ตอนที่65 โรล่า

“นิค ฟิวรี่?” ลีพูดชื่อออกมาทันที “ทำไมเขาถึงต้องการพบผมหล่ะ!?”

ทั้งคอลสันและนาตาชาก็ตกใจ “ทำไมคุณถึงรู้ชี่อนั้นได้หล่ะ?”

“ก็เหมือนกับที่ผมรู้จักพวกคุณนั่นแหล่ะ…” ลีหันไปมองนาตาชา “ผู้ที่คนยิ่งใหญ่ระดับ นิค ฟิวรี่….. นั้นก็เช่นเดียวกับโรงเรียนคาเมะนั่นแหละ..”

“ปัง!” เสียงปืนดังขึ้น นาตาชายิงปืนขู่และเอาปืนจ่อหัวลีเอาไว้ “นายจะพูดอะไรออกมากันแน่!?”

“ติ้ง” เสียงปลอกกระสุนปืนตกลงพื้น “ขอโทษๆ ไม่ได้จะพูดถึงเธอแบบนั้น มาสนใจแต่ฟิวรี่เถอะ..”

“ปัง!” นาตาชายิงขู่อีกครั้ง “คิดว่าฉันจะปล่อยให้พูดถึงแล้วปล่อยผ่านไปแบบนี้งั้นหรอ?”

ลีถึงกับกัดฟันด้วยความหวั่นเกรง “ถ้างั้นก็ไปหาชายตาเดียวกันเลยดีกว่า!! ผมตกลง แต่ไม่ใช่ตอนนี้นะ”

คอลสันจึงถามทันที “แล้ว… จะทำอะไรหรอ?”

“ก็ต้องรอผมไปส่งคอลลีนก่อนหน่ะ … ผมมีแฟนแล้วน้ะคุณรู้รึเปล่า? ไว้เดี๋ยวเจอกันอีกครึ่งชั่วโมงที่ด้านล่างยิมคอลลีนนะ”

“…”

คอลสันหลังจากนั้นก็ได้แต่มองลีจากไป

ส่วนทางลีเองก็มาถึงพวกแดนนี่ แล้วก็พูดขึ้นว่า “ไปกันได้แล้ว หน่วยชิลด์ไม่มายุ่งแล้วหล่ะ” หลังจากนั้นลีก็เรียกคอลลีน “โดดขึ้นมาแล้ว กลับบ้านกันเถอะ!”

หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็ได้แต่มองคอลลีนเกาะคอลีบินขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดมิด พวกเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนมองอย่างงุนงง

หลังจากเงียบอยู่นาน ลุคเคจก็ตบไหล่แดนนี่และพูด “คงเป็นเรื่องยากสินะเจ้าหนุ่มหมัด เงิน แสนของนายทำได้แค่ซื้อชีวิตพวกเราเอาไว้”

“…”

แดนนี่ที่หงุดหงิดก็สะบัดมือลุคออก “เงียบไปเลยได้ไหม?”

เมื่อได้ยินทั้งสองพูดกัน แมทได้แต่ถอนหายใจและเดินมาตบไหล่แดนนี่ “แดนนี่ เรื่องทั้งหมดในวันนี้มันเป็นความผิดของผม ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อเงินนั่น”

“อย่าโทษตัวเองเลย นามสกุลเขาคือ แรนด์ เขาไม่สนใจเงินเล็กๆน้อยๆนั่นหรอก!” เจสสิก้าพูดขึ้นมา “วันอะไรกันเนี่ย!! จบลงสักที”

“เดี๋ยวก่อน โจน! นายต้องไปศาลพรุ่งนี้นิ เราต้องไปเตรียมข้อมูลด้วยกัน!”

“เออ นั่นสิ!!”

….

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ด้านหน้าตึกยิมของคอลลีน ฟิล คอลสันยืนพิงกำแพงอยู่ มองลีผมสีดำที่เดินออกมาก็ตะลึงเล็กน้อย ที่เขาสามารถเปลี่ยนสีผมสีดวงตาได้ไวขนาดนี้

ขณะนี้ลีก็กำลังเดินเข้ามาหาคอลสัน “คอลสัน อย่าบอกนะว่า คุณจะให้ผมนั่งรถเก่าๆนี่ไปหาฟิวรี่หน่ะ?”

“เธอชื่อว่า โรล่า!” คอลสันตบที่หลังคารถเบาๆ หลังจากนั้นก็เปิดประตูออก “เชื่อผมสิ เธอจะทำให้คุณทึ่ง!”

“คุณตั้งชื่อให้รถด้วยชื่อผู้หญิงเนี่ยนะ..” ลีกรอกตาไปมาหลังจากนั้นก็เดินเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง “แล้วถ้าผมไม่ตะลึงหล่ะ?”

คอลสันไม่สนใจ บิดกุญแจสตาร์ทรถทันที “เกาะดีๆหล่ะ จะออกตัวแล้ว!”

ลียิ้มมุมปาก “เกาะดีๆ? ทำไมหล่ะ? กลัวว่ามันช้าเกินจนผมกระโดดออกไปงั้นหรอ?”

คอลสันยิ้มมุมปากและไม่ได้ตอบใดๆ เขาค่อยๆขับออกไปจากฝูงชน เมื่อถึงจุดที่ไม่มีคนอยู่แล้ว เขาก็กดปุ่มบางอย่าง

วินาทีต่อมา ล้อทั้งสี่ด้านก็มีสีฟ้าเปล่งออกมา จนรถที่ขับช้าๆ ในตอนนี้ความเร็วพุ่งขึ้นอย่างมากจนแทบจะมีไฟติดตามพื้นเป็นรอยยาว

“โรล่า” หลังจากนั้นรถของฟิลก็เริ่มลอยขึ้นและบินออกไปทันที

“น่าสนใจดีนี่…”

เมื่อลีเห็นแบบนี้ก็นึกถึงสิ่งนึงในอดีต ซึ่งเป็นแนวคิดรถรุ่นใหม่ของ ฮาเวิร์ท สตาร์ค ในปี 1943 ที่กล่าวถึงรถบินได้