ตอนที่ 200 การเจรจา

 

ผีผู้หญิงร้อนรน เธอแทงตะปูเข้าไปในลําคอของหยางเฉ่วเรื่อยๆ ช่วงเวลานั้นหัวใจของผมล่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที

 

เจ้าผีสองตนนี้ยังตายไม่พอ และชีวิตของพวกเขาจะมาเทียบกับหยางเฉ่วได้ยังไง

ผมจึงไม่คิดเลยสักนิด โยนดาบไม้ทิ้งทันทีจากนั้นก็พูดกับ ผีผู้หญิงด้วยความหวาดกลัว “ อย่า อย่าอย่าอย่า ฉันปล่อย พี่แกแล้ว แกก็ปล่อยเพื่อนของฉันซิ ! ”

 

จู่ๆผีผู้หญิงก็เห็นผมโยนดาบทิ้ง และยังพูดแบบนั้นออกมา ความร้อนรนเมื่อครู่จึงหยุดลงทันที

 

ในเวลาเดียวกัน ผีผู้หญิงก็พูดกับผมว่า “ แกยังอยู่นิ่งหาพระแสงอะไรอยู่ฮะ รีบเอากระจกแปดทิศออกซิ ! ”

 

แม้ว่าในใจจะโมโหมาก ความรู้สึกที่ถูกผีผู้หญิงขู่ทําให้ผมอารมณ์เสียจริงๆ

 

แต่ตอนนี้ผมไม่มีทางเลือกอื่น ผมกลัวว่าผีผู้หญิงจะกลายเป็นหมาจนตรอก ไม่แยกแยะดีชั่ว ลากหยางเฉ่วให้ไปตายด้วยจริงๆ

 

ดังนั้น ผมจึงยกมือทั้งสองขึ้นบอกว่ายอมแพ้แล้ว “ ได้ได้ พวกเรามาคุยกันดีๆนะ ขอแค่เธอปล่อยเพื่อนของฉันไปก็พอ ! ”

 

ขณะที่พูด ผมก็นั่งยองๆ เอื้อมมือไปดึงกระจกแปดทิศออก

 

ของสิ่งนี้สําหรับสิ่งชั่วร้ายแล้ว เป็นอาวุทที่ทรงพลัง พวกมันไม่สามารถแตะต้องได้ตามใจชอบ

 

แต่สําหรับพวกเรามนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ มันก็เป็นแค่กระจกบานหนึ่ง แม้แต่เด็กที่ฟันเพิ่งขึ้นก็ถือเอามาเป็นของเล่นได้

 

ดังนั้น ผมจึงสามารถจับกระจกแปดทิศได้อย่างสบายๆ ผมค่อยๆออกแรงยกกระจกแปดทิศขึ้นมา

 

เมื่อไม่มีพลังของกระจกแปดทิศกดเอาไว้ ผีผู้ชายที่กําลังนอนทรมานอยู่บนพื้น ก็ผ่อนคลายขึ้นมาก

 

ความเจ็บปวดหายไปทันที ราวกับร่างกายของเขาพ้นจากอันตรายแล้ว

“ ได้แล้ว ตอนนี้ก็ปล่อยเพื่อนฉันซิ ! ” ผมพูดต่อ

 

แต่ผีผู้หญิงคนนั้นกลับไม่ได้สมใจผม เธอรีบหันมามองผีผู้ชายทันที “ พี่ พี่ พี่ ! ”

ขณะที่เสียงตะโกนของผีผู้หญิงดังขึ้น ผีผู้ชายถึงค่อยๆได้สติกลับมา “ ฉัน ฉันไม่เป็นไร !”

 

หลังจากนั้น ผมก็เห็นผีผู้ชายค่อยๆลุกขึ้นยืน

 

แต่เจ้าผีผู้ชายตนนี้เพิ่งลุกขึ้น ทันใดนั้นเขากลับเข้ามารัดตัวผมจากทางด้านหลัง ใช้มือข้างหนึ่งรัดคอผมเอาไว้

 

“ แกคิดจะทําอะไร ” ผมขมวดคิ้ว แสดงสีหน้าโมโหเล็กน้อย

 

“ คิดจะทําอะไรงั้นเหรอ คืนนี้ถ้าแกไม่ตายฉันก็ต้องตาย ถ้าปล่อยพวกแกไปในอนาคตพวกเราจะอยู่กันได้ยังไง ” ผีผู้ชายพูดอย่างดุร้าย

 

แต่คําพูดของเขา กลับถูกต้องทุกอย่าง

 

ถ้าหยางเฉ่วปลอดภัย ผมจะต้องลงมือกับพวกเขาอีกครั้งแน่

 

เพราะผมมาด้วยเหตุผลนี้ และผีสองตนนี้ยังไม่ใช่ผีดี

 

ในเมื่อไม่ใช่ผีดี งั้นพวกเราก็ไม่สามารถยืนอยู่ฝ่ายเดียวกันได้

 

