนี้เขาสามารถเพ่งพลังได้มากที่สุด ก็เทียบเท่าได้กับหมัดไคโอสองเท่าเท่านั้น จากเดิมที่เขามีพลัง 187 ก็เพิ่มขึ้นกลายเป็น 374 นั่นหมายความว่าทั้งกำลัง ความยืดหยุ่น ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นสองเท่า

ด้วยความรู้ของโกคูทั้งหมดที่มีทำให้เขาสามารถเข้าถึงหมัดไคโอสองเท่าได้อย่างง่ายดายโดยไม่ส่งผลเสียอะไร

และเนื่องจากเขาไม่มีห้องแรงโน้มถ่วง การจะทำให้ได้มากกว่านี้ก็เป็นเรื่องยากมาก เขาไม่มีสถานที่ในการฝึกฝนอีกแล้ว เขาทำได้แค่รอห้องแรงโน้มถ่วงเท่านั้น

หลังจากนั้นลีก็เดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ ไปในห้องน้ำส่องกระจกดูก็รู้เลยว่าทำไมลอวน่าถึงตกใจในสารรูปของเขา และหลังจากนั้นก็ไปหาลอวน่าเพื่ออธิบาย

“ผมไม่ใช่มิวแทนซ์” นี่คือสิ่งแรกที่ลีพูด “ลอวน่า ผมจะไม่โกหกนะ ผมเองก็เป็นพวกที่พิเศษเหมือนกับเธอ อย่างไรก็ตามอย่าถามมากกว่านี้เพราะมันจะไม่เป็นเรื่องดีกับเธอ”

ลอวน่ากรอกตาไปมา “ก็นะ คุณคือไซย่างั้นสินะ? สายไปแล้วหล่ะอย่าเก็บความลับไว้เลย”

ลีตกใจมาก “รู้.. รู้ได้ยังไง?”

ลอวน่ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ก็หัวหน้าพูดอยู่คนเดียวเสียงดังในห้อง ใครเขาก็ได้ยินกันหมด!!”

“…”

ลีถึงกับนิ่งเงียบ

“แล้วไซย่าคืออะไร?”

ลีทำเสียงเงียบขรึมตอบกลับทันที “ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนดาวไซย่าไงล่ะ!”

“ห้ะ?” ลอวน่าถึงกับตาโต “หัวหน้าเป็นเอเลี่ยนงั้นหรอ?”