ตอนที่68 ดราก้อนบอล

ว่าแต่แค่เวลาครึ่งเดือนนี่จะเพียงพอให้โทนี่สร้างชุดเกราะเหล็กได้ทันหรอ? ลีได้แต่เฝ้าถามตัวเองอยู่แบบนี้

ขณะที่ทั้งสองเชคแฮนด์กัน ลีก็มีคำถามขึ้นมาในหัว

นิว ฟิวรี่เองก็คิดอะไรได้บางอย่างเหมือนกัน “คุณเคยบอกว่าที่โรงเรียนคาเมะ คุณอ่อนที่สุดนี่จริงไหม?”

“ไม่เชื่อผมงั้นหรอ?” ลียิ้ม “ถ้าคุณคิดว่าในตอนนี้ผมแข็งแกร่ง แสดงว่าคุณยังไม่รู้จักว่าอะไรคือสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุด”

“…”

นิว ฟิวรี่คนที่เดินทางสายนี้มายาวนาน เขาเองก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ลีพูด “คุณหมายความว่ายังมีอะไรอีกมากมายในโรงเรียนคาเมะงั้นหรอ?”

“เมื่อถึงเวลาคุณจะรู้เอง” ลีพูดอย่างลึกลับ “หรือไม่คุณก็ลองคิดถึงพวกเรื่องเล่าที่อลังการดูสิ”

“…”

“คุณพูดหมายถึง พวกเทพธอร์ เฟรย่า โลกิ พวกนี้มีจริงๆหน่ะหรอ?”

“คิดว่าไงหล่ะ?” ลีพยายามเลี่ยงการตอบตรงๆ

“คอลสัน มาพาแขกออกไป!”

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจจะบินออกไป”

“อะไรนะ? ไม่ให้พาออกไปงั้นหรอ …. คิดจะทำอะไรกัน? นั่นมันไม่ใช่หน้าต่าง อย่าเปิดเชียว!”

เพร๊ง!!

“โทษที!!”

“…. คอลสันไปปิดไอสัญญาณเตือนนั่นที!! แล้วก็ไปหาคนมาซ่อมกระจกด้วย!!”

………

ประมาณหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นลีก็มาถึงร้านอาหาร เขาบ่นกับตัวเอง “น่าจะให้คอลสันพามา เหนื่อยจริงๆเลย พลังกิเกือบหมด”

หลังจากนั้นลีก็เดินเงียบๆเข้าทางข้างหลังร้านเพราะไม่อยากรบกวนลอวน่า หลังจากนั้นก็ลงไปห้องใต้ดิน หยิบก้อนหินขึ้นมา ซึ่งก้อนหินนี่คือดราก้อนบอลที่ยังหมดพลังอยู่

4วันผ่านไปแล้ว ดราก้อนบอลก็ยังไม่มีการพัฒนาใดๆเลย ลีรู้สึกไม่ดีเลยเพราะมันไม่เร็วเหมือนครั้งก่อน

ลีจึงคิด บางทีที่มันช้าอาจเป็นเพราะว่าในครั้งนี้มันไม่ได้ไปตกแถวเตาปฎิกรณ์ของสตาร์คแน่เลย

หลังจากนั้นลีจึงบินไปยังโรงงานของสตาร์ค ภายในเวลา 20นาที แต่ก็ต้องพบสิ่งที่ไม่คาดคิด

เพราะดราก้อนบอลที่เป็นหินอยู่ก็เหมือนจะมีแสงกระพริบขึ้นมา

ลีจึงเข้าใจในทันทีว่าเตาปฎิกรณ์นี้ถือว่าช่วยให้พลังของดราก้อนบอลเพิ่มขึ้นไว

“แม่งเอ้ย!” ลีที่บินอยู่เหนือโรงงานก็อุทานขึ้นมาทันที  เพราะดราก้อนบอลที่เขาเอาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อปลิวตกลงไปบนที่เดียวกับที่ดราก้อนบอลหกดาวเคยอยู่เมื่อก่อนหน้านี้

“ใจหายหมด นึกว่าจะเสียเจ้าไปแล้ว!”