ผมแสดงสีหน้าเคร่งขรึม พร้อมพูดว่า “ แกคิดจะฆ่าฉัน ”

 

“ ใช่ ไม่ใช่แค่ฆ่า เพื่อนของแกก็ต้องตายอยู่ที่นี้ด้วย ช่างน่าเสียดายจริงๆ ตอนแรกแกเกือบทําสําเร็จแล้วเชียว แต่นิสัยที่น่าหดหูของคนแบบแก ทําให้แกเสียโอกาสนั้นแล้ว ” ผีผู้ชายพูดไม่เกรงใจเลยสักนิด

 

ผมขมวดคิ้ว มองผีผู้หญิงที่ยังควบคุมหยางเฉ่วอยู่ ใจผมก็กระวนกระวายจนแทบบ้า

 

แม้ว่าตอนนี้ผมจะถูกผีผู้ชายรัดคอเอาไว้ แต่การที่เขาคิดจะฆ่าผม มันกลับเป็นไปไม่ได้

 

เพราะเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าก่อนที่ผมจะโยนดาบไม้ทิ้ง ผมได้แอบใช้มืออีกข้างหยิบยันต์ออกมา และในเวลานี้มันได้ถูกซ่อนอยู่ในฝ่ามือของผม

 

เดิมที่ผมคิดจะต่อสู้กับผีผู้หญิง ใช้ลงมือตอนที่เธอเผลอ

 

แต่ตอนนี้ผมกลับคิดไม่ถึงว่าผีผู้ชายจะโอหังขนาดนี้ ไม่เพียงไม่หนีกลับกันยังกล้าลงมือกับผมด้วย

 

ขอแค่ผมอยากลงมือ เพียงแค่พลิกฝ่ามือแปะยันต์ลงที่ร่างของผีผู้ชาย ตอนนั้นผมก็จะแก้สถานการณ์เสี่ยงตายได้แล้ว

 

ผมหนีไปได้ไม่ยาก แต่ตอนนี้มีเรื่องลําบากใจนิดหน่อย

 

ถ้าผมหนีไป แล้วหยางเฉ่วจะทํายังไง

 

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ผมก็ทําได้แค่เดิมพัน ลองดูว่าจะสามารถเจรจากับอีกฝ่ายได้ไหม

 

หลังจากคิดถึงวิธีนี้ได้ ผมก็พูดต่อทันที “ ถ้าพวกแกฆ่าเราสองคน อาจารย์และพี่น้องของพวกเราก็ต้องมาล้างแค้นจากพวกแก และสุดท้ายพวกแกก็ต้องตายอยู่ดี”

 

แกกําลังขู่ใครอยู่ฮะ หลังจากฆ่าพวกแกแล้ว พวกเราสองคนพี่น้องก็จะออกจากบ้านหลังนี้ หาที่ซ่อนสักที่ แผ่นดินกว้างใหญ่ขนาดนี้ อาจารย์และพี่น้องของแกจะหาพวก เราเจอเหรอฮะ น่าขํา !” ผีผู้ชายคนนั้นพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

 

แต่ผมกลับหัวเราะ “ ฮ่าๆ ” “ แกเป็นผี แกน่าจะรู้ดี ถ้าไม่มีหลุมศพ ไม่มีสถานที่ให้หลบแดดหลบฝน กลายเป็นผีเร่ร่อนไปวันๆ มันก็คงไม่ใช่ชีวิตที่ดีหรอกจริงไหม ?

 

“ และอีกอย่างก็ไม่มีใครยอมนาทางให้วิญญาณของพวกแก ถ้าพวกแกออกจากบ้านไปไกล พวกแกก็หาทางกลับมาไม่ได้ เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า พวกแกก็จะเสียสติ สุดท้ายก็กลายเป็นศพเดินได้ ทําได้แค่ล่องลอยไปตลอดกาล !”

 

คําพูดของผมเป็นความจริงทั้งหมด ไม่หลอกลวงเลยสักนิด หลังจากที่ผีทั้งสองได้ยิน พวกเขาก็ค่อยๆเงียบลง

 

ผมเห็นอีกฝ่ายไม่พูดจาจึงพูดต่อ “ เอาแบบนี้ไหม พวกเรามาทําข้อตกลงกัน ”

“ ข้อตกลง ข้อตกลงอะไร ” จู่ๆผีผู้ชายก็พูดออกมา

 

เมื่อผมเห็นผีผู้ชายหวั่นไหว ผมก็ดีใจในใจ พูดต่อว่า “ แกปล่อยพวกเราไป พวกเราจะทําพิธีให้พวกแก ให้พวกแกได้ไปเกิดใหม่ แน่นอนถ้าพวกแกไม่อยากไปเกิดใหม่ พวกเราก็สามารถหาหลุมศพให้พวกแกได้ และทําป้ายวิญญาณให้”

 

