ตอนที่53 ออกเดทกลางแสงกลางคืน

“ผมน่าจะซื้อตั๋วถูกๆ เฟิสคราสมันเปลืองจริงๆ..” สามวันหลังจากนั้นลีก็ซื้อข้าวของมาตุนไว้เต็มร้านแล้วก็รู้สึกเงินจะไม่มีใช้แล้ว “ไม่น่าเช่ารถดีๆ หรือนอนพักโรงแรมดีๆเลย..”

แต่โชคดีที่ว่าหลังจากกลับมาเปิดร้านอีกครั้ง ลูกค้าก็หนาแน่นกว่าเดิม อาจเป็นเพราะว่าทุกคนคงอยากกินอาหารฝีมือลี

และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ หน่วยชิลด์ก็ไม่มายุ่งอะไรกับเขาเลย

“แปลกแหะที่พวกเขาไม่สงสัย…” หลังจากหมดวัน ก่อนลีจะปินร้านเขาก็ลองใช้สัมผัสพลังกิดู แล้วก็พบว่ามีเจ้าหน้าที่ของหน่วยชิลด์สองคนอยู่รอบๆ

ลีเองอยากจะเดินเข้าไปถามมากว่าทำไมไม่เข้ามาคุยอะไรเลย

หลังจากนั้นลีก็อาบน้ำ เซ็ทผม ใส่เสื้อใหม่ วันนี้เป็นวันเดทแรกของเขา

หึ นี่เป็นเดทแรกของเขาในโลกมาเวล

เมื่อเวลามาถึง คอลลีนก็เดินขึ้นบันไดที่เต็มไปด้วยแสงไฟ แต่บันไดก็เต็มไปด้วยสนิท คอลลีนจึงบ่นพึมพำขณะเดินขึ้นมา

สามวันที่ผ่านมา คอลลีนไม่ได้รับการติดต่อใดๆจากลีเลย และก็ไม่รู้ว่าลีเป็นยังไงบ้าง แต่จู่ๆวันนี้ลีก็โทรบอกให้เธอมายังสถานที่นึง คอลลีนรู้สึกทั้งตะลึงและสงสัย แต่ก็ไม่มีอะไรหยุดเธอได้เพราะเธออยากจะเจอลี

“มาไวจัง? นี่มันก่อนเวลาตั้ง 5นาทีเลยนะ!”

คอลลีนที่เดินขึ้นมาก็ได้ยินเสียงลีดังมาจากข้างหลัง “มาข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย!?”

“ก็…” ลีชี้ไปด้านหลังตัวเองแล้วก็รีบหยิบดอกกุหลาบที่ซ่อนไว้ข้างหลังออกมาราวกับเล่นมายากล “นี่ไงให้เธอ..”

“ขอบคุณนะ” คอลลีนไม่คิดมาก่อนว่าลีจะเซอไพรส์เป็น หลังจากเอาดอกกุหลาบมาแล้วคอลลีนก็ถามทันที “ทำไมถึงพามาที่นี่?”

ลียิ้มแปลกๆ “จำได้รึเปล่า ก่อนหน้านี้ที่ผมเคยบอกไว้ว่าผมเป็นศิษย์ของโรงเรียนคาเมะ แล้วเรื่องทั้งหมดเธอก็ไม่เชื่อเลยหน่ะ?”

“ใช่ จำได้สิ… แต่นั่นก็นานมากแล้วนะ แล้วที่ไม่เชื่อก็เพราะว่านายบอกว่านายบินได้!”

“ไม่ๆ” ลีส่ายหัว “ตอนนั้นผมบอกว่าสักวันนึงผมจะบินได้”

คอลลีนเองก็ต้องตกใจอีกครั้ง “อย่าบอกนะ วันนั้นคือตอนนี้?”

“ฮืมม เกือบถูก จริงๆแล้วก็สามวันก่อนหน่ะ งั้นตอนนี้ให้ทายว่าทำไมถึงพึ่งจะมาบอก?”

“…” คอลลีนต่อยเข้าไปที่อกของลี “นายก็รู้คำตอบไม่ใช่หรอ จะมาถามทำไม?”

“…”

ลีถึงกับไม่พูดอะไรต่อ พร้อมกับรับหมัดของคอลลีนมาแล้วก็จับมาพาดคอเอาไว้ “เกาะไว้แน่นๆนะ”

“จะทำอะไรห้ะ……” ขณะที่คอลลีนกำลังพูดอยู่ เธอก็รู้สึกว่ากำลังลอยขึ้น แล้วเธอก็เกาะลีอย่างแน่น

“ไม่ต้องกลัวหรอก ผมฝึกมาแล้วสามวัน!”

“ก็ไม่ได้กลัวหรอกนะ!! แต่มันกะทันหันเกินไป!!”

ภายใต้เสียงกรีดร้องของคอลลีน ลีก็บินตรงขึ้นฟ้า ผ่านแสงยามค่ำคืนไปเรื่อยๆ

เมื่อสูงกว่า 100เมตร คอลลีนก็เริ่มหยุดร้อง “ไอคนลามก! ทำไมไม่เตือนกันก่อนจะได้เตรียมตัว!!”

“ถ้าแบบนั้นก็น่าเบื่อสิ… ผมคิดว่าแบบนี้เธอจะชอบมากกว่า!”

“…”

ลีบินขึ้นไปเรื่อยๆจนสูงพันเมตร หลังจากนั้นก็หยุดลอยตัวเฉยๆ พร้อมกับจับมือคอลีนแล้วทำท่าเตรียมที่จะเต้นรำ “ที่นี่จะเป็นที่ที่เราเดทกันครั้งแรก!”

“ฮืมม!? อย่าเอามือออก! จับเอาไว้ ห้ามปล่อย!!!”

ลีเองก็ยิ้มและประคองคอลลีนเอาไว้

หลังจากที่เธอเริ่มสงบสติอารมณ์ลงก็พูดขึ้นว่า “การบินแบบนี้….. สอนชั้นได้รึเปล่า?”

ลีตอบทันที “สอนได้แน่นอน แต่ไม่อยากให้หวังมาก เพราะการบินมันใช้พลังกิที่สูงมาก ด้วยพลังกิปัจจุบันของเธอ เธอยังลอยตัวได้ไม่นานเลย อย่าพึ่งคิดถึงเรื่องที่จะบิน”