MVDB : ตอนที่ 106

 

“ได้ครับไม่มีปัญหา” คอลสันพยักหน้า หลังจากนั้นก็พูดขึ้นมา “อย่างไรก็เถอะ นักเรียนสามารถมีได้ มากกว่าหนึ่งใช่ไหม?”

 

ลีที่ได้ยินแบบนั้นก็สงสัย “มีคนอื่นที่รู้สึกได้ถึงพลังกด้วยหรอ?”

 

“พวกนักเรียนที่เรามีนั้นพึ่งรับสมัครเข้ามาใหม่พวกเขาเคยเรียนวิชาจากคุนหลุนมาแล้ว”

 

“โอเค” ลีจึงถามต่อ “แล้วมีกี่คน?”

 

“ถ้าหากไม่รวมเมก็ 27คน”

 

“เยอะจริงๆ” ลีชักลังเล “แม้ว่าพวกเขาจะมีพื้นฐาน ก็จริงแต่การสอนแบบตัวต่อตัวจะได้ผลดีกว่านะไม่งั้นมันจะเป็นเรื่องยากมากที่จะทําให้แต่ละคนมีพลังกิที่ 30ได้”

 

“ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ก็แล้วแต่คุณเลยลี เอาที่เห็นแก่ความเหมาะสม” คอลสันสงสัยทันที “หมายความว่ายัง ไงหรอพลังกิที่30?”

 

“ก็ถ้าหากสัมผัสพลังกิได้ก็จะรับรู้พลังกิหรือที่หมายความว่าความแข็งแกร่งของคนอื่นได้ ซึ่งโดยปกติแล้วถ้าได้รับ การฝึกฝนมาก็จะมีพลังกิอยู่ที่ประมาณ 5”

 

“แล้วของคุณหล่ะ?”

 

“ไม่บอก!”

 

ลีไม่อยากจะบอกพลังของเขาแก่คอลสัน เพราะรู้ดีว่าถ้าหากคอลสันรู้ชิลด์ก็ต้องรู้ โดยถ้าหากพวกชิลด์รู้ว่าลีมีพลังเยอะมาก ชิลด์ก็จะเริ่มหมายหัวว่าลีเป็นภัยพิบัติ

 

“แล้วลูกบาศก์พลังงานหล่ะ?”

 

“ตามมา”

 

เมื่อเดินมาพบ ลีก็รู้สึกได้ถึงห้วงแห่งพลังอันยิ่งใหญ่ของสโตนอันนี้ทันที ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทําไมทั่วทั้งจักรวาลถึงตามหามัน แถมพลังของมันยังรุณแรงมากขนาดที่ไม่สามารถสัมผัสด้วยมือเปล่าได้ แต่ในตอนนี้มันถูกบรรจุอยู่ใน ภาชนะบางอย่างที่มีความเป็นฉนวนสูงมากพอที่ยับยั้งพลังของสโตนเอาไว้ได้

 

“คุณจะเอามันไปทําอะไร?” คอลสันยื่นให้ลี แต่ลีก็จับสโตนนี้ด้วยมือเปล่าได้

 

“เห้ย คุณทนรับพลังของมันได้ยังไง? มันไม่กัดกินพลังชีวิตคุณงั้นหรอ?”

 

“ผมมีทักษะที่ต้านพลังของมันได้”

 

“เอ่อ… งั้นเอากล่องนี้ไปด้วยละกัน” คอลสันยื่นกล่องให้แก่ลี

 

ลีรับกล่องมาแต่ก็ยังไม่ได้เอาสโตนใส่เข้าไป เขายังคงถืออัญมณีไว้ที่มือขวาต่อ “แล้วเอกสารผมหล่ะได้รึยัง?”

 

“อยู่ในนี้หมดแล้ว” คอลสันยืนแท็บเล็ตมาให้ “นี่ครับคุณต้องใช้ลายนิ้วมือทั้งสิบในการปลดล็อคนะ”

 

“คุณไปเอาลายมือผมมาจากไหน?”

 

คอลสันยิ้มและไม่ได้ตอบลี “คุณต้องใช้เวลาเตรียมตัวนานเท่าไหร่?”

 

“สามวัน สามวันหลังจากนั้นโทรเรียกผมได้เลย”

 

หลังจากพูดเสร็จลีก็เดินสโตนออกไป มือข้างหนึ่งกํา สโตนอีกข้างก็ถือกล่องและแท็บเล็ต

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ลีก็กลับมาถึงตรอกแถวบ้าน และยังคงกําสโตนเอาไว้ แต่สอดมือเข้าไปในกระเป๋าภายในเสื้อคลุม

 

จนกระทั่งเดินมาถึงห้องใต้ดิน ลีก็ลองเอาสโตนอันนี้ไปไว้กับดราก้อนบอลอีกลูกที่ดูดพลังจากเตาปฏิกรณ์อัน เล็กอยู่

 

และทันใดนั้นดราก้อนบอลก็เหมือนหยุดการดูดพลังทุกอย่างทันที ซึ่งมันเป็นไปตามที่ลีคิดไว้ว่าดราก้อนบอลไม่สามา รถดูดพลังจากแหล่งที่มาเดียวกันได้

 

ลีจึงสบายใจว่ามันคงไม่ใช่ปัญหาไร เพราะถ้าหากเขาขอพรแล้ว แล้วดราก้อนบอลปลิวไปอีกครั้ง ด้วยความเร็วของเขาในตอนนี้สามารถคว้าไว้ได้อย่างแน่นอนสอง ลูก ซึ่งเขามีแหล่งพลังงานสองแหล่งแล้วก็น่าจะเพียงพอ

 

ลีจึงมีความคิดใหม่ขึ้นมาอีกว่า ถ้าหากเขารวบรวมสโตนทั้ง 6ได้หล่ะ? มันจะรวดเร็วขนาดไหนกัน

 

แต่นี่ก็เป็นเพียงความคิดเฉยๆ ยังไม่ได้วางแผนอะไรจริงจัง

 

หลังจากนั้นเมื่อวางทุกอย่างเข้าที่แล้วลีก็เดินออกมาจากใต้ดิน