“ แน่นอนว่า ก่อนหน้านั้น พวกแกต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ ! และต่อไปก็ห้ามทําร้ายคนอีก ถ้าทําแบบนี้ พวกเราก็จะทําภารกิจสําเร็จในวันข้างหน้า แกก็จะไม่โดนรบกวน ถึงยังไงพวกเราก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกัน ในอนาคตถ้าคนปราบสิ่งชั่วร้ายคนอื่นมาที่ บ้านหลังนี้ก็จะไม่มีใครมาทําให้พวกแกเดือดร้อน พวกแกว่าดีไหมละ ”

 

ขณะที่ผมกําลังคิด ผมก็พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ทั้งเกิดใหม่ป้ายวิญญาณ ทุกอย่างดูดีมีน้ำใจพอแล้วมั้ง

 

แต่ใครจะรู้ผมเพิ่งพูดจบ ทันใดนั้นผีผู้ชายก็โมโห “ ข้อตกลงบ้าบออะไรสุดท้ายก็บอกว่า ให้พวกเราปล่อยพวกแกไป และยังให้พวกเราออกจากบ้านตัวเอง ! นี่ เรียกว่าข้อตกลงเหรอ ข้อตกลงกับผีนะซิ ”

 

“ ฉันจะบอกแกให้นะ ตอนนั้นพวกเราใช้เงินที่เก็บสะสมมาทั้งหมด มาสร้างบ้านหลังนี้ เพื่อให้หลังจากตายแล้วจะได้มาอยู่ที่นี่ ! ใช้ชีวิตสงบสุขร่วมกับน้องสาว แกยังบอกให้พวก เราออกไปแล้วไปเกิดใหม่ ไปอยู่ในหมุนศพเน่าๆไม่กี่เมตรนั้นงั้นเหรอ แม่…ซิ ”

 

เห็นได้ชัดว่าผีผู้ชายอารมณ์เสียมาก มือที่รัดคอผมเอาไว้แน่นขึ้นมาก ทําให้ผมเริ่มหายใจลําบากขึ้นนิดหน่อย

 

แต่ผีผู้หญิงที่ไม่พูดอะไรมาแสนนาน ทันใดนั้นเธอกลับพูดออกมา “ พี่ ไม่ต้องพูดกับมันแล้ว รีบฆ่าพวกมันทิ้งเถอะ จะได้จบเรื่องซะที ถ้ามีคนมาล้างแค้นให้พวกมันจริงๆ พวกเราก็ค่อยไปหลบหลังภูเขา !”

 

เมื่อผมได้ยินคําพูดนี้ ผมก็ตกใจทันที

 

ในเวลาเดียวกันผมก็คิดไม่ถึงว่าที่ฮวงจุ้ยของบ้านนี้มีปัญหาสุดๆ นั้นเป็นเพราะที่นี่คือบ้านที่มีสองพี่น้องเป็นคนสร้างให้กับตัวเอง สวรรค์ผมเพิ่งรู้ว่าบนโลกใบนี้ยังมีเรื่องแบบนี้อยู่ด้วย

 

ผู้กํากับจางไม่ได้บอกว่า เจ้าของบ้านหลังนี้ย้ายไปอยู่ที่อื่นเหรอ

 

เมื่อดูจากคําพูดในตอนนี้ เจ้าของย้ายไปที่อื่นกะผีนะซิ ที่นี่สร้างไว้ให้ผีอยู่ชัดๆ

เมื่อการเจรจาล้มเหลว อีกฝ่ายคิดจะลงมือฆ่าผมกับหยางเฉ่ว ทําให้ผมเริ่มทําอะไรไม่ถูก

 

ผมจะรีบต่อต้าน หรือคิดวิธีถ่วงเวลาพวกเขาต่อ เพื่อมองหาโอกาสดีๆ

 

ถ้าผมลงมือ ผีผู้หญิงจะต้องฆ่าหยางเฉ่วทันที ถ้าผมช่วยหยางเฉ่วก็ตายเหมือนเดิม

แต่ถ้าผมไม่ลงมือ ผมสองคนก็ต้องตายทั้งคู่

 

ผมอยากหาวิธีที่ทั้งสองฝ่ายโอเคกับมัน แต่เวลากลับไม่คอยท่า ผีสองตนนั้นยังไม่ให้โอกาสผมอีก

 

ในเวลาเดียวกัน ผีสองตนก็แสดงสีหน้าเย็นชา แยกเขี้ยวออกมา พวกเขาคิดจะลงมือแล้ว

 

หัวใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มอีกครั้ง ผมสับสนมาก

 

แต่วินาทีนั้น จู่ๆผมก็เห็นบางอย่างเดิมที่เธอไม่ขยับเลย หยางเฉ่วผู้ถูกผีร้ายควบคุมโดยสมบูรณ์ ตอนนี้เธอเริ่มขยับเล็กน้อย และยังกระพริบตาให้ผมด้วย..